Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι ως κοινωνία αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα έλλειψης ενσυναίσθησης. Τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο,
«ο άλλος»
Η ανικανότητά μας να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον έχει μετατρέψει τη ζωή μας σε διάλογο κωφών. Ενώ αυτά που λέμε εμείς είναι πάντα ωραία και σωστά,
«ο άλλος»
Αυτά που είπε αποδείχθηκαν μάταια και λανθασμένα. Τα δικά μας ελαττώματα μετατράπηκαν σε αρετές, ενώ η αρετή του συνομιλητή μας εκλαμβάνεται ως ελάττωμα.
Αντίθετα, η διδασκαλία του Κορανίου απορρίπτει την ολιστική προσέγγιση. Προβάλλει την αναλυτική προσέγγιση που διακρίνει το σωστό από το λάθος. Όπως δεν είναι αλάνθαστες όλες οι πράξεις της κοινωνίας ή του ατόμου, έτσι δεν είναι και όλες λανθασμένες.
«Κανείς δεν ευθύνεται για τα λάθη των άλλων.»
(Εν’άμ, 6/164)
Η αρχή που εκφράζεται στο ιερό στίχο αποτελεί δίκαιο κορανικό κανόνα για τον καθορισμό της συμπεριφοράς σε ατομικό, κοινοτικό και εθνικό επίπεδο. Το γεγονός ότι ένα άτομο ή μια κοινωνία κατέχει μια κακή ιδιότητα, δικαιολογεί μόνο την εχθρότητα προς αυτήν την ιδιότητα. Διαφορετικά, η εχθρότητα προς ένα άτομο εξαιτίας μιας κακής ιδιότητάς του δεν συνάδει με την κορανική αντίληψη της δικαιοσύνης.
Αυτή η κλίμακα μπορεί να εξεταστεί και σε επίπεδο σκέψης. Μερικά λάθη που παρατηρούνται σε οποιοδήποτε σύστημα σκέψης δεν αποδεικνύουν ότι ολόκληρο το σύστημα σκέψης είναι λανθασμένο.
«Όσο κι αν είναι ψευδείς οι επαγγελματικές πεποιθήσεις, εντούτοις περιέχουν μια αλήθεια, μια πραγματικότητα, που λειτουργεί ως ζωτική αρχή.»
Σε τέτοιες περιπτώσεις, εξετάζονται τα στοιχεία που καθορίζουν το αποτέλεσμα. Αν το αποτέλεσμα καθορίζεται από το δίκαιο και την αλήθεια, τότε το επάγγελμα είναι δίκαιο. Αν η αρνητική πλευρά υπερτερεί της θετικής, τότε το επάγγελμα είναι άκυρο. Εδώ το κύριο είναι…
ισοζύγιο θετικών-αρνητικών
είναι το ζήτημα του πώς έχει διαφθαρεί.
Αυτή η οπτική πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την εξέταση των διαφόρων ερμηνειών του Ισλάμ. Ως ιστορικό φαινόμενο και κοινωνιολογική πραγματικότητα,
Αλεβισμός
πρέπει να αξιολογηθεί σε αυτό το πλαίσιο. Κατά την αξιολόγηση αυτή, η λειτουργικότητα της “ενσυναισθητικής κοινωνίας” πρέπει να διατηρείται ζωντανή. Δηλαδή, οι κοινωνικές ομάδες πρέπει να μπορούν να μπουν στη θέση του “άλλου”.
Ορισμένα έργα που γράφτηκαν σε αυτό το πλαίσιο, αντί να βοηθήσουν τους Σουνίτες και τους Σιίτες να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον, διεύρυναν την απόσταση μεταξύ τους. Όταν μπαίνουν και πολιτικές ανησυχίες στη μέση,
«αποκήρυξη»
έχουν αρχίσει να εμφανίζονται κατηγορίες που φτάνουν σε τέτοιο βαθμό.
Σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν την αδυνατότητα να οριστεί ο Αλεβισμός με συγκεκριμένους κώδικες. Ακόμη και αν οι διάφορες αλεβιτικές ομάδες αλληλοαπορρίπτουν έντονα την αλεβιτική ταυτότητα των άλλων, είμαστε υποχρεωμένοι να τις δεχτούμε ως κοινωνικό φαινόμενο της σύγχρονης εποχής. Η αναφορά όλων των κλάδων του Αλεβισμού στον Χαζράτ Αλή (ρα) αποτελεί, αν όχι κοινωνιολογική, τουλάχιστον ιστορική αναγκαιότητα.
