Είναι επιτρεπτό να προστατεύεται ο άνδρας από το να αποκτήσει παιδιά, χωρίς τη συγκατάθεση της γυναίκας;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

«Νυμφευθείτε, πληθυνθείτε, διότι εγώ θα καυχηθώ για την πληθύσσα σας παρουσία την ημέρα της ανάστασης.»


(Μπαϊχάκι, Σουάμπ αλ-Ιμάν, VII, 81)

«Παντρευτείτε γυναίκες που είναι χαριτωμένες και ικανές να γεννήσουν παιδιά.»

Από τα ιερά χαντίθ μαθαίνουμε ένα σημαντικό σημείο που λαμβάνεται υπόψη στο γάμο, και αυτό είναι η διασφάλιση της συνέχειας της γενιάς. Σε αυτό το ζήτημα, το κρίσιμο σημείο είναι να ληφθούν προληπτικά μέτρα για την αποφυγή της διακοπής της αναπαραγωγής. Δηλαδή, να παντρεύεται κανείς γυναίκες που μπορούν να γεννήσουν.

Όπως σε κάθε ζήτημα, έτσι και σε αυτό, υπάρχουν αναμφίβολα κάποιες εξαιρέσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επιτρέπεται και από τα ιερά χαντίθ.

“απόλυση”

ε, με τη σημερινή ορολογία

“έλεγχος των γεννήσεων”

χορηγείται άδεια.

Οι απόψεις των μελετητών που θεωρούν επιτρεπτή την απόλυση μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τρεις κατηγορίες: εκείνοι που την θεωρούν απολύτως επιτρεπτή, εκείνοι που την θεωρούν επιτρεπτή υπό όρους και εκείνοι που λένε ότι αν και επιτρεπτή, είναι απεχθής και προτιμάται να μην γίνεται.

1.

Σύμφωνα με τις σαφείς δηλώσεις των σουνιτικών νομικών, όπως ο Γαζαλί και ο Ναουαουί, η άμβλωση επιτρέπεται στη σουνιτική σχολή σκέψης, αν και θεωρείται απεχθής και προτιμάται να μην γίνεται. Η αιτία αυτού του κανόνα και η βάση του είναι ο σκοπός της θρησκείας (η διατήρηση και η αύξηση του πληθυσμού) και οι χαντίθ που συνιστούν την αποφυγή της άμβλωσης. (Γαζαλί, Ιχιά, ΙΙ/47-48; Ναουαουί, ελ-Ματζμού, XV/577).

2.

Σύμφωνα με τη Χανμπαλική σχολή, η αποχή από τη σεξουαλική επαφή είναι επιτρεπτή εάν η γυναίκα δώσει τη συγκατάθεσή της. Εάν η γυναίκα δεν δώσει τη συγκατάθεσή της, η μονομερής απόφαση του συζύγου να απέχει από τη σεξουαλική επαφή είναι απεχθής, και μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένους Χανμπαλικούς, απαγορευμένη. (Keşâfu’l-kınâ’, III/112; el-Muğnî, VII/23-24).

3.

Σύμφωνα με τη μαλική σχολή σκέψης, η νομιμότητα της αποποίησης από τον σύζυγο εξαρτάται από την άδεια και τη συγκατάθεση της συζύγου του (al-Sharh al-Kabir, II/266).

4. Σύμφωνα με τους Χαναφίτες, η αποχή από τη σεξουαλική επαφή από τον σύζυγο χωρίς τη συγκατάθεση της συζύγου είναι απεχθής (μακρούχ). Ωστόσο, εάν υπάρχουν λόγοι όπως η διαμονή σε εχθρική χώρα ή η πιθανότητα το παιδί να μεγαλώσει μακριά από την ισλαμική ταυτότητα και προσωπικότητα λόγω της διαφθοράς της κοινωνικής ηθικής, ο σύζυγος μπορεί να απέχει από τη σεξουαλική επαφή παρά τη θέληση της συζύγου και η αποχή αυτή δεν θεωρείται απεχθής (Κασάνι, Μπεντάι’, ΙΙ/334; Ιμπν Άμπιντίν, Ραντ, ΙΙΙ/176).

