– Μπορείτε επίσης να μου δώσετε πληροφορίες σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Ανεξάρτητα από την αιτία, το να αφήνεις τα κοτόπουλα να πεινάνε με αυτόν τον τρόπο, είναι απαράδεκτο. Όπως δεν επιτρέπεται να αφήνεις τα ζώα πεινασμένα και διψασμένα, έτσι και το να κάνεις εμπόριο με αυτόν τον τρόπο δεν είναι θεμιτό.
Μια τέτοια κατάσταση αποτελεί ταυτόχρονα και παραβίαση των δικαιωμάτων των ζώων. Ο Θεός, την ημέρα της κρίσης, θα επιτρέψει σε όσους έχουν δικαιώματα ο ένας απέναντι στον άλλον να τα διεκδικήσουν, και όποιος έχει δίκιο θα πάρει το δίκαιό του. Αντίστοιχα, όποιος έχει καταπατήσει τα δικαιώματα των ζώων και τα έχει κακομεταχειριστεί, θα υποστεί τιμωρία ανάλογη με την κακομεταχείριση. Μάλιστα, η κακομεταχείριση των ζώων είναι –από μια άποψη– πιο αμαρτωλή και η τιμωρία της βαρύτερη από την κακομεταχείριση των ανθρώπων, διότι δεν υπάρχει δυνατότητα συγχώρεσης και αποκατάστασης.
(Μουχάμμαντ Σαΐντ Μπουρχάνι, ετ-Τα’λικατ ελ-Μερντιγέ αλά ελ-Χεντιγέτιλαιγιέ, σελ. 466)
Στα Χαντίθ:
«Αν ο Θεός συγχωρήσει τις αδικίες που γίνονται στα ζώα, τότε ο άνθρωπος θα αξιωθεί πολλών συγχωρήσεων». «Η γυναίκα που κλείδωσε τη γάτα της και την άφησε να πεθάνει από την πείνα, θα υποστεί τιμωρία στην κόλαση, όπου θα την γρατζουνάει μια γάτα».
αναφέρεται.
(Μπουχάρι, Μπεντ’ου’λ-Χαλκ 16, Τζεζά’ου’ς-Σαγδ 7; Μουσλίμ, Χατζ 66-67; Μουβάττα, Χατζ 90; Τιρμίζι, Χατζ 21; Νεσαί, Χατζ 113).
Απάντηση 2:
Ο Ισλαμισμός είναι θρησκεία καλής ηθικής και ευσπλαχνίας. Η ευσπλαχνία που προβλέπει ο Ισλαμισμός είναι τόσο ευρεία που περιλαμβάνει όλα τα πλάσματα. Εκτός από την επίδειξη ευσπλαχνίας σε όλους τους ανθρώπους, η καλοσύνη προς όλα τα ζωντανά πλάσματα αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση των πιστών. Η θρησκεία μας, όπως μας διατάσσει να αγαπάμε τους ανθρώπους και να τους φερόμαστε με στοργή και ευσπλαχνία, έτσι μας διατάσσει να αγαπάμε και τα ζώα και να είμαστε ευσπλαχνοι απέναντί τους.
Τίποτα στο σύμπαν δεν δημιουργήθηκε μάταια.
Κάτω από όλα κρύβονται εκατοντάδες σοφίες. Γι’ αυτό ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε ευθύνη απέναντι στο φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε και σε όλα τα έμβια και άβια πλάσματα που μοιράζονται τον κόσμο μαζί μας.
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, δημιούργησε το σύμπαν με μια πολύ λεπτή ισορροπία. Σχετικά με αυτό, στο Κοράνι αναφέρεται ότι ο ήλιος και η σελήνη κινούνται σύμφωνα με ένα σχέδιο, τα φυτά και τα δέντρα υποτάσσονται στον Θεό, ο ουρανός υψώνεται, τίθεται μέτρο και ισορροπία, και δεν πρέπει να παραβιάζονται τα όρια του μέτρου.
