– Η ρήση του Χαλίφη Ομάρ (ρα): «Μπορείτε να συγχωρήσετε έναν εχθρό που σας έκανε κακό, αλλά ποτέ μην συγχωρείτε εκείνους που έκαναν κακό στην πατρίδα σας και στη θρησκεία σας», δεν έρχεται σε αντίφαση με τη συγχωρητικότητα του Προφήτη για κάθε είδους λάθος;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Πρώτα απ’ όλα, ας σημειώσουμε ότι,
Δεν μπορέσαμε να βρούμε πηγή που να επιβεβαιώνει αυτόν τον ισχυρισμό.
– Στο διαδίκτυο, ορισμένα αποσπάσματα αποδίδονται στον Χαζράτ Ομέρ και άλλα στον Χαζράτ Αλί, χωρίς να αναφέρεται η πηγή.
– Ωστόσο, είναι γνωστό ότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) συγχωρούσε τις ασέβειες που γίνονταν εναντίον του, αλλά οργιζόταν έντονα με τις ασέβειες που γίνονταν εναντίον των εντολών και των απαγορεύσεων του Θεού.
Πράγματι, σύμφωνα με την παράδοση, η Αίσα είπε:
«Ο Αγγελιοφόρος του Θεού ποτέ δεν πήρε εκδίκηση για τον εαυτό του. Αλλά το έκανε όταν παραβιάζονταν οι εντολές και οι απαγορεύσεις του Θεού.»
(Μουσλίμ, Φενταΐλ, 77/2327)
– Το ακόλουθο παράδειγμα ρίχνει φως σε αυτό το ζήτημα:
«Σύμφωνα με την αφήγηση της Αΐσας, κατά την κατάκτηση της Μέκκας, αποκαλύφθηκε η κλοπή που διέπραξε μια γυναίκα ονόματι Φατίμα. Επειδή η Φατίμα ανήκε στη φυλή Μαχζούμ, το γεγονός προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στους Κουρεϊσίτες. Κάποιοι μουσουλμάνοι, θεωρώντας το θέμα ζήτημα τιμής για τη φυλή τους, έστειλαν τον Ουσάμα μπιν Ζαΐντ, τον αγαπημένο του Προφήτη, ως μεσολαβητή για να ζητήσουν την αμνηστία της Φατίμας.»
Όταν ο Οσάμα ανέφερε την κατάσταση στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), το πρόσωπο του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) άλλαξε χρώμα.
«Μήπως μεσολαβείς για τη συγχώρεση μιας τιμωρίας που έχει επιβληθεί από τον Θεό;»
Εξοργίστηκε και, απευθυνόμενος στους συντρόφους του, είπε ότι οι προηγούμενες κοινωνίες είχαν καταστραφεί επειδή συγχωρούσαν τους ευγενείς που έκλεβαν, αλλά τιμωρούσαν αμέσως τους μη ευγενείς, και
«Ορκίζομαι στον Θεό, αν η Φατιμά, η κόρη του Μωάμεθ, έκλεβε, θα της έκοβα το χέρι».
είπε.
(Μπουχάρι, Χουντούντ, 13)
– Ο Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι εξέφρασε επίσης αυτό το θέμα με τα ακόλουθα λόγια:
«Εάν ο ομιλών είναι ένα και το αυτό πρόσωπο»
(η αντίδραση κάποιου σε μια προσβολή που απευθύνεται στο πρόσωπό του):
Η ανεκτικότητα, η αλληλεγγύη, η αυτοθυσία είναι μια αρετή, μια ενάρετη πράξη (μια καλή πράξη).”
«Εάν ο ομιλών είναι αντικείμενο συζήτησης, τότε σε εκείνον»
(Αν κάποιος εκπροσωπεί μια κοινότητα, η ανοχή απέναντι στην ασέβεια που διαπράττεται εναντίον της κοινότητας είναι) προδοσία. Η θυσία είναι μια ιδιότητα, μια πράξη κακής τύχης (μια κακή πράξη).
(βλ. Λόγοι, σελ. 725)
Επομένως;
– Το να είναι κανείς ανεκτικός και συγχωρητικός απέναντι στα λάθη και τις αδικίες που γίνονται εις βάρος του, αποτελεί μια πολύ ωραία προσπάθεια και θυσία, και αυτή η αρετή είναι μια πολύ ωραία και αξιέπαινη πράξη.
– Αλλά αν το ίδιο άτομο έδειχνε την ίδια στάση όχι για τον εαυτό του, αλλά για λογαριασμό της νομικής οντότητας που εκπροσωπεί, δηλαδή αν ανέχονταν και αγνοούσε τις προσβολές και τα λάθη που γίνονταν προς τη νομική οντότητα που εκπροσωπεί, τότε αυτή η ανοχή και η συγχώρεση δεν θα ήταν μια καλή πράξη, αλλά προδοσία και ατιμία.
– Αν κάποιος με κριτικάρει προσωπικά, ακόμα και με ταπεινώσει, και εγώ δείξω υπομονή και ανεκτικότητα, αυτό θα είναι μια καλή αρετή από άποψη αυτοπειθαρχίας. Αλλά αν ο ίδιος άνθρωπος προσβάλει τη θρησκεία και το έθνος μου, και εγώ δεν αντιδράσω και δείξω ανεκτικότητα, αυτό θα είναι απόλυτη ταπείνωση και προδοσία.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
