Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των Σιιτών, ο Χαλίφης Ομάρ και ο Χαλίφης Αμπουμπακρ εγκατέλειψαν τον Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.σ.) και έφυγαν κατά τη διάρκεια της μάχης του Οχούντ, αφήνοντας τον Προφήτη μόνο με τον Χαλίφη Αλί και μερικούς συντρόφους.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Οι Μέκκιοι ειδωλολάτρες, που υπέστησαν μεγάλη ήττα στη μάχη του Μπεντρ, συγκεντρώθηκαν στο Νταρουν’Νεντβέ και αποφάσισαν να συγκεντρώσουν έναν στρατό με τα κέρδη από το καραβάνι της Δαμασκού, να επιτεθούν στη Μεδίνα και να εκδικηθούν τους Μουσουλμάνους.
Με το μισό κέρδος από το καραβάνι, που ανερχόταν σε 50.000 χρυσά νομίσματα, συγκέντρωσαν 2.000 στρατιώτες από τις ειδωλολατρικές φυλές έξω από τη Μέκκα. Μαζί με όσους προσχώρησαν από τη Μέκκα, αποτελούμενοι από 3.000 άνδρες, εκ των οποίων 700 ήταν θωρακισμένοι και 200 ιππείς, υπό την ηγεσία του Αμπού Σουφιάν, επιτέθηκαν στη Μεδίνα με μια άριστα εξοπλισμένη στρατιά.
Στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) έφτασε η πληροφορία ότι ο στρατός των Κουρεϊσιτών πλησίαζε τη Μεδίνα. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), συμβουλευόμενος τους συντρόφους του, αποφάσισε να πολεμήσει έξω από την πόλη.
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) άφησε τον Αμπντουλλάχ ιμπν Ουμμι Μακτούμ ως αντιπρόσωπό του στη Μεδίνα και αναχώρησε από εκεί μετά την προσευχή της Παρασκευής. Εκείνη την ημέρα δεν προχώρησε μέχρι το Οχούδ, αλλά πέρασε τη νύχτα σε ένα μέρος που ονομαζόταν “Σεϊχέιν”. Το πρωί, με την αυγή, έφτασε στο Οχούδ και επέλεξε το πλέον κατάλληλο σημείο για τη μάχη.
Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) παρέταξε τον στρατό του με την πλάτη στραμμένη προς το όρος Οχούδ, απέναντι από τη Μεδίνα. Στο λόφο Αινεΐν, στα αριστερά του, τοποθέτησε πενήντα τοξότες υπό τη διοίκηση του Αμπντουλλάχ, γιου του Τζουμπέιρ.
Στην αρχή του πολέμου, στην πρώτη φάση, οι Μουσουλμάνοι κέρδισαν τη μάχη. Όμως, αντί να καταδιώξουν τον υποχωρούντα εχθρό μέχρι τέλους, διασκορπίστηκαν στο πεδίο της μάχης, επιδιδόμενοι στη συλλογή λαφύρων (των εχθρικών αγαθών). Δεν αξιοποίησαν επαρκώς την ευκαιρία που τους δόθηκε.
Οι τοξότες που παρακολουθούσαν την κατάσταση από τον λόφο Αϊνέιν είπαν ο ένας στον άλλον: «Τι περιμένουμε εδώ; Ο πόλεμος τελείωσε, η νίκη επιτεύχθηκε, ας πάμε κι εμείς να μαζέψουμε λάφυρα». (1) Αμπντουλλάχ μπιν Τζουμπέιρ:
«Φίλοι μου, μήπως ξεχάσατε την εντολή του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν); Δεν θα φύγουμε από εδώ αν δεν λάβουμε εντολή από αυτόν…»
Αν και επέμενε, δεν τον άκουσαν. (2) Μόνο οκτώ τοξότες έμειναν δίπλα στον Αμπντουλάχ.
