– Είναι φόνος να πυροβολήσουμε έναν εχθρό που έχει τραυματιστεί σε μια σύγκρουση – και η κατάστασή του είναι μη αναστρέψιμη, ετοιμοθάνατος;
– Επιτρέπεται να χτυπάς κάποιον για να ανακουφίσεις τον πόνο του;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Από όσο καταλαβαίνουμε, το ερώτημα αναφέρεται σε
Ως «σύγκρουση» νοείται ο τζιχάντ.
– Τζιχάντ,
Είναι ένας πόλεμος που διατάχθηκε να γίνει από το Ισλαμικό Κράτος.
– Η εντολή αυτή εκδίδεται υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στις πηγές της φικχ (ισλαμικής νομολογίας).
– Κατά τη διάρκεια ενός ιερού πολέμου που διεξάγεται με επίσημο και νόμιμο τρόπο, εάν βρούμε έναν άπιστο εχθρό που έχει συμμετάσχει στη μάχη και έχει τραυματιστεί, μπορούμε να τον σκοτώσουμε.
Επειδή συμμετείχε στον πόλεμο και πολέμησε εναντίον των Μουσουλμάνων.
– Εδώ, είναι χρήσιμο να αναφέρουμε την ακόλουθη αρχή του ισλαμικού δικαίου:
“Κάθε εχθρός που επιτρέπεται να σκοτωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, μετά τον πόλεμο
(όταν αιχμαλωτίστηκε)
θα μπορούσε να σκοτωθεί.”
Αυτό σημαίνει:
Ένας εχθρός που είναι πολεμιστής μπορεί να σκοτωθεί και μετά τον πόλεμο. Αλλά ένας μη πολεμιστής…
(που δεν αναμένεται να συμμετάσχει στον πόλεμο)
γυναίκες, παιδιά, τρελοί, ηλικιωμένοι και όσοι ασχολούνται με τη λατρεία σε ναούς όπως εκκλησίες και συναγωγές, αγρότες που ασχολούνται με τη γεωργία, άρρωστοι, άνθρωποι με κομμένα χέρια και πόδια, τυφλοί, δηλαδή όσοι δεν μπορούν να πολεμήσουν.
Δεν θα σκοτωθούν ούτε κατά τη διάρκεια του πολέμου, ούτε μετά το τέλος του.
Αυτοί που δεν επιτρέπεται να σκοτωθούν κατά τη διάρκεια του πολέμου, δεν επιτρέπεται να σκοτωθούν ούτε μετά τον πόλεμο. Εξαίρεση αποτελούν τα παιδιά και τα άτομα με νοητική υστέρηση. Αυτά, αν πολεμήσουν, σκοτώνονται κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά…
δεν θα σκοτωθούν όταν τελειώσει ο πόλεμος.
(βλ. V, Zuhayli, eFıkhu’l-İslami, 6/421423)
– Ας μην ξεχνάμε, επίσης, αυτούς που σκοτώθηκαν μετά τον πόλεμο.
θανατώνονται ως τιμωρία για το έγκλημα που διέπραξαν.
(Ζουχάιλι, μήνας)
– Συνεπώς, κατά τη διάρκεια του πολέμου, δεν επιτρέπεται να σκοτώνει κανείς όσους δεν επιτρέπεται να σκοτωθούν.
– Όταν βρούμε έναν εχθρό που έχει τραυματιστεί κατά τη διάρκεια της μάχης, τον αφήνουμε αμέσως
το να μην σκοτώνεις είναι η ευσπλαχνία που προβλέπει το Ισλάμ
Είναι απαραίτητο. Ακόμα κι αν κριθεί σκόπιμο να σκοτωθεί, πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να γίνει χωρίς να ενημερωθεί ο ανώτερος διοικητής. Εάν δεν υπάρχει κανένα όφελος ή σκοπιμότητα στη θανάτωσή του, δεν πρέπει να σκοτωθεί.
– Να απαλύνει τον πόνο
Δεν θα πρέπει κανείς να επιλέγει να σκοτώνει στο όνομά του.
Διότι κανείς δεν σκοτώνεται απλώς και μόνο για να απαλυνθεί ο πόνος του.
Η αποδοχή μιας τέτοιας αιτίας ως αιτιολογίας της απόφασης σημαίνει την έκδοση φετφά για τη νομιμότητα της εφαρμογής αυτού του κανόνα σε πολλούς μουσουλμάνους ασθενείς, κάτι που δεν είναι σωστό.
– Τελευταία μας λέξη,
κατά τη γνώμη μας, ακόμη και στον πόλεμο
να επιδείξουμε την υψηλή ηθική και την υπέρτατη ευσπλαχνία που πηγάζει από την ισλαμική πίστη,
συνεπώς, αιχμαλώτους και τραυματίες, για τους οποίους δεν θεωρείται ότι προκαλούν οποιαδήποτε βλάβη στο Ισλάμ
-ακόμα και αν η θανάτωσή τους ήταν δικαιολογημένη-
Πιστεύουμε ότι η μη θανάτωση είναι πιο σύμφωνη με το γενικό πνεύμα του Ισλάμ. Για να διαπιστωθεί αν η θανάτωση τέτοιων ατόμων είναι προς το συμφέρον, αυτή η υπόθεση πρέπει οπωσδήποτε…
μετά από διαβούλευση με μια αντιπροσωπεία που εκπροσωπεί τη συλλογική συνείδηση
πρέπει να είναι μετά.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