«Αλεβίτης»
λέξη
Σημαίνει άτομο που είναι οπαδός του Χαζράτ Αλί (ρα).
Από αυτή την άποψη
Αλεβισμός χωρίς τον “Αλί”
Είναι δύσκολο να εξηγηθούν οι ιστορικές ρίζες της σκέψης. Δεν μπορούμε να πούμε ότι όσοι δίνουν τέτοιους ορισμούς του Αλεβισμού ενδιαφέρονται για τις ιστορικές ρίζες. Επειδή θεωρεί ότι η έννοια του Αλεβισμού έχει απομακρυνθεί από την αρχική της πορεία, προσπάθησε στα έργα του να δώσει τον σωστό ορισμό του Αλεβισμού. Ο αληθινός Αλεβισμός σημαίνει ότι η αγάπη για τον Χαζράτ Αλί (ρα) οδηγεί στην προφητική και θεϊκή αγάπη. Ο βασικός άξονας είναι η ταουχίντ (μονοθεϊσμός), η αγάπη για τον Χαζράτ Αλί (ρα), η αγάπη για την Αχλ-ι Μπεϋτ (οικογένεια του Προφήτη) και η προφητεία. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, ο Αλεβισμός έχει χάσει τις αρχικές του αναφορές και έχει αποκτήσει διάφορες μορφές. Αυτό το αναφέρει ο Μπεντιουζζάμ…
«Ο σκληροπυρηνικός αλεβισμός, τελικά, κατέληξε στον ραφιζισμό».
εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο. Ως αντανάκλαση αυτής της αλήθειας, έχουν προκύψει αιρετικές ομάδες Αλεβιτών που δεν έχουν καμία σχέση με τον Χαζράτ Αλί (ρα) και την Αλ-ι Μπέιτ.
Μπαντιουζζαμάν
«Δεν τελείται προσευχή για τον υποκριτή μετά τον θάνατό του.»
Σε ερώτηση που του έγινε σχετικά με την ερμηνεία ενός στίχου, ο συγγραφέας αναφέρει ότι ο στίχος αυτός δεν μπορεί να αποδοθεί στους Αλεβίτες, ότι οι Αλεβίτες ανήκουν στους «εχλ-ι κιμπλέ», δηλαδή εντάσσονται στον κύκλο του Ισλάμ.
Η αγάπη για τον Αλή (ρα) αποτελεί τον κεντρικό άξονα της σκέψης των Αλεβιτών. Προσπαθούν να μην παρεκκλίνουν από αυτήν την αρχή κατά την ερμηνεία των γεγονότων. Και στον σουνιτικό κόσμο, η αγάπη για τον Αλή (ρα) κατέχει μια θέση που δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Μια έννοια που οι Αλεβίτες θεωρούν σημαντική είναι η αγάπη για την Αλ-ι Μπεΐτ. Αυτή η έννοια, που αναφέρεται στα μέλη του οίκου του Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.β.), δεν κατάφερε να ξεφύγει από το να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο σε πολιτικές διαμάχες κατά τη διάρκεια της ιστορίας.
Στην πραγματικότητα, η αγάπη για την Αχλ-ι Μπεϋτ, η οποία συμπληρώνει την αγάπη για τον Χαζράτ Αλί (ρα), αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο τόσο για τους Αλεβίτες όσο και για τους Σουνίτες. Άλλωστε, η αγάπη για την Αχλ-ι Μπεϋτ είναι μια αγάπη που προβλέπεται από το Κοράνι.
«Είπε: Δεν ζητώ από εσάς αμοιβή για την αποστολή μου· το μόνο που ζητώ από εσάς είναι η αγάπη προς τους συγγενείς μου και η αφοσίωση στην οικογένειά μου (Αχλ-ι Μπέιτ).»
(Σούρα, 42/23)
Στην ερμηνεία του ιερού στίχου, αναφέρεται ότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) ζήτησε από το έθνος να αγαπά την οικογένειά του (Αλ-ι Μπέιτ). Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε σε ένα χαντίθ:
«Σας αφήνω δύο πράγματα, αν τα ακολουθήσετε, θα σωθείτε: Το ένα είναι το Κοράνι, το άλλο η οικογένειά μου (Αλ-ι Μπέιτ).»
υπογραμμίζοντας έτσι τη σημασία του Αλ-ι Μπεϊτ.