είναι. (βλ. Ραχμάν, 55/5-8)
Όπως σαφώς αναφέρεται στα εδάφια, ο Παντοδύναμος Θεός έχει θεσπίσει τον γενικό νόμο της ισορροπίας, ο οποίος διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του σύμπαντος, με ένα συγκεκριμένο σύστημα, μεταξύ όλων των υπάρξεων και των φαινομένων.
Ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για την ομαλή διατήρηση αυτής της ισορροπίας. Όταν την διαταράσσει, θα υποστεί μέρος της τιμωρίας του και σε αυτόν τον κόσμο. Η κύρια τιμωρία, όμως, θα δοθεί στην άλλη ζωή. Πράγματι, στο Κοράνι αναφέρεται:
“Αυτά που οι άνθρωποι κάνουν οι ίδιοι”
(κακίες)
εξαιτίας αυτού προκλήθηκε φθορά στη γη και στη θάλασσα. Ο Θεός τους έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψουν, εξαιτίας κάποιων από τις πράξεις τους.
(κακός)
αποτελέσματα
(στον κόσμο)
θα τους το κάνει να το δοκιμάσουν.”
(Ρουμ, 30/41)
Ένα από τα κύρια στοιχεία αυτής της φυσικής ισορροπίας είναι τα ζώα. Για ένα υγιές περιβάλλον, δεν αρκεί η αναδάσωση, η διατήρηση της καθαριότητας και η προστασία των υδάτων. Είναι απαραίτητο να εξεταστεί και η πλευρά των ζώων, να προστατευθούν όλα τα είδη ζώων και εντόμων, τόσο τα οικόσιτα όσο και τα άγρια. Η θρησκεία μας, τόσο με το Κοράνι όσο και με τα χαντίθ του Προφήτη μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), έχει δώσει πολλές οδηγίες και προειδοποιήσεις σε αυτό το θέμα.
Απάντηση 3:
Ο Ισλαμισμός, ενώ αναγνωρίζει ότι ο Θεός έθεσε τα ζώα στην υπηρεσία των ανθρώπων και ότι η εκμετάλλευσή τους είναι θεμιτή, τονίζει παράλληλα την ανάγκη να τους δείχνεται αγάπη και φροντίδα. Στις παραδόσεις και τις πρακτικές του Προφήτη, συνιστάται η καλή μεταχείριση των ζώων, προειδοποιώντας κατά της εγκατάλειψής τους πεινασμένων και διψασμένων, της κακοποίησής τους, της αφαίρεσης των νεογνών τους, του κυνηγιού των εγκύων ζώων εκτός από περιπτώσεις ανάγκης, της χρήσης τους ως στόχων, της χρησιμοποίησής τους σε αγώνες και της φόρτωσης τους με βάρη που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους.
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε στον ιδιοκτήτη του ζώου του οποίου η κοιλιά είχε κολλήσει στην πλάτη του από την πείνα:
“Δεν φοβάσαι τον Θεό;”
είπε ξεσπώντας.
«Να διατάσσεται στους αρμεχτές προβάτων να κόβουν τα νύχια τους, για να μην τραυματίζουν τους μαστούς των προβάτων»,
Η προσπάθεια του Προφήτη μας για ένα πουλί από το οποίο είχαν πάρει τα μικρά του και η επανατοποθέτηση των μικρών του στη φωλιά, η απαγόρευση του να στοχεύει κανείς ζωντανά ζώα, η προειδοποίηση μιας γυναίκας που καταριόταν το ζώο που ίππευε, η απαγόρευση της σφράγισης των ζώων, του σκισίματος-κοψίματος των αυτιών τους, της προσβολής τους, της χρησιμοποίησής τους σε μάχες, του κυνηγιού για ευχαρίστηση, της φόρτωσης βαρύτερων φορτίων από τις δυνάμεις τους, όλα αυτά απαγορεύτηκαν από τον Προφήτη μας. Στην ισλαμική ιστορία, όσοι έκαναν αυτά τα πράγματα τιμωρούνταν. Ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) ήταν επίσης εκείνος που έβαζε φρουρούς στην αρχή μιας πορείας στρατού για να μην ενοχληθούν τα σκυλιά και τα μικρά τους και άλλαζε τη διαδρομή του στρατού.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η συνείδηση ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα επί των ανθρώπων, τα οποία δεν βασίζονται μόνο στον φόβο της αμαρτίας αλλά και στην θεϊκή βούληση που τα χάρισε στα ζώα, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ευαισθησία των μουσουλμανικών κοινωνιών απέναντι στα δικαιώματα των ζώων καθ’ όλη την ιστορία.
