– Το να μιλάμε για πολιτικά θέματα που αφορούν χώρες, θεωρείται κουτσομπολιό για τους αξιωματούχους ή τους πολίτες της χώρας αυτής; Είναι αμαρτία να τους μισούμε;
– Ποιος πρέπει να είναι ο τόνος μας όταν μιλάμε για πολιτικά θέματα; Ή μήπως δεν θα πρέπει να μιλάμε καθόλου;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Εάν είναι γνωστή μια αδιαμφισβήτητη απόδειξη,
«Μια μη μουσουλμανική χώρα ευθύνεται για την απόπειρα πραξικοπήματος σε μια μουσουλμανική χώρα»
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να το πω. Σχετικά με οποιαδήποτε χώρα.
-χωρίς συκοφαντίες, χωρίς αδικίες-
“Η συζήτηση πολιτικών θεμάτων που αφορούν χώρες δεν θεωρείται κουτσομπολιό για τους αξιωματούχους ή τους πολίτες της χώρας.”
Δεν είναι σωστό να ξεκινάς μια εκστρατεία εναντίον μιας μουσουλμανικής χώρας, βασιζόμενος μόνο σε εικασίες ή με σκοπό την συκοφάντηση. Ωστόσο, δεν υπάρχει πρόβλημα να μιλάς για τους ηγέτες μιας χώρας, αρκεί να είναι για να γίνουν γνωστοί και να προστατευτούν οι μουσουλμάνοι από τις κακές πράξεις τους.
Το να μισείς τους μουσουλμάνους είναι αμαρτία.
Ωστόσο, είναι απαραίτητο να αποδοκιμάζουμε το λάθος που διαπράττει ο μουσουλμάνος, να αποδοκιμάζουμε τα κακά λόγια ή τις πράξεις του. Σε πολιτικά ζητήματα, πρέπει να δίνουμε προσοχή και να παίρνουμε μαθήματα από τη δήλωση του Μπεντιουζζάμάν Χαζρετλερί, η οποία καθορίζει τη στάση που πρέπει να τηρούμε σε ένα περιβάλλον όπου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δύο πλευρές που πολεμούσαν ήταν αλλόθρησκες.
«…Αλλά η γοητεία του μεγάλου κύκλου τον αποσπά από την απαραίτητη και σημαντική υπηρεσία στον μικρό κύκλο, τον απασχολεί με άχρηστες, ασήμαντες και ανούσιες δουλειές. Καταστρέφει την ουσία της ζωής του. Σπαταλάει την πολύτιμη ζωή του σε άχρηστα πράγματα. Και μερικές φορές, παρακολουθώντας με περιέργεια αυτές τις μάχες, παίρνει το μέρος μιας πλευράς. Συμπαθεί τις αδικίες της, γίνεται συνένοχος στην αδικία της.»
(Ασά-ι Μούσα, σελ. 20)
Σημαντική διάσταση έχουν και τα ακόλουθα λόγια του Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι:
«Αφού δεν υπάρχει ιερή εντολή να μην κατακρίνουμε και να μην αποκηρύσσουμε, αλλά υπάρχει ιερή εντολή να κατακρίνουμε και να αποκηρύσσουμε. Η κατάκριση και η αποκήρυξη, αν είναι άδικες, προκαλούν μεγάλη ζημιά· αν είναι δίκαιες, δεν έχουν καμία ωφέλεια και ανταμοιβή. Διότι οι άξιοι κατάκρισης και αποκήρυξης είναι αναρίθμητοι. Αλλά στο να μην κατακρίνουμε και να μην αποκηρύσσουμε δεν υπάρχει καμία ιερή εντολή, ούτε καμία ζημιά.»
(Επιστολές από το Εμιρδάγ – Μέρος Ι, σελ. 205)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
