– Στο σπίτι μας μπαίνουν τρεις μισθοί. Δίνω το ζακάτ από τα χρήματα που περισσεύουν μετά τις δαπάνες. Τα υπόλοιπα χρήματα τα αποταμιεύω. Αν το ποσό των αποταμιεύσεων ξεπεράσει το όριο του νισάμπ –αφού δίνω το ζακάτ κάθε μήνα– πρέπει να δώσω ζακάτ και από αυτά τα χρήματα στο τέλος του χρόνου;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά με την υποχρέωση καταβολής ζακάτ (ελεημοσύνης) για τα εισοδήματα των εργαζομένων και υπαλλήλων που λαμβάνουν μισθούς και αμοιβές σε μηνιαία, εβδομαδιαία ή τριμηνιαία βάση, καθώς και για τα εισοδήματα των ελεύθερων επαγγελματιών, όπως γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, ράφτες, κουρείς κ.λπ.:
Γενικά, οι νομικοί μελετητές,
Είπαν ότι, όταν περάσει ένας χρόνος από αυτά, καταβάλλεται ζακάτ (ελεημοσύνη) ίση με το ένα τεσσαρακοστό των ποσών που πληρούν το κριτήριο.
Αυτή η άποψη είναι θεμελιώδης.
Ωστόσο, ορισμένοι σύγχρονοι μελετητές θεωρούν αυτά τα έσοδα ως
Αρχαίοι νομομαθείς όπως ο Ιμπν Αμπάς, ο Ιμπν Μεσούντ, ο Μουαβίγια και ο Ουμάρ μπιν Αμπντουλαζίζ,
δεν απαιτούν την παλαίωσή του
«κληρονομιά, δωρεά, αμοιβή»
τα έχει παρομοιάσει με έσοδα (al-mālu’l-mustefāda) και δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε.
-ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του καθενός-
Υποστήριξαν ότι πρέπει να καταβάλλεται η ζακάτ (υποχρεωτική ελεημοσύνη). Για παράδειγμα, εάν ο μισθός ενός υπαλλήλου αυξάνεται μετά την κάλυψη των κανονικών αναγκών του και το ετήσιο σύνολο αυτών των αυξήσεων φτάνει το όριο της ζακάτ σε μετρητά, τότε η ζακάτ του μισθού θα καταβάλλεται κάθε μήνα, χωρίς να περιμένει το τέλος του έτους.
(Ιμπν Χαζμ, αλ-Μουχάλλα, τόμ. VI, σελ. 83 κ.ε.; Αμπού Ουμπέιντ, αλ-Εμνάλ, σελ. 413, 436; Καρντάβι, ό.π., σελ. 489-420)
Σύμφωνα με αυτή τη δεύτερη άποψη, ο μισθός και τα παρόμοια εισοδήματα, για τα οποία καταβάλλεται η ζακάτ,
Δεν χρειάζεται να πληρώσετε ξανά τη ζακάτ στο τέλος του έτους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
