– Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ανάκριση στον τάφο και στην ανάκριση την ημέρα της κρίσης;
– Αυτός που πέθανε πριν από 3.000 χρόνια θα υποστεί την τιμωρία ή την ευλογία του τάφου μέχρι την Ανάσταση. Τι θα γίνει όμως με αυτόν που πεθαίνει την ώρα της Ανάστασης; Δεν θα υποστεί την τιμωρία του τάφου;
– Και ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην τιμωρία του τάφου και την κόλαση;…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
1. Η τιμωρία του τάφου,
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν), προορίζεται για τους αμαρτωλούς πιστούς και για όσους πεθαίνουν ως άπιστοι.
2. Είτε είναι πιστός είτε άπιστος
Οτιδήποτε και αν συμβεί, θα οδηγήσει στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Δεινά, συμφορές, ασθένειες, δυσκολίες κ.λπ. συμβάλλουν στην ελάφρυνση των αμαρτιών των ανθρώπων.
Ένας πιστός ζει σε αυτόν τον κόσμο ως αμαρτωλός, αλλά οι συμφορές που τον πλήττουν θα μειώσουν τις αμαρτίες του. Και οι ταλαιπωρίες που υφίσταται στον τάφο θα εξιλεώσουν τις αμαρτίες του και θα τις σβήσουν.
Ακριβώς έτσι, επειδή ο Θεός είναι απόλυτα δίκαιος, τα δεινά που πλήττουν τους άπιστους υπηρέτες του θεωρούνται αιτία μείωσης των βασάνων τους στην κόλαση. Από δύο άτομα που διέπραξαν το ίδιο αμάρτημα και είναι άπιστοι, αν ο ένας υποστεί δεινό και ο άλλος όχι, η τιμωρία εκείνου που υπέστη το δεινό θα είναι ελαφρύτερη από εκείνου που δεν το υπέστη.
Ο άπιστος δεν θα μπει στον παράδεισο, επειδή θα παραμείνει στην κόλαση για πάντα, αλλά η ένταση της κόλασης θα μειωθεί λόγω των δεινών και των βασάνων που υπέστη είτε σε αυτόν τον κόσμο είτε στον τάφο.
Γι’ αυτό, εκείνος που θα μείνει πολύ καιρό στον τάφο και θα υποφέρει πολύ, δεν θα είναι χειρότερος από εκείνον που θα μείνει λίγο και θα υποφέρει λίγο. Ίσως μάλιστα να χαρεί πολύ όταν μάθει την κατάστασή του στην άλλη ζωή.
3. Η ζωή των ανθρώπων και οι μονάδες χρόνου που περνούν δεν είναι ίδιες.
Για παράδειγμα, σε ένα όνειρο λίγων λεπτών, μπορεί να φαίνεται ότι πέρασαν μέρες, μήνες και χρόνια. Μερικές φορές, δεν καταλαβαίνουμε πώς πέρασε μια νύχτα, σαν να είχαμε μόλις ξυπνήσει. Κάπως έτσι, ένας άνθρωπος που μπαίνει νωρίς στον τάφο, μπορεί να νιώθει σαν να έχει μόλις ξυπνήσει στην άλλη ζωή. Ένας άλλος πάλι, μπορεί να μείνει στον τάφο μερικά χρόνια, αλλά να υποφέρει σαν να έχει μείνει χιλιάδες χρόνια.
Η ώρα του θανάτου, νωρίς ή αργά, εξαρτάται από το άτομο, τις αμαρτίες του και την κατάστασή του. Ο Θεός μπορεί να δημιουργήσει μια κατάσταση εκεί, όπως ο ύπνος και το όνειρο.
4.
Η ένταση της τιμωρίας μπορεί να διαφέρει. Όπως η ένταση ενός βολτ δεν είναι ίδια με αυτή ενός εκατομμυρίου βολτ, έτσι και η φλόγα ενός κεριού δεν είναι ίδια με τη φλόγα του ήλιου. Στον τάφο, επίσης, η τιμωρία μπορεί να είναι διαφορετική και ποικίλη ανάλογα με την κατάσταση του καθενός. Κάποιος που πεθαίνει αργότερα μπορεί να υποστεί μια σύντομη αλλά έντονη τιμωρία, ίση με εκείνη κάποιου που πέθανε νωρίτερα.
Απάντηση 2:
Η ανάκριση στον τάφο μπορεί να ονομαστεί προανάκριση.
Αυτή η ανάκριση είναι η πρώτη πράξη λογοδοσίας που επιτρέπει την κατανόηση του πώς θα είναι η ζωή στον τάφο για κάποιον που έχει πεθάνει και έχει περάσει στη ζωή του τάφου, μέχρι να έρθει η Ημέρα της Κρίσης. Σύμφωνα με αυτό, η ζωή στον τάφο θα διαμορφωθεί. Ωστόσο, η κύρια και σκληρή ανάκριση θα γίνει στο πεδίο της Ανάστασης.