Ο Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ, ο διοικητής της δεξιάς πτέρυγας του εχθρού, προσπάθησε να περικυκλώσει τους Μουσουλμάνους από πίσω, περνώντας από την κοιλάδα Αϊνέιν, την οποία ο Προφήτης (σ.α.σ.) είχε προστατεύσει με τοξότες. Δεν τα κατάφερε, επειδή οι τοξότες περίμεναν σε αυτό το πέρασμα. Βλέποντας ότι οι τοξότες είχαν απομακρυνθεί, επιτέθηκε με τους ιππείς του. Σκότωσε τον Αμπντουλλάχ, γιο του Τζουμπέιρ, και οκτώ πιστούς συντρόφους του, και περικύκλωσε από πίσω τον μουσουλμανικό στρατό, ο οποίος ήταν απασχολημένος με τη συλλογή λαφύρων. Οι ειδωλολάτρες επέστρεψαν και επιτέθηκαν ξανά. Οι γυναίκες που είχαν καταφύγει στους λόφους κατέβηκαν χτυπώντας τύμπανα. Οι Μουσουλμάνοι, εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε δύο επιθέσεις, από μπροστά και από πίσω, έμειναν έκπληκτοι. Από νικητές άρχισαν να χάνουν τη μάχη. Σε εκείνη τη στιγμή, είχαν αποκοπεί ο ένας από τον άλλον και είχαν διασκορπιστεί.
Επιπλέον, η μαρτυρική θανάτωση του Χαμζά, του θείου του Προφήτη, κατά τη διάρκεια της πιο σφοδρής φάσης της μάχης, αποτέλεσε μεγάλη απώλεια για τους Μουσουλμάνους. Στην ουσία, αιφνιδιασμένοι από τις επιθέσεις από μπροστά και από πίσω, είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους, είχαν υποστεί πολλές απώλειες και είχαν διασκορπιστεί. Σε κάποια στιγμή, γύρω από τον Προφήτη (σ.α.ς.) είχαν απομείνει μόλις εννέα άτομα, δύο από τους μετανάστες και επτά από τους ανσάρ, οι οποίοι και αυτοί έπεσαν ένας ένας μάρτυρες. (3)
Μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυση, ένας ειδωλολάτρης ονόματι Ιμπν Καμίε Ελ-Λέισι, μιμούμενος τον Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.ς.), σκότωσε τον Μουσάμπ μπιν Ουμέιρ, τον σημαιοφόρο του ισλαμικού στρατού, και άρχισε να διαλαλεί ότι είχε σκοτώσει τον Μωάμεθ (σ.α.ς.)(4). Αυτή η φήμη προκάλεσε πανικό στον ισλαμικό στρατό, και οι Μουσουλμάνοι, εντελώς αποδιοργανωμένοι, έτρεχαν ο καθένας για τη σωτηρία του, χάνοντας το κέντρο τους και διασκορπίζοντας τις δυνάμεις τους σαν αστέρια που έχουν χάσει την πορεία τους.
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν):
Ω δούλοι του Θεού, ελάτε σε μένα, συγκεντρωθείτε γύρω μου.
, φώναζε, αλλά κανείς δεν τον άκουγε.
Οι μουσουλμάνοι είχαν χωριστεί σε τρεις σέκτες, χωρίς να το γνωρίζουν ο ένας για τον άλλον.
1)
Εκείνοι που συνέχισαν τον αγώνα λέγοντας: «Αν ο Αγγελιοφόρος του Θεού πέθανε, ο Θεός παραμένει. Στο δρόμο Του, θα γίνουμε κι εμείς μάρτυρες», ήταν από αυτούς. Ο Άνες μπιν Ναδρ (θείος του Άνες μπιν Μάλικ) ήταν ένας από αυτούς. Έπεσε μάρτυρας αφού υπέστη περισσότερες από εβδομήντα πληγές.
2)
Εκείνοι που περικύκλωσαν τον Αγγελιοφόρο του Θεού (σ.α.σ.), προστατεύοντάς τον με τα σώματά τους και τον θωρακίζοντάς τον από τις επιθέσεις των εχθρών. Κατά την αρχική αυτή πανωλεθρία, περισσότεροι από τριάντα σύντροφοι βρίσκονταν δίπλα στον Προφήτη (σ.α.σ.). Ωστόσο, στις πηγές αναφέρονται τα ονόματα δεκαέξι από αυτούς. Οκτώ από αυτούς ήταν Μουχατζιρούν (μετανάστες) και επτά Ανσάρ (βοηθοί). Οι Μουχατζιρούν ήταν οι εξής: Αμπού Μπακρ, Ομάρ, Αλί, Αμπντουρραχμάν ιμπν Αουφ, Σαδ, Ταλχά, Ζουμπέιρ, Αμπού Ουμπέιντα.
