Οι προπαγανδιστές της αθεΐας λένε: «Και οι μουτζαχίδοι είναι άνθρωποι, δεν είναι προφήτες, μπορούν να κάνουν λάθη…» Και αυτοί που λένε τέτοια πράγματα, προσπαθούν να βγάλουν αποφάσεις από τα χαντίθ, δίνουν φετφάδες μόνοι τους. Αν ένας μουτζαχίδος κάνει λάθος στην ερμηνεία του και κάποιος πράξει σύμφωνα με αυτήν την εσφαλμένη ερμηνεία, θα έχει αμαρτήσει ή θα έχει διαπράξει κάτι απεχθές;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ερμηνεία
Ένας άνθρωπος που δεν έχει φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο είναι μιμητής.
Ο μιμητής μιμείται τον μουτζεχίτ. Ο μουτζεχίτ, αν η ερμηνεία του είναι σωστή, κερδίζει δύο ανταμοιβές, αν είναι λάθος, κερδίζει μία. Επομένως, ο μιμητής που μιμείται έναν μουτζεχίτ ο οποίος έχει κάνει λάθος στην ερμηνεία του, αν πράξει σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, δεν διαπράττει αμαρτία.
Για την εξαγωγή συμπερασμάτων από τα Χαντίθ.
Είτε πρέπει να γνωρίζει κανείς την αιτία εμφάνισης των χαντίθ βιώνοντάς την, όπως οι σύντροφοι του Προφήτη, είτε να την μάθει με σπουδές και να φτάσει στο επίπεδο της ερμηνείας (ιτζτιχάντ).
Στις ορθόδοξες θρησκείες δεν υπάρχει κανένα ζήτημα που να μην επιβεβαιώνεται από τη λογική και την ορθή κρίση. Διότι η βάση τους είναι…
Κοράνι, Σούννα, Ιτζμά-ι Ουμμέτ και Κιγιάς-ι Φουκαχά
Αυτές είναι οι θρησκευτικές αποδείξεις. Αυτές οι θρησκευτικές αποδείξεις, πιο σταθερές από τα βουνά, είναι ένα ατσάλινο φρούριο που καμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να καταστρέψει. Είναι πολύ πιθανό όσοι βγαίνουν από αυτό το φρούριο να παρασυρθούν ή να γίνουν όργανα των αρνητικών ρευμάτων που εχθρεύονται την Αχλ-ι Σουννέ.
Επιθυμώ να τονίσω και το εξής: Όποιος δεν εγκρίνει τα θρησκευτικά δόγματα, δεν ακολουθεί κανένα από αυτά ή επιλέγει τις ευκολότερες πλευρές τους, απομακρύνεται από το δρόμο εκατομμυρίων μουσουλμάνων που έζησαν ανά τους αιώνες και χαράσσει μια νέα πορεία για τον εαυτό του. Τέτοιοι άνθρωποι, απομακρύνονται από το Κοράνι, το οποίο…
«Κι όποιος αντιτίθεται στον Προφήτη, αφού του φανερωθεί η ορθή οδός, και ακολουθεί δρόμο άλλον από τον δρόμο των πιστών, ας τον αφήσουμε να ακολουθήσει τον δρόμο του, και θα τον ρίξουμε στην κόλαση· κι είναι κακός τόπος εκείνος.»
(Νίσα, 4/115)
γίνονται επίσης μέτοχοι της απειλής.
Όποιος μιμείται έναν ιμάμη μιας συγκεκριμένης σέκτας, οφείλει να ακολουθεί τις διατάξεις της σέκτας αυτής σε κάθε ζήτημα και να παραμένει πιστός σε αυτήν. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ανάγκης, μπορεί να ακολουθήσει τη διάταξη μιας άλλης σέκτας, αρκεί να παραμείνει πιστός στη δική του σέκτα. Αυτό όμως είναι δυνατόν μόνο με φετφά (θρησκευτική απόφαση) ενός αλίμ (θρησκευτικού μελετητή).
