– Αν ναι, ο Αδάμ (α.σ.) ήταν κάτοικος πόλης;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το σχετικό εδάφιο είναι το εξής:
«Και οι προφήτες που στείλαμε πριν από σένα, ήταν από τους κατοίκους των πόλεων εκείνων, και δεν ήταν παρά άνδρες στους οποίους είχαμε αποκαλύψει (το μήνυμα). Δεν περιηγήθηκαν άραγε στη γη, για να δουν πώς κατέληξαν εκείνοι που προηγήθηκαν από αυτούς; Και βέβαια η κατοικία της αιώνιας ζωής είναι καλύτερη για όσους φοβούνται (τον Θεό). Δεν θα καταλάβετε λοιπόν;»
(Ιωσήφ, 12/109)
Δηλαδή, πριν από εσένα, δεν στείλαμε προφήτες παρά μόνο από τους κατοίκους της πόλης, στους οποίους είχαμε στείλει αποκάλυψη. Και οι προφήτες που προηγήθηκαν από εσένα δεν ήταν άγγελοι, γυναίκες, βεδουίνοι ή άνθρωποι από μακρινές χώρες. Ήταν άνδρες, γενναίοι και ατρόμητοι, σαν εσένα, από τους κατοίκους της πόλης, από τους πολιτισμένους ανθρώπους, στους οποίους είχαμε στείλει αποκάλυψη.
Όπως όλοι οι προφήτες, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ήταν κατ’ ουσίαν κάτοικοι πόλεων, δηλαδή αστοί και πολιτισμένοι. Αν και βρέθηκαν στην έρημο, αυτό ήταν προσωρινό, είτε για να καθοδηγήσουν και να καλέσουν τους βεδουίνους, είτε για κάποιο άλλο λόγο. Ακόμη και ο Αδάμ (ας) δημιουργήθηκε στον παράδεισο με τη σύζυγό του, και αργότερα στάλθηκε στη γη, όντας από τη φύση του και πνευματικά ένας πολιτισμένος άνθρωπος.
“Ο Προφήτης”
Όταν λέγεται αυτό, δεν πρέπει να θεωρείται άγγελος που δεν τρώει, δεν πίνει και δεν έχει ανάγκη από τίποτα από τις ανθρώπινες ανάγκες.
(Σουράτ αλ-Αν’άμ, 9; βλ. Ελμαλή, Ερμηνεία)
Οι μελετητές μας, από τις βιογραφίες των προφητών, έχουν καταλάβει ότι ήταν κάτοικοι πόλεων. Αυτό σημαίνει ότι επιτελούσαν το έργο τους σε ένα σταθερό, πολιτισμένο, κοινωνικό περιβάλλον, όχι σε νομαδικό βίο. Δεν είναι απαραίτητο αυτά τα σταθερά μέρη να είναι μεγάλες πόλεις. Ακόμη και ένα μικρό χωριό, σε εποχές με λίγο πληθυσμό, μπορεί να θεωρηθεί σύμβολο της κοινωνικής ζωής και λίκνο του πολιτισμού.
Δεν υπάρχει κοινωνιολογική ένσταση στο να θεωρούμε το μικρό περιβάλλον όπου βρισκόταν ο Αδάμ (α.σ.) ως μια οικογενειακή-κρατική οντότητα. Είναι βέβαιο ότι ο Αδάμ (α.σ.), ο οποίος ασχολείτο με τη γεωργία και την καλλιέργεια της γης, δεν ζούσε νομαδικά, αλλά σε μια μόνιμη εγκατάσταση. Αυτό, επίσης,
“πολιτισμένος”
αποτελεί απόδειξη ότι ζει σε ένα περιβάλλον. Ωστόσο, ακόμη και αν ο Αδάμ (ας), ο πρώτος άνθρωπος, αποτελεί εξαίρεση, αυτό δεν αναιρεί τον γενικό κανόνα.
Εξάλλου, τα μέρη από όπου προήλθαν οι προφήτες αναφέρονται συχνότερα στο Κοράνι.
“κωμ”
ονομάστηκε έτσι, που σημαίνει στην πραγματικότητα,
“χωριό”
σημαίνει, αλλά θεωρείται αποδεκτό να χρησιμοποιείται και για πόλη, κωμόπολη.
Πράγματι, στο Κοράνι, η Μέκκα αναφέρεται από τη μία πλευρά
«Αλ-Μπαλάντ αλ-Αμίν = η αξιόπιστη πόλη»
ενώ, από την άλλη πλευρά
«Ομφαλός των χωριών = Κέντρο των χωριών»
αναφέρεται.
Αυτό δείχνει ότι:
Τα μέρη όπου βρίσκονταν οι προφήτες δεν είναι απαραίτητο να είναι πόλεις με την έννοια που εμείς καταλαβαίνουμε.
Αρκεί ένα χωριό ή μια πόλη, που αντιπροσωπεύει μια μόνιμη τάξη πραγμάτων, σύμβολο μιας πολιτισμένης ζωής.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