Ο θάνατος δεν είναι ανυπαρξία.
Είναι η πύλη σε έναν ομορφότερο κόσμο. Όπως ένας σπόρος που μπαίνει κάτω από τη γη, φαινομενικά πεθαίνει, σαπίζει και χάνεται. Αλλά στην πραγματικότητα περνάει σε μια ομορφότερη ζωή. Περνάει από τη ζωή του σπόρου στη ζωή του δέντρου.
Ακριβώς όπως συμβαίνει με αυτό, ένας άνθρωπος που πεθαίνει, φαινομενικά μπαίνει στη γη και αποσυντίθεται, αλλά στην πραγματικότητα αποκτά μια τελειότερη ζωή στον κόσμο του Μπερζάχ και του τάφου.
Σώμα και ψυχή είναι σαν την λάμπα και το ρεύμα.
Όταν σπάει ο λαμπτήρας, το ηλεκτρικό ρεύμα δεν εξαφανίζεται, αλλά συνεχίζει να υπάρχει. Ακόμα κι αν δεν το βλέπουμε, πιστεύουμε ότι το ηλεκτρικό ρεύμα εξακολουθεί να υπάρχει. Ακριβώς έτσι, με το θάνατο, η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα, αλλά συνεχίζει να υπάρχει. Ο Θεός, ντύνοντας την ψυχή με ένα ωραιότερο ένδυμα, της επιτρέπει να συνεχίσει τη ζωή της στον κόσμο του τάφου.
Γι’ αυτόν τον λόγο ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν),
«Ο τάφος είναι είτε ένας κήπος από τους κήπους του παραδείσου είτε μια τρύπα από τις τρύπες της κόλασης.»
(Τιρμίζι, Κιγιαμέτ, 26).
μας πληροφορεί για την ύπαρξη της ζωής μετά τον θάνατο και για το πώς θα είναι.
Όταν ο άνθρωπος πεθάνει και ταφεί, δύο άγγελοι, ο Μουνκέρ και ο Νεκίρ, έρχονται σε αυτόν και τον ρωτούν:
“Ποιος είναι ο Κύριός σου; Ποιος είναι ο Προφήτης σου; Ποια είναι η θρησκεία σου;”
ρωτούν. Οι πιστοί και οι ενάρετοι απαντούν σωστά σε τέτοιες ερωτήσεις. Σ’ αυτούς τους νεκρούς ανοίγονται οι πύλες του παραδείσου και τους δείχνεται ο παράδεισος. Αντίθετα, οι άπιστοι ή οι υποκριτές δεν μπορούν να απαντήσουν σωστά σε αυτές τις ερωτήσεις. Σ’ αυτούς ανοίγονται οι πύλες της κόλασης και τους δείχνεται η τιμωρία εκεί. Ενώ οι πιστοί ζουν ευτυχισμένοι, χωρίς δυσκολίες και με ηρεμία, οι άπιστοι και οι υποκριτές θα υποφέρουν στην κόλαση.
(βλ. αλ-Ζαμπίντι, Τετζρίντι Σαρίχ, μετάφρ. Καμίλ Μιράς, Άγκυρα 1985, IV/496 κ.ε.).
Υπάρχουν ορισμένα εδάφια και χαντίθ που υποδεικνύουν την ύπαρξη τιμωρίας και ευλογίας στον τάφο. Σε ένα ιερό εδάφιο:
«Ο Φαραώ και οι ακόλουθοί του θα ριχτούν στη φωτιά πρωί και βράδυ. Και την ημέρα της Ανάστασης θα ειπωθεί: “Ρίξτε την οικογένεια του Φαραώ στην πιο φλογερή φωτιά”.»
(Μουμίν, 40/46)
Ορίζεται. Σύμφωνα με αυτό, υπάρχει τιμωρία και πριν από την Ημέρα της Κρίσης, δηλαδή και στον τάφο. Ο Προφήτης μας (ειρήνη σ’ αυτόν) είπε:
«Ο Αλλάχ ενδυναμώνει τους πιστούς με την σταθερή πίστη τους, τόσο σε αυτήν την εγκόσμια ζωή όσο και στην αιώνια ζωή.»
(Αβραάμ, 14/17)
εξήγησε ότι το εδάφιο αποκαλύφθηκε σχετικά με τις ευλογίες του τάφου.
(Μπουχάρι, Ερμηνεία, σούρα: 14)
.
Στα βιβλία των χαντίθ αναφέρονται πολλά ιερά χαντίθ σχετικά με την τιμωρία του τάφου. Μερικά από αυτά είναι τα εξής: Ο Προφήτης…
Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) περνώντας από ένα νεκροταφείο, είδε ότι οι νεκροί σε δύο τάφους υπέφεραν από βασανιστήρια εξαιτίας κάποιων μικρών αμαρτημάτων. Ο ένας από τους νεκρούς αυτούς ήταν συκοφάντης στη ζωή του, και ο άλλος δεν πρόσεχε την καθαριότητα από τα ούρα. Τότε ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) πήρε ένα φρέσκο κλαδί, το έκοψε στη μέση και έβαλε από ένα κομμάτι σε κάθε τάφο. Όταν οι σύντροφοί του τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, είπε:
“Ελπίζεται ότι η οδύνη που υφίστανται αυτοί οι δύο θα μετριαστεί, εφόσον αυτοί οι δύο κλάδοι δεν ξεραθούν.”
