– Άκουσα από έναν δάσκαλο: “Μετά από μια μάχη, αιχμαλωτίζονταν αιχμάλωτοι, και αν οι αιχμάλωτοι ήταν μουσουλμάνοι, απελευθερώνονταν. Τότε ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) χαμογέλασε…”
“Βλέπεις, ο Αλλάχ παίρνει τους υπηρέτες του στον παράδεισό του με τη βία.”
“Είπε”, άκουσα.
– Υπάρχει βάση για αυτό το ζήτημα και για την ισλαμική νομοθεσία που το διέπει;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μπουχάρι
«Η Πύλη των Αιχμαλώτων που Δέθηκαν με Αλυσίδες»
Σύμφωνα με μια παράδοση του Χαδίθ που αναφέρεται με τον τίτλο, ο Προφήτης μας είπε τα εξής:
«Ο Αλλάχ ευαρεστήθηκε από μια ομάδα ανθρώπων που ήταν αλυσοδεμένοι (στην αιχμαλωσία) στον κόσμο, (αλλά στη συνέχεια ασπάστηκαν το Ισλάμ, απελευθερώθηκαν από την αιχμαλωσία και εισήλθαν) στον παράδεισο (στην άλλη ζωή).»
(Μπουχάρι, Τζιχάντ, 144)
Η αφήγηση του Αμπού Νταβούντ έχει ως εξής:
«Ο Θεός ευχαριστήθηκε με έναν λαό που σύρθηκε στον παράδεισο με αλυσίδες».
(Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ, 114)
Οι μελετητές, ερμηνεύοντας αυτό το χαντίθ, έχουν εκφράσει τις ακόλουθες απόψεις:
Οι άνθρωποι πολεμούν με τους μουσουλμάνους, αιχμαλωτίζονται, αλυσοδένονται. Στη συνέχεια μαθαίνουν την αλήθεια του Ισλάμ και γίνονται μουσουλμάνοι με τη θέλησή τους, μπαίνοντας στον παράδεισο. Και ο Θεός ευχαριστιέται με την ανταμοιβή τους με τον παράδεισο.
(βλ. Κασταλλάνη, ερμηνεία του σχετικού χαντίθ)
Στην εποχή της Τζαχιλίγια, τα χέρια και τα πόδια των αιχμαλώτων δένονταν με αλυσίδες. Στις πρώτες περιόδους του Ισλάμ, οι αιχμάλωτοι αλυσοδένονταν, σύμφωνα με το παλιό έθιμο των Αράβων και όλης της ανθρωπότητας, αλλά με την άνοδο του Ισλάμ, αυτό καταργήθηκε.
“Η αιχμαλωσία και η υποδούλωση στον ισλαμικό πολιτισμό”
έχει αυξηθεί σε βαθμό.
Σύμφωνα με αυτό, αιχμαλωτίστηκε και αλυσοδέθηκε.
(κυριολεκτικά ή μεταφορικά, σε αλυσίδες αιχμαλωσίας)
Κάποιοι από αυτούς που χτυπήθηκαν, συνειδητοποίησαν ότι το Ισλάμ είναι αληθινό και πίστεψαν. Επειδή αρχικά δεν τους άρεσε το γεγονός ότι είχαν αιχμαλωτιστεί με τη βία, το να γίνουν αργότερα μουσουλμάνοι και να πάνε στον παράδεισο χάρη σε αυτό,
«μια καταναγκαστική ενέργεια, ένα γεγονός που συνέβη ενάντια στη θέλησή τους»
έχει αξιολογηθεί.
(βλ. Ιμπν Χατζέρ, Φατχ αλ-Μπάρι, ερμηνεία του σχετικού χαντίθ)
Στο Ισλάμ, κατ’ αρχήν, οι αιχμάλωτοι μπορούν να θανατωθούν από το κράτος, να απελευθερωθούν με λύτρα ή άνευ ανταλλάγματος, ανάλογα με το συμφέρον. Υπάρχουν διαφορές απόψεων μεταξύ των διαφόρων σχολών σκέψης όσον αφορά τις λεπτομέρειες.
Ωστόσο,
Ένας αιχμάλωτος δεν μπορεί ποτέ να σκοτωθεί αφού ασπαστεί το Ισλάμ.
Είναι δυνατόν να λάβουμε αυτό το μήνυμα και από τις παραπάνω αφηγήσεις των χαντίθ.
(Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. V. Zuhayli, el-Fıkhu’l-İslamî, 6/469-475)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
