– Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι καλές πράξεις των μη μουσουλμάνων, που δεν γίνονται με σκοπό την ευαρέστηση του Θεού, γίνονται αποδεκτές; – Οι καλές πράξεις που γίνονται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ευαρέστηση του Θεού, αλλά ούτε και για δόξα και φήμη, γίνονται αποδεκτές;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Βωμολοχία,
Είναι ένα δηλητήριο που σαρώνει και καταστρέφει οτιδήποτε καλό και ωραίο, ένας καρκίνος που διαπερνά όλα τα κλαδιά των πράξεων που γίνονται για το καλό. Με άλλα λόγια, η βλασφημία είναι μια απόπειρα να καταστραφεί το θεϊκό κράτος και να καταργηθεί το κορανικό σύνταγμα.
-χωρίς να λαμβάνεται υπόψη καμία καλή πράξη του απίστου-
Είναι έγκλημα που επισύρει ποινή όπως η θανατική καταδίκη.
«Η κατάσταση εκείνων που αρνούνται τον Κύριό τους είναι η εξής: Τα έργα τους μοιάζουν με στάχτη που ο ισχυρός άνεμος διασκορπίζει σε μια θυελλώδη μέρα. Δεν θα αποκομίσουν τίποτα από όσα κέρδισαν. Αυτή είναι η απόλυτη πλάνη.»
(Ιμπραήμ, 14/18)
Στο εδάφιο αυτό γίνεται αναφορά σε αυτή την αλήθεια.
Κανένα κράτος δεν ανέχεται έναν ληστή που προσπαθεί να το καταστρέψει.
-εκτός εάν μετανοήσει και ζητήσει συγγνώμη-
Δεν συγχωρεί, δεν τον εξισώνει με τους υπάκουους πολίτες, λαμβάνοντας υπόψη ορισμένες καλές πράξεις του. Αυτό ισχύει για τα στοιχεία της βλασφημίας και της πίστης.
Ωστόσο, για να δείξει ο Θεός την απέραντη ευσπλαχνία Του, ανταμείβει ορισμένες καλές πράξεις των απίστων σε αυτόν τον κόσμο –
υγεία, πλούτος, γαλήνη, ευτυχία και άλλες παρόμοιες ομορφιές –
με τη μορφή.
«Ο κόσμος είναι φυλακή για τον πιστό και παράδεισος για τον άπιστο.»
(Ο Ιμάμ Μαλίκ· για το χαντίθ αυτό, το οποίο αναφέρουν οι Μουσλίμ και Τιρμίζι, βλ. Ακλουνί, 1/410-411)
Αυτή η έννοια μπορεί να γίνει κατανοητή και από το χαντίθ που αναφέρεται παραπάνω. Οι πιστοί, επειδή συνήθως υφίστανται τις συνέπειες των αμαρτιών τους με τις δυσκολίες και τις συμφορές που αντιμετωπίζουν στον κόσμο, ο κόσμος γίνεται γι’ αυτούς ένα είδος κόλασης, φυλακής και εγκλεισμού. Οι άπιστοι, από την άλλη, λαμβάνουν εν μέρει την ανταμοιβή των καλών πράξεών τους στον κόσμο…
-με υγεία, ευεξία, ευλογίες-
γιατί ό,τι βλέπουν, ο κόσμος γίνεται γι’ αυτούς σαν παράδεισος, ένα είδος ανταμοιβής. Επίσης, ο κόσμος
–για τους πιστούς–
είναι μια φυλακή σε σύγκριση με τον παράδεισο, και ένας παράδεισος σε σύγκριση με την κόλαση για τους απίστους.
(βλ. Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί, Λέμ’αλαρ, τέλος του Δέκατου Λέμ’αν).
Σύμφωνα με τον Αχμάντ μπιν Καμπ αλ-Κουραζί,
«Όποιος κάνει καλό, έστω και όσο ένα ατομικό βάρος, θα το δει.»
(Αλ-Ζιλζάλ, 99/7)
Η έννοια του στίχου είναι ότι οι άπιστοι θα δουν την ανταμοιβή των καλών πράξεών τους σε αυτόν τον κόσμο. Όμως, όταν φτάσουν στην άλλη ζωή, θα δουν ότι οι πράξεις τους είναι μάταιες. Αυτή η άποψη αναφέρεται και από τον Αμπντουλλάχ ιμπν Αμπάς.
(βλ. Ραζή, ερμηνεία του σχετικού εδαφίου).
Σύμφωνα με μια άλλη άποψη που αποδίδεται στον Αμπντουλλάχ ιμπν Αμπάς:
«Είτε πιστός είτε άπιστος, ό,τι καλό ή κακό πράξει, ο Αλλάχ οπωσδήποτε θα του το δείξει. Ωστόσο, ο Αλλάχ συγχωρεί τις αμαρτίες των πιστών και ανταμείβει τις καλές πράξεις τους. Αντίθετα, οι καλές πράξεις των απίστων απορρίπτονται, δεν λαμβάνονται υπόψη, και τιμωρούνται για τις κακές πράξεις τους.» (βλ. πηγή)
Σύμφωνα με μια τρίτη άποψη, οι καλές πράξεις των απίστων, αν και ακυρώνονται λόγω της απιστίας τους, εξακολουθούν να λαμβάνονται υπόψη, αλλά χάνουν εντελώς την αξία τους εξαιτίας της απιστίας τους.
(βλ. ανωτ.)
Ένας πιστός δεν σκέφτεται πάντα ότι η πράξη του είναι προς ευχαρίστηση του Θεού. Η πίστη του, σιωπηρά, αναλαμβάνει να επιδιώκει την ευχαρίστηση του Θεού. Εφόσον δεν υπάρχουν προθέσεις που έρχονται σε σαφή αντίθεση με την ευχαρίστηση του Θεού, όπως η φήμη ή η υποκρισία, οι καλές πράξεις των πιστών αποσκοπούν στην ευχαρίστηση του Θεού. Αν όμως υπάρχει μια πρόθεση ή σκέψη που σαφώς απορρίπτει την ευχαρίστηση του Θεού, τότε αυτή δεν έχει καμία αξία, μάλιστα επισύρει τιμωρία.
Οι καλές πράξεις των απίστων δεν θα τους σώσουν από την κόλαση. Ωστόσο, η τιμωρία τους θα είναι ελαφρύτερη σε σύγκριση με εκείνους που δηλητηριάζουν την ανθρωπότητα με την απιστία τους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
