– Σκέφτομαι να παντρευτώ κάποιον. Η οικογένειά μου δεν το θέλει.
– Αν ο πατέρας ή η μητέρα μου πει ότι δεν με συγχωρεί και εγώ παντρευτώ, ισχύει η συγχώρεση; Δηλαδή, επιτρέπεται να παντρευτώ παρόλο που είπε ότι δεν με συγχωρεί;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Εάν ο πατέρας και η μητέρα σου αντιτίθενται στο να παντρευτείς κάποιον/κάποια.
Εάν υπάρχει νόμιμη και εύλογη αιτία, τότε πρέπει να υπακούμε σε αυτούς.
Αν δεν υπακούσει, τότε…
αμαρτία (αμάρτημα, που εγκυμονεί αρνητικές συνέπειες)
Αν παντρευτείς, θα διαπράξεις το αμάρτημα να στεναχωρήσεις τους γονείς σου.
Για παράδειγμα, εάν ένας μη θρησκευόμενος γονέας αντιτίθεται στον γάμο σου με έναν θρησκευόμενο, δεν είναι απαραίτητο να υπακούσεις και αυτή η ανυπακοή δεν είναι αμαρτία.
Ομοίως, εάν μια μητέρα που δεν τηρεί το σεμνό ντύσιμο αντιτίθεται στο γάμο του γιου της με μια κοπέλα που το τηρεί, δεν είναι υποχρεωτικό να την υπακούσει και η ανυπακοή δεν είναι αμαρτία.
Μετά από αυτή τη σύντομη εισαγωγή, ας περάσουμε στις λεπτομέρειες:
Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη στη Χαναφιτική σχολή σκέψης
Σύμφωνα με τον Ακίλ Μπαλίγ, η γυναίκα, όπως και ο άνδρας, μπορεί να παντρευτεί χωρίς την μεσολάβηση του κηδεμόνα της. Ωστόσο, εάν παντρευτεί έναν άνδρα που δεν είναι ισάξιος της, ο κηδεμόνας της μπορεί να ακυρώσει τον γάμο. Σύμφωνα με τον Ιμάμ Μουχάμμεντ, η έγκριση του κηδεμόνα είναι απαραίτητη για την εγκυρότητα του γάμου.
(Merginani, Hidaye, III, 31-33; Aliyyü’l-kari, Fethu babi’l-‘inaye, II, 30)
Σύμφωνα με τις άλλες σχολές σκέψης εκτός από τη Χαναφιτική,
Είτε κορίτσι είτε χήρα, μια γυναίκα μπορεί να παντρευτεί μόνο με την άδεια του κηδεμόνα της. Επιπλέον, ο κηδεμόνας δεν χρειάζεται να ζητήσει την άδεια της κόρης του, η οποία δεν έχει παντρευτεί ποτέ, για να την παντρέψει. Σε περίπτωση που η γυναίκα υπό την κηδεμονία του είναι χήρα, ο κηδεμόνας μπορεί να την παντρέψει μόνο με την άδειά της. Αυτές είναι οι θρησκευτικές απόψεις…
“Γάμος χωρίς κηδεμόνα δεν γίνεται.”
(Αμπού Νταβούντ, Νικάχ, 19; Τιρμίζι, Νικάχ 14)
να θεωρούνται τα χαντίθ και παρόμοια χαντίθ ως απόλυτα και τα κορίτσια –
ακόμα και αν ληφθεί η συγκατάθεσή τους-
λένε ότι θα παντρευτούν μόνο με τη μεσολάβηση των γονέων τους.
(Σαφίι, αλ-Ουμ, VI, 35; Σαχνούν, αλ-Μουδενβενέ, II, 118; Ιμπν Χαζμ, αλ-Μουχάλλα, IX, 451; Ιμπν Κουδέαμε, αλ-Μουγνί, IX, 345)
Χαναφίτες
είναι αυτά τα χαντίθ,
ότι οι ανήλικες κοπέλες και οι γυναίκες που δεν έχουν πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα μπορούν να παντρευτούν μόνο μέσω των κηδεμόνων τους
ερμηνεύουν με αυτόν τον τρόπο.
Η ανάδειξη του θεσμού της κηδεμονίας στον γάμο,
Σκοπός του γάμου, ο οποίος σηματοδοτεί την έναρξη μιας δια βίου ένωσης, είναι να θεμελιωθεί όσο το δυνατόν σε στέρεες βάσεις, με τις απαραίτητες έρευνες, να προβλεφθούν και να αποτραπούν λάθη που είναι αδύνατο να διορθωθούν ή να ανατραπούν, και να διευκολυνθεί η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των οικογενειών των μελλόνυμφων.
Συμπερασματικά, ο γάμος είναι ένα σοβαρό θεσμικό όργανο. Επομένως, η συγκατάθεση των γονέων είναι απαραίτητη κατά την τέλεση του γάμου.
Αν και ο γάμος που τελείται χωρίς την άδεια του κηδεμόνα θεωρείται έγκυρος από ορισμένους ισλαμικούς μελετητές, τα μέρη θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους το προαναφερθέν χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) κατά τη σύναψη του γάμου και να επιδιώξουν να λάβουν την άδεια των κηδεμόνων τους.
Εφόσον δεν υφίστανται ηθικά, θρησκευτικά ή κοινωνικοοικονομικά εμπόδια στον γάμο, οι γονείς δεν πρέπει να καταχρώνται τις εξουσίες τους και να δημιουργούν δυσκολίες.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
