Σήμερα, οι γυναίκες αποκτούν παιδιά με σπέρμα από τράπεζες σπέρματος. Δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση μεταξύ του δωρητή σπέρματος και της γυναίκας που το λαμβάνει. Δεν γνωρίζονται καν. Από αυτή την άποψη, είναι σωστό να θεωρηθεί αυτό θρησκευτικά απαγορευμένο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όπως η επιθυμία των γονέων να αποκτήσουν παιδιά είναι το πιο φυσικό δικαίωμά τους, έτσι και η θρησκεία ενθαρρύνει αυτήν την επιθυμία. Διότι ένας από τους σκοπούς της ίδρυσης της οικογένειας είναι η απόκτηση παιδιών, η προετοιμασία του μέλλοντός τους και, συνεπώς, η διασφάλιση της συνέχειας των πολιτιστικών και κοινωνικών αξιών που κατέχουν. Ωστόσο, η ισλαμική θρησκεία απαγορεύει τους τρόπους απόκτησης παιδιών εκτός του νόμιμου γάμου και θεωρεί αυτό ως αιτία κοινωνικής διαφθοράς. Η ενθάρρυνση του γάμου και η απαγόρευση της μοιχείας από το Ισλάμ, η έντονη αντίθεσή του σε κάθε είδους κίνδυνο που μπορεί να αποδυναμώσει τη γενιά, τη συγγένεια και την οικογένεια, τελικά στοχεύει στην προστασία της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, στην ενίσχυση του κοινωνικού ιστού και της οικογενειακής δομής, βοηθώντας προς αυτή την κατεύθυνση τη λογική και την υγιή φύση.
Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη
Όπως και όλα τα άλλα αγαθά, τα παιδιά είναι δώρο του Θεού. Σχετικά με αυτό, ο Παντοδύναμος Θεός λέει:
«Η κυριότητα των ουρανών και της γης ανήκει στον Αλλάχ. Αυτός δημιουργεί ό,τι θέλει. Δωρίζει θυγατέρες σε όποιον θέλει, και δωρίζει γιους σε όποιον θέλει. Ή δωρίζει και γιους και θυγατέρες. Και όποιον θέλει τον αφήνει άτεκνο. Πράγματι, Αυτός είναι ο Παντογνώστης, ο Παντοδύναμος.»
(Σούρα ας-Σούρα, 42/49-50).
Ωστόσο, ο Θεός έχει συνδέσει κάθε τι που δημιούργησε με μια αιτία. Η αναζήτηση και η ανακάλυψη αυτών των αιτιών, που ονομάζονται και νόμοι της φύσης, και η προσκόλληση σε κατάλληλες αιτίες για την επίτευξη μιας θεμιτής επιθυμίας, δεν έρχεται σε σύγκρουση με την πίστη στο πεπρωμένο. Επομένως, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για τα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά λόγω στειρότητας να αναζητήσουν θεραπεία και να αποκτήσουν παιδιά ως αποτέλεσμα αυτής της θεραπείας, και αυτό είναι το πιο φυσικό δικαίωμά τους.
Μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιούν τα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά λόγω διαφόρων σωματικών-ιατρικών προβλημάτων για να αποκτήσουν παιδιά είναι η
“εξωσωματική γονιμοποίηση”
Είναι μια μέθοδος τεχνητής γονιμοποίησης, κατά την οποία λαμβάνεται το σπέρμα του άνδρα και γονιμοποιείται με το ωάριο της γυναίκας σε κατάλληλο εξωτερικό περιβάλλον, και στη συνέχεια τοποθετείται στη μήτρα της γυναίκας, προετοιμάζοντας το έδαφος για εγκυμοσύνη και γέννηση.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία ξεκίνησε με μια πολύ θετική και καλοπροαίρετη πρωτοβουλία, όπως η ιατρική θεραπεία των ζευγαριών που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά και η παροχή της δυνατότητας να αποκτήσουν παιδιά, είναι γνωστό ότι αργότερα απέκτησε διαφορετικές διαστάσεις στη Δύση και άρχισε να χρησιμοποιείται για διαφορετικούς σκοπούς που έρχονται σε αντίθεση με τις παραδοσιακές, θρησκευτικές, ηθικές και κοινωνικές αξίες της κοινωνίας. Τα ατομικά και κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί αυτή η τεχνολογία, η οποία ακολουθεί μια πορεία εφαρμογής ανεξάρτητη από το θρησκευτικό και ηθικό πλαίσιο, άρχισαν να συζητούνται πρώτα στη Δύση και στη συνέχεια στις μουσουλμανικές κοινωνίες.
