Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στην τρίτη στροφή της Σούρας Νουρ,
«Ο άνδρας που διαπράττει μοιχεία παντρεύεται μια γυναίκα που διαπράττει μοιχεία ή μια ειδωλολάτρισσα· και η γυναίκα που διαπράττει μοιχεία παντρεύεται έναν άνδρα που διαπράττει μοιχεία ή έναν ειδωλολάτρη.»
έχει διαταχθεί.
Τι γίνεται, λοιπόν, αν κάποιος που έχει παραστρατήσει κατά λάθος, μετανοήσει αργότερα με ειλικρινή μετάνοια;
Μπορούμε να συνοψίσουμε τις ερμηνείες αυτού του στίχου από το ερμηνευτικό έργο του αείμνηστου Ελμαλή ως εξής. Πρώτα θα παραθέσουμε τις διάφορες απόψεις και στο σημείο 7 θα αναφέρουμε το συμπέρασμα:
1.
Αν και ορισμένοι ισχυρίστηκαν ότι «ο σκοπός αυτού του στίχου δεν είναι να εξηγήσει τον κανόνα του γάμου, αλλά να εξηγήσει το κακό της μοιχείας. Εδώ, ο γάμος έχει την έννοια της συνουσίας και γι’ αυτό η απαγόρευση είναι η απαγόρευση της μοιχείας», αυτό είναι αβάσιμο. Διότι, εφόσον στο Κοράνι ο γάμος έχει πάντα την έννοια της σύμβασης, της «γαμήλιας ένωσης», η απόδοση της έννοιας της συνουσίας είναι εσφαλμένη. Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι με αυτή την ερμηνεία ο στίχος δεν θα είχε κανένα νόημα.
2.
Από την Αίσα (ρα) αναφέρεται ότι:
“Αν ένας άνδρας διαπράξει μοιχεία με μια γυναίκα, δεν μπορεί να την παντρευτεί, αυτό απαγορεύεται σε αυτό το εδάφιο. Μόλις αρχίσει αυτή την πράξη, διαπράττει μοιχεία…”
Στην ερμηνεία του Αμπού Χαγιάν αναφέρεται ότι και οι Ιμπν Μεσούντ και Μπαρά μπιν Αζιμπ (ρ.α.) από τους συντρόφους του Προφήτη είχαν την ίδια άποψη. (1) Ωστόσο, ερωτήθηκε ο Προφήτης (σ.α.β.) σχετικά με αυτό το θέμα…
“Η αρχή είναι απερισκεψία, το τέλος γάμος· το παράνομο δεν καθιστά το νόμιμο παράνομο.”
(2)
Αναφέρεται ότι το είπε. Σύμφωνα με τις απόψεις που μεταφέρθηκαν από τους Αμπού Μπακρ αλ-Σιντίκ, Ιμπν Ουμάρ, Ιμπν Αμπάς και Τζαμπίρ, και από τους Ταβούς, Σαΐντ μπν Μουσαγίμπ, Τζαμπίρ μπν Ζαΐντ, Ατά, Χασάν και τους τέσσερις Ιμάμηδες, είναι επιτρεπτό. (3) Ωστόσο, όπως αναφέρεται στην ερμηνεία του Φαχρ αλ-Ραζί, η απαγόρευση του γάμου μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που έχουν διαπράξει μοιχεία με έναν άνδρα και μια γυναίκα που είναι αγνοί, και η απαγόρευση του γάμου μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που είναι αγνοί με έναν άνδρα και μια γυναίκα που έχουν διαπράξει μοιχεία, είναι επίσης η άποψη των Χαζράτ Αμπού Μπακρ, Χαζράτ Ουμάρ, Χαζράτ Αλί (ραδιγιαλλαχού ανχούμ ετζμαΐν), όπως και των Χαζράτ Αϊσέ (ρ.α.) και Ιμπν Μεσούντ. (4)
3.