Η αγάπη για την Αχλ-ι Μπέιτ, όπως ορίζεται στο Κοράνι, αποτελεί θεμελιώδη αρχή. Ωστόσο, η Ρισαλέ-ι Νουρ προειδοποιεί σχετικά με την ορθή κατανόηση της αγάπης για την Αχλ-ι Μπέιτ. Ο Μπεντιουζζάμάν αναφέρει τα λόγια του Προφήτη (σ.α.β.) προς τον Χαζράτ Αλί (ρ.α.):
«Σε σένα, όπως και με τον Ιησού, ορισμένοι άνθρωποι θα καταστραφούν. Κάποιοι από υπερβολική αγάπη, άλλοι από υπερβολική εχθρότητα. Στον Ιησού, οι Χριστιανοί, από υπερβολική αγάπη, ξεπέρασαν τα όρια και τον αποκάλεσαν -απαίσιο- υιό του Θεού, ενώ οι Εβραίοι, από υπερβολική εχθρότητα, τον κατηγόρησαν και αρνήθηκαν την προφητεία και την τελειότητά του. Και για σένα, ορισμένοι θα ξεπεράσουν τα όρια, θα καταστραφούν από την υπερβολική αγάπη τους.»
(Επιστολές, Δέκατη Ένατη Επιστολή)
Το ιερό χαντίθ αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να εκδηλώνεται η αγάπη. Δηλαδή, ο Χαζράτ Αλί (ρα) πρέπει να αγαπιέται με αναφορά στον Αλλάχ και στον Χαζράτ Προφήτη (σ.α.β.). Και η οικογένεια του Προφήτη (Αλ-ι Μπέιτ) επίσης.
«μια φωτεινή αλυσίδα της προφητικής αποστολής» (φωτεινές αλυσίδες)
Πρέπει να τον βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο. Διαφορετικά, το να τον αγαπάμε σκεπτόμενοι τις προσωπικές του ηρωικές πράξεις και τις αρετές του, χωρίς να σκεφτόμαστε τη σύνδεσή του με τον Αλλάχ και τον Αγγελιοφόρο Του, δεν είναι σωστό. Αυτός ο τύπος αγάπης μπορεί να προκαλέσει βλάβη, ακόμα και αν ο Αλλάχ δεν είναι γνωστός και ο Προφήτης δεν αναγνωρίζεται.
Ο Προφήτης (σ.α.β.) αγαπούσε την Αχλ-ι Μπεϊτ (οικογένεια του Προφήτη) από άποψη προφητικής αποστολής. Διότι η Αχλ-ι Μπεϊτ είναι η πηγή, ο φύλακας και ο εκπληρωτής όλων των αναγκών της Σουννέ-ι Σενιγέ (προφητική παράδοση). Εφόσον η αγάπη του Προφήτη (σ.α.β.) για την Αχλ-ι Μπεϊτ αφορά τη Σουννέ-ι Σενιγέ, όσοι δεν ακολουθούν τη Σουννέ-ι Σενιγέ δεν ανήκουν στην Αχλ-ι Μπεϊτ και δεν μπορούν να είναι αληθινοί φίλοι της.
Συμπέρασμα:
Bediüzzaman, gerçek Alevilik ile Ehl-i Sünnet ve Cemaat arasında var olan ayrılıkların giderilmesi gerektiğini savunmuştur. Özellikle dinsizliğin yaygın olduğu bu dönemde buna şiddetle ihtiyaç vardır. Zaten Aleviler ile Ehl-i Sünnet arasındaki kopuklukta yapay unsurların etkisi çok fazladır. Örneğin, Ehl-i Sünnet ve Cemaat adı altında Vahhabîlik ve Haricilik fikirleri girdiği için bazıları Hz. Ali (ra)’yi eleştirmişlerdir. Bu da Ehl-i Sünnet’in hesabına yazılmıştır. Bu nedenle Aleviler Ehl-i Sünnet’e karşı soğumaya başlamışlardır. Yine, Alevilik adı altında yapılan yanlışlar, Ehl-i Sünnet’i Alevilikten soğutmuştur. İşte bu tür rahatsızlıklardan sıyrılıp çıkabilmek için taraflar birbirine önyargısız yaklaşarak, empati sorununu aşmalıdırlar. Gerçek Aleviler, Haricilerin ve Vahhabilerin sözlerinin etkisinde kalıp Ehl-i Sünnet’e karşı düşmanlık beslemekten vazgeçip, ittifak yolları aramalıdırlar.
