– Υπάρχει κάποιο χαντίθ ή στίχος του Κορανίου που να λέει ότι η διάδοση του μηνύματος είναι υποχρεωτική;
– Μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως υποχρεωτικό για τον καθένα (φαρζ-ι αΐν) ή ως υποχρεωτικό για την κοινότητα (φαρζ-ι κιφάγιε);
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Ας υπάρξει ανάμεσά σας μια κοινότητα που να καλεί στο καλό, να προτρέπει στην αρετή και να αποτρέπει από το κακό. Αυτοί είναι οι σωτήρες.»
(Αλ-Ιμράν, 3/104)
Η στίχος επιβάλλει στους πιστούς ένα καθήκον, μια ευθύνη. Αυτή η ευθύνη συνίσταται στην οπωσδήποτε και αναγκαστικά μετάδοση στους ανθρώπους των καλών και κακών αξιών, των οποίων τον προσδιορισμό πραγματοποιεί ο ίδιος ο Θεός ή ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) σύμφωνα με την αποκάλυψή Του, ή άνθρωποι με ορισμένα προσόντα που αντλούν από αυτές τις δύο κύριες πηγές. Αυτό το καθήκον είναι το πιο ένδοξο και πολύτιμο καθήκον στη γη. Αν υπήρχε ένα πιο πολύτιμο και σημαντικότερο καθήκον, ο Θεός θα το ανέθετε στους προφήτες Του, τους εκλεκτούς υπηρέτες Του.
Οι ερμηνευτές, γενικά, όταν εξετάζουν αυτό το εδάφιο, αναφέρονται σε αυτήν την υποχρέωση με την έννοια του σαρ’ί (σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο).
υποχρέωση που αρκεί να εκπληρωθεί από έναν ή μερικούς
επέμειναν σθεναρά στην ύπαρξή του. Στο εδάφιο αναφέρεται
μίνκυμ
στη φράση
ελάχιστο
Αυτή η απόφαση, που προέρχεται από την έννοια της υποχρέωσης, πρέπει να προβληματίσει βαθιά κάθε πιστό. Διότι είναι κοινώς αποδεκτό ότι στις μέρες μας λίγοι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν, κατανοούν και έχουν επίγνωση αυτού του καθήκοντος.
Επιπλέον, ορισμένοι ερμηνευτές υποστηρίζουν ότι εάν δεν υπάρχει μια κοινότητα που να εκπληρώνει την ευθύνη που επιβάλλει το στίχο, τότε η υποχρέωση να προστατεύει το καλό και να αποτρέπει το κακό
υποχρεωτική πράξη
αναφέρουν ότι αυτό δείχνει πως η εν λόγω υποχρέωση εμπίπτει στην κατηγορία των ατομικών υποχρεώσεων, όπως η προσευχή, η νηστεία, η ελεημοσύνη κ.λπ.
Ναι, η θρησκεία είναι ένα σύστημα αξιών που καθορίζει το καλό και το κακό, όπως εκφράζεται στο στίχο. Σε αυτή την έννοια, μπορεί να ερμηνευθεί ως η επιταγή του καλού, η απαγόρευση του κακού και η διάδοση της θρησκείας. Σε τεχνικούς όρους, αυτό μπορεί να ονομαστεί κήρυγμα και καθοδήγηση, η υποχρέωση των οποίων καθορίζεται ως φαρζ-ι κιφάγιε ή φαρζ-ι αΐν. Αν και μερικοί…
ανακοίνωση
i σε όσους δεν πιστεύουν στον Θεό,
καθοδήγηση
Ορισμένοι το χαρακτηρίζουν ως μια πράξη που απευθύνεται σε άτομα που πιστεύουν, αλλά δεν ζουν ή δεν μπορούν να ζήσουν την πίστη τους στο βαθμό που θα έπρεπε. Αυτές είναι οι ορολογικές έννοιες που αποδίδονται στις λέξεις με βάση τις λεξικές τους σημασίες και εκφράζουν την αλήθεια. Ωστόσο, εμείς θα χρησιμοποιήσουμε τις έννοιες της διάδοσης και της καθοδήγησης με γενικότερη έννοια, παραμερίζοντας τέτοιες λεπτομέρειες.