Σύμφωνα με την άποψη του Χασάν, αυτή η απαγόρευση αφορά συγκεκριμένα τον άνδρα και τη γυναίκα που διέπραξαν μοιχεία. Αναφέρεται ότι ο άνδρας που τιμωρήθηκε με μαστίγωση για μοιχεία, μπορεί να παντρευτεί μόνο μια γυναίκα που έχει διαπράξει μοιχεία, και ότι ο Χαζράτ Αλί (ρα) απέρριψε τέτοιο γάμο.
4.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η διάταξη αυτή προέρχεται από την αρχή του Ισλάμ στη Μεδίνα και στη συνέχεια καταργήθηκε. Ο Σαΐντ μπιν Μουσαγίμπ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου…
«Παντρέψτε τους ανύπαντρους ανάμεσά σας.»
(Νουρ, 24/32)
και στο Σουρά Νίσα (Σουρά των Γυναικών)
«Νυμφευθείτε τις γυναίκες που σας είναι επιτρεπτές».
(Νίσα, 4/3)
Έχει αναφερθεί ότι τα εδάφια αυτά έχουν καταργηθεί συνολικά, και αυτή η άποψη έχει επικρατήσει.(5) Ο Μουταζιλίτης Τζουμπαί είπε επίσης ότι έχουν καταργηθεί με ομοφωνία. Ωστόσο, όπως εξηγεί ο Φαχρ αλ-Ραζί στην ερμηνεία του, οι ερευνητές μελετητές έχουν εξηγήσει ότι και οι δύο αυτές απόψεις είναι αδύναμες.(6) Διότι το να πει κανείς ότι η κατάργηση έγινε με ομοφωνία, είναι αντίθετο με το γεγονός ότι η ομοφωνία δεν μπορεί να καταργήσει, όπως είναι σταθερό στην επιστήμη των αρχών της Φικχ. Επίσης, σε ένα θέμα όπου υπήρχαν αντιρρήσεις από πρόσωπα όπως ο Αμπού Μπακρ, ο Ομάρ και ο Αλί (ραδιγιαλλαχού ανχούμ ετζμαίν), η ομοφωνία δεν μπορεί να είναι έγκυρη. Για το λόγο αυτό, το να πει κανείς ότι καταργήθηκε με ομοφωνία δεν είναι σωστό, όπως δεν είναι σωστό να πει κανείς ότι υπήρξε ομοφωνία για την κατάργησή του. Διότι, όπως εξηγήθηκε, το αντίθετο είναι σταθερό. Βέβαια…
“και νυμφεύεσθε τις γυναίκες από εσάς”
και
“Φενκίχου μα δαμπέ λεχούμ”
Οι εντολές είναι γενικές. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αφορούν εκείνους που δεν έχουν θρησκευτικό κώλυμα. Επομένως, μπορεί να θεωρηθεί ότι η απαγόρευση εδώ, όπως και οι άλλες απαγορεύσεις, αποτελεί ένα από τα κωλύματα. (7)
5.
Σύμφωνα με τις παραδόσεις που προέρχονται από τον Αμπντουλλάχ ιμπν Ουμάρ, τον Ιμπν Αμπάς (ρ.α.ν.), τον Μουτζαχίντ, τον Σαΐντ ιμπν Τζουμπέιρ και τον Σαΐντ ιμπν Μουσαγίμπ, η αιτία της αποκάλυψης αυτού του στίχου είναι η εξής:
Οίκοι ανοχής που λειτουργούσαν πορνεία κατά την περίοδο της Τζαχιλίγια.
(οίκοι ανοχής)
Υπήρχαν οίκοι ανοχής.