Αποχώρηση με δικαιολογία:

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι λόγοι (δικαιολογίες) που επιτρέπουν την απόλυση της γυναίκας, ακόμη και χωρίς την άδειά της, εξηγούνται από τους νομικούς μελετητές ως εξής:

α)

Το να βρίσκεται κανείς σε εχθρική χώρα και να φοβάται την πιθανότητα να αιχμαλωτιστεί ή να γίνει σκλάβος από τον εχθρό σε περίπτωση γέννησης ενός παιδιού.

β)

Λόγω της διαφθοράς της κοινωνικής ηθικής και της εκπαίδευσης, έχει γίνει δύσκολο να ανατραφεί ένα παιδί ως καλός μουσουλμάνος.

γ)

Στην εποχή της δουλείας, δεν επιθυμούσαν οι δούλες να μείνουν έγκυες και να γεννήσουν παιδιά. Διότι η δούλα που γέννησε παιδί άλλαζε καθεστώς, και η δούλα που γινόταν μητέρα παιδιού (ουμμου’λ-ουέλεδ) έπαυε να είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας.

δ)

Η πιθανότητα να υποστεί βλάβη η γυναίκα σε περίπτωση εγκυμοσύνης, λόγω παραγόντων όπως η αδυναμία, η γαλουχία ή η ασθένεια.

ε)

Ο σύζυγος μπορεί να μην επιθυμεί να αποκτήσει πολλά παιδιά λόγω χαμηλού εισοδήματος ή επειδή θέλει να αφιερώνει χρόνο σε άλλες δραστηριότητες, όπως η λατρεία.

Σύμφωνα με τους Χαναφίτες, η άδεια της συζύγου δεν είναι απαραίτητη εάν υπάρχουν οι δύο πρώτες αιτίες.

Για να είναι επιτρεπτή η απόλυση, εφόσον υπάρχουν άλλοι λόγοι, απαιτείται η άδεια της συζύγου· διότι ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν)

“Απαγορεύει την απόλυση χωρίς την άδεια της συζύγου.”

Αναφέρεται (Ιμπν Μάτζα, Ι/625).

Απόλυση χωρίς αιτιολογία:

Αν δεν υπάρχουν οι παραπάνω ή παρόμοιες δικαιολογίες και αιτίες, και η απόφαση για αποχή από τη σύζευξη λαμβάνεται αποκλειστικά για να αποφευχθεί το βάρος της τεκνοποίησης, της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, η συγκατάθεση και η συναίνεση της συζύγου καθιστά την αποχή αυτή επιτρεπτή;

Όσοι απαντούν θετικά σε αυτή την ερώτηση,

“Ναι, επιτρέπεται.”

υπήρξαν και αυτοί που είπαν, και αυτοί είναι οι:

“Η ολοκλήρωση της σεξουαλικής επαφής και το δικαίωμα τεκνοποίησης ανήκουν στη γυναίκα, και δεν υπάρχει πρόβλημα αν η γυναίκα παραιτηθεί από αυτά και επιτρέψει την αποπομπή.”

στηρίχθηκαν σε μια τέτοια απόδειξη. Εκείνοι που απάντησαν αρνητικά στην ερώτηση,

“Εάν δεν υπάρχει νόμιμη δικαιολογία, η απόλυση, ακόμη και αν η γυναίκα δώσει την άδειά της, είναι απεχθής, και το καλύτερο είναι να την εγκαταλείψει.”

Αυτοί που υποστηρίζουν αυτή την άποψη, βασίζονται στην ιδέα ότι εδώ υφίσταται και το δικαίωμα της θρησκείας και του έθνους, και ότι η ύπαρξη του παιδιού εξυπηρετεί τα συμφέροντα της θρησκείας και του έθνους. (Zeydân, el-Mufassal, VII/257 κ.ε.)

Μετά από όλες αυτές τις διατάξεις, μπορεί να ειπωθεί ότι, εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν, η προστασία της γυναίκας χωρίς τη συγκατάθεσή της δεν είναι θρησκευτικά αποδεκτή.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις