Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όχι, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η εκμάθηση της αραβικής γλώσσας είναι υποχρεωτική για κάθε μουσουλμάνο.
Είναι μια πολύ σημαντική γλώσσα για τους μουσουλμάνους, επειδή είναι η γλώσσα του Ιερού Κορανίου και των Χαντίθ.
Το γεγονός ότι οι κύριες πηγές των θεμελιωδών ισλαμικών επιστημών είναι γραμμένες σε αυτή τη γλώσσα, ενισχύει περαιτέρω τη σημασία της.
Λόγω της σπουδαιότητάς του, ορισμένοι μελετητές θεωρούν την εκμάθηση της αραβικής γλώσσας ως υποχρεωτική (φαρζ-ι κιφάγιε). Ωστόσο, αυτοί οι μελετητές δεν θεωρούν την αραβική γλώσσα, ως πρακτική γλώσσα επικοινωνίας, μέρος της θρησκευτικής λατρείας.
Σύμφωνα με αυτούς, η εκμάθησή του είναι υποχρεωτική (φαρζ-ι κιφάγιε). (1)
Αυτή η πτυχή μπορεί να εξεταστεί και από την ακόλουθη οπτική γωνία:
Στην μεθοδολογία υπάρχει επίσης ένας γενικός κανόνας:
Σύμφωνα με αυτό, η εκμάθηση της αραβικής γλώσσας, η οποία είναι απαραίτητη για την κατανόηση και την ολοκλήρωση του Κορανίου και των Χαντίθ, είναι επίσης υποχρεωτική, δηλαδή επιβεβλημένη. Ωστόσο,
Από την άλλη πλευρά, οι μελετητές της μεθοδολογίας της ερμηνείας τα έχουν απαριθμήσει ένα προς ένα.
Αν εξετάσουμε αυτούς τους κλάδους της επιστήμης, που ανέρχονται περίπου σε δεκαπέντε, η σημασία της αραβικής γλώσσας γίνεται και πάλι εμφανής. Επτά από αυτούς τους κλάδους, που αποτελούν το σύνολο των επιστημών, φαίνεται να σχετίζονται άμεσα με την αραβική γλώσσα.
Ο Ταμπιίν, ένας από τους ερμηνευτές της γενιάς των Ταμπιίν (απεβ. 103/721), δηλώνει ότι δεν είναι σωστό για κάποιον που δεν γνωρίζει την αραβική γλώσσα να γράφει ερμηνείες.
(π. 179/795) υποστηρίζει την επιβολή ορισμένων κυρώσεων σε όσους γράφουν ερμηνείες του Κορανίου χωρίς να γνωρίζουν αραβικά.
Είναι δυνατόν να πολλαπλασιάσουμε περαιτέρω αυτά τα παραδείγματα για να καταδείξουμε τη σημασία της αραβικής γλώσσας στις ισλαμικές επιστήμες. (2)
Οι μουσουλμάνοι, θεωρώντας την εκμάθηση της αραβικής γλώσσας ως υποχρέωση (φαρζ-ι κιφάγιε), άρχισαν να την διδάσκονται από τα πρώτα χρόνια. Πράγματι, η θεμελίωση της εκπαίδευσης και της διδασκαλίας στον ισλαμικό κόσμο μπορεί να αναχθεί στην εποχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν).
Στα πρώτα χρόνια του Ισλάμ, η επιθυμία να μάθουν τις θεμελιώδεις αρχές της θρησκείας οδήγησε τους μουσουλμάνους στα τζαμιά, αναδεικνύοντας τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) και τους γύρω του σε δασκάλους. Αυτός ο τρόπος διδασκαλίας επηρέασε την ανάπτυξη των επιστημονικών δραστηριοτήτων, κυρίως της διδασκαλίας της αραβικής γλώσσας, σε ιδρύματα που αναπτύχθηκαν γύρω από τα τζαμιά. (3)
Εκτός από το Dâru’l-Kurrâ, το οποίο παρείχε εκπαίδευση στο Κοράνι στη Μεδίνα κατά την εποχή του (asm), το Mescid-i Nebevî και η Σούφφα μπορούν να θεωρηθούν ως τα πρώτα μέρη όπου πραγματοποιούνταν επιστημονικές δραστηριότητες.
Κατά την περίοδο των Αββασιδών εμφανίστηκε το ίδρυμα που ονομαζόταν μαχαλέ μεκτέμπι, που σημαίνει σχολείο της γειτονιάς. Οι Καραχανίδες, οι Σελτζούκοι και οι Οθωμανοί το ονόμαζαν Σιμπιάν μεκτέμπι. Οι Οθωμανοί έδωσαν επίσης σε αυτούς τους τύπους σχολείων ονόματα όπως “νταρουτα’λίμ, νταρου’λ-‘ιλμ, μουαλλιμχανέ, μαχαλέ μεκτέμπι, τας μεκτέμπ, μεκτέμπ-ι ιβτινταίγιε”.
Αυτά τα ιδρύματα αποτελούσαν ένα κατώτερο επίπεδο των μεντρεσέδων, δηλαδή των τόπων όπου διδάσκονταν οι ισλαμικές επιστήμες, κυρίως στα αραβικά.
Οι επιστήμες που διδάσκονταν στα μεντρεσέδες χωρίζονταν σε δύο ομάδες, συγκεκριμένα σε:
Arapça, “mukaddemât-ı ‘ulûm” veya “mebânî-i ‘ilm” olarak da adlandırılan araç bilimleri grubuna giren bir bilimdir. Medresede okutulan tüm eserler Arapça yazıldığı için Arapça, bu derslerin okunup anlaşılmasını sağlayacak bir araç bilimi olarak ilk öğretilen bilim olmuştur.6
Στα μεντρεσέδες, η αραβική γλώσσα διδασκόταν σε τρία μαθήματα: μορφολογία, σύνταξη και ρητορική. Τα μαθήματα αυτά περιλάμβαναν όλους τους κανόνες με κάθε λεπτομέρεια.
Στόχος ήταν να αποκτήσουν οι μαθητές την ικανότητα να διαβάζουν και να κατανοούν τα έργα που διδάσκονταν σε διάφορους κλάδους επιστημών, οι οποίοι ανήκαν στην κατηγορία των ανώτερων επιστημών. Η πρακτική επικοινωνία, η εκπλήρωση εμπορικών ή πολιτικών λειτουργιών δεν περιλαμβάνονταν στους στόχους της διδασκαλίας της αραβικής γλώσσας στα μεντρεσέδες.
Σε αυτή τη δομή δεν υπάρχει αραβικό έθνος, (5)
πάντα χρησιμοποιεί αραβικά.
Η πιο σαφής απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι ολόκληρος ο ισλαμικός κόσμος έχει την ίδια σημασία για όλους τους μουσουλμάνους.
Σε όλο τον κόσμο, όταν συναντάμε έναν μουσουλμάνο και του λέμε αυτό, λαμβάνουμε πάντα την ίδια απάντηση:
Λόγω όλων αυτών των χαρακτηριστικών, η αραβική γλώσσα έχει перетвориθεί από γλώσσα των Αράβων σε γλώσσα του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, παρά τις αιώνες επιθέσεων των Σταυροφόρων και των Οριενταλιστών κατά της αραβικής γλώσσας, η αραβική, αν και σχετικά κλονισμένη, εξακολουθεί να διατηρεί την αγνότητά της από την εποχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
