– Είτε είναι ειδωλολάτρης που αποδίδει συντρόφους στον Θεό είτε άθεος, ο Θεός δεν τους αγαπά, μπορούμε εμείς να τους αγαπάμε;
– Δεν είναι λάθος να αγαπάς αυτό που ο Θεός δεν αγαπά;
– Αν οι γονείς μας ήταν ειδωλολάτρες, δεν θα μπορούσαμε να τους αγαπάμε; Ή μήπως ο Προφήτης μας αγαπούσε τον θείο του, Αμπού Τάλιμπ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στίχοι από το Κοράνι
(π.χ. Λουκμάν, 31/15)
και σε αυθεντικά χαντίθ
(Μουσνέδ, V, 3, 5; Τιρμίζι, Μπιρρ, 1),
Δεν υπάρχει κανένα νόημα που να εμποδίζει τη δίκαιη και καλή συμπεριφορά προς τους ανθρώπους που δεν βλάπτουν το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους, ακόμη και αν είναι άπιστοι, και που τους φέρονται με αγάπη και σεβασμό, ειδικά προς τους στενούς συγγενείς όπως οι γονείς.
(Δερβέζε, XII, 95-97)
Ένα από τα ανώτερα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος.
βαθμοί αγάπης,
Αναφέρεται από τον Γκαζαλί ως εξής:
1.
Ο άνθρωπος αγαπάει πρωτίστως τον εαυτό του και ό,τι συμβάλλει στην ύπαρξή του.
2.
Δεύτερος βαθμός αγάπης είναι η αγάπη προς εκείνους που μας ευεργετούν και μας κάνουν καλό.
3.
Η ανώτερη μορφή αγάπης είναι να αγαπάς κάποιον αποκλειστικά και μόνο για τις θετικές και ανώτερες ιδιότητες του, όπως η καλοσύνη, η ομορφιά και η ικανότητα, χωρίς να σκέφτεσαι κανένα όφελος ή να ικανοποιείς προσωπικές επιθυμίες.
Η αγάπη στον άνθρωπο,
Ξεκινά με την αγάπη για τον εαυτό και ό,τι του ανήκει, και φτάνει στην τελειότητα με την αγάπη για ό,τι βρίσκεται έξω από τον εαυτό του, για τις ομορφιές της φύσης και, τέλος, για τον Θεό, τον δημιουργό όλων αυτών των ομορφιών.
Στην ισλαμική σκέψη, η αληθινή αγάπη είναι η αγάπη για τον Θεό. Διότι από Αυτόν προέρχονται όλα τα καλά και τα ωραία.
«Αγάπα τον κτιστόν δια τον κτίστην»
Ο άνθρωπος που μπορεί να ανυψωθεί σε αυτή τη σκέψη και να συλλάβει την αγάπη με αυτόν τον τρόπο, αγαπάει τους πάντες και τα πάντα: Αγαπάει τους καλούς όπως είναι, και τους κακούς, επιθυμώντας να απαλλαγούν από την κακία τους.
(Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Ιχιά, IV, 296 κ.ε.)
Όσον αφορά την αγάπη προς τους γονείς που είναι άθεοι ή ειδωλολάτρες:
Στον στίχο
«(Ω άνθρωπε), οφείλεις ευγνωμοσύνη τόσο σε εμένα όσο και στους γονείς σου.»
Ο λόγος που η ευγνωμοσύνη προς τους γονείς διατάσσεται μαζί με την ευγνωμοσύνη προς τον Αλλάχ είναι επειδή ο Αλλάχ δημιουργεί τον άνθρωπο και τον τροφοδοτεί με τις ευλογίες Του, ενώ οι γονείς είναι η αιτία της γέννησης του ανθρώπου και τον φροντίζουν, τον ανατρέφουν, τον θρέφουν και τον εκπαιδεύουν στις πιο ευάλωτες περιόδους της ζωής του, στην παιδική ηλικία και κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του.
(Ραζή, XXV, 147; Σεβκάνι, IV, 273)
Στο στίχο φαίνεται να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη θυσία της μητέρας, υποδεικνύοντας εμμέσως ότι εκείνη αναμένει περισσότερη προσοχή και αγάπη.
Πράγματι, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Ω Αγγελιοφόρε του Θεού! Σε ποιον πρέπει να κάνω καλό;»
σε μια ερώτηση με τη μορφή:
“Στη μητέρα σου.”
απάντησε ως εξής:
“Μετά σε ποιον;”
όταν λέμε πάλι
“Στη μητέρα σου.”
είπε· έδωσε την ίδια απάντηση και στην τρίτη επανάληψη της ερώτησης· τελικά στην τέταρτη
“Στον πατέρα σου.”
διέταξε.
(Μουσνέδ, V, 3, 5; Τιρμίζι, Μπιρρ, 1)
Ωστόσο, επειδή το δικαίωμα του Θεού προηγείται όλων των δικαιωμάτων, εάν οι γονείς αναγκάζουν τα παιδιά τους να παραβιάσουν αυτό το δικαίωμα, δηλαδή να παρεκκλίνουν από την πίστη στην ενότητα του Θεού ή να κάνουν άλλες πράξεις που ο Θεός έχει ρητά απαγορεύσει, τότε σίγουρα δεν θα πρέπει να υποκύψουν σε αυτή την πίεση. Ωστόσο, τα νόμιμα και εύλογα αιτήματά τους θα πρέπει να ικανοποιούνται.
(Βλέπε επίσης Αλ-Ανκαμπούτ 29/8)
Υπό αυτή την έννοια, είναι ενστικτώδες για ένα άτομο να αγαπά τους γονείς ή τους συγγενείς του, ακόμη και αν είναι ειδωλολάτρες ή άθεοι, ή να αγαπά έναν μη μουσουλμάνο λόγω της θετικής συμπεριφοράς του και της καλής ανθρώπινης πλευράς του.
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι κάποιος αγαπά την ειδωλολατρία ή την απιστία τους.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Απαγορεύεται η φιλία με μη μουσουλμάνους;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
