– Σε ορισμένες ιστοσελίδες, γίνονται επιθέσεις κατά του Ισλάμ και της Σαρία, με παραδείγματα πρακτικών χωρών που φέρονται να κυβερνώνται με βάση τη Σαρία. Μπορεί κάποια από αυτές τις πρακτικές να εξηγηθεί με βάση το Ισλάμ;
Δεν λέω: “Είναι σωστή η Σαρία;”, αλλά: “Είναι σωστός ο τρόπος που εφαρμόζουν τη Σαρία;”.
– Τι είδους αλλαγές πρέπει να γίνουν στις χώρες που κυβερνώνται με τη Σαρία, ποια πρέπει να είναι τα όρια της ελευθερίας και ποιοι είναι οι γενικοί κανόνες ηθικής σύμφωνα με το Ισλάμ;
– Στο μυαλό των ανθρώπων έχει δημιουργηθεί μια εσφαλμένη αντίληψη για τη Σαρία, και θέλω να διαλύσω αυτές τις εσφαλμένες αντιλήψεις, τουλάχιστον στο μυαλό των ανθρώπων γύρω μου. Μπορείτε παρακαλώ να απαντήσετε στις ερωτήσεις με σαφήνεια και λεπτομέρεια;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το 90% των εν λόγω πληροφοριών είναι ψευδές. Είναι χρήσιμο να επισημάνουμε μερικά παραδείγματα από τις προφανείς ψευδείς πληροφορίες:
– Λένε ότι:
«Αναφέρεται ότι μια εβδομηνταπεντάχρονη χήρα στη Σαουδική Αραβία, η οποία μιλούσε με δύο άνδρες που της έφερναν ψωμί, καταδικάστηκε σε σαράντα μαστιγώματα και τέσσερις μήνες φυλάκιση».
Δεν υπάρχει τέτοια τιμωρία στο Ισλάμ, ούτε και ισχύει τέτοια τιμωρία στη συγκεκριμένη χώρα.
– Λένε ότι:
«Στο Πακιστάν, έδωσαν ένα δεκατριάχρονο κορίτσι σε έναν άνδρα εξηνταπέντε ετών, ο οποίος είχε πέντε γυναίκες.»
Όποιος γνωρίζει ότι στο Ισλάμ δεν επιτρέπεται να έχεις περισσότερες από τέσσερις συζύγους, γνωρίζει επίσης ότι αυτή η πληροφορία είναι συκοφαντία.
– Λένε ότι:
«Στην Αραβία, ο άνδρας που έδειξε μια κοπέλα με τον δείκτη του, του έκοψαν τον δείκτη.»
Αυτό είναι μια συκοφαντία, καθώς και ένα γελοίο ψέμα. Διότι σε καμία θρησκεία δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
(με την έννοια του εγκλήματος και της τιμωρίας)
Δεν υπάρχει.
– Λένε ότι:
«Στη βορειοδυτική Ιρανία (Νότιο Αζερμπαϊτζάν), μια νεαρή γυναίκα, Αζέρι Τουρκάλα, καταδικάστηκε σε ενενήντα εννέα μαστιγώματα επειδή τα μαλλιά της φαινόντουσαν κάτω από το μαντήλι της, σύμφωνα με το περιοδικό TIMES.»
Τέτοια τιμωρία δεν υπάρχει στο Ισλαμικό δίκαιο. Επομένως, αυτά είναι ψέματα.
– Ας σημειωθεί επίσης ότι,
Η ισλαμική σαρία είναι ξεχωριστή, η εφαρμογή της διαφέρει στο Ιράν (Σιίτες), στη Σαουδική Αραβία (Ουαχάμπιτες) και στο Αφγανιστάν (Ταλιμπάν).
Όπως οι πρακτικές διαφέρουν στις διάφορες χώρες που κυβερνώνται με δημοκρατία σήμερα, έτσι και οι πρακτικές μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την κατανόηση των ανθρώπων που λένε ότι εφαρμόζουν τη Σαρία. Επομένως, η κριτική της Ισλαμικής Σαρίας με βάση τις εσφαλμένες πρακτικές που προκύπτουν από τις εσφαλμένες αντιλήψεις των ανθρώπων είναι αντίθετη τόσο στην επιστήμη όσο και στη συνείδηση. Η τελειότερη εφαρμογή της Σαρίας είναι η περίοδος του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) και των πρώτων χαλίφηδων.
