– Υπάρχουν κάποιοι που δεν υψώνουν τα χέρια τους και δεν λένε «αμήν» στις προσευχές για την ευημερία του κράτους, που γίνονται από τον ιμάμη κατά τη διάρκεια της χουτμπάς της Παρασκευής ή σε οποιαδήποτε άλλη προσευχή στο τζαμί. Τι λέτε γι’ αυτό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Νταρουλχαρπ;
Περιοχές που βρίσκονται εκτός της πολιτικής εξουσίας του Ισλάμ, με μη ισλαμικό σύστημα διακυβέρνησης και ισχύον δίκαιο.
Γενικά, στο ισλαμικό δίκαιο, ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει εδάφη που βρίσκονται υπό την κυριαρχία και διακυβέρνηση άπιστων και εχθρικών προς το Ισλάμ ηγεμόνων.
Ο Ö. Nasuhî Bilmen στο “Hukuk-u İslâmiye ve Istılâhat-ı Fıkhiyye Kamûsu” ορίζει τα Darü’l-İslâm και Darü’l-Harb ως εξής:
«
Νταρ αλ-Ισλάμ,
Είναι τόποι που βρίσκονται υπό την κυριαρχία των Μουσουλμάνων, όπου οι Μουσουλμάνοι ζουν με ασφάλεια και ειρήνη και εκπληρώνουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Τόποι που βρίσκονται υπό την κυριαρχία μη-Μουσουλμάνων, με τους οποίους οι Μουσουλμάνοι δεν έχουν συνθήκη ειρήνης ή ανακωχής, ονομάζονται Νταρ-υλ-Χαρμπ.
(1)
Οι ισλαμιστές νομικοί ταξινόμησαν τις χώρες ανάλογα με το αν εφαρμόζονταν ή όχι οι ισλαμικοί κανόνες. Γενικά, σε όσους κατοικούν σε εμπόλεμη περιοχή…
αληθινός, γνήσιος
λέγεται.
Στρατιώτες,
Εφόσον δεν έχουν συνάψει συμφωνία ειρήνης με την κυβέρνηση του Ισλαμικού κράτους, το αίμα και η περιουσία τους θεωρούνται επιτρεπτά. Για να προστατευθεί η περιουσία και η ζωή ενός απίστου, πρέπει να ασπαστεί το Ισλάμ ή να έχει συνάψει συμφωνία με το Ισλαμικό κράτος. Εάν ένας εχθρός εισέλθει κρυφά στο Ισλαμικό κράτος χωρίς να ζητήσει ειρήνη και συλληφθεί, το αίμα και η περιουσία του θεωρούνται επιτρεπτά. Εάν κάποιος ασπαστεί το Ισλάμ σε εμπόλεμη περιοχή, τα υπάρχοντά του παραμένουν σε αυτόν εάν η περιοχή κατακτηθεί πριν από τη μετανάστευσή του, αλλά η ακίνητη περιουσία του θεωρείται λάφυρο. (2)
Οι μουσουλμάνοι που κατοικούσαν σε εχθρικό έδαφος και δεν είχαν έρθει σε ισλαμική χώρα θεωρούνταν σαν να ζούσαν σε ισλαμική χώρα· δεν εμποδίζονταν αν ήθελαν να μεταναστεύσουν σε ισλαμική χώρα. Σύμφωνα με τον Ιμάμ Αζάμ, το να είναι κανείς απλώς μουσουλμάνος δεν τον καθιστούσε ασφαλή· μπορούσε να εξασφαλίσει τη ζωή και την περιουσία του μόνο με την υπαγωγή του στην εξουσία του ισλαμικού κράτους.
Μετά από αυτή τη σύντομη εξήγηση, οι σχολές Σαφιιτών και Χαναφιτών
«Νταρουλχαρμπ»
και
«Νταρ-υλ-Ισλάμ»
Ας εξηγήσουμε τις διατάξεις που αφορούν αυτό το θέμα:
Σύμφωνα με τη σουνιτική σχολή Σαφίι,
Εάν μια χώρα ή μια περιοχή κατακτηθεί έστω και μία φορά από μουσουλμάνους, τότε η χώρα και η περιοχή αυτή ανήκουν πλέον στους μουσουλμάνους μέχρι την ημέρα της κρίσης.