Ένα από τα προβλήματα που συχνά απασχολούν τα μέσα ενημέρωσης και την κοινή γνώμη είναι η κακοποίηση των ζώων. Τα ζώα υφίστανται ενεργή κακοποίηση και εξόντωση, υποβάλλονται σε φρικτή μεταχείριση. Αυτό έχει κινητοποιήσει τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων, και ο λόγος για τα δικαιώματα των ζώων έχει ενταθεί στη σύγχρονη εποχή. Η ύπαρξη του θεσμού της θυσίας στο Ισλάμ έχει οδηγήσει σε αρνητικές κρίσεις σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων στο Ισλάμ. Ενώ τα δικαιώματα των ζώων έχουν τεθεί πρόσφατα στην ημερήσια διάταξη του σύγχρονου δικαίου, ιδιαίτερα στα δυτικά νομικά συστήματα (1), η μελέτη των κειμένων του Ισλάμ που αναφέρονται στα ζώα δείχνει, αντίθετα με ό,τι πιστεύεται και ισχυρίζεται, ότι τα ζώα έχουν ορισμένα δικαιώματα.
Στο Κοράνι, ορισμένες σούρες ονομάζονται με τα ονόματα διαφόρων ζώων.
[Για παράδειγμα, η Σούρα αλ-Μπακάρα]
(αγελάδα)
, Ναχλ
(μέλισσα),
Αράχνη
(αράχνη),
Νεμλ
(μυρμήγκι)
[όπως οι στίχοι]
, σε ένα ιερό στίχο
(Αλ-Ναχλ, 16/8)
Αναφέρονται οι φυσικές λειτουργίες ορισμένων ζώων και ουσιαστικά δηλώνεται ότι τα ζώα δημιουργήθηκαν προς όφελος των ανθρώπων. Το Κοράνι, το οποίο αναφέρει ότι και άλλα έμβια όντα, όπως και οι άνθρωποι, λατρεύουν τον Αλλάχ, δηλώνει ότι και τα πουλιά έχουν μια γλώσσα, μια λατρεία και μια δοξολογία.
(Νουρ, 24/41; Ισρά, 17/44)
Στις παραδόσεις του Προφήτη, η έμφαση δίνεται με επιμονή στο δικαίωμα των ζώων στη ζωή. Στις συμβουλές, τις εντολές και τις πρακτικές του Προφήτη, εκτός από ορισμένα επιβλαβή ζώα (2), απαγορεύεται η άσκοπη και αυθαίρετη θανάτωση των ζώων και τονίζεται η ανάγκη να φερόμαστε με ευσπλαχνία στα ζώα.
