Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το Ισλάμ απαγορεύει στους μουσουλμάνους να καταριούνται τον εαυτό τους και άλλους μουσουλμάνους. Ο Προφήτης (σ.α.σ.):
“Μην καταριέστε τον εαυτό σας, τα παιδιά σας και τα υπάρχοντά σας, γιατί μπορεί να συμπέσει με μια ώρα που οι προσευχές γίνονται δεκτές και η κατάρα σας να πραγματοποιηθεί.”
(Μετάφραση του Riyazü’s-Sâlihin, III/ 82)
είπε. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) απέφευγε τις κατάρες. Έλεγε ότι δεν ήταν προφήτης κατάρας, αλλά προφήτης ελέους.
Κατά την περίοδο της Μέκκας, όταν πήγε στην Ταΐφ για να κηρύξει το Ισλάμ, αντιμετώπισε κακή μεταχείριση· κατά την επιστροφή του, τον λιθοβόλησαν και τα ευλογημένα πόδια του γέμισαν αίματα. Τότε, ο Θεός του…
“η κατάρα που θα εξαπολύσει εναντίον τους θα γίνει δεκτή, και αν το θελήσει, θα τους καταστρέψει”
αναφέρθηκε, αλλά ο Προφήτης Μωάμεθ (σ.α.σ.)
“Όχι, ίσως απόγονοί τους να γεννήσουν παιδιά που θα σε λατρεύουν, Κύριε.”
είπε. Για τους εχθρούς του που του έσπασαν το δόντι και του τραυμάτισαν το πρόσωπο στο Οχούδ:
«Ω Θεέ μου! Οδήγησε το λαό μου στο σωστό δρόμο, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν.»
(Ακριβής Μετάφραση του Τετζρίντ, IV, 314)
και προσευχήθηκε. Όταν του ζητήθηκε να καταραστεί τη φυλή Ντεβς, η οποία δεν ασπάστηκε το Ισλάμ παρά τις προσπάθειες, είπε:
«Ω Κύριε! Καθοδήγησε τη φυλή των Δευς και ένωσέ τους με τις τάξεις μας.»
έτσι προσευχήθηκε. (Μετάφραση του Τετζρίντ-ι Σαρίχ, VIII/344)
Ωστόσο, ο Προφήτης (σ.α.σ.) καταράστηκε κάποιες φορές τους εχθρούς του Θεού. Στην περίπτωση του Μπιρ-ι Μαούνε, καταράστηκε και καταδίκασε για ένα μήνα τη φυλή Κιλάμπ, η οποία είχε σφαγιάσει εβδομήντα Ισλαμικούς ιεραπόστολους. Καταράστηκε επίσης τους ειδωλολάτρες που τον κορόιδευαν ενώ προσευχόταν στην Κάαμπα, και είδε με τα μάτια του την καταστροφή τους στη μάχη του Μπαντρ. (Μετάφραση του Τετζρίδ-ι Σαρίχ, Χ; 43-45) Στη μάχη του Χαντέκ, προσευχήθηκε για την καταστροφή και τη διασπορά του εχθρού που είχε συγκεντρωθεί μπροστά στη Μεδίνα, και ξαφνικά, μια καταιγίδα που ξέσπασε από τα ανατολικά τη νύχτα, έφερε τα πάνω κάτω στον εχθρό. (Μετάφραση του Τετζρίδ-ι Σαρίχ, VIII/342-343)
Υπάρχει διαφωνία μεταξύ των ισλαμικών λογίων σχετικά με το ποιος πρέπει να καταραθεί και ποιος όχι. Μια μερίδα λογίων υποστηρίζει ότι δεν επιτρέπεται να καταραθεί κανείς μουσουλμάνος. Μια άλλη μερίδα λογίων δέχεται ότι επιτρέπεται να καταραθεί κανείς ένας αμαρτωλός μουσουλμάνος. Η δυνατότητα κατάρας εναντίον των απίστων (καφίρ) αποτελεί επίσης αντικείμενο συζήτησης. Ορισμένοι λόγιοι δέχονται ότι επιτρέπεται η άνευ όρων κατάρα εναντίον των απίστων, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι υποχρεωτικό, και ότι αν και επιτρέπεται η κατάρα, είναι προτιμότερο και ωφελιμότερο να μην καταραθεί κανείς. (Φαχρουντίν ερ-Ραζί, Τεφσίρ-ι Κεμπίρ, Τόμος ΙΙΙ/188; Ιμπν Μάτζε, Μετάφραση και Σχολιασμός, Χ, 148).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
