Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Είναι χρήσιμο να επισημάνουμε εν συντομία μερικά σημεία για να διασαφηνίσουμε αυτό το ζήτημα:
Στο Ισλάμ
«Να φοβάσαι την τιμωρία του Θεού και να ελπίζεις στη χάρη Του»
ή
«Να μην είσαι σίγουρος για την τιμωρία του Θεού και να μην απελπίζεσαι από τη χάρη Του»
Κατέχει σημαντική θέση ως δογματική αρχή. Γι’ αυτό, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ενεργεί ή να σκέφτεται αντίθετα σε αυτήν την αρχή. Ακόμη και οι δέκα ευαγγελισθέντες (Ασέρε-ι Μουμπέσερε), οι σύντροφοι του Προφήτη που έλαβαν το μήνυμα του Παραδείσου εν ζωή, με την υποδειγματική ευσέβειά τους καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, συνοψίζουν τη στάση των αληθινών πιστών σε αυτό το θέμα.
Ωστόσο, ανάλογα με το ταμπεραμέντο των ανθρώπων, σε κάποιους μπορεί να κυριαρχεί περισσότερο ο φόβος, ενώ σε άλλους η ελπίδα. Εκείνοι στους οποίους κυριαρχεί η ελπίδα, είναι πιθανό να υποτιμούν τον φόβο και να λαμβάνουν υπόψη την απέραντη ευσπλαχνία του Θεού, με την ισχυρή πίστη και τον ενθουσιασμό της ελπίδας. Γι’ αυτό,
“η νύχτα του θανάτου”
ούτε ένας
«Σεμπ-ι Αρούς»
δεν υπάρχει καμία πτυχή των αξιολογήσεών τους που να έρχεται σε αντίθεση με την πίστη.
Επίσης, στην πίστη
η γνώση του Θεού
όσο αυξάνεται,
Μουχαμπετουλλάχ
Η λεγόμενη αίσθηση της αγάπης θα αυξηθεί ανάλογα. Αυτή η αίσθηση της αγάπης, που αναπτύσσεται με βάση τα συναισθήματα, συχνά δεν υπακούει στη λογική. Γιατί, «η αγάπη είναι τυφλή». Αυτή η γοητεία της αγάπης μπορεί μερικές φορές να φέρει τον κάτοχό της σε μια κατάσταση όπου δεν τον νοιάζει ο «φόβος της κόλασης», ανεξάρτητα από τη μορφή της.
Είναι άδικο για εμάς, που δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά τι σημαίνει θεϊκή αγάπη, να ισχυριζόμαστε ότι δεν ισχύει και για τους άλλους. Ακόμη και στις μεταφορικές αγάπες, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που οδήγησαν τους εραστές στο θάνατο. Δεδομένου ότι το ελιξίριο της αληθινής αγάπης είναι πολύ πιο ισχυρό από το ελιξίριο της μεταφορικής αγάπης, είναι απολύτως φυσικό για όσους λαχταρούν να δουν το πρόσωπο του Θεού να ξεχνούν τον παράδεισο και την κόλαση.
«Δεν έχω στην καρδιά μου ούτε λαχτάρα για τον παράδεισο, ούτε φόβο για την κόλαση…»
Αν και δεν μπορούμε να βιώσουμε το συναίσθημα του Μπεντιουζζαμάν, όπως το περιγράφει, δεν αμφιβάλλουμε ποτέ για την ύπαρξή του. Ο Ιμάμ Γκαζαλί, στο κεφάλαιο περί αγάπης στο έργο του Ιχιά, αναφέρεται στα διάφορα επίπεδα της αγάπης και δίνει παραδείγματα ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους για μια μεταφορική αγάπη. Τονίζει ότι όσοι δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ μεταφορικής και αληθινής αγάπης δεν πρέπει να την αρνούνται.
Από την άλλη πλευρά, η αγάπη και η επιθυμία του θανάτου δεν εμποδίζουν τον φόβο του Θεού και τον σεβασμό προς Αυτόν. Ο φόβος του Θεού έχει πολλά επίπεδα. Κάποιοι φοβούνται την τιμωρία του Θεού, άλλοι την οργή Του, και άλλοι φοβούνται να προσβάλουν την ευσπλαχνία Του, να δείξουν την παραμικρή ασέβεια προς την μεγαλοσύνη Του. Ο φόβος και η ευσέβεια αυτών που βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο είναι ένας τέτοιος λεπτεπίλεπτος φόβος. Πράγματι, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) αν και γνώριζε ότι θα πάει στον παράδεισο…
«Εγώ φοβάμαι τον Θεό περισσότερο από όλους εσάς.»
είπε.
Συνοψίζοντας:
Όσοι γνωρίζουν καλά τις καταστάσεις των εμβληματικών ερωτευμένων και των μεταφορικών ερώτων που έχουν γίνει θρύλοι στον κόσμο, όπως ο Μέκνουν και η Λέιλα, ο Φερχάτ και η Σιρίν, ο Ταχίρ και η Ζουχρέ, δεν θα δυσκολευτούν να καταλάβουν την κατάσταση έκστασης που προκαλεί η αληθινή αγάπη. Οι ερωτευμένοι με τη θεϊκή αγάπη, στο όνομα της ένωσης, στο όνομα της παρουσίας, στο όνομα της θέασης της ιεράς ομορφιάς…
“η χάρη και η οργή είναι ένα”
βλέποντας και
“Ευχαριστώ και για τη χάρη, ευχαριστώ και για την οργή.”
Όσοι επιθυμούν να απολαύσουν αυτήν την πνευματική ευχαρίστηση, οφείλουν να προοδεύσουν στη γνώση του Θεού, στην αγάπη του Θεού, στην ευσέβεια και στην πνευματική εξέλιξη. Είθε ο Θεός να το χαρίσει σε όλους μας. (ΑΜΗΝ!)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
