– Γιατί ο Ömer Nasuhi Bilmen είπε ότι δεν είναι απαραίτητο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δέκατο
,
Είναι η ελεημοσύνη των γεωργικών προϊόντων και συνίσταται στην καταβολή του ενός δεκάτου της παραγωγής.
Αν η γη αρδεύεται με χρήματα, δίνεται το ένα εικοστό. Τα προϊόντα της γης είναι σιτάρι, κριθάρι, ρύζι, κεχρί, καρπούζι, αγγούρι, μελιτζάνα, τριφύλλι, ελιές, σουσάμι, μέλι, μάννα, ζαχαροκάλαμο και φρούτα.
Επειδή τα εδάφη στην Τουρκία είναι καταγεγραμμένα και ανήκουν σε ιδιοκτήτες, η τουρκική γη είναι γη επί της οποίας επιβάλλεται φόρος.
Οι μουσουλμάνοι που ασχολούνται με τη γεωργία πρέπει οπωσδήποτε να πληρώνουν αυτόν τον φόρο (οüşür) για να είναι χαλάλ (επιτρεπτό) αυτό που τρώνε.
Του Ομέρ Νασουχί Χότζα,
Δεν αναγνωρίζει το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών της Τουρκίας ως γη που υπόκειται σε φόρο επί της γεωργικής παραγωγής (οüşür).
Σωστά.
(Ισθιλαχάτ-ι Φικχιγέ, 4/85)
Ακόμη κι αν στο παρελθόν υπήρχε τέτοια κατάσταση, αυτή τη στιγμή δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην Τουρκία. Κι αυτό γιατί το καθεστώς των τουρκικών εδαφών έχει αλλάξει ως αποτέλεσμα των αγροτικών μεταρρυθμίσεων.
Όπως είναι γνωστό, το σύστημα γαιοκτησίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν κάπως διαφορετικό. Κάποτε…
“Δημόσιες Εκτάσεις”
ή
“Σουλτανιγιέ”
ονομάζονταν και είχαν καθεστώς κρατικής γης. Επομένως, το κράτος δεν εισέπραττε φόρο από αυτές τις γαίες που του ανήκαν. Όταν το κράτος μίσθωνε αυτές τις γαίες, εισέπραττε φόρο από τα άτομα ως αντάλλαγμα.
Δεν είναι απαραίτητο να καταβάλλεται επιπλέον φόρος από τη γη από την οποία εισπράττονται φόροι και χαράτσια.
Το έγγραφο, αν και ελαττωματικό, αναφέρεται σε ένα χαντίθ.
(Νασμπ αλ-Ράγιε, 3-442)
Ωστόσο, οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη γη και στα αγροτεμάχια άλλαξαν αυτή την κατάσταση.
Όλες οι εκτάσεις γης παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες και καταχωρήθηκαν με τίτλους ιδιοκτησίας.
Σύμφωνα με την τρέχουσα κατάσταση στην Τουρκία, τα εδάφη ανήκουν σε όλους.
είναι ιδιωτική ιδιοκτησία.
Μπορεί να πουλήσει, να δωρίσει, να κληροδοτήσει ό,τι θέλει, καθώς και να αποκτήσει ό,τι θέλει. Επομένως,
Η καταβολή του δέκατου από τα προϊόντα της γης στην Τουρκία είναι υποχρεωτική.
Αν δεν δοθεί, τότε και αμαρτία θα διαπραχθεί και το δικαίωμα του φτωχού θα καταπατηθεί.
Η δήλωση της Ανώτατης Θρησκευτικής Επιτροπής, η οποία υπάγεται στην Προεδρία Θρησκευτικών Υποθέσεων, σχετικά με το θέμα αυτό, με ημερομηνία 18.12.1981, έχει ως εξής:
“Σύμφωνα με το Ισλαμικό Δίκαιο, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις που βρίσκονται εντός των ορίων μιας μουσουλμανικής χώρας:
α. Δημόσια γη (αραζί-ι εμιριγιέ),
β. Ιδιωτική γη (γη που υπόκειται σε φόρο δεκάτης και φόρο γης),
γ. Χωρίζεται σε τμήματα όπως η γη του βακουφίου (αραζί-ι μεβκούφε).
Από αυτά, η κυριότητα της γης ανήκει στο κράτος, και η εκμετάλλευσή της (η καλλιέργεια) παραχωρείται σε άτομα που το επιθυμούν και κρίνονται κατάλληλα από το κράτος, έναντι ετήσιου τέλους ή ενός ποσοστού της παραγωγής, όπως το ένα όγδοο, το ένα δέκατο κ.λπ. Όσοι λαμβάνουν αυτή τη γη για καλλιέργεια θεωρούνται μισθωτές, και οι φόροι και τα μερίδια που καταβάλλουν θεωρούνται μίσθωμα.
Σύμφωνα με τη σχολή Χαναφί,
Δεδομένου ότι η μίσθωση και η δεκάτη δεν μπορούν να συνδυαστούν σε ένα οικόπεδο, δηλώθηκε ότι δεν απαιτείται επιπλέον δεκάτη από τις σοδειές των οικοπέδων σε αυτή την κατάσταση.Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η γη που βρισκόταν εντός των ορίων της Αυτοκρατορίας θεωρούνταν γενικά γη του κράτους (αραζί-ι εμιρίγιε), και τα μερίδια από τη συγκομιδή που δίνονταν στο κράτος, όπως το ένα δέκατο, το ένα όγδοο, κ.λπ., θεωρούνταν ως το ενοίκιο αυτών των εδαφών.
Αλλά από το κράτος, αργότερα με ειδικό νόμο.
Εφόσον οι εκτάσεις αυτές δόθηκαν ως ιδιοκτησία σε όσους τις καλλιεργούσαν, εξακολουθούν να θεωρούνται ιδιωτική γη. Συνεπώς, οφείλεται η καταβολή του ζακάτ (φιλανθρωπικού φόρου) επί της παραγόμενης σοδειάς.
Σχετικά με τη ζακάτ των γεωργικών προϊόντων, όπως είναι γνωστό,
‘οβολός’
αναφέρεται.”
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
