Συζητάμε με φίλους για ισλαμικά θέματα. Κάνουμε σωστά;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρωτίστως, δεν είναι σωστό να συζητάμε για τα επιτρεπτά και τα απαγορευμένα πράγματα στο Ισλάμ.
Δεν επιτρέπονται ομιλίες με τη μορφή συζήτησης, ειδικά για θέματα πίστης.
Τι κάνουμε;
ΣΥΖΗΤΗΣΗ:
Υποβολή ερωτήσεων με σκοπό την αντιπαράθεση και την αμοιβαία διαμάχη.
ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ:
Συζητώ, ανταλλάσσω απόψεις με αμοιβαίο σεβασμό και σύμφωνα με τους κανόνες.
ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΙΔΕΩΝ:
Ανταλλαγή απόψεων.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ:
Να μην επιτεθείς στην απόδειξη που προβάλλει η άλλη πλευρά, αλλά να φέρεις μια άλλη απόδειξη που να αποδεικνύει το αντίθετο.
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ:
Να υπενθυμίζουν ο ένας στον άλλον το θέμα.
ΔΙΑΦΩΝΙΑ:
Λεκτικός καβγάς, διαμάχη, φιλονικία, πάλη.
Η αμοιβαία συζήτηση παίρνει διάφορα ονόματα ανάλογα με τις προθέσεις, το ύφος και τον βαθμό ειλικρίνειας των μερών: Τα πιο κοινά από αυτά είναι η διαμάχη, η αντιπαράθεση, η διαπραγμάτευση, η αντιλογία, η φιλονικία και η ανταλλαγή απόψεων.
Από όλα αυτά, τα πιο αναποτελεσματικά και άχρηστα είναι η “διαμάχη” και η “αντιπαράθεση”, και δυστυχώς αυτά είναι τα πιο διαδεδομένα στις μέρες μας.
Διαπραγμάτευση
και
ανταλλαγή απόψεων,
Έχουν παρόμοια σημασία. Στη διαπραγμάτευση, συζητούνται αμοιβαία θέματα, γίνονται αμοιβαίες υπενθυμίσεις. Στην ανταλλαγή απόψεων, ο στόχος είναι η αμοιβαία παρουσίαση των νέων μορφών που αποκτά μια ιδέα στις ψυχές διαφορετικών ατόμων και η επίτευξη ενός συμπεράσματος.
Αντιπαράθεση,
πρόκειται για επιστημονικές συζητήσεις που διεξάγονται με ορθό τρόπο και με τήρηση ορισμένων κανόνων.
Αντιπαράθεση
αντί να αντικρούει άμεσα την αντίθετη άποψη, ακολουθείται η οδός της άμεσης υπεράσπισης της δικής του άποψης. Δηλαδή, αντί να αναλύει και να κριτικάρει τις λέξεις του άλλου πλευράς μία προς μία, προτεραιότητα δίνεται στην υπεράσπιση και την απόδειξη της δικής του άποψης, με σκοπό να αντικρούσει την αντίθετη.
Στη διαμάχη, το να θέτεις ερωτήσεις με σκοπό να προκαλέσεις τον αντίπαλο και να ανταλλάξεις αιχμές είναι το κύριο χαρακτηριστικό. Στόχος είναι να νικήσεις τον αντίπαλο με κάθε κόστος και να βγεις νικητής από τη μάχη. Το ποιος έχει δίκιο και τι κερδίζουν οι πλευρές και οι ακροατές από το αποτέλεσμα δεν έχει καμία σημασία. Ο πιο στενός συγγενής αυτού του τυφλού καυγά είναι η “διαμάχη”. Δηλαδή, το να τσακώνεσαι, να λογομαχείς, να φιλονικείς.
•••
Το πιο επικίνδυνο και επιβλαβές είδος διαφωνίας.
Πρόκειται για σκληρές, καταστροφικές και οδυνηρές διαμάχες που αφορούν θρησκευτικά ζητήματα. Σε αυτές τις διαμάχες, η μία πλευρά, για παράδειγμα, υπερασπίζεται την πίστη, ενώ η άλλη υπερασπίζεται την απιστία. Όταν ο σκοπός είναι να νικηθεί οπωσδήποτε η αντίθετη πλευρά, τότε εκείνος που υπερασπίζεται την απιστία έχει μπει σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Μια τέτοια αχαλίνωτη διαμάχη, εκτός από το να βλάψει τις εμπλεκόμενες πλευρές, μπορεί να προκαλέσει αμφιβολίες και δισταγμούς σε όσους παρακολουθούν τη συζήτηση. Γι’ αυτό, στο σύνολο των έργων του Νουρ,
«Δεν επιτρέπεται η συζήτηση θεμάτων πίστης με τη μορφή αντιπαράθεσης».
(Επιστολές, 42) αναφέρεται. Στη συνέχεια του κειμένου, αναφέρεται ότι τέτοια ζητήματα μπορούν να επιλυθούν μόνο…
“να συζητηθεί με ηρεμία, με δικαιοσύνη, με τη μορφή ανταλλαγής απόψεων”
τονίζεται ότι αυτό είναι επιτρεπτό. (Μεκτουμπάτ, 45)
«Ευθυμική διάθεση»
Σημαίνει ψυχραιμία. Είναι σαφές ότι από διαφωνίες που γίνονται σε ένα σκληρό και νευρικό περιβάλλον δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα.
“Έλεος,”
είναι να επιδεικνύει κανείς την αρετή του να αποδέχεται μια εύλογη ιδέα που προτείνεται, χωρίς προκαταλήψεις.
Εάν τηρηθούν αυτές οι δύο βασικές προϋποθέσεις, η διαμάχη θα δώσει τη θέση της σε
ανταλλαγή απόψεων,
δηλαδή, αφήνει χώρο για ανταλλαγή απόψεων. Η ωφέλεια αυτού είναι αδιαμφισβήτητη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