Ναι, η διακήρυξη και η καθοδήγηση σημαίνουν την εξήγηση της θρησκείας με γενικότερο τρόπο.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει σχεδόν σε οτιδήποτε, υπάρχουν θεμελιώδη και δευτερεύοντα στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την υλοποίηση αυτού του καθήκοντος.
Βασικά στοιχεία;
Οι αλήθειες που πρέπει να διακηρυχθούν διακρίνονται σε τέσσερις κατηγορίες: ο διακηρύττων, ο διακηρυχθείς, τα διακηρυχθέντα και οι μέθοδοι διακήρυξης.
Τα δευτερεύοντα στοιχεία είναι:
Αυτά είναι τα τέσσερα κύρια στοιχεία. Εν ολίγοις, η ύπαρξη του κηρύγματος ως σκοπός της ύπαρξής μας, η σχέση κηρύγματος και ατόμου-κοινωνίας, ο προφήτης και το κήρυγμα, η σχέση του κηρύγματος με την ταλαιπωρία, τον πόνο, την αμοιβή, την προσευχή κ.λπ., η διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ ποιότητας και ποσότητας κ.λπ., όλα αυτά παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην επιτυχία και την αποτελεσματικότητα του κηρύγματος.
Στην πραγματικότητα, είναι δυνατό να προσεγγίσουμε το ζήτημα της διάδοσης από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Δηλαδή;
Η προσευχή είναι ένα από τα σημαντικότερα μέσα που επιτρέπουν στο άτομο να υπηρετεί τον Θεό με τον σωστό τρόπο, να διατηρεί διαρκή επικοινωνία με τον Κύριό του και να φτάσει στο τέλειο επίπεδο πίστης και Ισλάμ. Οι αλήθειες που προσπαθούν να εξηγηθούν με έννοιες όπως δούλος, λατρευτής, λατρεία, υπακοή, υποταγή –
όλα αυτά,
«Εγώ δημιούργησα τους ανθρώπους και τα τζίνι μόνο για να με λατρεύουν.»
Μπορούμε να το αξιολογήσουμε στο πλαίσιο του εδαφίου (Zâriyât, 51/56).
Σε αυτό το σημείο, η αλήθεια της αποκάλυψης εμπεριέχεται. Αναφερόμενοι παραπάνω στην αποκάλυψη ως σκοπό της ύπαρξής μας, θέλαμε να το επισημάνουμε.
Εδώ, η κοινωνική διάσταση της διάδοσης του μηνύματος πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί υπόψη.
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Είναι προγραμματισμένος να ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Μια ζωή που βιώνεται από ανθρώπους μαζί, από τη μια πλευρά, απαιτεί διάφορους κανόνες και κανονισμούς, λόγω των απεριόριστων συναισθημάτων, σκέψεων, αισθημάτων, επιθυμιών, φιλοδοξιών και φιλαυτίας του ανθρώπου, και από την άλλη, επειδή ο κόσμος είναι ένα πεδίο δοκιμασίας. Πολλές προτάσεις έχουν διατυπωθεί σε πολιτικό, οικονομικό, ηθικό και νομικό επίπεδο…
«κοινωνία του δικαίου», «κοινωνία της αρετής», «κράτος δικαίου», «κοινωνική δικαιοσύνη»
Εκατοντάδες έννοιες, οικονομικές, πολιτικές και ηθικές διδαχές κ.λπ., έχουν προκύψει ως προϊόντα αυτής της ανάγκης. Ωστόσο, μια αλήθεια που η πλειοψηφία των ανθρώπων αγνοεί, ειδικά τα τελευταία λίγα αιώνες, είναι ότι αυτό έχει αποκαλυφθεί με τον τελειότερο τρόπο από τις θεϊκές θρησκείες. Δεδομένου ότι είναι γνωστό σε όλους ότι οι θρησκείες εκτός από το Ισλάμ έχουν παραποιηθεί και αλλοιωθεί, είναι αυτονόητο ότι η μόνη πηγή σε αυτό το θέμα είναι η ισλαμική θρησκεία. Εξάλλου, οι περίοδοι από τον Αγγελιοφόρο του Αλλάχ (ειρήνη σε αυτόν) μέχρι σήμερα, κατά τις οποίες το Ισλάμ έχει κυριαρχήσει πλήρως στη ζωή, αποτελούν την καλύτερη απόδειξη αυτού.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ποιο πρέπει να είναι το ύφος μας στην ανακοίνωση;…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
