– Αν κόψουμε το χέρι του κλέφτη, επειδή δεν θα μπορεί να δουλέψει, δεν θα τον αναγκάσουμε να κλέψει ξανά;
– Πώς θα λειτουργήσει αυτό αποτρεπτικά;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όταν δεν αναλύουμε τα θέματα με ολιστική προσέγγιση, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να κάνουμε λάθη στις ερμηνείες μας. Για να μην μακρηγορούμε, ας επικεντρωθούμε απευθείας στην περίπτωση της κλοπής:
Τα θύματα, των οποίων η περιουσία κλάπηκε, είναι αθώοι, ενώ ο κλέφτης είναι ένας σκληρός εγκληματίας που αξίζει την τιμωρία.
Ως άνθρωποι, θα κρίνουμε αυτούς τους δύο με δικαιοσύνη. Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατευθεί η περιουσία του αδικημένου και να εμποδιστεί το χέρι του δράστη;
Αν δεν υπάρξει εδώ μια αποτρεπτική κύρωση, ούτε το αγαθό θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε, ούτε το χέρι του κλέφτη να εμποδίσουμε. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι ποινές, όπως η φυλάκιση, δεν είναι αποτρεπτικές, είναι ο απολογισμός των σημερινών κλοπών. Ο Θεός, που γνωρίζει καλύτερα από όλους τη σοφία των πραγμάτων, γνωρίζει ότι υπάρχει μια διεστραμμένη ευχαρίστηση στο να κλέβεις την περιουσία κάποιου χωρίς να δουλέψεις, χωρίς να κοπιάσεις, χωρίς να λυπηθείς τον πόνο του άλλου, και ότι οι άνθρωποι με διεφθαρμένη ψυχή δεν θα εγκαταλείψουν εύκολα αυτή την άσχημη πράξη, και ότι ο μόνος τρόπος να εμποδιστεί αυτό είναι να κοπεί το χέρι του κλέφτη, και έχει δώσει την εντολή του.
– Δεν υπάρχει τέλος σε αυτούς που το έχουν κάνει συνήθεια, που ακατάπαυστα επιδιώκουν να βγάλουν πολλά χρήματα.
– Ακόμα και αν είναι φτωχός, είναι καθήκον του κράτους να μην αφήσει τον κλέφτη και τους ανθρώπους που πρέπει να φροντίζει να πεινάσσουν. Ο κλέφτης δεν αποτελεί εξαίρεση. Πράγματι, ο Χαλίφης Ομάρ, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου λιμού, δεν τιμώρησε τους κλέφτες και είπε:
– Η διάταξη του Κορανίου περί κοπής του χεριού του κλέφτη – είναι η πλέον σύγχρονη διάταξη. Διότι δεν υπήρξε άλλη εποχή με τόσους πολλούς κλέφτες, ληστές, κλεφτρόνια και ληστές δρόμων όσο αυτή. Όλοι συμφωνούν ότι οι επιφανειακές και ανεπαρκείς ποινές που επιβάλλονται σε αυτούς δεν είναι αποτρεπτικές.
Στην ισλαμική ιστορία, η τιμωρία αυτή εφαρμόστηκε δίκαια για το έγκλημα της κλοπής.
Σήμερα, σε κάθε πόλη του κόσμου, καθημερινά, εξαιτίας αυτών των εγκλημάτων, πέρα από τον πλούτο που λεηλατείται, αποκεφαλίζονται/δολοφονούνται βάναυσα τουλάχιστον ένας ή μερικοί ιδιοκτήτες. Η ανάγκη να σταματήσει αυτό με αποτρεπτικά μέτρα είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
– Είναι ενδιαφέρον ότι λυπόμαστε για την κατάσταση του κλέφτη, αλλά φαίνεται να μην λαμβάνουμε υπόψη την κατάσταση του ιδιοκτήτη, του οποίου η περιουσία κλάπηκε, ο οποίος δούλευε σκληρά για δεκαετίες και έχασε όλη του την περιουσία από τον κλέφτη. Δεν έχει και αυτός οικογένεια; Δεν έχει και αυτός ανάγκη;
Μου έρχεται στο νου η διάσημη ρήση του Νασρεντίν Χότζα, ο οποίος είχε επικριθεί επειδή δεν φρόντιζε το μυαλό του -και τα υπάρχοντά του-:
– Κάποτε, ένας αμαθής και αλαζόνας, με αφορμή την τιμωρία που επιβάλλεται σε κλέφτες, επιτέθηκε στη σαρία του Ισλάμ. Σε απάντηση, ορισμένοι ισλαμιστές λόγιοι έδωσαν πολύ ωραίες απαντήσεις. Θεωρούμε ότι τόσο εμείς όσο και ο αδελφός μας που έθεσε την ερώτηση έχουμε το δικαίωμα να το γνωρίζουμε.
Στο Ισλάμ, όποιος κόψει το χέρι κάποιου άδικα, οφείλει να πληρώσει αποζημίωση πεντακόσια χρυσά νομίσματα. Πώς γίνεται λοιπόν, ένα χέρι που κλέβει μισό χρυσό νόμισμα να κοπεί, ενώ η αξία του είναι πεντακόσια χρυσά νομίσματα;
Η ποινή για την προστασία της ανθρώπινης ζωής ορίζεται σε πεντακόσιες (δραχμές). Αλλά για την προστασία της περιουσίας, το χέρι του κλέφτη θεωρείται άχρηστο. Έτσι, ένα χέρι αξίας πεντακοσίων (δραχμών) που κλέβει μισό χρυσό, αξίζει να κοπεί. Ένας άλλος σοφός έδωσε την εξής απάντηση:
Τι ωραία και σοφά λόγια… Πραγματικά, έτσι πρέπει να κατανοούμε ή να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη σοφία του Θεού.
Αν διαβάσετε προσεκτικά τα σχετικά εδάφια, θα βρείτε τις απαντήσεις στις ερωτήσεις σας:
– Το Ισλάμ θεωρεί την προστασία της περιουσίας που προέρχεται από νόμιμα κέρδη ως έναν από τους θεμελιώδεις στόχους της θρησκείας και λαμβάνει όλα τα μέτρα για να αποτρέψει την απώλειά της. Σε αυτό το πλαίσιο, απαγορεύει τόσο την παράνομη κατάχρηση της περιουσίας του άλλου όσο και την σπατάλη και την κατασπατάληση της δικής του περιουσίας. Συνεπώς, η τιμωρία του κλέφτη δεν στοχεύει μόνο στην προστασία της έννομης τάξης, αλλά και στην διατήρηση των θείων εντολών, δηλαδή των θρησκευτικών και ηθικών κανόνων.
– Οι άνθρωποι σε κάθε εποχή και σε κάθε κοινωνική δομή έχουν ανάγκη από δύο πράγματα: το φως του νου, της καρδιάς και της συνείδησης, που ανυψώνει τον άνθρωπο σε αρετή και ωριμότητα, και το φως που εμποδίζει την αλαζονεία του εγώ και τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων. Διαφορετικά, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί θετικό αποτέλεσμα. Στην ισλαμική ιστορία, η αντίθετη πρακτική οδήγησε στην αύξηση των κακών, στη μείωση των καλών και συνεπώς στην ανατροπή της ισορροπίας προς το κακό. Γι’ αυτό, σύμφωνα με τους ισλαμικούς νομικούς, η φυλάκιση εκείνων που ληστεύουν και σκοτώνουν, ή ληστεύουν και βιαιοπραγούν, δεν υπήρξε αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης και διόρθωσης. Είναι γνωστό ότι η εφαρμογή αυτού του μέτρου δεν έχει παντού αποτρεπτικό αποτέλεσμα για τους κακούς και δεν διορθώνει την κοινωνία.
Ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι οι αυστηρές ποινικές κυρώσεις, σε συνδυασμό με σοβαρή εκπαίδευση, έχουν αποτρεπτικό, αποθαρρυντικό και ανασταλτικό αποτέλεσμα για τους κακούς, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι καλοί και να επιτυγχάνεται ασφάλεια και ειρήνη.
Διότι το να ζεις με ασφάλεια και ηρεμία, να συνδέεσαι με την κοινωνική ζωή με την προστασία της περιουσίας και της ζωής, είναι φυσικό δικαίωμα όλων. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το καταργήσει ή να το βλάψει. Από αυτή την άποψη, η άποψη ότι η τιμωρία των δραστών με ελαφριά ποινή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αυξάνει το θάρρος τους, έχει κερδίσει έδαφος. Επομένως, η ποινή που θα επιβληθεί, σύμφωνα με τη φράση που αναφέρεται στο στίχο, πρέπει να είναι τόσο τιμωρία για όσους διέπραξαν το έγκλημα όσο και αποτρεπτικός παράγοντας για όσους θα υποκύψουν στις επιθυμίες τους και θα διαπράξουν εγκλήματα.
– Ο κλέφτης που μετανιώνει για την πράξη του, μετανοεί και η μετάνοιά του κρίνεται ειλικρινής, δεν τιμωρείται με κοπή χεριού. Ωστόσο, για να διαπιστωθεί αυτό, ο κλέφτης πρέπει να φυλακιστεί και να τεθεί υπό κράτηση για ένα διάστημα.