(Νεσάι, Σαγδ, 34, Δαχάγια, 42; Δαρίμι, Σουνέν ΙΙ, 115; Μπεϊχάκι, Αχμέτ μπ. Εμπί Μπεκρ, ες-Σουνέν ελ-Κουμπρά, Μεκτεμπέτου Δαρούλ-Μπαζ, Μέκκα 1994/1414, θκ. Μουχάμμεντ Αμπντούλκαδίρ Άτα, ΙΧ, 279; Σε ορισμένες παραλλαγές του εν λόγω χαντίθ, αναφέρεται άδικα/περιττά ένα πουλί ή ένα μικρότερο ζώο. Για χαντίθ που αφορούν τη φιλανθρωπία, βλ. Τιρμίζι, Μπιρρ, 16; Εμπού Δαβούδ, Εντέμπ, 58, 66)
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν αναφορές ότι έδωσε εντολή να μην καταστρέφονται οι φωλιές των πουλιών, να μην παίρνονται τα αυγά και οι νεοσσοί τους, και ότι επέστρεψε τους νεοσσούς και τα αυγά που είχαν πάρει πίσω στις φωλιές τους, καθώς και ότι απαγόρευσε τη χρήση δερμάτων ορισμένων άγριων ζώων (σε μορφή ρούχων, σελών κ.λπ.).
(Αμπού Νταβούντ, Λιμπάς, 40, Μενάσιχ, 23, Σαλάτ, 122; Τιρμίζι, Λιμπάς, 31; Μπουχάρι, Ζεμπάιχ, 13; Ντεμίρι, Χαγιάτ αλ-Χαγιουάν αλ-Κούμπρα, ΙΙ, 496)
λαμβάνοντας υπόψη
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, Μουσνέδ, Μουεσσέσετου Κουρτούμπα, Μισρ τυ., Ι, 404; Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ, 122; Ντεμίρι, Κεμάλουντίν Μουχάμμαντ ιμπν Μούσα ιμπν Ισά, Χαγιάτ αλ-Χαγιουάν αλ-Κουμπρά, εκδ. Αχμάντ Χασάν Μπεσχ, Νταρ αλ-Κουτούμπ αλ-Ιλμυέ, Βηρυτός, 1994/1415, Ι, 374)
Γίνεται καλύτερα κατανοητή η σημασία και η ευαισθησία που έδινε ο Προφήτης Μωάμεθ στα δικαιώματα των ζώων στη ζωή.
Η στάση του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) απέναντι στα μυρμήγκια και τα άλλα ζώα.
(Σχετικά με την απαγόρευση θανάτωσης μυρμηκιών, μελισσών, βατράχων, τσαλαπετεινών και σπίνων, βλ. Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ, 1645, 176; Ιμπν Μάτζε, Σαγδ, 10; Ντεμίρι, Χαγιάτ αλ-Χαγιουάν αλ-Κούμπρα, ΙΙ, 119, 499)
Επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τις επόμενες γενιές, έχει δημιουργήσει μια συλλογική συνείδηση σχετικά με το δικαίωμα των ζώων απέναντι στον άνθρωπο.
Από την άλλη πλευρά, η θήρα, η οποία είναι σημαντική για τη διατήρηση των ειδών και των γενεών των ζώων, αναφέρεται επίσης στα ιερά κείμενα. Η νομιμότητα του κυνηγιού αναφέρεται στα ιερά κείμενα, ωστόσο…
(Μαΐδα, 12; Μπουχάρι, Ζεμπάιχ, 12, Μπουγιού, 3; Μουσλίμ, Σαγδ, 1; Αμπού Νταβούντ, Σαγδ, 2; Τιρμίζι, Σαγδ, 17; Νεσαΐ, Σαγδ, 18)
Δεν επιτρέπεται το κυνήγι για λόγους αναψυχής, καθώς διαταράσσει τη φυσική ισορροπία.
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, Μουσνέντ, Ι, 357, ΙΙ, 371)
Μια άλλη πτυχή που αναφέρεται στα κείμενα σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων είναι,
είναι η φροντίδα που δίνεται στη διατροφή τους.
Ο Προφήτης Μωάμεθ, όταν έπρεπε να αρμέξει τα ζώα, έδινε εντολή σε όσους τον επισκέπτονταν να μην παραμελούν τα μικρά τους.