Σύμφωνα με τις απόψεις των σύγχρονων ισλαμιστών λογίων, η παροχή της δυνατότητας σε παντρεμένα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά για διάφορους λόγους, αποτελεί θετική και αξιέπαινη εξέλιξη, τόσο από ιατρικής όσο και από πλευράς θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η τεχνητή γονιμοποίηση (μικρογονιμοποίηση) και η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό αυτό.
Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί το σπέρμα του συζύγου και η ωοκυτταρική δωρεά της συζύγου, και η εγκυμοσύνη να πραγματοποιηθεί πάλι από τη σύζυγο.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση με τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις και η μετέπειτα τοποθέτηση του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα της υποψήφιας μητέρας δεν αποτελεί θρησκευτικό πρόβλημα. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η μέθοδος αποτελεί μια εξαιρετική λύση και θεραπεία που μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στην περίπτωση που ο σύζυγος ή η σύζυγος δεν έχουν τη δυνατότητα να συλλάβουν ή να μείνουν έγκυες με φυσικό τρόπο.
Πράγματι, το θέμα συζητήθηκε το 1986 στο Αμμάν, σε συνάντηση που πραγματοποίησε η Οργάνωση Ισλαμικής Διάσκεψης.
Ισλαμική Ακαδημία Νομικών Σπουδών
έχει καταλήξει σε παρόμοιο συμπέρασμα και η περίληψη της απόφασής του επί του θέματος έχει ως εξής:
“1.
Η τοποθέτηση στην μήτρα της συζύγου ενός εμβρύου που προέρχεται από τη γονιμοποίηση ωαρίου από ξένη γυναίκα, δηλαδή γυναίκα με την οποία δεν υπάρχει συζυγικός δεσμός, με το σπέρμα του συζύγου,
2.
Η τοποθέτηση ενός εμβρύου στην μήτρα μιας γυναίκας, το οποίο προέκυψε από γονιμοποίηση με σπέρμα ξένου άνδρα,
3.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση ωαρίων και σπερματοζωαρίων από το ζευγάρι, με το έμβρυο που προκύπτει να εμφυτεύεται στη μήτρα μιας άλλης γυναίκας που έχει εκφράσει τη βούληση να κυοφορήσει,
4.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση ωαρίου ξένης γυναίκας με σπέρμα ξένου άνδρα και η εμφύτευση του εμβρύου στη μήτρα της γυναίκας,
5.
Η τεχνητή γονιμοποίηση και οι διαδικασίες εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπου το έμβρυο που δημιουργείται από τη γονιμοποίηση του σπέρματος του συζύγου με το ωάριο της συζύγου τοποθετείται στη μήτρα της άλλης συζύγου του συζύγου, έρχονται σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές, τις απαγορεύσεις και τους στόχους που έχει θέσει το Ισλάμ σε αυτό το θέμα.
Δεν είναι επιτρεπτό σύμφωνα με το Ισλάμ, δηλαδή είναι χαράμ.
Αντίθετα;
Οι μέθοδοι της εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπου το σπέρμα του συζύγου και το ωάριο της συζύγου λαμβάνονται και γονιμοποιούνται εκτός σώματος, και το έμβρυο που προκύπτει τοποθετείται στη μήτρα της ίδιας γυναίκας, και της ενδομήτριας γονιμοποίησης, όπου το σπέρμα του συζύγου λαμβάνεται και τοποθετείται σε κατάλληλη περιοχή στη μήτρα ή τη γυναικεία μήτρα, αποτελούν θεραπευτικές μεθόδους στις οποίες μπορεί κανείς να καταφύγει εάν είναι απαραίτητο, και δεν αντιτίθενται στις θρησκευτικές αρχές, επομένως δεν εγείρουν θρησκευτικές αντιρρήσεις.”
