– Πώς το έκαναν ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) και οι σύντροφοί του;
– Όταν έκαναν μια καλή πράξη, περίμεναν αντάμειβη, έστω και την ευαρέσκεια του Θεού, ή την έκαναν χωρίς να περιμένουν τίποτα;
– Για παράδειγμα, ο Άγιος Αβουμπακρ προσευχήθηκε μια νύχτα με λόγια όπως: “Θεέ μου, μεγάλωσε το σώμα μου, ώστε να καταλάβει όλη την κόλαση και να μην μείνει χώρος για κανέναν να μπει”. Μου φαίνεται ότι το έκανε χωρίς να περιμένει καμία ανταπόδοση…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Σε κάθε άνθρωπο
αίσθημα υποτίμησης του εαυτού
υπάρχει. Ο τρόπος ικανοποίησης αυτού του συναισθήματος αναπτύσσεται ανάλογα με την πνευματική κατάρτιση του ατόμου.
Για παράδειγμα, το μάτι σου
-ακόμα και αν είναι εφήμερο-
Είναι αναπόφευκτο ότι όποιος μετατρέπει μια κοντινή απόλαυση σε άμεση πληρωμή, θα αφιερώσει όλη του την προσπάθεια στην εγκόσμια ζωή και θα παραμελήσει την μεταθανάτια ζωή. Γιατί αυτός ο άνθρωπος…
-σύμφωνα με την πίστη του/της-
το μεγαλύτερο όφελος της εγκόσμιας ζωής
είναι θέμα γούστου.
Αντίθετα, αν κάποιος στρέψει το βλέμμα του στις αιώνιες απολαύσεις και πιστεύει ότι ο δρόμος προς αυτές περνάει μέσα από την εγκατάλειψη των εφήμερων απολαύσεων αυτού του κόσμου, τότε θα τις εγκαταλείψει δίχως δισταγμό. Διότι, σύμφωνα με την πίστη αυτού του ανθρώπου…
Η αληθινή απόλαυση βρίσκεται στη μεταθανάτια ζωή.
– Επίσης, ο απώτερος σκοπός ορισμένων ανθρώπων που επιθυμούν να πετύχουν στη μεταθανάτια ζωή και να ζήσουν ανάλογα με αυτήν
είναι η σωτηρία από την κόλαση.
Στα μάτια τέτοιων ανθρώπων, που θεωρούν την αποφυγή της τιμωρίας ως το ύψιστο αγαθό, δεν υπάρχει χρόνος για να σκεφτούν ούτε την επίγεια ζωή ούτε την ζωή στον παράδεισο. Διότι, καθώς είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στην αποφυγή της τιμωρίας με όλη τους την ύπαρξη, δεν μπορούν να φανταστούν ένα μεγαλύτερο αγαθό, μια μεγαλύτερη απόλαυση.
Αντίθετα, ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν τα συμφέροντά τους σαν παράδεισο.
κατοικία στην αιώνια μακαριότητα
Αυτοί, με όλη τους την προσπάθεια, επικεντρώνονται στην κατάκτηση του παραδείσου. Στα μάτια τους, ούτε ο κόσμος ούτε η κόλαση καταλαμβάνουν πολύ χώρο.
Επομένως, κάθε άνθρωπος χαράσσει μια πορεία για τον εαυτό του, προκειμένου να επιτύχει ένα συμφέρον στο οποίο ειλικρινά και σοβαρά πιστεύει.
Για κάποιους, η ζωή σε αυτόν τον κόσμο είναι ο απώτερος σκοπός, για κάποιους άλλους η σωτηρία από την κόλαση, και για κάποιους η είσοδος στον παράδεισο.
Υπάρχουν και διάφοροι βαθμοί σε αυτό το θέμα, αλλά για να μην το επεκτείνουμε, δεν θα αναφερθούμε σε αυτούς.
– Για τους ανθρώπους που θεωρούν όλο το συμφέρον τους ως ευαρέστηση του Θεού,
παράδεισος και κόλαση
οι έννοιες παραμένουν πολύ αχνές.
Για όσους δεν θεωρούν τίποτα πιο ωφέλιμο, πιο ευχάριστο από την απόκτηση της εύνοιάς Του, τίποτα άλλο δεν προκαλεί ενθουσιασμό και ευχαρίστηση. Γι’ αυτούς, η ύπαρξή τους είναι αφιερωμένη στην απόκτηση της εύνοιας και της ευαρέσκειάς Του, και θεωρούν ευχαρίστηση να υπομένουν κάθε είδους δυσκολία σ’ αυτόν τον δρόμο.
Αυτά τα λόγια, που αποδίδονται στον Άγιο Αμπου Μπακρ, ειπώθηκαν για χάρη αυτού του υπέρτατου σκοπού. Ενώ το έλεγε αυτό…
δεν έχει καμία προσδοκία για υλική ανταμοιβή, ούτε σε αυτόν τον κόσμο ούτε στον άλλο.
Ωστόσο, αυτός που είπε αυτή τη φράση, επειδή έβλεπε το μεγαλύτερο συμφέρον και τη μεγαλύτερη ευχαρίστησή του στο να κερδίσει την ευαρέσκεια του Θεού, επιθυμούσε να πάει στην κόλαση αντί για τους ανθρώπους. Διότι, με αυτή την παραίτηση και θυσία, σκεφτόταν να σώσει τους υπηρέτες του Θεού από την κόλαση και, με αυτόν τον τρόπο, να κερδίσει την ευαρέσκεια του Θεού.
– Οι ακόλουθες εκφράσεις του Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλερί, σχετικά με αυτό το θέμα, αποτελούν αντανάκλαση μιας σκέψης που θέτει την ευαρέσκεια του Θεού πάνω από όλα:
«Δεν έχω ούτε λαχτάρα για τον παράδεισο, ούτε φόβο για την κόλαση»
(…) Αν το Κοράνι μας μείνει δίχως κοινότητα στη γη, δεν θα θελήσω ούτε τον παράδεισο· θα μου φανεί σαν φυλακή. Αν δω την πίστη του έθνους μου σώα και αβλαβή, είμαι πρόθυμος να καώ στις φλόγες της κόλασης. Γιατί ενώ το σώμα μου θα καίγεται, η καρδιά μου θα είναι γεμάτη τριαντάφυλλα και λουλούδια.”
(βλ. Ιστορικό Ζωής, σελ. 630)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