Μόνο τις αληθινές αρχές της Σαρία.
Σύμφωνα με το Κοράνι, τη Σούννα και τις ερμηνείες των μελετητών της Αχλ-ι Σούννα.
μπορούμε να καταλάβουμε σωστά κοιτάζοντας.
–
Τώρα, είναι χρήσιμο να σταθούμε εν συντομία στο τι σημαίνει Σαρία:
1)
Όπως προκύπτει σαφώς από τους παρακάτω στίχους,
Σαρία,
δεν είναι μόνο ποινικοί νόμοι, αλλά και μια ονομασία που δίνεται σε ολόκληρη τη θρησκεία.
Σαρία,
Είναι η γενική ονομασία των διατάξεων που επιβάλλει το Ισλάμ. Σε αυτές περιλαμβάνεται και η διακυβέρνηση του κράτους.
«Σε σένα, λοιπόν, κατεβάσαμε αυτό το βιβλίο, ως επιβεβαίωση και έλεγχο των προηγούμενων βιβλίων, ως την ίδια την αλήθεια. Κρίνε, λοιπόν, ανάμεσα στους ανθρώπους του Βιβλίου με ό,τι σου αποκάλυψε ο Αλλάχ, και μην ακολουθείς τις επιθυμίες τους, εγκαταλείποντας την αλήθεια που σου έχει έρθει. Σε καθέναν από εσάς έχουμε ορίσει έναν νόμο και μια πορεία. Και αν ο Αλλάχ ήθελε, θα σας είχε κάνει μια ενιαία κοινότητα. Αλλά θέλησε να σας δοκιμάσει με ό,τι σας έχει δώσει, δηλαδή με τους διαφορετικούς νόμους. Γι’ αυτό, συναγωνιστείτε ο ένας τον άλλον στις καλές πράξεις! Η επιστροφή όλων σας είναι προς τον Αλλάχ, και Αυτός θα σας ενημερώσει για όσα διαφωνούσατε.»
(θα ξεκαθαρίσει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο)
.”
(Αλ-Μα’ιντα, 5/48)
«Στη συνέχεια, σε θέσαμε σε μια ξεχωριστή οδό θρησκευτικού νόμου. Ακολούθησέ την και μην υπακούς στις επιθυμίες εκείνων που δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Διότι αυτοί δεν θα μπορέσουν να σε ωφελήσουν σε τίποτα, αν έρθει τιμωρία από τον Αλλάχ. Οι άδικοι είναι φίλοι μεταξύ τους, ενώ ο Αλλάχ είναι φίλος των ευσεβών!»
(Αλ-Τζάθια, 45/18-19)
– Σε ορισμένες περιπτώσεις, με μια μικρή διαφορά στη χρήση, η θρησκεία μπορεί να θεωρηθεί ευρύτερη έννοια από τη σαρία. Ωστόσο, γενικά, οι δύο έννοιες έχουν την ίδια σημασία. Για παράδειγμα:
«Ισλαμική θρησκεία»
έννοια,
«Ισλαμική Σαρία»
όπως χρησιμοποιείται με την έννοια του,
«Η θρησκεία του Προφήτη Μωάμεθ»
έκφραση,
«Ο νόμος του Μωάμεθ»
σημαίνει.
2)
Σε μια κοινωνία όπου παραμελούνται οι θεμελιώδεις αρχές του Ισλάμ, και η ατομική και οικογενειακή ζωή οικοδομείται σε λανθασμένες βάσεις, η εφαρμογή μόνο των διατάξεων περί συναλλαγών και ποινών δεν θα αποφέρει ιδιαίτερο όφελος. Ή, η εφαρμογή αυτών των διατάξεων σε μια τέτοια κοινωνία μπορεί να είναι αδύνατη. Ακόμα κι αν είναι δυνατή, πολλοί θα υποκύψουν σε υποκρισία, υπακούοντας σε αυτές τις διατάξεις χωρίς πίστη και θέληση. Θα φαίνονται μουσουλμάνοι, αλλά θα ζουν ως εχθροί του Ισλάμ.
Επομένως, ο θεμελιώδης στόχος της ισλαμικής σαρία είναι να επιτρέψει στους ανθρώπους να ζουν σε μια κοινωνία που βασίζεται σε μια παγκόσμια ηθική αρχή, η οποία διαμορφώνεται σύμφωνα με τα μέτρα της δικαιοσύνης και της αρετής.
