Είναι θεμιτό για κάποιον, ακόμα κι αν έχει δίκιο, να σιωπά και να μην διεκδικεί τα δικαιώματά του, για να μην αμαρτήσει με μια λάθος λέξη που θα πει;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κάθε μουσουλμάνος είναι υπεύθυνος να εκπληρώσει τα καθήκοντά του. Η θέση ενός ατόμου στην κοινωνία του επιβάλλει ορισμένες ευθύνες. Κάθε μουσουλμάνος είναι υπεύθυνος ανάλογα με τη θέση του. Μπορούμε να εξετάσουμε αυτό το θέμα με ένα ιερό χαντίθ:
«Όταν δείτε μια αδικία, αντιδράστε με το χέρι σας, αν δεν μπορείτε, με τη γλώσσα σας, και αν ούτε αυτό δεν μπορείτε, μισήστε την με την καρδιά σας.»
(Μουσλίμ, Πίστη 78)
Δεν μπορεί ο καθένας να ερμηνεύει αυτό το χαντίθ κατά το δοκούν. Για παράδειγμα, αν δούμε μια αδικία στο δρόμο και προσπαθήσουμε να την διορθώσουμε με τα χέρια μας και να τιμωρήσουμε τον δράστη, και αυτός ο άνθρωπος μας μηνύσει, τότε θα τιμωρηθούμε και εμείς.
Πώς πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσουμε το νόημα του ιερού χαντίθ;
Η διόρθωση με το χέρι είναι καθήκον των υπευθύνων, δηλαδή του κράτους και της αστυνομίας· η διόρθωση με τη γλώσσα είναι καθήκον των λογίων· η αποστροφή στην καρδιά είναι καθήκον των υπολοίπων.
Επίσης, είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση που θα δημιουργηθεί στον αποδέκτη από τη σύσταση ή την εξήγηση. Διότι, όπως λέει και η παροιμία, υπάρχει πιθανότητα να βγάλεις το μάτι ενώ προσπαθείς να φτιάξεις το φρύδι, δηλαδή να προκαλέσεις περισσότερη ζημιά ενώ προσπαθείς να κάνεις καλό.
Από αυτή την άποψη, αν η συμβουλή δεν πρόκειται να βλάψει, τότε πρέπει να δοθεί.
Ο πρώτος τρόπος που πρέπει να ακολουθηθεί στην κοινοποίηση είναι
Κάθε άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται με τον εαυτό του. Στη συνέχεια, πρέπει να ζει το Ισλάμ και να αποτελεί ζωντανό παράδειγμα. Πρέπει να αγαπάει τον άλλον, ακόμα κι αν αυτός κάνει λάθος, και να μην τρέφει μίσος και κακία στην καρδιά του. Έπειτα, όπως ένας γιατρός που προσεγγίζει τον ασθενή του με συμπόνια, έτσι και αυτός μπορεί να συμβουλεύσει με συμπόνια, έλεος και καλοσύνη όποιον κάνει λάθος. Ωστόσο, μπορεί να το κάνει μόνο αν ξέρει ότι η συμβουλή του δεν θα βλάψει τον άλλον· αλλιώς, η σιωπή είναι προτιμότερη.
Από την άλλη πλευρά, αν πρόκειται να πει ψέματα όταν μιλάει, τότε δεν πρέπει να μιλάει καθόλου. Ή πρέπει να πει την αλήθεια, ή να σιωπήσει αν η αλήθεια θα προκαλέσει βλάβη.
Όσον αφορά το πώς θα αντιδράσουμε στις αδικίες που μας γίνονται:
Πρέπει να αγωνιζόμαστε ενάντια στις αδικίες που συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο, και μέχρι ποιο σημείο; Ή μήπως θα πρέπει να παραπονεθούμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους στη μεταθανάτια ζωή και να μην τους συγχωρήσουμε;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