Από τους Ανσάρ ήταν οι εξής: Αμπού Ντουτζάνα, Χουμπάμπ μπιν Ελ-Μουζίρ, Άσιμ μπιν Σαμπίτ, Χαρς μπιν Σάμμε, Σαχλ μπιν Χουνέιφ, Σαδ μπιν Μουάζ, Σαδ μπιν Ουμπάδε, Μουχάμμαντ μπιν Μεσλέμε. (5)
3)
Μετά το θάνατο του Αγγελιοφόρου του Θεού, κάποιοι εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης λέγοντας ότι δεν υπήρχε πια λόγος να παραμείνουν εκεί. (6) Μερικοί από αυτούς κατέφυγαν στα βουνά, ενώ άλλοι επέστρεψαν στη Μεδίνα.
Εκμεταλλευόμενοι την αταξία των μουσουλμάνων, οι ειδωλολάτρες πλησίασαν τον Αγγελιοφόρο του Θεού (σ.α.σ.). Μια πέτρα που ρίχτηκε, έσχισε το χείλος του Προφήτη (σ.α.σ.), έσπασε ένα δόντι του και τον έριξε κάτω με ένα χτύπημα του σπαθιού του Ιμπν Καμίας. Δύο κρίκοι που αποκολλήθηκαν από την πανοπλία του, χτύπησαν το μάγουλό του, τραυματίζοντάς τον και στο πρόσωπο.(7)
Οι σύντροφοι του Προφήτη (σ.α.σ.) δεν μπορούσαν να τον βρουν στο πεδίο της μάχης. Κι όμως, ο Προφήτης (σ.α.σ.) δεν είχε φύγει από τη θέση του. Τελικά, ο Κα’μπ μπιν Μάλικ είδε τον Προφήτη (σ.α.σ.) και είπε:
Ω πιστοί, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είναι εδώ,
φώναξε. Οι μουσουλμάνοι που άκουσαν τη φωνή του Κα’μπ, αμέσως συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) και σταμάτησαν τις επιθέσεις των ειδωλολατρών.(8)
Η Συνομιλία μεταξύ του Αμπού Σουφιάν και του Χαζράτ Ομέρ
Καθώς οι επιθέσεις των ειδωλολατρών άρχισαν να κοπάζουν, ο Προφήτης (σ.α.σ.) αποσύρθηκε με τους Μουσουλμάνους που είχαν συγκεντρωθεί γύρω του σε έναν από τους λόφους του όρους Οχούδ. Ο Αμπού Σουφιάν, βλέποντας τους Μουσουλμάνους συγκεντρωμένους σε έναν λόφο, κατέλαβε έναν άλλο λόφο απέναντί τους. Ο Αμπού Σουφιάν ανησυχούσε, καθώς δεν μπορούσε να βεβαιωθεί αν ο Προφήτης (σ.α.σ.) ήταν ζωντανός. Γι’ αυτό φώναξε τρεις φορές δυνατά:
“Υπάρχει ανάμεσά σας ο Μωάμεθ (σ.α.ς.)? Υπάρχει ο Αμπού Μπακρ? Υπάρχει ο Ομάρ?”
φώναξε. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είχε διατάξει να μην απαντήσει κανείς. Αφού κανείς δεν μίλησε, γύρισε προς τους ειδωλολάτρες και είπε:
«Βλέπετε, όλοι είναι νεκροί. Η δουλειά τελείωσε.»
είπε. Ο Χαζράτ Ομέρ (ρα) δεν άντεξε.
«Ψεύδεσαι, εχθρέ του Θεού, όλοι όσοι ρωτάς είναι ζωντανοί, όλοι είναι εδώ.»
απάντησε ο Αμπού Σουφιάν:
“Η υπεροχή στον πόλεμο είναι εναλλασσόμενη, σήμερα πήραμε εκδίκηση για το Μπαντρ, η υπεροχή είναι δική μας…”
είπε με περηφάνια. Ο Ομέρ (ρα):
“Αυτοί που πεθαίνουν από εμάς πάνε στον Παράδεισο, ενώ αυτοί που πεθαίνουν από εσάς πάνε στην Κόλαση.”
απάντησε.
“Ω Ομέρ, σε ικετεύω, πες την αλήθεια. Εμείς σκοτώσαμε τον Μωάμεθ (σ.α.σ.);”
«Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είναι ζωντανός και ακούει τα λόγια σου.»
«Ω Ομέρ, εγώ πιστεύω στα λόγια σου περισσότερο από τα λόγια του Ιμπν Καμείε. Εγώ δεν διέταξα τις αδικίες που έγιναν στους νεκρούς σας (9), αλλά ούτε και τις θεώρησα άσχημες. Ας συναντηθούμε του χρόνου στο Μπαντρ.»
είπε. Ο Χαζράτ Ομέρ είπε επίσης:
“Ας ελπίσουμε!…”
απάντησε (10).