Σε αυτή την περίπτωση,
τα τρία στοιχεία της γονιμοποίησης,
σπέρμα, ωάριο και μήτρας
εάν και οι τρεις ανήκουν σε ένα παντρεμένο ζευγάρι,
Δεν υπάρχει θρησκευτική αντίρρηση στην απόκτηση παιδιού με εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτή η μέθοδος αποτελεί θεραπεία για ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί με φυσικό τρόπο. Αντίθετα, στην τεχνητή γονιμοποίηση και την εξωσωματική γονιμοποίηση, όταν παρεμβαίνει ξένος παράγοντας, δηλαδή…
σπέρμα, ωάριο
και
μήτρα
Δεν είναι επιτρεπτό όταν ένα από τα μέρη ανήκει σε άτομο εκτός του ζευγαριού. Όταν χρησιμοποιούνται μη επιτρεπτές μορφές αυτής της τεχνικής, ο δότης σπέρματος, ο πατέρας της οικογένειας, η δότρια ωαρίων, η κυοφορούσα μητέρα ή τουλάχιστον τρεις από αυτούς εμπλέκονται, γεγονός που οδηγεί σε ψυχολογικές και φυσικές κρίσεις διαφορετικού μεγέθους τόσο για τους δύο τύπους πατέρων όσο και για τους δύο τύπους μητέρων, καθώς και σε κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Επίσης, δημιουργεί ένα αρνητικό, αφύσικο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον για το παιδί, με αποτέλεσμα το παιδί να γεννιέται στερημένο από τα θεμελιώδη ανθρώπινα και οικογενειακά δικαιώματα.
Είναι σαφές ότι τέτοιες πρακτικές οδηγούν σε σύγχυση της καταγωγής και κλονίζουν τα θεμέλια της οικογένειας και της κοινωνίας.
Η τεχνητή γονιμοποίηση και η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι επιτρεπτές και ακίνδυνες μόνο ως μέθοδος θεραπείας μεταξύ παντρεμένων ζευγαριών.
Είναι λυπηρό να παρατηρούμε ότι η τεχνητή γονιμοποίηση, όπως αρχίζει να εμφανίζεται σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες σήμερα, λαμβάνει τη μορφή μιας πρακτικής με αρνητικές συνέπειες από θρησκευτική και ηθική άποψη, καθώς και από την άποψη της ψυχολογίας του ατόμου, των κοινωνικών αξιών και των δικαιωμάτων του παιδιού που γεννιέται. Αυτή η πρακτική περιλαμβάνει την απόκτηση παιδιού από σπέρμα ανώνυμου άνδρα χωρίς γάμο, την εγκυμοσύνη της συζύγου με σπέρμα άλλου άνδρα όταν ο σύζυγος είναι ανίκανος ή έχει ανεπαρκή σπέρμα, και τη δημιουργία τραπεζών σπέρματος. Είναι επίσης ανησυχητικό το γεγονός ότι οι επιστημονικές και τεχνικές εξελίξεις, όταν χάνεται το θρησκευτικό και ηθικό έδαφος, μπορούν να αποκτήσουν μια ανεξέλεγκτη και επιβλαβή ορμή. Τα αρνητικά αποτελέσματα σε αυτόν τον τομέα αναφέρονται συχνά από δυτικούς διανοούμενους, επιστήμονες και θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά δεν σημειώνεται θετική εξέλιξη, επειδή οι θρησκευτικοί και ηθικοί δεσμοί που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τις λανθασμένες πρακτικές έχουν σε μεγάλο βαθμό καταργηθεί και το νομικό σύστημα έχει διαμορφωθεί με βάση αυτό το πλαίσιο.
Η μέθοδος της κλωνοποίησης, η οποία άρχισε να συζητείται και να γίνεται αντικείμενο διαμάχης στον δυτικό κόσμο και δοκιμάστηκε αρχικά σε ζώα, μπορεί να υποβληθεί σε παρόμοια αξιολόγηση.
(Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, Εγχειρίδιο Θρησκευτικών Σπουδών, II/140-141)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