«Νταρουλισλάμ»
Αυτή η απόφαση δεν αλλάζει, ακόμα κι αν μια τέτοια χώρα πέσει αργότερα στα χέρια των απίστων. Ακόμα και οι χώρες των μη μουσουλμάνων που βρίσκονται σε ειρήνη με τους μουσουλμάνους…
«Νταρουλχαρμπ»
δεν είναι.(3)
Η ερμηνεία του Ιμάμ Σαφίι είναι σαφής και αδιαμφισβήτητη. Επομένως, όχι μόνο η Τουρκία, αλλά και σύμφωνα με τη σέκτα Σαφίι;
Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Μπουχάρα, Σαμαρκάνδη, Κριμαία
Δεν είναι «Νταρουλχαρμπ», αλλά «Νταρουλισλάμ». Σύμφωνα με τον Ιμάμ Σαφί, για να θεωρηθεί μια περιοχή «Νταρουλχαρμπ», πρέπει να μην έχει ποτέ τεθεί υπό μουσουλμανική διοίκηση και να μην βρίσκεται σε ειρήνη με τους μουσουλμάνους.
Στη Χαναφιτική σχολή σκέψης,
ένα
«Νταρουλχαρπ»
, «με την εφαρμογή ορισμένων από τους κανόνες του Ισλάμ»
«Νταρ-υλ-Ισλάμ»
α) Επανάσταση (3). Υπάρχει ομοφωνία επί τούτου. Ένα «
Η επικράτεια του Ισλάμ, «η επικράτεια του πολέμου»
Υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις σχετικά με το αν η εγκυμοσύνη αποτελεί εμπόδιο για την τέλεση της προσευχής. Η μία άποψη ανήκει στον Ιμάμ Αζάμ, ενώ η άλλη στους Ιμάμ Μουχάμμαντ και Ιμάμ Γιουσούφ.
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Αζάμ
«Νταρ-υλ-ισλάμ» και «Νταρ-υλ-χαρπ»
Για να μπορέσει να υπάρξει επανάσταση, πρέπει να πληρούνται ταυτόχρονα οι τρεις παρακάτω προϋποθέσεις. Αν λείπει έστω και μία από αυτές τις προϋποθέσεις, τότε η χώρα αυτή,
«Νταρ-υλ-Ισλάμ»
είναι
, «Νταρουλχαρμπ»
δεν είναι.
1.
Σε αυτόν τον τόπο θα εφαρμόζονται πλήρως –δηλαδή εκατό τοις εκατό– οι διατάξεις της απιστίας. Ένας τόπος όπου δεν εφαρμόζονται πλήρως οι διατάξεις της απιστίας, για παράδειγμα, όπου τελούνται μόνο οι προσευχές της Παρασκευής και των εορτών, δεν μπορεί να ονομαστεί «νταρ-ουλ-χαρμπ». Ο Σεραχσί λέει σχετικά:
«Για να πληρωθεί αυτή η προϋπόθεση, πρέπει να εφαρμόζονται φανερά και πλήρως οι νόμοι της ειδωλολατρίας και να καταργηθούν οριστικά οι ισλαμικοί νόμοι. Εδώ, ο Ιμάμ Αζάμ θεωρεί ότι η εξουσία και η δύναμη ανήκουν εξ ολοκλήρου στους άπιστους.» (4)
Δηλαδή, για να ισχύει αυτή η προϋπόθεση, η κυριαρχία και η επικράτηση σε μια ισλαμική χώρα πρέπει να ανήκει εξ ολοκλήρου στους απίστους. Αν, λόγω κάποιων προβλημάτων, υπάρξει έλλειψη κυριαρχίας των απίστων, τότε η περιοχή αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί «νταρ-ουλ-χαρμπ». Πράγματι, αρκεί η τέλεση των προσευχών της Παρασκευής και των εορτών για να θεωρηθεί η περιοχή «νταρ-ουλ-ισλάμ». Και πάλι, σύμφωνα με την ερμηνεία του Ιστικαμπί, ενός από τους φουκαχά,
«Εάν σε μια χώρα μπορεί να εφαρμοστεί έστω και ένας μόνο κανόνας του Ισλάμ, τότε η χώρα αυτή…»
«Νταρ-υλ-Ισλάμ»
είναι.»
Σύμφωνα με τον Ιμπν-ι Αμπιντίν
«Αν σε μια χώρα εφαρμόζονται ταυτόχρονα οι νόμοι των μουσουλμάνων και οι νόμοι των ειδωλολατρών, τότε αυτή η χώρα είναι και πάλι…»
«Νταρ-υλ-Ισλάμ»
(5). Στη Μπεζάζιε καταγράφεται ότι «όταν ο Προφήτης (ΣΑΒ) έφτασε στη Μεδίνα, ενώ εκεί κυριαρχούσαν οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες, με την έναρξη των ισλαμικών δράσεων του Αγγελιοφόρου του Θεού (ΣΑΒ), η πόλη μετατράπηκε σε «Νταρ-υλ-Ισλάμ»» (6).