– Όπως το έθεσε ο Μπεντιουζζαμάν Χαζρέτλερι,
«Στη Σαρία, το ενενήντα εννέα τοις εκατό αφορά την ηθική, τη λατρεία, τη μετά θάνατον ζωή και την αρετή. Μόνο το ένα τοις εκατό σχετίζεται με την πολιτική.»
(σχετίζεται με τη διαχείριση)
ας το σκεφτούν και οι ηγέτες μας.”
(Δικαστήριο Στρατιωτικού Νόμου, 20; Χρονικό της Ζωής, 66)
Επομένως, η ισλαμική σαρία είναι ηθική, λατρεία, αρετή, μετά θάνατον ζωή, συναλλαγές και ποινικές κυρώσεις που διασφαλίζουν τον μηχανισμό δικαιοσύνης που εγγυάται την ευτυχία στον κόσμο.
3)
Η Σαρία, την οποία ο λαός αντιλαμβάνεται απλώς ως λιθοβολισμό και κοπή χεριών κλεφτών, στην πραγματικότητα αποτελείται από τις διατάξεις του Κορανίου, που είναι ο λόγος του Θεού, και τις διατάξεις της Σούννας, που είναι η ερμηνεία του Κορανίου από τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν). Αν δεν υπάρχει αδικία και εξαπάτηση στις συναλλαγές, δεν υπάρχει ανάγκη για τιμωρία.
Εξάλλου, δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να μην έχει ποινικές διαδικασίες και νόμους.
Το πιο εμφανές χαρακτηριστικό των ποινικών κυρώσεων είναι η αποτρεπτική τους λειτουργία. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι ορισμένοι σύγχρονοι νόμοι, που στερούνται αποτρεπτικού χαρακτήρα, δεν αποφέρουν κανένα ουσιαστικό όφελος.
Για να μην μακρηγορούμε, ας σταθούμε στο πιο πολυσυζητημένο περιστατικό κλοπής: Στην κλοπή εμπλέκονται δύο πλευρές: η πρώτη, τα θύματα, οι άνθρωποι που τους έκλεψαν τα υπάρχοντά τους, και η δεύτερη, ο σκληρός κλέφτης που αξίζει την τιμωρία. Ως άνθρωποι, θα ζυγίσουμε αυτούς τους δύο με το μέτρο της δικαιοσύνης. Τι να κάνουμε, ώστε να προστατευτεί η περιουσία του αδικημένου και να αποτραπεί η τιμωρία του αδικητή;
Αν δεν υπάρξει εδώ μια αποτρεπτική ποινή, ούτε το αγαθό θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε, ούτε το χέρι του κλέφτη να εμποδίσουμε. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι ποινές, όπως η φυλάκιση, δεν είναι αποτρεπτικές, είναι ο απολογισμός των σημερινών κλοπών. Ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τη σοφία των πάντων, γνωρίζει ότι υπάρχει μια διεστραμμένη ευχαρίστηση στο να κλέβεις την περιουσία κάποιου χωρίς να δουλέψεις, χωρίς να ιδρώσεις, χωρίς να λυπηθείς για τη ζημιά που προκαλείς, και ότι οι άνθρωποι με διεφθαρμένη ψυχή δεν θα εγκαταλείψουν εύκολα αυτή την άσχημη πράξη, και ότι ο μόνος τρόπος να εμποδιστεί αυτό είναι να κοπεί το χέρι του κλέφτη, και γι’ αυτό έδωσε την εντολή του.
Η ποινή του Κορανίου για την κλοπή: η κοπή του χεριού του κλέφτη.
-για να το πω έτσι-
Είναι ο πιο σύγχρονος ηγεμόνας. Διότι ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε εποχή με τόσους πολλούς κλέφτες, ληστές, κλεπταποδόχους και ληστές δρόμων. Ο κόσμος διαπιστώνει ότι οι επιφανειακές και ανεπαρκείς ποινές που επιβάλλονται σε αυτούς δεν είναι αποτρεπτικές.
-εκτός από τους κλέφτες-
Όλοι συμφωνούν.
Στην ιστορία του Ισλάμ,
ότι η ποινή αυτή επιβλήθηκε δίκαια
κατά τους τρεις πρώτους αιώνες
-για το έγκλημα της κλοπής-
Ο αριθμός των κομμένων χεριών είναι μόνο έξι.