(Χαϊσάμι, Αλί μπ. Αμπί Μπακρ, Ματζμαου’ζ Ζαουάιντ, Νταρ’ρ Ρεγιάν λι’τ Τουράς Νταρ’λ Κουτούμπι’λ Αραμπί, Κάιρο Βηρυτός 1407, VIII,196)
Σε μια αφήγηση που μεταφέρει ο Αμπού Χουρέιρα, ο Προφήτης Μωάμεθ αναφέρει ότι μια αμαρτωλή γυναίκα, περνώντας από ένα πηγάδι, είδε έναν σκύλο να βγάζει τη γλώσσα του από τη δίψα. Συμπόνεσαι με τον σκύλο, έβγαλε νερό από το πηγάδι με τα παπούτσια της και το έδωσε στον σκύλο. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός την συγχώρεσε και την έβαλε στον παράδεισο.
(Μουσλίμ, Τουμπά, 155, Σαλάμ, 41)
Επιπλέον, ο Προφήτης Μωάμεθ προειδοποίησε τους πιστούς σχετικά με τις οδυνηρές συνέπειες που θα αντιμετωπίσει όποιος προκαλέσει ενσυνείδητα τον θάνατο ενός αβλαβούς ζώου αφήνοντάς το χωρίς τροφή.
(Μπουχάρι, Μπεντ’ου’λ Χαλκ, 17, σιρμπ, 9, Ενμπιγιά, 50, 54; Μουσλίμ, Μπιρρ, 37, 151)
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που αφορά τα δικαιώματα των ζώων είναι,
είναι ο καθαρισμός και η συντήρησή τους.
Σε μια παράδοση που προέρχεται από τον Αμπού Χουρέιρα, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) διέταξε να καθαρίζονται οι μύτες των προβάτων και να καθαρίζονται οι στάβλοι τους. Ομοίως, υπάρχουν παραδόσεις που έφτασαν σε εμάς, σύμφωνα με τις οποίες διέταξε επίσης να καθαρίζονται οι κατσίκες. (2)
Μία από τις έμφασεις του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων στα Χαντίθ είναι:
να μην φορτώνεται στα ζώα εργασίας φορτίο που υπερβαίνει τις δυνατότητές τους.
(3) Ομοίως, ο Προφήτης Μωάμεθ, θεωρών τα ζώα θεία παρακαταθήκη, δήλωσε ότι πρέπει να τα φροντίζουμε καλά.
(Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ, 55, 61)
Ένα από τα σημαντικά ζητήματα στα οποία ο Προφήτης Μωάμεθ έδινε ιδιαίτερη έμφαση, ειδικά σε σχέση με τα κατοικίδια ζώα, είναι:
είναι να αποφεύγουν τις αποταμιεύσεις που δεν ταιριάζουν με τη δομή τους.
Η χρησιμοποίηση των ζώων σε δραστηριότητες που παρεκκλίνουν από τον σκοπό της δημιουργίας τους και είναι αντίθετες με τη φύση τους, είναι αντίθετη με το Ισλάμ. Σύμφωνα με την αφήγηση του Ιμπν Αμπάς, ο Αγγελιοφόρος του Θεού απαγόρευσε την υποκίνηση των ζώων (για να πολεμήσουν) μεταξύ τους.
(Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ, 51, 56; Τιρμίζι, Τζιχάντ, 30; Μπεϊχάκι, ας-Σουνέν αλ-Κούμπρα, Χ, 22)
Οι αγώνες ζώων, όπως κοκορομαχίες, καμηλομαχίες, ταυρομαχίες, κυνομαχίες, κρινομαχίες κ.λπ., εμπίπτουν σε αυτή την απαγόρευση. Αυτές οι δραστηριότητες συνιστούν επίσης κακοποίηση ζώων.