Μετά τη συζήτηση αυτή μεταξύ του Ομάρ και του Αμπού Σουφιάν, οι ειδωλολάτρες αποχώρησαν από το Οχούδ. Είχαν έρθει από τη Μέκκα για να σκοτώσουν τον Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.σ.), να καταλάβουν τη Μεδίνα, να εξολοθρεύσουν τους μουσουλμάνους και να καταστρέψουν το Ισλάμ. Αλλά ο Θεός έσπειρε φόβο στις καρδιές τους. Αν και είχαν την υπεροχή και γνώριζαν ότι ο Αγγελιοφόρος του Θεού (σ.α.σ.) ήταν ζωντανός, δεν τόλμησαν να συνεχίσουν τη μάχη. Χωρίς να πάρουν ούτε έναν αιχμάλωτο, επέστρεψαν.
Τρεις Φάσεις από τη Μάχη του Οχούντ
Η Μάχη του Ουχούντ πέρασε από τρεις φάσεις:
Στο πρώτο στάδιο
Οι Μουσουλμάνοι επικράτησαν, σκοτώνοντας πάνω από είκοσι εχθρούς και διαλύοντας τις τάξεις των ειδωλολατρών.
Στη δεύτερη φάση
Οι Μουσουλμάνοι ηττήθηκαν και έχασαν εβδομήντα μάρτυρες, επειδή σταμάτησαν να καταδιώκουν τους φεύγοντες ειδωλολάτρες και άρχισαν να μαζεύουν λάφυρα χωρίς να εξασφαλίσουν οριστικό αποτέλεσμα, και επειδή η μονάδα τοξοτών, στην οποία ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είχε διατάξει να μην εγκαταλείπει τις θέσεις της, εγκατέλειψε τα καθήκοντά της.
Στην τρίτη φάση,
Οι διασκορπισμένοι μουσουλμάνοι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) και, περνώντας στην αντεπίθεση, σταμάτησαν την επίθεση του εχθρού.
Μετά την αποχώρηση των ειδωλολατρών από το Ουχντ, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) διέταξε να ταφούν οι μάρτυρες, χωρίς να πλυθούν, με τα αιματοβαμμένα ρούχα τους, ανά δύο ή τρεις.
11)
Τέλεσε τις νεκρώσιμες προσευχές οκτώ χρόνια μετά από αυτή την ημερομηνία.
(12)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΟΧΟΥΔ.
Υποσημειώσεις:
1. βλ. Σουρά Αλ-Ιμράν, 152
2. Μπουχάρι, 4/2627 και 5/2930; Μετάφραση Τετζρίντ, 8/457460 (Αριθμός Χαδις: 1269)
3. Μουσλίμ, 3/1415, (Αριθμός Χαδίθ: 1789)
4. Ιμπν Χισάμ, 3/77
5. Αχμάντ Ζέινι Νταχλάν, ες-Σιρέτου’ν-Νεμπεβίγιε, 1/237
6.
«Ο Μωάμεθ είναι μονάχα ένας προφήτης. Πριν από αυτόν υπήρξαν πολλοί προφήτες. Αν πέθαινε ή σκοτωνόταν, θα γυρίζατε πίσω στα χνάρια σας;…»
«(Αλ-Ιμράν, 3/144)»
7. Μπουχάρι, 5/35; Μουσλίμ, 3/1416 (Αριθμός Χαδις: 1790); Ιμπν Χισάμ, 3/84; Ζαδούλ-Μεάδ, 2/234
8. Ιμπν Χισάμ, 3/88; Ζαδ αλ-Μαάδ, 2/235
9. Οι γυναίκες των Κουρεϊσιτών, εκμεταλλευόμενες την ερημιά του πεδίου της μάχης, έκοψαν τα αυτιά και τις μύτες των μαρτύρων και άνοιξαν τις κοιλιές τους, βγάζοντας τα σπλάχνα τους, για να εκδικηθούν τους συγγενείς τους που σκοτώθηκαν στο Μπαντρ.
10. βλ. Μπουχάρι, 4/26 και 5/30; Μετάφραση Τετζρίντ, 8/457 (Αριθμός Χαδις: 1269) Ζαδούλ-Μεάδ, 2/236-238
11. Ζαδ αλ-Μεάδ, 2/246
12. Μπουχάρι, 2/94; Μετάφραση Τετζρίντ, 4/655 (Αριθμός Χαδις: 661).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
δενιζλί747
Είθε ο Θεός να είναι ευχαριστημένος.