Γι’ αυτόν τον λόγο, το Ισλάμ, εκτός από τις αποτρεπτικές ποινικές κυρώσεις για την πρόληψη του εγκλήματος, έχει λάβει και θρησκευτικά, ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά μέτρα. Σε αυτό το πλαίσιο, το Κοράνι ζητά να διατίθεται μερίδιο από τον κρατικό προϋπολογισμό στους φτωχούς, τους άπορους, όσους βρίσκονται σε ανάγκη και όσους υποφέρουν από στέρηση, και διατάσσει τους πλούσιους να βοηθούν τους φτωχούς. Από την άλλη πλευρά, δίνεται άδεια να καταναλώνονται πράγματα που είναι απαγορευμένα σε περιπτώσεις ανάγκης. Εάν εφαρμοστούν οι εντολές του Ισλάμ σε αυτά και σε παρόμοια θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης, οι αιτίες που ωθούν τους ανθρώπους στην κλοπή θα εξαλειφθούν σε μεγάλο βαθμό.
– Ένα ζήτημα που δεν πρέπει να παραβλέπεται είναι η διάκριση μεταξύ της κύριας διάταξης και της κύρωσης. Οι κυρώσεις δεν είναι οι στόχοι του νομικού συστήματος, αλλά οι ρυθμίσεις που διασφαλίζουν την προστασία και την υποστήριξη των επιδιωκόμενων διατάξεων. Στον τομέτο του δικαίου των πραγμάτων, μία από τις θεμελιώδεις εντολές του Κορανίου είναι ο σεβασμός του δικαιώματος ιδιοκτησίας και η μη αφαίρεση ενός αγαθού, είτε με βία είτε με κρυφούς τρόπους, χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Για την επίτευξη του στόχου που επιδιώκεται με αυτήν την εντολή, αναμφίβολα μπορούν να εξεταστούν διάφορες κυρώσεις. Πράγματι, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από εμπειρίες σχετικά με το ποια κύρωση θα είναι πιο αποτελεσματική. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να πούμε ότι οι μέθοδοι που αναπτύχθηκαν σε αυτόν τον τομέα έχουν επιτύχει ικανοποιητικό επίπεδο επιτυχίας.
– Όλα αυτά καθιστούν πιο κατανοητό το γεγονός ότι το Κοράνι, αφενός, δίνει μεγάλη έμφαση στη θέσπιση ρυθμίσεων που δεν θα επιτρέπουν την κλοπή, μια πράξη που υποβιβάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και διαταράσσει την ειρήνη και την ασφάλεια της κοινωνίας, και αφετέρου, προτρέπει σε μια σκληρή και αποφασιστική στάση απέναντι σε όσους επιμένουν σε μια τέτοια άσχημη πράξη. Με άλλα λόγια, πρέπει να σημειωθεί ότι, ενώ καθορίζεται η θέση της κλοπής μεταξύ των εγκλημάτων κατά της περιουσίας, τονίζεται ότι αυτή η πράξη είναι ασυμβίβαστη με την ταυτότητα του μουσουλμάνου από άποψη πίστης και ηθικής. Πράγματι, ορισμένα χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) τονίζουν αυτό το σημείο.
Αν και η ανάγνωση αυτού του στίχου μεμονωμένα μπορεί να υποδηλώνει μόνο μια αυστηρή ποινή, η εξέτασή του υπό το φως των αρχών του Κορανίου και των πρακτικών του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) υποδεικνύει ότι το κύριο σημείο είναι η ανησυχητική διαπίστωση ότι σε μια κοινωνία που έχει αφομοιώσει τις θρησκευτικές και ηθικές εντολές του Ισλάμ, μια πράξη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως κλοπή φτάνει σε επίπεδο που να δικαιολογεί την παραπομπή σε δίκη. Πράγματι, όπως αναφέρθηκε στην αρχή της απάντησης, ο Ουμάρ, ένας πολιτικός που ανατράφηκε στη σχολή του Αγγελιοφόρου του Θεού, σε περιπτώσεις κλοπής, πριν από την επιλογή της τιμωρίας, εστίαζε στο ερώτημα γιατί ο κατηγορούμενος έκλεψε και, σε περιπτώσεις που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι δεν πληρούνταν οι βασικές αρχές του ποινικού δικαίου, αποφάσιζε να μην επιβάλει ποινή.
Την τιμωρία των κλεφτών την επιβάλλουν οι κρατικές αρχές. Αν οι κρατικές αρχές δεν επιβάλλουν την τιμωρία, κανείς από τον λαό δεν μπορεί να την επιβάλει. Σ’ αυτή την περίπτωση, το άτομο πρέπει να μετανοήσει.
–
Για να επιβληθεί ποινή για κλοπή, πρέπει να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
–
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