Ο Ιμάμ Γαζαλί επίσης συμμερίζεται αυτήν την άποψη.
Εφόσον κάποιος έχει ασπαστεί μια συγκεκριμένη θρησκευτική διδασκαλία, οφείλει να παραμείνει πιστός σε αυτήν.
(Μουχάμμεντ Σαγίντ, Μεντχάλ, Ματμπαα-ι Αμιρέ, Κωνσταντινούπολη, 1333, σελ. 306)
Εν κατακλείδι;
Η συχνή αλλαγή θρησκεύματος από ένα άτομο, υπακούοντας στις δικές του επιθυμίες, σημαίνει ότι το παίρνει ελαφρά.
Ο Μουχάμμαντ Κεβσερί, ένας από τους εμβριθείς λογίους του περασμένου αιώνα, περιγράφει την κατάσταση αυτών των ανθρώπων στο έργο του με τίτλο “Μακαλάτ” ως εξής:
“Ναι, κάθε ομάδα βλέπει τον εαυτό της σε αυτό, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε αυτό ούτε εκείνο, όπως είπε ο Άραβας ποιητής:
«Όταν φτάνει στους Υεμενίτες, γίνεται Υεμενίτης, όταν φτάνει στους Μααδλίτες, γίνεται Αδνανίτης».
Δεν υπάρχει πιο καταστροφικός άνθρωπος από αυτόν που φαίνεται αθώος.
Ο Κεβσερί στο ίδιο έργο του αναφέρει επίσης ότι η απουσία θρησκευτικής ταυτότητας είναι μια γέφυρα που οδηγεί στην αθεΐα.
(Κεβσερί, Μακαλάτ, σελ. 163)
Ο Δρ. Ραμαζάν αλ-Μπούτι, από την πλευρά του, αναφέρει σχετικά:
«Ναι, όλη η ισλαμική κοινότητα, καθ’ όλη τη μακρά ιστορία της, έχει ομοφωνήσει ότι οι τέσσερις αυτοί ιμάμηδες (Ιμάμ-ι Αζάμ, Ιμάμ-ι Σαφί, Ιμάμ-ι Μάλικ και Ιμάμ-ι Χανμπέλ) είναι εκείνοι που έδωσαν τη μεγαλύτερη δυνατότητα να ζήσουν οι μουσουλμάνοι το Ισλάμ με τον ίδιο τρόπο.»
και να εγκαταλείψουν το δρόμο αυτών των ιμάμηδων και να καλέσουν τους ανθρώπους στην αθεΐα.
«Η πιο επικίνδυνη αίρεση που απειλεί τη θρησκεία του Ισλάμ».
προσθέτει.
Ο Ραμαζάν αλ-Μπούτι, επισημαίνοντας ότι όσοι υποστηρίζουν την α-δογματικότητα, αντί να προσφέρουν λύσεις σε νέα ζητήματα, προσπαθούν να κλονίσουν τα θεμελιώδη στοιχεία του Ισλάμ, λέει:
Δεν έχω δει ποτέ κανέναν από αυτούς τους αιρετικούς να ερευνά ένα από τα νέα ζητήματα που ο λαός ρωτάει καθημερινά. Όλη τους η έγνοια είναι να καταβάλλουν όλη τους τη δύναμη για να καταστρέψουν τις ορθόδοξες σχολές σκέψης, που είναι οι οδηγοί στα θεία προστάγματα, τα οποία, όταν τηρούνται, απαλλάσσουν τους μουσουλμάνους από τα χρέη τους και τους οδηγούν στη σωτηρία!
