– Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού):
“Η ακρόαση μουσικής είναι αμαρτία, η παραμονή εκεί είναι ανηθικότητα, και η απόλαυση της είναι βλασφημία, δηλαδή αχαριστία.”
αναφέρεται. (Redd-ül Muhtar)
– Η ερώτησή μου είναι:
Σε αυτό το χαντίθ λέγεται ότι η απόλαυση της μουσικής είναι απιστία. Εδώ, η λέξη “απιστία” αναφέρεται μήπως στην έννοια της αποστασίας από τη θρησκεία; Δεν καταλαβαίνω, παρακαλώ εξηγήστε μου.
– Για παράδειγμα, υπάρχουν είδη μουσικής που μας αρέσουν. Είναι αμαρτία να ακούμε με ευχαρίστηση τα είδη μουσικής που μας αρέσουν;
– Κάποια τραγούδια περιέχουν βωμολοχίες. Είναι αμαρτωλά. Ξέρω ότι τέτοια τραγούδια είναι απαγορευμένα. Είναι απαγορευμένα και τα τραγούδια που δεν περιέχουν βωμολοχίες;
– Είναι βλασφημία να απολαμβάνεις και να ακούς μουσική που δεν περιέχει καμία αμαρτωλή λέξη;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ας εξετάσουμε πρώτα τη γενική κατάσταση των οργάνων:
Η πιο αυθεντική παράδοση που υποδεικνύει ότι τα μουσικά όργανα είναι απαγορευμένα, είναι η εξής, η οποία αναφέρεται στο Μπουχάρι. Αν και το θέμα έχει ήδη αναφερθεί στην ιστοσελίδα μας, κρίνουμε σκόπιμο να το επανεξετάσουμε:
Σύμφωνα με την αφήγηση του Αμπού Μάλικ αλ-Ασ’αρί, ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Σίγουρα, θα υπάρξουν ορισμένες ομάδες/άτομα από την κοινότητά μου που θα θεωρούν την πορνεία, το να φορούν μεταξωτά ρούχα, το να πίνουν κρασί και να παίζουν μουσικά όργανα και να διασκεδάζουν, ως επιτρεπτά και θεμιτά…»
(Μπουχάρι, Εσρίμπε, 6)
Στο Χαντίθ
“μουσικά όργανα”
που μεταφράσαμε ως
«Αλ-Μεαζίφ»
Η λέξη είναι ο πληθυντικός του «Mizefe». Αυτή η λέξη, σύμφωνα με τους μελετητές,
«μουσικά όργανα, μουσική, ήχοι για διασκέδαση (τραγούδια-λαϊκά τραγούδια), ντέφια»
Έχουν δοθεί διαφορετικές ερμηνείες, αν και κατά προσέγγιση. (βλ. Ιμπν Χατζάρ, 10/55)
– Αν και ορισμένοι μελετητές, όπως ο Ιμπν Χαζμ, ισχυρίστηκαν ότι καμία αφήγηση σχετικά με τα μουσικά όργανα -συμπεριλαμβανομένου του παραπάνω χαντίθ του Μπουχάρι- δεν είναι αυθεντική, η άποψη αυτή απορρίφθηκε από άλλους μελετητές.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, Φατχ αλ-Μπάρι, 10/52-53)
– Ενώ ορισμένοι από τους ακολούθους του Σουφισμού λένε ότι το παίξιμο του ντεφ (κρουστού οργάνου) και του νέι (φλογέρας) είναι επιτρεπτό, άλλοι λένε ότι δεν είναι.
(βλ. Γκαζαλί, Ιχιά, 2/271-277, Β. Ζουχαϊλί, αλ-Φικχ αλ-Ισλαμί, 3/573-575)
– Και οι Χαναφίτες μελετητές
«όλα τα μουσικά όργανα είναι αμαρτία»
ανέφεραν.
(βλ. Ιμπν Αμπιντίν, 6/348)
– Και ο Ιμάμ Γαζαλί
εκτός από ορισμένα όργανα που απαγορεύονται ρητά στη σαρία, ορισμένα όργανα όπως το ντέφ (κρουστός τύμπανος) θεωρούνται επιτρεπτά.
είναι οπαδός.
(βλ. Ιχιά, ό.π.)
– Σύμφωνα με τις λίγες φετφάδες που έχουν εκδοθεί σχετικά με το θέμα, ειδικά από μια ομάδα μελετητών από τη Σαουδική Αραβία, όλα τα όργανα και η μουσική που αναφέρετε στην ερώτησή σας είναι χαράμ (απαγορευμένα).