2.
Η περιοχή αυτή θα συνορεύει με το «Νταρ-ουλ-Χαρμπ», δηλαδή τα σύνορα και οι γειτονικές περιοχές της θα περικλείονται εξ ολοκλήρου από απίστους. Εάν οποιαδήποτε πλευρά των συνόρων μιας περιοχής συνορεύει με το «Νταρ-ουλ-Ισλάμ», δηλαδή με μια μουσουλμανική χώρα, τότε η περιοχή αυτή δεν μπορεί να είναι «Νταρ-ουλ-Χαρμπ». Διότι, σύμφωνα με τον Ιμάμ-ι Αζάμ…
«Οι μουσουλμάνοι που συνορεύουν με μια μουσουλμανική χώρα δεν θεωρούνται εντελώς ηττημένοι. Μπορούν να διατηρήσουν τις θρησκευτικές, ηθικές, δογματικές, κοινωνικές, πολιτικές, εμπορικές και παραδοσιακές σχέσεις τους με εκείνη τη μουσουλμανική χώρα· μπορούν να διατηρήσουν τα ισλαμικά έθιμα.»
Σε αυτό το σημείο, είναι χρήσιμο να διευκρινιστεί κάτι. Η υποχρέωση της προστασίας των μη μουσουλμάνων αφορά όχι τα ανεξάρτητα ισλαμικά κράτη, αλλά τις επαρχίες, τα χωριά και τις πόλεις που βρίσκονται υπό την κυριαρχία ενός μη μουσουλμανικού κράτους και είναι ανίκανες να αμυνθούν.
(Όπως τα μουσουλμανικά χωριά στη Ρωσία και τη Βουλγαρία.)
Στην πραγματικότητα, στις εξηγήσεις των θεολόγων σχετικά με αυτό το θέμα, δεν αναφέρεται η «πολιτεία», αλλά
«πόλη», «στενός»
Χρησιμοποιήθηκαν οι εκφράσεις. Διαφορετικά, ένα ανεξάρτητο και ικανό να αμυνθεί Ισλαμικό κράτος, ακόμα και αν περιβάλλεται από μη μουσουλμανικά κράτη από παντού, δεν θα ονομαζόταν «Darülharb».
3.
Δεν θα μείνει πια κανένας μουσουλμάνος ή ζιμμής (μη μουσουλμανική μειονότητα) που να νιώθει ασφαλής με την παλιά εγγύηση. Δηλαδή, η ασφάλεια ζωής και περιουσίας που είχαν οι μουσουλμάνοι ή οι ζιμμήδες (μη μουσουλμανικές μειονότητες) σε εκείνη την πόλη θα έχει καταργηθεί από την εισβολή των απίστων.
Αυτή η τρίτη προϋπόθεση ισχύει μόνο εάν μια ισλαμική χώρα υποστεί εισβολή από απίστους.
Ο Σαραχσί εκφράζει αυτήν την άποψη ως εξής:
«Η ύπαρξη ενός ασφαλούς μουσουλμάνου ή ζιμμή σε μια πόλη αποδεικνύει ότι η κυριαρχία των πολυθεϊστών δεν είναι απόλυτη. Διότι οι μεγάλοι νομικοί θεωρούνται αξιόπιστοι όχι για τα μεταγενέστερα, αλλά για τα αρχικά στοιχεία. Στην προκειμένη περίπτωση, το αρχικό στοιχείο είναι ότι η περιοχή είναι «Νταρ-ουλ-Ισλάμ». Η ύπαρξη ενός ζιμμή ή ενός μουσουλμάνου εκεί αποτελεί ένδειξη του αρχικού στοιχείου. Εφόσον υπάρχει αυτή η ένδειξη, σημαίνει ότι έχει απομείνει ένα ίχνος από το αρχικό στοιχείο και η περιοχή εξακολουθεί να θεωρείται «Νταρ-ουλ-Ισλάμ».» (7)
Τώρα, ας εξηγήσουμε αυτές τις τρεις προϋποθέσεις που έθεσε ο Ιμάμ-ι Α’ζάμ με ένα παράδειγμα.
Η Ανδαλουσία, που κάποτε ήταν ισλαμική χώρα, κατακτήθηκε αργότερα από τους Χριστιανούς. Οι Μουσουλμάνοι δεν είχαν καμία ασφάλεια ζωής και περιουσίας, και οι νόμοι της απιστίας εφαρμόστηκαν στο ακέραιο. Αυτή η χώρα δεν συνορεύει με καμία ισλαμική χώρα, και οι τρεις όροι που πρότεινε ο Ιμάμ Αζάμ εκπληρώθηκαν ταυτόχρονα στην Ανδαλουσία, γι’ αυτό και…
«Νταρουλχαρμπ»
είναι.