Ένα άλλο σημείο που τονίζεται στα κείμενα που αφορούν τα δικαιώματα των ζώων είναι
ως απαγόρευση των βασανιστηρίων και της κακοποίησης
Μπορούμε να αναφέρουμε. Η κακοποίηση και η βασανισμός μπορεί να είναι σωματική, αλλά και ψυχολογική (Μουσλίμ, Μπιρρ, 80). Και οι δύο μορφές βασανισμού απαγορεύονται ρητά στις παραδόσεις. Στο πλαίσιο αυτό, το χτύπημα στο πρόσωπο, η χρησιμοποίηση ζωντανών ζώων ως στόχων για βολές…
(Μουσλίμ, Σαΐντ και Ζεμπάιχ, 12, 59; Μπουχάρι, Ζεμπάιχ, 25),
τατουάζ στο πρόσωπο
(βεσμ)
πρέπει να γίνει
(Μουσλίμ, Λιμπάς, 29, 106; Αμπού Δαβούδ, Τζιχάντ, 56; Τιρμίζι, Τζιχάντ, 30)
Η υποκίνηση των ζώων σε μάχη και το τράβηγμα του ζώου από το αυτί θεωρούνται βασανισμός στις ιερές παραδόσεις και απαγορεύονται ρητά.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένα ζώα δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες των ανθρώπων, όπως η παροχή τροφής και η μεταφορά φορτίων. Η σφαγή αυτών των ζώων, με τρόπο που να ελαχιστοποιεί τον πόνο τους, θεωρείται ανθρωπιστικό καθήκον, μια πράξη ελέους. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Προφήτης Μωάμεθ διέταξε να δείχνεται συμπόνια στα ζώα, ακόμα και κατά τη σφαγή τους, και να μην τους προκαλείται πόνος. Σύμφωνα με τις σαφείς και επίμονες οδηγίες του Προφήτη Μωάμεθ, η θυσία πρέπει να γίνεται με τρόπο που να ελαχιστοποιεί τον πόνο του ζώου.
(Μουσλίμ, Σαΐντ, 11, 57; Τιρμίζι, Διγιάτ, 14; Αμπού Δαβούδ, Εντάχι, 12; Νεσαΐ, Δαχάγια, 22; Ιμπν Μάτζε, Ζεμπάιχ, 3)
Η προσοχή που δίνεται στα δικαιώματα των ζώων στις θρησκευτικές πηγές έχει οδηγήσει στη δημιουργία μιας μουσουλμανικής κοινωνίας με συνείδηση της θεωρίας των δικαιωμάτων των ζώων. Οι εν λόγω πηγές αποτελούν την ηθική και νομική βάση της θεωρίας σχετικά με τη μεταχείριση των ζώων. Στην ισλαμική ιστορία, είναι γνωστό ότι από την εποχή των Χαλιφών Ρασιντίν δίνονταν εντολές για την προστασία των δικαιωμάτων των ζώων, ενώ όσοι ενεργούσαν αντίθετα προειδοποιούνταν και τιμωρούνταν.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, ειδικά κατά την Οθωμανική περίοδο, η φροντίδα και η προστασία των αδέσποτων ζώων γινόταν από το κράτος, και για το σκοπό αυτό ιδρύονταν ιδρύματα.
Οι νομικοί κανόνες που αφορούν τα δικαιώματα των ζώων υπήρχαν στα οθωμανικά νομικά κείμενα από τις πρώτες περιόδους. Για παράδειγμα, το νομικό κείμενο του 1502 που συντάχθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βαγιαζήτ Β’.
Δημοτικός Κώδικας της Κωνσταντινούπολης
Η ακόλουθη διάταξη είναι παρόμοιας φύσης:
«Και να μην κακομεταχειρίζονται τα ζώα. Και να προσέχουν τα πόδια των αλόγων, των μουλαριών και των γαϊδουριών και να φροντίζουν τις σέλες τους. Και να μην τα φορτώνουν με βαριά φορτία, διότι είναι άβουλα πλάσματα. Αν σε κάποιο από αυτά βρεθεί ελάττωμα, να το αποκαταστήσει ο ιδιοκτήτης. Και όποιος δεν το κάνει ή αμελεί, να τιμωρείται αναλόγως. Εν ολίγοις, οφείλει να φροντίζει και να προστατεύει τα δικαιώματα όλων των πλασμάτων που δημιούργησε ο Θεός, πέραν όσων αναφέρθηκαν, και αυτό είναι θρησκευτική υποχρέωση.»