(βλ. Φετάβι της Μόνιμης Επιτροπής; Συλλογή Φετάβι Ιμπν Μπαζ, σχετικά σημεία).
– Ο Ιμάμ Σαφίι για τη μουσική
«αποκρουστέο»
χρησιμοποίησε την έκφραση αυτή. Ωστόσο, ορισμένοι από τους μελετητές του Σαφιιτικού δόγματος, με βάση αυτό, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μουσική είναι επιτρεπτή, ενώ άλλοι δήλωσαν ότι είναι απαγορευμένη.
(βλ. Συλλογή Φετβάδων Ιμπν Μπαζ, 3/418)
Ο Μπεντιουζζαμάν, ο οποίος ανήκε στη σουνιτική σχολή Σαφί, σε μια εξήγησή του όπου διαχώριζε τις φωνές που υπενθυμίζουν στον άνθρωπο τον Θεό από εκείνες που τον παρασύρουν σε μια αθεϊστική σκέψη και προκαλούν ορφανική θλίψη, καθώς και τις φωνές που προκαλούν θλίψη από τον προσωρινό αποχωρισμό, χρησιμοποίησε τις ακόλουθες εκφράσεις:
«…Εξαιτίας αυτού του μυστικού, ορισμένοι ήχοι (φωνές) κρίνονται επιτρεπτοί και άλλοι απαγορευμένοι από τον ισλαμικό νόμο. Ναι, οι ήχοι που προκαλούν θεϊκή θλίψη και θεϊκή αγάπη είναι επιτρεπτοί. Οι ήχοι που προκαλούν ορφανική θλίψη και διεγείρουν τις σαρκικές επιθυμίες είναι απαγορευμένοι. Όσο για τα μέρη που δεν ορίζει ο ισλαμικός νόμος, κρίνονται ανάλογα με την επίδραση που έχουν στην ψυχή και τη συνείδησή σου.»
(Ισάρατ-ουλ Ι’τζάζ, 70)
– Στο ερώτημα αναφέρεται:
«Η ακρόαση μουσικής είναι αμαρτία, η παραμονή εκεί είναι ανηθικότητα, και η απόλαυση της είναι βλασφημία, δηλαδή αχαριστία.»
Η αφήγηση του χαντίθ, που σημαίνει αυτό, μεταφέρθηκε από την Μπεζάζιε.
(βλ. Ιμπν Αμπιντίν, 6/349 – για το συγκεκριμένο χαντίθ βλ. επίσης: ελ-Ιχτιγιάρ, 4/165-166; ελ-Μπαχρ αλ-Ραΐκ, 8/215)
Εδώ, η απόφαση που υπέδειξαν οι νομικοί είναι σαφής.
– Που αναφέρεται στο Χαδίθ
«βωμολοχία»
η έννοια, η ίδια η παρουσία εκεί
«αχαριστία»
όπως έχει διευκρινιστεί και
«Διότι, όταν ο άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί τα όργανά του σύμφωνα με τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, αυτή η στάση δεν είναι ευγνωμοσύνη για την ευλογία, αλλά αχαριστία.»
έχει αξιολογηθεί ως εξής.
– Σχετικά με αυτό το θέμα, η αρχή που έχει γίνει ομόφωνα αποδεκτή από τους μελετητές του Εχλί Σουνέτ είναι η εξής:
«Κανένα αμάρτημα, μικρό ή μεγάλο, δεν οδηγεί τον άνθρωπο στην απιστία. Αυτός που το διαπράττει δεν γίνεται άπιστος.»
– Τέλος, ας σημειωθεί ότι η πηγή αυτού του χαντίθ, που αναφέρεται σε ορισμένα βιβλία Χαναφιτικού δικαίου, είναι
-παρά τις έρευνές μας-
δεν βρήκαμε.
Στη συνέχεια, είδαμε ότι σε μια φετφά που δημοσιεύθηκε σε έναν αραβικό ιστότοπο, τονιζόταν επίσης ότι “δεν βρήκαν καμία πρωτότυπη πηγή για αυτό το χαντίθ”.
(βλ. www.İslamweb.net/Rakamu Fetva:214891)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ποιες είναι οι διατάξεις της θρησκείας μας σχετικά με τη μουσική και τα μουσικά όργανα (το παίξιμο του μπουζουκιού);
– Ποια είναι η στάση της θρησκείας μας απέναντι στην ακρόαση μουσικής; Κάποια είδη μουσικής…
– Είναι αλήθεια ότι ο Ιμάμ Γαζαλί δεν επέτρεπε κανένα μουσικό όργανο; Σχετικά με τη μουσική…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