Όταν ήρθε το Ισλάμ, στη Μεδίνα υπήρχαν περίπου εννέα οίκοι ανοχής με διάσημες γυναίκες, όπως η Ουμ Μέχζουλ, με σημαίες και διακριτικά στις πόρτες τους. Αυτές οι γυναίκες, οι ιδιοκτήτριες αυτών των οίκων ανοχής, ήταν όλες ειδωλολάτρισσες. Μερικές από αυτές είχαν αποκτήσει πλούτο. Επειδή η μοιχεία απαγορεύεται στο Ισλάμ, ορισμένες από αυτές τις πόρνες πρότειναν γάμο σε ορισμένους νεοφώτιστους μουσουλμάνους και, αν γίνονταν δεκτές, δεσμεύονταν να τους συντηρούν. Εκείνοι, λόγω της φτώχειας και της ανάγκης τους, ζήτησαν άδεια από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), και τότε αποκαλύφθηκε αυτό το στίχο, που εξηγεί ότι ο γάμος αυτός είναι απαγορευμένος για τους πιστούς.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ορισμένοι ερμηνευτές υπέθεσαν ότι η απαγόρευση αυτή αφορούσε μόνο εκείνους που ήταν παρόντες κατά την αποκάλυψη.
“Αλίφ Λαμ”
Αυτό σημαίνει όρκο. Αν και όταν η ένδειξη είναι πλήρης, η απόφαση μπορεί να περιοριστεί στην αιτία της αποκάλυψης. Ωστόσο, εδώ η απόφαση έχει γενικό χαρακτήρα και έτσι η αιτία της απαγόρευσης δεν αναφέρεται στα πρόσωπα, αλλά στην αντίθεση μεταξύ της πορνείας και της πίστης. Αυτό αποτελεί ένδειξη γενικότητας. Ακόμη και αν το “λαμ” ερμηνευθεί ως όρκος, η γενίκευση της απόφασης με αναλογία θα είναι αναγκαία. Επομένως, η πρόθεση όσων λένε ότι αφορά την αιτία της αποκάλυψης είναι να πουν ότι η απαγόρευση αφορά ειδικά τις πόρνες.
Και το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών των πόρνων είναι η αποδοχή ή η υποτίμηση της μοιχείας, πράγμα που αποτελεί βλασφημία.
Με την επικράτηση του Ισλάμ, τα πορνεία, λείψανα της ειδωλολατρίας, καταργήθηκαν, και η επιβολή και η εφαρμογή των ποινών του Ισλάμ δεν επέτρεψαν την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων στις ισλαμικές χώρες. Υπήρξαν, ωστόσο, και εκείνοι που υποστήριξαν ότι, εφόσον αυτά τα φαινόμενα περιορίζονταν σε συγκεκριμένα άτομα, παρέμειναν ατομικά ζητήματα. Ωστόσο:
6. Σύμφωνα με την ερμηνεία των περισσότερων σχολιαστών,
Αυτή η απαγόρευση είναι υπερβολική, για να αποτρέψει και να φοβίσει τους πιστούς από το να παντρεύονται με μοιχούς. Διότι λένε: δεν επιτρέπεται, είναι επικίνδυνο να ακολουθείς τους ασεβείς που φέρουν το στίγμα της μοιχείας. Οδηγεί σε ομοιότητα με τους ασεβείς, σε υποψία, σε κακές φήμες και σε πολλές άλλες διαφθορές. Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να διαπράξεις αμαρτίες, ακόμα και απλώς με το να κάθεσαι ανάμεσα σε αμαρτωλούς! Πώς λοιπόν θα μπορούσαν οι μοιχαλίδες να παντρευτούν με αχρείους;
«Παντρέψτε τους ανύπαντρους ανάμεσά σας, τους καλούς από τους δούλους και τις δούλες σας.»
(Νουρ, 24/32)
υπό τις διαταγές του
“σάλαχ” “οι καλοί”
Στην καταγραφή επίσης δίνεται έμφαση σε αυτή τη σημασία.
– Αλλά αν ένας πιστός, υποθετικά, τελέσει έναν τέτοιο απαγορευμένο γάμο που πρέπει να αποφεύγεται, θα θεωρηθεί γάμος; Ή θα θεωρηθεί μοιχεία;
7.
Ας συνοψίσουμε τώρα αυτό για να προσδιορίσουμε το νόημα του στίχου: Υπάρχουν τρία μέρη:
Υπάρχουν οι ειδωλολάτρες που θεωρούν την πορνεία θεμιτή και την παίρνουν ελαφρά τη καρδία, και υπάρχουν και εκείνοι που δεν το κάνουν.