Ο Δρ. Ραμαζάν αλ-Μπούτι θέτει τις ακόλουθες δύο ερωτήσεις σε όσους υποστηρίζουν την αδογματικότητα:
– Τι θα γινόταν αν καλούσες όλους τους ανθρώπους να σταματήσουν να υπακούνε στους μηχανικούς στις κατασκευαστικές εργασίες;
– Τι θα έλεγες αν καλούσες τους ανθρώπους να μην εξαρτώνται από τους γιατρούς για τη διάγνωση και τη θεραπεία;
Ο ίδιος απαντά στην ερώτηση αυτή ως εξής:
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό που θα ακολουθήσει είναι η καταστροφή των σπιτιών τους από τους ίδιους τους ανθρώπους, με την πρόφαση της επισκευής, και η αυτοκτονία τους με την ψευδαίσθηση της θεραπείας.» [el-Buti, MS Ramazan, Mezhepsizlik , (Ter; Durmuş Ali Kayapınar), Sebat Basımevi, Konya, 1976, σ. 146, 182]
192,
206]
Η κυριότερη αιτία που οδηγεί τους αμεριμνούς στην άβυσσο αυτού του κινδύνου και τους αποτρέπει από την υπακοή στους μουτζταχίντ είναι το γεγονός ότι θεωρούν τις δικές τους απόψεις και σκέψεις ισάξιες, ή ακόμα και ανώτερες, από τις απόψεις των μουτζταχίντ.
Ο Ιμάμ Σαράνι (Χαζρετλέρι) λέει σχετικά με αυτό το θέμα:
«Εφάρμοσε όλα όσα οι μουτζαχίτ (θρησκευτικοί ηγέτες) θεωρούν σουνέτ (συνήθεια του Προφήτη) και απόρριψε όσα θεωρούν μακρούχ (απαγορευμένα). Μην προσπαθήσεις να βρεις αποδείξεις γι’ αυτά! Γιατί είσαι εγκλωβισμένος στο πεδίο δράσης τους. Χωρίς να φτάσεις στο επίπεδό τους, δεν είναι δυνατόν να φτάσεις απευθείας στο Κοράνι και στη Σουνέτ, να τους ξεπεράσεις και να πάρεις τις αποφάσεις από εκεί που τις πήραν αυτοί…»
(Σαράνι, Μιζάν αλ-Κούμπρα. Εκδόσεις Μπερεκάτ, Κωνσταντινούπολη 1980, σελ. 41, 45)
Όλες οι θρησκευτικές αιρέσεις, κατά τη γνώμη μου, είναι συνυφασμένες με τη Σαρία, όπως τα δάχτυλα είναι συνυφασμένα με την παλάμη και η σκιά με την ουσία.
Είναι σκόπιμο να σημειωθεί και το εξής.
Η υπακοή στην προσωπική γνώμη αντί στις απόψεις των μελετητών (μουτζτεχίντ) αποτελεί μεγάλη υπερηφάνεια. Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί στην πνευματική κατάρρευση του ατόμου. Ο Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι κάνει τις ακόλουθες παρατηρήσεις σχετικά με την κατάληξη τέτοιων ατόμων:
“Ναι, η υπερηφάνεια στερεί τον άνθρωπο από τις υλικές και πνευματικές τελειοποιήσεις και αρετές. Αν κάποιος, υποκινούμενος από υπερηφάνεια, δεν υποκλίνεται στις αρετές των άλλων και θεωρεί τις δικές του αρετές επαρκείς και ανώτερες, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι ελαττωματικός. Τέτοιοι άνθρωποι, θεωρώντας τις γνώσεις και τις ανακαλύψεις τους ανώτερες, στερούνται τις διδασκαλίες και τις ανακαλύψεις των μεγάλων προγόνων. Και υποκύπτοντας σε αυταπάτες, ξεφεύγουν εντελώς από την ορθή πορεία.”
(Μεσνεβί-ι Νουριγιέ, Κατρέ)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ποια είναι η σοφία πίσω από τις διάφορες σέκτες του Ισλάμ;
– Φάκελος αιρέσεων: Μέρος Πρώτο
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