(Μπουχάρι, Τζαναίζ, 82; Μουσλίμ, Ιμάν, 34; Αμπού Νταβούντ, Ταχάρετ, 26)
διέταξαν.
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε σε ένα άλλο χαντίθ:
“Όταν ο νεκρός τοποθετηθεί στον τάφο, έρχονται δύο μαύροι και γαλαζοπράσινοι άγγελοι, ο ένας ονομάζεται Μουνκέρ και ο άλλος Νεκίρ, και λένε στον νεκρό:
“Τι λες για τον λεγόμενο Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν)?”
Και εκείνος απαντά ως εξής.
«Είναι δούλος και απόστολος του Θεού. Μαρτυρώ ότι δεν υπάρχει θεός άλλος από τον Θεό, και ο Μωάμεθ είναι δούλος και απόστολός Του.»
Τότε οι άγγελοι είπαν:
“Εμείς ξέραμε ότι θα έλεγες κάτι τέτοιο.”
λένε. Έπειτα, διευρύνουν τον τάφο του κατά εβδομήντα πήχεις. Στη συνέχεια, ο τάφος του νεκρού φωτίζεται και λαμπρύνεται. Έπειτα, οι άγγελοι λένε στον νεκρό:
“Ξάπλωσε και κοιμήσου”
λένε. Κι εκείνος;
“Πηγαίνετε στην οικογένειά μου και πείτε τους τι συνέβη.”
είπε. Οι άγγελοι του είπαν:
“Κοιμήσου μέχρι την ημέρα της Ανάστασης, σαν νύφη που ξυπνάει μόνο από τον αγαπημένο της.”
λένε.Αν ο νεκρός είναι υποκριτής, οι άγγελοι θα πουν:
“Τι λες για τον λεγόμενο Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν)?”
Ο υποκριτής απαντάει ως εξής:
“Είχα ακούσει τον κόσμο να λέει διάφορα για τον Μωάμεθ, και εγώ έλεγα τα ίδια. Δεν ξέρω τίποτα άλλο.”
Οι άγγελοι του είπαν:
“Ήξερα ότι θα το έλεγε.”
λένε. Μετά, στο έδαφος
“Πιέστε αυτόν τον τύπο όσο το δυνατόν περισσότερο.”
φωνάζουν. Και ο χώρος αρχίζει να στενεύει. Τόσο πολύ που το άτομο νιώθει σαν να έχουν σφηνωθεί τα κόκαλά του μεταξύ τους.
Αυτή η ταλαιπωρία θα συνεχιστεί μέχρι την ημέρα της κρίσης.”
(Τιρμίζι, Τελετές Κηδείας 70).
Στο Κοράνι αναφέρεται το εξής σχετικά με τη ζωή των μαρτύρων μετά τον θάνατο:
«Μην νομίζετε πως όσοι σκοτώνονται για την πίστη του Θεού είναι νεκροί. Αντίθετα, είναι ζωντανοί και τρέφονται από τον Κύριό τους.»
(Αλ-Ιμράν, 3/169),
«Μην αποκαλείτε νεκρούς εκείνους που σκοτώνονται για την υπόθεση του Θεού. Αντίθετα, είναι ζωντανοί, αλλά εσείς δεν το αντιλαμβάνεστε.»
(Αλ-Μπακάρα, 2/154).
Η άποψη ότι η τιμωρία του τάφου θα επιβληθεί τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα είναι προτιμότερη.
Ωστόσο, αυτή η τιμωρία δεν επιβάλλεται στο σώμα που τοποθετείται στη γη, αλλά στο λεπτό σώμα που η ψυχή, αποχωρισμένη από το σώμα, αποκτά στον κόσμο του τάφου. Μια ομάδα που ανήκει στην Αχλ-ι Σουννέτ είπε ότι η ψυχή είναι μια ουσία που διαπερνά το σώμα, όπως το νερό του τριαντάφυλλου διαπερνά το τριαντάφυλλο.
(Αλίγιουλ-Κάρι, Εξήγηση του Φικχ-ι Εκμπέρ, μετάφραση Γ. Βεχμπί Γιαβούζ, Κωνσταντινούπολη 1979, σελ. 259).
Η στίχος αναφέρει τα εξής:
«Πες: Η ψυχή είναι υπόθεση του Κυρίου μου. Σας δόθηκε ελάχιστη γνώση γι’ αυτήν.»
(Ισραήλ, 17/85).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