(Μπορείτε να ανατρέξετε στο ακόλουθο άρθρο, το οποίο αναφέρει ότι μόνο έξι χέρια κόπηκαν για κλοπή κατά τους τρεις πρώτους αιώνες: Ismail el-Fehrani, “eş-Şeriatu beyne’s-salihin ve’l-Murcifin” el-Ehram, 17 Yenayır, 2011)
Αυτή τη στιγμή, σε κάθε πόλη του κόσμου, καθημερινά, εξαιτίας αυτών των εγκλημάτων
-δίπλα σε όλη αυτή τη λεηλατημένη περιουσία-
Δεν αρκεί να κόβουν ένα ή μερικά χέρια, αποκεφαλίζουν / ο ιδιοκτήτης δολοφονείται βάναυσα. Η ανάγκη να σταματήσει αυτό με ένα αποτρεπτικό μέτρο είναι μεγαλύτερη σε αυτή την εποχή από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη.
Είναι ενδιαφέρον ότι λυπόμαστε για την κατάσταση του κλέφτη, αλλά φαίνεται να αδιαφορούμε για την κατάσταση του ιδιοκτήτη, του οποίου η περιουσία κλάπηκε, ο οποίος έχασε όλη την περιουσία που είχε συγκεντρώσει με κόπο δουλεύοντας δεκαετίες ολόκληρες. Δεν έχει και αυτός οικογένεια; Δεν έχει και αυτός ανάγκη;
Στο νου του ανθρώπου.
-έγινε στόχος κριτικής επειδή δεν ήταν προσεκτικός με την περιουσία του-
Ο/Η εκλιπών/ούσα
Μου έρχεται στο νου η διάσημη ρήση του Νασρεντίν Χότζα.
“Δηλαδή, ο κλέφτης δεν φταίει καθόλου;”
4)
Η ισλαμική νομοθεσία είναι ένα σύστημα που διαφυλάσσει με τον καλύτερο τρόπο το δίκαιο της ανθρωπότητας και βασίζεται στην αρχή του κράτους δικαίου.
Για παράδειγμα, σε ένα σημείο των συζητήσεων του Μπεντιουζζαμάν με τις κουρδικές φυλές στο σύγγραμμα “Μουναζαράτ”, ο διάλογος με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, δίνει ενδείξεις που θα ρίξουν φως στο θέμα μας, με την έμφαση που δίνεται στη Σαρία:
“Σ.
Πώς θα γίνουμε ίσοι με τους μη μουσουλμάνους;
Γ.
Η ισότητα δεν έγκειται στην αρετή και την τιμή, αλλά στο δίκαιο. Στο δίκαιο, ο βασιλιάς και ο φτωχός είναι ίσοι.
Αλήθεια, αν η Σαρία έλεγε “μην πατάς επίτηδες ένα μυρμήγκι”, απαγορεύοντας την κακοποίησή του, πώς θα παραμελούσε τα δικαιώματα του ανθρώπου;
Και βέβαια… Εμείς δεν υπακούσαμε. Ναι.
Η δίκη του Ιμάμ Αλί (ρα) με έναν απλό Εβραίο και η δίκη του Σαλαχεντίν Αγιούμπι, που αποτελεί πηγή υπερηφάνειας για εσάς, με έναν φτωχό Χριστιανό.
, νομίζω ότι θα διορθώσει το λάθος σας.”
(βλ. Διαλέξεις, σελ. 30)
5)
Πώς μπορεί κάποιος που ισχυρίζεται ότι οι διατάξεις μιας θρησκευτικής νομοθεσίας, που θεσπίστηκε από τον Θεό, τον Δημιουργό του σύμπαντος, τον κάτοχο άπειρης γνώσης, σοφίας, ελέους, δικαιοσύνης και δύναμης, είναι εσφαλμένες, να αποκαλείται πιστός ή λογικός;
Ας τονίσουμε επίσης ότι όποιος δεν πιστεύει στην ορθότητα των διαταγμάτων του Θεού, αποστατεί από τη θρησκεία. Ωστόσο, όσοι πιστεύουν στην ορθότητά τους αλλά δεν τα εφαρμόζουν, δεν είναι άπιστοι, αλλά ασεβείς και άδικοι. Αυτό ισχύει όχι μόνο για θέματα διακυβέρνησης, αλλά για όλες τις εντολές και τις απαγορεύσεις του Ισλάμ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