Του Μπεντιουζζαμάν
«Οι Αλεβίτες, που έχουν ως επάγγελμα την αγάπη για την οικογένεια του Προφήτη, όσο και να φτάσουν στα άκρα, δεν θα πέσουν ποτέ στην αίρεση και την απιστία».
Η καλή πίστη με αυτή τη μορφή θα πρέπει να αποτελεί σημαντικό κριτήριο για τους Σουνίτες. Οι Αλεβίτες, από την άλλη,
«Ίσως οι Σουνίτες να είναι περισσότερο οπαδοί του Χαζράτ Αλί παρά οι Αλεβίτες. Σε όλες τις ομιλίες και τις προσευχές τους, αναφέρουν τον Χαζράτ Αλί με τον δέοντα σεβασμό.»
πρέπει να λάβουν υπόψη τα λόγια του. Όλα αυτά αναδεικνύουν το εξής γεγονός.
Gerçek anlamda Ehlibeyt’i seven insanlar bidat ehli değildir. Aslında bir Müslümanın veya bir tarikatın Hz. Ali (ra) sevgisini meslek ve meşrebine esas almasının dinde hiçbir sakıncası yoktur. Diğer sahabelere tecavüz etmemek, Kur’an ve Sünnet ışığında namazını kılmak, orucunu tutmak ve diğer sorumluluklarını yerine getirmek kaydıyla, Hz. Ali (ra) ve Ehlibeyt sevgisini rehber edinmenin hiçbir sakıncası yoktur. Gerçek şu ki, Kitap ve Sünnet’i bilen ve gereği gibi yaşayan gerçek bir Alevi, ancak Allah Teâlâ’yı mabud olarak tanır. Kendisini İslamiyet’in bir ferdi olarak bilir, Peygamberimizi (sav) son peygamber, Kur’an-ı Kerim’i de son semavi kitap kabul eder.
Ο μόνος τρόπος να εξαλειφθεί αυτός ο τεχνητός διαχωρισμός είναι να υπαχθούμε στο φως του Κορανίου και να το δεχτούμε ως το μοναδικό μέτρο. Πράγματι, ο Παντοδύναμος Θεός αναφέρει στο Ιερό Κοράνι:
«Κρατηθείτε όλοι σφιχτά από το σχοινί του Αλλάχ και μην αποσχιστείτε…»
(Αλ-Ιμράν, 3/103)
διατάσσοντας, καλεί όλους τους Μουσουλμάνους να συγκεντρωθούν γύρω από το Κοράνι.
Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η ενότητα και η αλληλεγγύη των μουσουλμάνων, και μόνο με τις αρχές του Ισλάμ μπορούν να εξαλειφθούν οι διχόνοιες. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να απομακρυνθεί από κάθε είδους δεισιδαιμονίες και πλάνες.
Οι στίχοι του Κορανίου, ως λόγος του Θεού, διαθέτουν μια δύναμη ικανή να πείσει κάθε άνθρωπο. Ο απλός λαός γοητεύεται από την απλότητα του λόγου Του, ενώ οι επιστήμονες θαυμάζουν την ευγλωττία και την ρητορική του.
«Οι καρδιές βρίσκουν ικανοποίηση με την ανάμνηση Του.»
και οι στοχαστές κάθε επιπέδου ικανοποιούν την ανάγκη τους για πίστη σε Αυτόν, και φτάνουν στην τελειότητα με το να Τον ακολουθούν.
Στο Ιερό Κοράνι αναφέρεται:
«Πράγματι, αυτό το Κοράνι οδηγεί τους ανθρώπους στον πιο σωστό δρόμο.»
(Ισραήλ, 17/9)
Ο άνθρωπος θα μάθει από το Κοράνι και τη Σούννα σε τι και πώς να πιστεύει για να εισέλθει στην πίστη και ποιες πράξεις να κάνει και από τι να απέχει για να παραμείνει στο Ισλάμ.
Αφού το μέτρο για όλους τους μουσουλμάνους είναι το Κοράνι και η Σούννα, τότε ένας μουσουλμάνος θα αξιολογεί και θα ζυγίζει κάθε ανθρώπινη ιδέα, κάθε ισχυρισμό, κάθε πίστη, κάθε δόγμα σύμφωνα με το Κοράνι και τα Χαδις-ι Σαρίφ, που αποτελούν την πρωταρχική ερμηνεία του.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
