– Λέμε ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι δεν ξέρουμε, αλλά δεν είναι έτσι. Αν διαπράξουμε εκείνη την αμαρτία, τότε έχουμε διαπράξει δύο αμαρτίες. Μια επειδή την διαπράξαμε και μια επειδή δεν ερευνήσαμε και δεν μάθαμε. Αν το κάνουμε με γνώση, τότε αμαρτάνουμε επειδή υποκύψαμε στις επιθυμίες μας. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να μάθουμε. Υπάρχει ένα τέτοιο ιερό χαντίθ.
– Υπάρχει όντως ένα τέτοιο χαντίθ; Είναι αλήθεια κάτι τέτοιο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Δεν είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι δεν γνωρίζουμε.»
Η φράση αυτή κυκλοφορεί ευρέως και πηγάζει από την άγνοια.
Στο σύγχρονο αστικό δίκαιο, η άγνοια του ότι κάτι είναι έγκλημα δεν απαλλάσσει το άτομο από την ευθύνη, όπως και στο Ισλάμ, η άγνοια του ότι κάτι είναι έγκλημα και αμαρτία ή/και η άγνοια του ότι κάτι είναι υποχρεωτικό και επιβεβλημένο, δεν απαλλάσσει το άτομο από την ευθύνη.
Υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου η άγνοια γίνεται αποδεκτή ως δικαιολογία,
Αυτό αφορά τον νεοεισερχόμενο στο Ισλάμ. Είναι λογικό και αποδεκτό ως δικαιολογία το να μην γνωρίζει κάποιος που μόλις ασπάστηκε το Ισλάμ αν ορισμένα πράγματα είναι υποχρεωτικά ή αμαρτωλά. Επίσης,
παιδιά και τρελοί
δεν ευθύνονται.
Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι κάποιος που έμαθε και κατάφερε να διαχειρίζεται τις κοσμικές υποθέσεις με εξαιρετική ευφυΐα σε όλη του τη ζωή, δεν επιδεικνύει την ίδια προσπάθεια σε θρησκευτικά θέματα;
«Η απόκτηση γνώσεων είναι υποχρεωτική για κάθε μουσουλμάνο.»
(Ματζμαου’ζ-Ζεβαιδ, αριθ. χειρογράφου: 472)
Η παράλειψη της θρησκευτικής υποχρέωσης είναι αμαρτία. Επομένως, η αμάθεια, η έλλειψη γνώσης, είναι επίσης αμαρτία.
Σύμφωνα με μια άλλη αφήγηση, ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Δεν επιτρέπεται σε έναν σοφό να σιωπά και να μην διαδίδει τη γνώση του / να μην διδάσκει τη γνώση σε όσους θέλουν να μάθουν, όπως δεν επιτρέπεται σε έναν αμαθή να
-χωρίς να καταβάλλει προσπάθεια για να μάθει-
δεν επιτρέπεται να παραμένει αμαθής.”
Ο Προφήτης Μωάμεθ ενίσχυσε τα λόγια του με το ακόλουθο εδάφιο:
«Αν δεν ξέρετε, ρωτήστε τους σοφούς / αυτούς που ξέρουν.»
(Ναχλ, 16/43; βλ. Κενζου’λ-Ουμμάλ, αριθ. 29254)
Όπως φαίνεται, το στίχο επιτάσσει στους αμαθείς να ρωτούν και να μαθαίνουν από τους ανθρώπους της γνώσης.
Μετά από όλες αυτές τις εξηγήσεις:
«Ο αμαθής άνθρωπος είναι διπλά ένοχος, τόσο για το λάθος που έκανε όσο και για το ότι δεν έμαθε από το λάθος του.»
θα μπορούσε να ειπωθεί.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
Χουσεΐν Σαλμάν
Δόξα τω Θεώ.
