Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Συχνά, παρατηρούμε ότι η έννοια της ισότητας συγχέεται με την έννοια της δικαιοσύνης.
Ισότητα,
Σημαίνει ότι δύο πράγματα είναι ίσα από κάθε άποψη.
Δικαιοσύνη
είναι να αποδίδει το δίκαιο σε όποιον το δικαιούται και να τιμωρεί τους αδικούντες.
περιγράφεται ως εξής.
Υπάρχει ανισότητα στο γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει δύο πόδια και το πρόβατο τέσσερα, αλλά όχι αδικία. Αυτό ταιριάζει στον άνθρωπο, αυτό ταιριάζει και στο πρόβατο…
Απόλυτη ισότητα,
δηλαδή, το να είναι τα πάντα πανομοιότυπα σε κάθε πτυχή τους.
είναι αντίθετο με τη δικαιοσύνη.
Ας ρίξουμε μια ματιά στις τέχνες των ανθρώπων:
Ένας ποιητής γράφει κάθε γράμμα του ποιήματός του λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρη τη λέξη. Τοποθετεί κάθε λέξη με γνώμονα το σύνολο του ποιήματος. Γράφει κάθε στίχο με γνώμονα ολόκληρο το ποίημα. Εδώ δεν μιλάμε για απόλυτη ισότητα, αλλά για δικαιοσύνη… Ο πρώτος στίχος έρχεται πρώτος, ο τελευταίος στίχος έρχεται τελευταίος, αλλά όλοι εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό.
Ένας εργοστασιάρχης ρυθμίζει με σοφία και δικαιοσύνη το μέγεθος του εργοστασίου του, τα τμήματά του, τις μηχανές, τους λέβητες, μέχρι και την παραμικρή βίδα. Και το αποτέλεσμα είναι ένα τέλειο εργοστάσιο. Η απόλυτη ισότητα καταστρέφει αυτήν την τάξη…
Δεν είναι έτσι και ο ζωγράφος; Σε κάθε πίνακα που ζωγραφίζει, τοποθετεί κάθε σχέδιο στη σωστή θέση. Χωρίζει τα χρώματα και τα σχήματα όχι με απόλυτη ισότητα, αλλά με δικαιοσύνη. Βάφει με ό,τι ταιριάζει σε ό,τι. Δίνει σε όποιον ταιριάζει το σχήμα που του ταιριάζει. Και προκύπτει ένα υπέροχο έργο…
Η δράση του Θεού σε αυτόν τον κόσμο δεν βασίζεται στην ισότητα, αλλά στην αρχή της δικαιοσύνης. Αν υπήρχε απόλυτη ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, θα μπορούσαμε καν να μιλάμε για έννοιες όπως μητέρα, πατέρας και παιδί; Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ίσοι σε όλα τα επίπεδα, δεν θα υπήρχε πλέον κοινωνική ζωή. Με αυτήν την υπόθεση, δεν θα υπήρχε ούτε προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), ούτε κοινότητα, ούτε διοικητής, ούτε στρατιώτης, ούτε πατέρας, ούτε παιδί, ούτε εργοδότης, ούτε εργαζόμενος, ούτε δάσκαλος, ούτε μαθητής. Αναρωτιέμαι αν μια τέτοια κοινωνική ζωή είναι καν δυνατή;
Ας ρίξουμε μια ματιά και σε άλλα στοιχεία:
Αν υπήρχε απόλυτη ισότητα, ούτε γη ούτε ουρανός θα υπήρχαν! Αν αστράφτει, είναι επειδή τα ηλεκτρικά φορτία των νεφών δεν είναι τα ίδια.
Ας σκεφτούμε την ψυχή και το σώμα μας. Αν υπήρχε απόλυτη ισότητα, ποιο θα κυριαρχούσε στο άλλο; Αν όλα τα όργανά μας ήταν χέρια ή όλα καρδιές, θα μπορούσαμε να ζήσουμε;
Είναι γνωστό ότι το σπουργίτι και η γάτα δεν είναι ίσα. Ωστόσο, και στα δύο, η θεία δικαιοσύνη είναι εμφανής με όλη της τη διαύγεια…
«Γατοσύνη»
Ό,τι απαιτούσε η φύση του, από τη διάθεση μέχρι τη δομή των δοντιών και των νυχιών, την ευκινησία του σώματος, όλα του είχαν δοθεί δίκαια· τίποτα δεν είχε παραλειφθεί. Ομοίως,
“σπουργιτοσύνη”
Και ό,τι απαιτεί η φύση του, του έχουν δοθεί πλήρως οι ικανότητες και η σωματική διάπλαση που χρειάζεται.
Αυτή είναι η δικαιοσύνη.
“Γιατί εκείνο έγινε σπουργίτι, κι αυτό γάτα;”
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θέσει μια τέτοια ερώτηση. Αν τεθεί,
«Ο Θεός το θέλησε έτσι.»
θα δοθεί η απάντηση. Αν ήθελε το αντίθετο, η ερώτηση θα γινόταν ξανά.
Εξάλλου, ούτε το σπουργίτι ούτε η γάτα υποβλήθηκαν σε δοκιμασία σε κάποιον άλλο κόσμο, ώστε να θεωρήσουν λίγη την θέση ζωής που τους δόθηκε ως ανταμοιβή για τις επιτυχίες τους. Μέχρι χθες, παρατηρούσαν τη χάρη του Θεού στα σκοτάδια της ανυπαρξίας. Χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα, ο Θεός τους χάρισε αυτά τα σώματα και τις ψυχές. Και εκείνοι, σαν να το γνωρίζουν συνειδητά, συνεχίζουν τη ζωή τους ευχαριστημένοι με την κατάστασή τους. Στις ψυχές τους δεν υπάρχει ούτε ίχνος αμφισβήτησης της μοίρας.
Όλα αυτά είναι θαυμαστές εκδηλώσεις της Θείας Δικαιοσύνης.
Πρέπει να παρατηρούμε αυτές τις εκδηλώσεις με προσοχή και να αξιολογούμε τις διάφορες δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σε αυτή τη φθαρτή εγκόσμια ζωή με αυτή τη συνείδηση.
Σοφία
δεν θα πρέπει όμως να αντιδρούμε αμέσως με αντιρρήσεις σε κάποιες διαφορές που ενδέχεται να γίνουν κατανοητές μόνο στη μετά θάνατον ζωή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