Εν τω μεταξύ, οι Ιμάμηδες,
«Νταρ-υλ-Ισλάμ»
του
«Νταρουλχαρμπ»
να φέρει επανάσταση
«Εκεί, στην απόλυτη εφαρμογή των διατάξεων της σαρία και στην απόλυτη κυριαρχία των μη μουσουλμάνων επί των μουσουλμάνων»
Αυτό εξαρτάται από την πλήρη κατάληψη μιας ισλαμικής πόλης από μη μουσουλμάνους. Για παράδειγμα, επειδή το Βατούμ βρίσκεται υπό απόλυτη ρωσική κυριαρχία και οι άθεοι νόμοι εφαρμόζονται εκεί στο ακέραιο, σύμφωνα με τους ιμάμηδες…
«Νταρουλχαρμπ»
Εάν επιτραπεί η εφαρμογή οποιουδήποτε ισλαμικού νόμου στο Βατούμ,
(όπως η τέλεση των εορταστικών και των Παρασκευιάτικων προσευχών)
Αυτό, πάλι, σύμφωνα με τον Ιμάμη, το βγάζει από την κατηγορία του «Νταρ-υλ-Χαρμπ».
Ο μουσουλμάνος, είτε βρίσκεται σε ισλαμικό κράτος είτε σε μη ισλαμικό, οφείλει σε κάθε περίπτωση να υπακούει στις εντολές του Θεού και να απέχει από τις απαγορεύσεις Του. Η λατρεία είναι ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου, η σοφία της ύπαρξής του. Καμία κατάσταση δεν μπορεί να τον εμποδίσει από την εκπλήρωση αυτού του υπέρτατου καθήκοντος.
Είναι γνωστό γεγονός ότι το Ισλάμ εξαπλώνεται ραγδαία σε όλο τον κόσμο σήμερα· ο αριθμός των ανθρώπων που ασπάζονται το Ισλάμ στη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Αφρική και την Αμερική αυξάνεται συνεχώς. Αυτοί οι νέοι μουσουλμάνοι, στα μη ισλαμικά περιβάλλοντα όπου ζουν, δρουν με συνείδηση και αποφασιστικότητα να εκπληρώνουν πλήρως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και τις λατρευτικές τους πράξεις. Αν η εν λόγω αξίωση ίσχυε, η πίστη και η λατρεία αυτών των νέων μουσουλμάνων θα έχαναν κάθε νόημα. Οι θρησκευτικές τους προσπάθειες δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από μια μάταιη προσπάθεια. Αυτό θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι το Ισλάμ δεν μπορεί να βιωθεί και η θρησκευτικότητα δεν μπορεί να ασκηθεί σε μη μουσουλμανικές χώρες.
Επιπλέον, κάποιος που μόλις ασπάστηκε το Ισλάμ
(*) θα έπρεπε να παραμερίσει τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις και να εμπλακεί σε αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας στο κράτος στο οποίο υπαγόταν. Στην περίπτωση αυτή, το να είναι μουσουλμάνος θα έπαυε να είναι ζήτημα πίστης και πνευματικής καθοδήγησης, και θα αποκτούσε πολιτικό χαρακτήρα, μια επαναστατική διάσταση, με στόχο την κατάληψη της εξουσίας στο κράτος στο οποίο ζούσε.
Μπορεί να φανταστεί κανείς ένα μεγαλύτερο πλήγμα στην εξέλιξη του Ισλάμ, μια πιο επιβλαβή αντίληψη από αυτή;
Συνεπώς, το να πει κανείς ότι η λατρεία είναι άκυρη στο Νταρ-υλ-Ισλάμ σημαίνει να στερήσει τους Μουσουλμάνους από ένα σημαντικό διακριτικό σημάδι που τους ξεχωρίζει από τους μη Μουσουλμάνους, και να τους εκθέσει στον κίνδυνο να αντιμετωπιστούν ως μη Μουσουλμάνοι.
