Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ωστόσο, μια κοινωνία δεν μπορεί να παραμείνει εντελώς άθρησκη.
Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η θρησκευτική αίσθηση, δηλαδή η αίσθηση της λατρείας μιας υπέρτατης οντότητας με άπειρη δύναμη πάνω από όλα τα όντα, είναι εγγενής στην ανθρώπινη φύση. Κανείς δεν είναι άτρωτος από την επιρροή αυτής της αίσθησης. Γι’ αυτόν τον λόγο, όσοι δεν βρίσκουν τον αληθινό Θεό, υιοθετούν ψεύτικους θεούς. Αρχίζουν να λατρεύουν τον ήλιο, το φεγγάρι, τα αστέρια, τις πέτρες, τα δέντρα. Κι αυτό είναι ένα είδος θρησκείας.
Στο εδάφιο αυτό, αναφέρεται ότι οι ειδωλολάτρες και οι άθεοι, όπως και οι οπαδοί άλλων ψευδών θρησκειών, λατρεύουν τις επιθυμίες και τις ορέξεις τους σαν θεούς, και επομένως έχουν μια μορφή θρησκείας της αθεΐας.
Από την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη, και αν κοιτάξουμε την πορεία της ζωής του ανά τους αιώνες, θα διαπιστώσουμε ότι ποτέ δεν έζησε χωρίς θρησκεία. Τόσο οι ανθρωπολογικές, όσο και οι ψυχολογικές και κοινωνιολογικές μελέτες αποδεικνύουν αυτή την αλήθεια. Στις έρευνες της ανθρώπινης ιστορίας, δεν έχει βρεθεί ποτέ έθνος απολύτως άθρησκο· σε κάθε ανθρώπινη φυλή και κοινωνία που εξετάζεται, συναντάται μια θρησκεία, έστω και απλή και δεισιδαιμονική, μια ιδέα θεού.
Ο άνθρωπος, που ενσωματώνει υλικές και πνευματικές πτυχές, όπως η ψυχή και το σώμα, αγωνίζεται για τη διατήρηση της υλικής του ύπαρξης, ενώ παράλληλα επιδιώκει να ικανοποιήσει την πνευματική του ανάγκη, την πίστη, λατρεύοντας άλλοτε τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα του ουρανού, άλλοτε τη φωτιά, τα ζώα και διάφορες οντότητες που θεωρεί ιερές στη γη. Αυτή η απόλυτη ενότητα πίστης, που παρατηρείται σε ανθρώπους διαφορετικών φυλών, εποχών και χωρών, που δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αποδεικνύει ότι η ιδέα της θρησκείας είναι καθολική και η πίστη στον Θεό είναι έμφυτη (φυσική).
Στο Ιερό Κοράνι,
Η στίχος υποδεικνύει ότι οι κοινωνίες δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς θρησκεία και προφήτη. Επίσης, οι στίχοι του Κορανίου που περιγράφουν την αναζήτηση και την ανακάλυψη του Δημιουργού από τον Προφήτη Ιμπραήμ (Αβραάμ) αποδεικνύουν σαφώς την ανάγκη των ανθρώπων για θρησκεία και την ικανότητά τους να γνωρίσουν τον Θεό μέσω των πνευματικών αισθημάτων που είναι εγγενή στη φύση τους.
Πρέπει να είχε αντιληφθεί ότι η θρησκευτική αίσθηση είναι ένα αναπόσπαστο χαρακτηριστικό, γι’ αυτό και ο Πλούταρχος, ένας Έλληνας ηθικολόγος, είπε τα εξής:
Σύμφωνα με αυτό, η ανάγκη για αφοσίωση σε έναν τόπο λατρείας και σε μια θεότητα αποτελεί ένα κοινό χαρακτηριστικό που υπάρχει στη φύση της ανθρωπότητας.
Ο Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι, εφιστώντας την προσοχή μας στο γεγονός ότι οι κοινωνίες δεν μπορούν να παραμείνουν άθρησκες, εκφράζει την κοινωνική αναγκαιότητα της θρησκείας στους ακόλουθους στίχους:
Ο άνθρωπος, όσο και να αναλογιστεί τη φύση του, θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς σκοπό. Ακόμη και οι πιο άθεοι άνθρωποι αναγκάζονται να καταφύγουν στη θρησκεία. Γιατί ο άνθρωπος, επειδή είναι ανίσχυρος, έχει ανάγκη να καταφύγει στην προστασία μιας δύναμης που απαντά στις αμέτρητες ανάγκες και τους εχθρούς του. Επιπλέον, θέλει να ικανοποιήσει και την επιθυμία της αιώνιας ζωής που κρύβει στην καρδιά του. Η μόνη δύναμη που ικανοποιεί αυτές τις επιθυμίες των ανθρώπων είναι ο Θεός.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
