Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρωτίστως, ας αναφέρουμε ότι,
Αφού καμία λατρεία δεν είναι μάταιη, καμία προσευχή δεν είναι ποτέ μάταιη. Για παράδειγμα, η τέλεση μιας προσευχής είναι το ίδιο με την τέλεση μιας λατρευτικής πράξης.
Συνεπώς, έχουμε την ευθύνη να εκπληρώνουμε την προσευχή ως πράξη λατρείας.
Ο Θεός λέει, κατά προσέγγιση:
Δηλαδή, ο Θεός είναι η αιτία για καθετί καλό που μας συμβαίνει, ενώ εμείς είμαστε η αιτία για καθετί κακό και για τις συμφορές που μας χτυπούν.
Ο Θεός μάς στέλνει συμφορές για δύο λόγους:
Εάν είμαστε πιστοί, για να δοκιμάσουμε και να αυξήσουμε την πίστη μας, και εάν δεν είμαστε πιστοί, για να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη του Θεού, να κατανοήσουμε την αδυναμία και τη φτώχεια μας στην ικανοποίηση των αναγκών μας και να έρθουμε στην πίστη με μετάνοια.
Αν είμαστε πιστοί, τότε οι συμφορές που υφιστάμεθα χρησιμεύουν ως εξιλέωση για τις αμαρτίες μας.
Πριν και/ή μετά την έλευση αυτών των συμφορών, αυτό που μας αναλογεί είναι να προσευχόμαστε στον Θεό με υπομονή και ευγνωμοσύνη, να αναζητούμε τις αιτίες και να ζητάμε βοήθεια από Αυτόν.
Δηλαδή, ο Θεός θα μας δοκιμάσει με διάφορους τρόπους και θα δει πώς θα αντιδράσουμε σε αυτές τις δοκιμασίες. Σε εκείνο το σημείο, ο Θεός μας ζητά να καταφύγουμε σε Αυτόν με υπομονή και εμπιστοσύνη.
Επομένως, πρέπει να είμαστε διαρκώς σε κατάσταση ευγνωμοσύνης, υπομονής και προσευχής· αυτό είναι το καθήκον του δούλου.
Ελπίζουμε ότι ο Θεός, λαμβάνοντας υπόψη τους λόγους που αναφέραμε, δεν θα μας στείλει συμφορές όπως ασθένειες ή απώλειες περιουσίας, ή θα τις μετριάσει.
Η προσευχή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της λατρείας. Στο ιερό κείμενο αναφέρεται:
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι αυτό που εμείς θεωρούμε συμφορά, ίσως είναι μια μεγάλη ανταμοιβή στα μάτια του Θεού.
Αν το δούμε με μια επιφανειακή ματιά, η μεγαλύτερη συμφορά είναι ο θάνατος. Ωστόσο, το Κοράνι παρουσιάζει τον θάνατο ως μια μεγάλη και αιώνια λύτρωση για τους πιστούς.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