ΠΡΩΤΟΝ:
Ο γάμος ενός πιστού άνδρα ή μιας πιστής γυναίκας με μια γυναίκα ή έναν άνδρα που διαπράττει σιρκ (πολυθεϊσμό) δεν είναι έγκυρος, είναι απολύτως απαγορευμένος και ισοδυναμεί με μοιχεία.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Εάν ο άνδρας και η γυναίκα που διαπράττουν μοιχεία ανήκουν σε μια ομάδα που θεωρεί τη μοιχεία θεμιτή ή την υποτιμά, όπως οι πορνοβοσκοί και οι γυναίκες που χρησιμοποιούνται ως κεφάλαιο, που ήταν η αιτία της αποκάλυψης του στίχου, τότε:
Επειδή η αποδοχή ως θεμιτού ή η υποτίμηση αυτού που έχει κριθεί αθέμιτο από το ιερό κείμενο είναι βλασφημία,
Επειδή αυτοί θεωρούνται ειδωλολάτρες, ο γάμος τους δεν είναι έγκυρος, είναι απολύτως απαγορευμένος, είναι σαν γάμος ειδωλολατρών. Γι’ αυτόν τον λόγο, στο στίχο, ο άνδρας και η γυναίκα που διαπράττουν μοιχεία εξομοιώνονται με τον άνδρα και τη γυναίκα ειδωλολάτρη.
“Αυτό έχει απαγορευτεί στους πιστούς.”
Ορίζεται. Το εδάφιο αυτό αποδεικνύει την απαγόρευση του γάμου μεταξύ αυτών των δύο κατηγοριών.
Ωστόσο, εκείνοι που έχουν πραγματικά μετανοήσει είναι διαφορετικοί.
ΤΡΙΤΟΝ:
Εάν μια γυναίκα έχει διαπράξει μοιχεία, χωρίς να υπάρχει ένδειξη ασέβειας ή ελαφρότητας, και δεν έχει παντρευτεί ποτέ πριν, τότε ο γάμος της με έναν ενάρετο μουσουλμάνο είναι αποτρεπτικός (μακρούχ), αλλά ο γάμος είναι έγκυρος. Υπάρχει αμφιβολία εάν η απαγόρευση του στίχου περιλαμβάνει αυτό το ζήτημα. Γι’ αυτόν τον λόγο, έχει ανοίξει ο δρόμος για ερμηνεία (ιτζτιχάντ).
Η διαφωνία αφορά ακριβώς αυτό το σημείο. Μόνο η Αίσα (ρ.α.) και οι Ιμπν Μασούντ και Μπαρά μπιν Αζιμπ δεν θεώρησαν κατάλληλο το γάμο σε αυτή την περίπτωση, και κατέταξαν την απαγόρευση αυτού του σημείου στο ίδιο επίπεδο με τα άλλα δύο.
Εν ολίγοις, όσοι θεωρούν την μοιχεία θεμιτή, θα πρέπει να παντρεύονται μόνο με κάποιον που έχει διαπράξει μοιχεία.
Είναι επιτρεπτό για έναν πιστό που, αναγνωρίζοντας ότι η μοιχεία είναι αμαρτία, υπέκυψε στις επιθυμίες του και διέπραξε μοιχεία, να παντρευτεί κάποιον που δεν έχει διαπράξει μοιχεία. Επιπλέον, οι ειλικρινείς και εγκάρδιες μεταμέλειες, ελπίζουμε, γίνονται δεκτές.
Υποσημειώσεις:
1) Αμπού Χαγιάν, VI/430.
2) Αλούσι, XVIII/88.
3) Κουρτούμπι, αλ-Τζαμίου λι Αχκάμι’λ-Κουράν, XII/169; Σουγιούτι, εδ-Δουρρούλ-Μανσούρ, VI/126-130.
4) Φαχρ αλ-Ραζί, XXIII/151.
5) Αλούσι, Ρουχούλ Μεανί, ΙΧ/87.
6) Φαχρ αλ-Ραζί, XXIII/152.
7) Σουγιούτι, Εντ-Ντουρούλ Μανσούρ, VI/128-130.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