Μια εσφαλμένη αντίληψη είναι η πεποίθηση ότι η αμαρτία επιτρέπεται, σαν να νομιμοποιείται, σε εμπόλεμη κατάσταση. Ωστόσο, η κρίση περί αμαρτίας είναι η ίδια τόσο σε ειρηνική όσο και σε εμπόλεμη κατάσταση. Η αμαρτωλότητα της αμαρτίας παραμένει, όπως και η μεταθανάτια τιμωρία και η ευθύνη. Ωστόσο, δεν υπάρχει δυνατότητα επιβολής των κοσμικών ποινών για τις αμαρτίες σε εμπόλεμη κατάσταση, επειδή δεν υπάρχει αρμόδια αρχή.
Η νομιμοποίηση ορισμένων απαγορευμένων πράξεων, όπως η τοκογλυφία σε εχθρικό έδαφος, δεν αποτελεί απόδειξη της ελευθερίας των απαγορευμένων πράξεων. Διότι αυτές οι πράξεις επιτρέπονται σε εχθρικό έδαφος μόνο μεταξύ μη μουσουλμάνων και μουσουλμάνων, και μόνο εάν ωφελούν τους μουσουλμάνους. Συνεπώς, ένας μουσουλμάνος μπορεί να πάρει τόκο από έναν μη μουσουλμάνο, αλλά δεν μπορεί να του δώσει τόκο. Μεταξύ μουσουλμάνων, τέτοιες πράξεις δεν επιτρέπονται. (8)
Καθώς ολοκληρώνουμε την ομιλία μας, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σε ένα σημείο:
Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και σήμερα, η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφερθεί στους ανθρώπους είναι να τους διδάξουμε τις αλήθειες της πίστης, να χαράξουμε στις καρδιές τους τη γνώση, την αγάπη και τον φόβο του Θεού· να τους διδάξουμε τις αρχές του Ισλάμ, να εμφυσήσουμε στις καρδιές και τα μυαλά τους την καλή ηθική, τη δικαιοσύνη και την ευθύτητα. Να εδραιώσουμε ανάμεσά τους την ενότητα και την αλληλεγγύη, την υπακοή και τον σεβασμό, τη στοργή και τη φιλανθρωπία· να εμφυσήσουμε στις συνειδήσεις τους την αγάπη για την πατρίδα και το έθνος, τον σεβασμό για τα ιερά. Αντίθετα, να αφήσουμε τέτοιες υπηρεσίες και να ασχοληθούμε με πράγματα που δεν είναι ούτε υποχρεωτικά ούτε αναγκαία να γίνουν γνωστά και να ανακοινωθούν…
«Νταρουλχαρμπ»
Το να παρουσιάζουμε το ζήτημα αυτό σαν να ήταν το σπουδαιότερο ζήτημα του Ισλάμ, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αναστατώνει το έθνος και να ταράσσει τις καρδιές.
Πηγές:
(1) Bilmen, Ö. Nasuhî; Εγκυκλοπαίδεια Ισλαμικού Δικαίου και Νομικών Ορολογιών, τόμ. μ, σελ. 394.
(2) Bilmen, Ö. N., ό.π., τόμ. ΙΙΙ, σελ. 335.
(3) Κουχιστανί, τόμ. ΙΙ, σελ. 311.
(4) Σαράχσι, Μέμπσουτ, τόμ. Χ, σελ. 114.
(5) Ιμπν Αμπιντίν, Σχόλιο στο Ντουρρ αλ-Μουχτάρ, τόμ. IV, σελ. 175.
(6) Μπεζάζιε, τόμ. VI, σελ. 312.
(7) Σαραχσάι, ό.π., τόμ. Χ, σελ. 114.
(*) Είναι καθιερωμένος κανόνας ότι,
Σε εμπόλεμη κατάσταση, η απιστία θεωρείται δεδομένη· σε ισλαμική επικράτεια, η πίστη. Σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα, αν σε εμπόλεμη κατάσταση βρεθεί ένα άταφο πτώμα, θεωρείται αμέσως ότι ανήκει σε άπιστο. Θάβεται σε μη μουσουλμανικό νεκροταφείο. Η απόφαση ότι το πτώμα ανήκει σε μουσουλμάνο εξαρτάται από κάποιο σημάδι, όπως η προφορική ομολογία πίστης εν ζωή ή η τέλεση θρησκευτικών καθηκόντων. Αντίθετα, σε ισλαμική επικράτεια, αν βρεθεί ένα άταφο πτώμα, αντιμετωπίζεται ως μουσουλμάνος χωρίς να αναζητηθεί κανένα σημάδι. Τελούνται οι νεκρώσιμες προσευχές και θάβεται σε μουσουλμανικό νεκροταφείο.
(8) Αχμέτ Σαχίν, Θρησκευτικές Πληροφορίες, σελ. 187, 2η έκδοση, Εκδόσεις Τζιχαν, Κωνσταντινούπολη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
