Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Και είπαν οι άπιστοι σ’ εκείνους που πίστεψαν: «Ακολουθήστε το δρόμο μας, και εμείς θα φέρουμε τα αμαρτήματά σας». * Μα δεν θα φέρουν τίποτα από τα αμαρτήματά τους. Είναι ψεύτες. * Και θα φέρουν τα βάρη τους, και βάρη μαζί με τα βάρη τους.
«Οι άπιστοι είπαν στους πιστούς: “Ακολουθήστε το δρόμο μας, και εμείς θα αναλάβουμε τις αμαρτίες σας.”»
«Αλλά αυτοί δεν θα φέρουν καμία ευθύνη για τα λάθη τους. Χωρίς αμφιβολία, είναι ψεύτες.»
«Σίγουρα, θα σηκώσουν τα δικά τους βάρη και μαζί με τα δικά τους βάρη θα σηκώσουν και πολλά άλλα βαριά βάρη».
(Αλ-Ανκαμπούτ, 29/12-13)
Ορισμένοι, διαβάζοντας επιφανειακά αυτούς τους δύο στίχους, μπορεί να νομίσουν ότι αντιφάσκουν μεταξύ τους. Ωστόσο, με προσεκτική ανάγνωση, θα διαπιστωθεί ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Δηλαδή:
Το πρώτο μέρος του στίχου.
“η αρχή της εξατομίκευσης της ποινικής ευθύνης”
σχετίζεται με την αρχή της ανταπόδοσης. Δηλαδή, ο καθένας θα λάβει την ανταμοιβή για τις πράξεις του. Για παράδειγμα, κάποιος με κακές συνήθειες, σε σύγκριση με κάποιον που απέχει από τέτοιες συνήθειες…
«Γιατί στερείς τον εαυτό σου από την απόλαυση του ποτού; Άσε μερικούς να…»
‘είναι αμαρτία’
να λένε! Εσύ πιες, και η αμαρτία στον λαιμό μου!”
Αν κάποιος πει κάτι τέτοιο και ο άλλος το πιστέψει και πιει, δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη της πράξης. Γιατί έχει νου και βούληση, επομένως –
ακόμα και αν κατευθύνεται από άλλους-
Είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.
«Και βέβαια, θα σηκώσουν τα δικά τους βάρη, και μαζί με τα δικά τους βάρη, και άλλα πολλά βάρη.»
Η κατάσταση που περιγράφεται στο στίχο αφορά εκείνους που πλανώνται και πλανεύουν. Διότι αυτοί θα φέρουν το βάρος των αμαρτιών της δικής τους πλάνης, καθώς και το βάρος των αμαρτιών εκείνων που πλανεύτηκαν εξαιτίας τους. Αλλά αυτό, παρ’ όλα αυτά,
«Αυτός που προκαλεί, είναι σαν να το έχει κάνει.»
σημαίνει να φέρεις τις δικές σου αμαρτίες με το μυστικό σου, δεν τίθεται θέμα να πάρεις τις αμαρτίες κάποιου άλλου.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