(4)
Συνεπώς, η νομική κατάσταση των ζώων έχει προχωρήσει πέρα από την κατάσταση της κινητής περιουσίας. Εξετάζοντας τις διατυπώσεις των ιερών κειμένων σε τελική ανάλυση, καθώς και το ιστορικό πλαίσιο και τις προσεγγίσεις των νομικών μελετητών στα σχετικά ιερά κείμενα, μπορούμε να επεκτείνουμε την έννομη έννοια των δικαιωμάτων ώστε να συμπεριλάβει και τα ζώα. Από τα σχετικά ιερά κείμενα, είναι δυνατόν να κατανοήσουμε όχι μόνο ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα, αλλά και τι είδους δικαιώματα έχουν.
Στο πλαίσιο αυτό, εάν αναφέρουμε τα εν λόγω δικαιώματα των ζώων, μπορούμε να δηλώσουμε τα εξής:
α)
Πρώτα απ’ όλα, είναι τα δικαιώματα των ζώων στη ζωή.
β)
Δεν επιτρέπεται η κακοποίηση κανενός ζώου, ούτε η σκληρή και απάνθρωπη μεταχείρισή του.
γ)
Όλα τα ζώα έχουν το δικαίωμα να τα φροντίζουν, να τα περιθάλπουν και να τα προστατεύουν οι άνθρωποι.
δ)
Τα ζώα δεν πρέπει να θανατώνονται χωρίς νόμιμη αιτία. Εάν η θανάτωση ενός ζώου είναι αναγκαία, αυτή πρέπει να γίνεται ακαριαία, ανώδυνα και χωρίς να προκαλείται φόβος.
ε)
Όλα τα ζώα που ανήκουν σε άγρια είδη έχουν το δικαίωμα να ζουν και να αναπαράγονται στο δικό τους, ιδιαίτερο και φυσικό περιβάλλον, στη γη, στον αέρα και στο νερό.
στ)
Τα ζώα που παραδοσιακά ζουν κοντά στους ανθρώπους έχουν το δικαίωμα να ζουν και να αναπαράγονται αρμονικά.
γ
Οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτή τη συμφωνία ή σε αυτούς τους όρους, που γίνεται από ανθρώπους για δικό τους όφελος ή διασκέδαση, παραβιάζει αυτά τα δικαιώματα.
η)
Όλα τα εργαζόμενα ζώα έχουν το δικαίωμα να περιορίζεται η ένταση της εργασίας τους, να λαμβάνουν θρεπτική τροφή που αποκαθιστά και ενισχύει τις δυνάμεις τους και να ξεκουράζονται.
ι)
Δεν πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τα ζώα για την ψυχαγωγία των ανθρώπων.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στα ζώα δεν προέρχονται από τους ανθρώπους, δηλαδή δεν είναι ανθρωπογενή, αλλά βασίζονται σε μια ανώτερη βούληση. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η συνείδηση ότι τα δικαιώματα των ζώων επί των ανθρώπων δεν βασίζονται μόνο στον φόβο της αμαρτίας, αλλά είναι δωρεά του Θεού προς τα ζώα, έχει επηρεάσει την ευαισθησία των μουσουλμανικών κοινωνιών στο ζήτημα των δικαιωμάτων των ζώων καθ’ όλη την ιστορία.
Ένα από τα σημαντικά σημεία που ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) τόνισε, ειδικά όσον αφορά τα κατοικίδια ζώα, είναι η αποφυγή της χρήσης τους με τρόπους που δεν ταιριάζουν στη φύση τους. Η χρησιμοποίηση των ζώων σε εργασίες που παρεκκλίνουν από τον σκοπό της δημιουργίας τους και είναι αντίθετες με τη φύση τους, είναι αντίθετη με το Ισλάμ.
.
(βλ. Αναπληρωτής Καθηγητής Δρ. Αδνάν Κοσούμ, Περιοδικό Διγιανέτ, Φεβρουάριος 20079)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
–
Στίχοι που αναφέρονται στα ζώα και οι ρόλοι των ζώων (Μην τα υποτιμάτε τα ζώα)
Υποσημειώσεις:
1. Η εν λόγω αναφορά δεν έγινε με τη μορφή νομοθετικής ρύθμισης, αλλά με τη μορφή διακήρυξης. Βλ. Διακήρυξη των δικαιωμάτων των ζώων που εξέδωσε η UNESCO στις 15 Οκτωβρίου 1978. Sungurbey, İsmet, Δικαιώματα των Ζώων, Νομική Σχολή Πανεπιστημίου Maltepe, Κωνσταντινούπολη, 1999, σ. 1033-1035. Πράγματι, στο τουρκικό νομικό σύστημα, όπως και στα αστικά κώδικα σχεδόν όλων των ευρωπαϊκών χωρών και στα ισχύοντα νομικά συστήματα των χωρών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και των ΗΠΑ, τα ζώα θεωρούνται ιδιοκτησία των ανθρώπων. Θεωρείται ότι τα ζώα, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, δεν μπορούν να έχουν κανένα δικαίωμα. Τα ζώα δεν μπορούν να είναι υποκείμενα δικαιωμάτων, αλλά μόνο αντικείμενα.
2. Ιμάμ Μαλίκ, Μουαττά, Δαρού Ιχιάι’τ-Τουράσι’λ Αραμπί, εκδ. Μ. Φουάδ Αμπντούλμπακί, Αίγυπτος, χ.χ., ΙΙ, 933; Αχμέτ μπ. Χανμπέλ, Μουσνέδ, ΙΙ, 436; Μπεϊχάκι, ες-Σουνένου’λ Κουμπρά, ΙΙ, 449; Χεϊσέμι, Μετζμαου’ζ-Ζεβάιντ, ΙΙ, 27, ΙV, 67; Ντεμίρι, Χαγιάτου’λ Χαγιεβάνι’λ Κουμπρά, ΙΙ, 257.
3. Ο Αλ-Αζιμ αλ-Αμπάδι, Αμπούτ Τιμπ, Μουχάμμετ Σαμσούλ Χακ, Σχόλιο του Αβν αλ-Μα’μπούδ στο Σουνέν Αμπού Νταβούντ, 7:221, Αριθμός Χαδις: 2532.
4. βλ. Κωνσταντινουπολίτικος Κώδικας Εμπορικής Δικαιοσύνης, Τοπκαπί Σαράι, R. 1935, Vrk. 96/b106/b, άρθ. 58,73; Αχμέτ Ακγündüz, Οθωμανικοί Κώδικες και Νομικές Αναλύσεις, Βιβλίο ΙΙ, Κώδικες της Εποχής του Βαγιαζήτ Β’, Κωνσταντινούπολη 1990, σελ. 296-297. Για παρόμοιους νόμους και ιδρύματα ζώων, βλ. Σουνγκουρμπέι, Ισμέτ, Δικαιώματα των Ζώων, Εκδόσεις Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως, 1993, σελ. 165-168; υπότιτλος του διατάγματος που τέθηκε σε ισχύ με αυτοκρατορικό διάταγμα της 23ης Μουχαρρέμ 1278 (31 Ιουλίου 1861) σχετικά με τα υλικά που πρέπει να απαγορευτούν από την αστυνομία, οδηγίες που δόθηκαν στους αστυνομικούς και σε όλους τους αξιωματικούς της αστυνομίας που βρίσκονται στο κέντρο, σχετικά με τη συμπεριφορά των αχθοφόρων και των γαϊδουριών που μεταφέρουν φορτία. (Δικαιώματα των Ζώων (προσάρτημα: δεύτερο βιβλίο), Εκδόσεις Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Μαλτεπέ, Κωνσταντινούπολη 1999, σελ. 1087).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
