– Οι άνθρωποι που θεωρούμε ισχυρούς ή ατρόμητους στη ζωή (μαφία, αστυνομία, σουλτάνος) είναι άραγε πραγματικά ατρόμητοι;
– Αλλά μήπως εκείνοι που αναφέραμε τα ονόματά τους, αν είναι αμελείς ή πλανεμένοι, είναι άφοβοι;
– Η θρησκεία μας λέει ότι οι άθεοι είναι δειλοί και οι θρησκευόμενοι είναι γενναίοι;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Ο φόβος είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Ωστόσο, όταν διακυβεύονται αξίες, ένας μουσουλμάνος δεν διστάζει να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του. Και όποιος δεν διστάζει να θυσιάσει τη ζωή του, δεν φοβάται εκείνη τη στιγμή.
Ο Θεός εσκεμμένα εμφύσησε μέσα μας το συναίσθημα του φόβου, ώστε να φοβόμαστε τις τρομερές συνέπειες που θα υποστούμε αν δεν υπακούσουμε στις εντολές Του, και να εκπληρώνουμε πλήρως τα καθήκοντά μας απέναντί Του.
Επομένως, ένας μουσουλμάνος με ακλόνητη πίστη δεν φοβάται τίποτα άλλο εκτός από τον Αλλάχ.
Ωστόσο, επειδή η προστασία της ψυχής είναι επίσης πρωταρχικό καθήκον μας, αυτό το αίσθημα φόβου ενεργοποιείται στην καθημερινή ζωή για να προστατεύσουμε την ψυχή μας ή την ψυχή των άλλων, και μας εμφυσεί μια αίσθηση προφύλαξης για να είμαστε προσεκτικοί στις εγκόσμιες υποθέσεις μας.
Σε αυτό το στάδιο, αυτό που μας αναλογεί είναι να παραμείνουμε στον σωστό δρόμο, χωρίς να χαλαρώσουμε την επαγρύπνησή μας. Δηλαδή, δεν πρέπει να κάνουμε τρέλες από απροσεξία, αλλά και δεν είναι σωστό να μην κάνουμε τίποτα από φόβο.
Εκτός από τις εγκόσμιες υποθέσεις μας, το μυαλό και η σύνεσή μας πρέπει να δρουν από κοινού και στο δρόμο του Θεού, και
«Τι μπορώ να κάνω για να είμαι πιο χρήσιμος στο δρόμο του Θεού;»
Απαντώντας στην ερώτησή σας, πρέπει να ενεργούμε με λογική και συνείδηση, δηλαδή να παραμένουμε στην ορθή πορεία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας πιστός που ακολουθεί το δρόμο του Θεού δεν μπορεί να χάσει· είτε θα πετύχει τη νίκη είτε θα γίνει μάρτυρας. Και οι δύο περιπτώσεις έχουν τεράστια ανταμοιβή από τον Θεό.
Όπως σε κάθε περίσταση, έτσι και σε αυτήν, ο Θεός μας δοκιμάζει· θα εκπληρώσουμε άραγε το καθήκον μας όπως πρέπει, ή θα το εγκαταλείψουμε; Στο ιερό κείμενο αναφέρεται (μετάφραση):
«Ή μήπως νομίζετε ότι θα αφεθείτε αδιάκριτοι, χωρίς να διακρίνει ο Αλλάχ εκείνους από εσάς που αγωνίζονται για την πίστη, χωρίς να πάρουν ως φίλους και συμμάχους κανέναν άλλον εκτός από τον Αλλάχ, τον Απόστολό Του και τους πιστούς; Ο Αλλάχ γνωρίζει καλά ό,τι κάνετε.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/16)
Δηλαδή, αφού γίνει υποχρέωση, ο πιστός δεν πρέπει να αποφεύγει τον αγώνα στο δρόμο του Θεού! Αν το αποφεύγει, πρέπει να αμφισβητήσει την πίστη του, γιατί σίγουρα θα έρθει η ώρα της ανάκρισης.
«Γιατί απέφυγες εμένα, ενώ τα σημεία, οι εντολές και οι υποσχέσεις μου ήταν ξεκάθαρες;»
θα κληθεί να λογοδοτήσει ενώπιον της θείας κρίσης.
Εν τω μεταξύ, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε κάτι σχετικά με τον ιερό πόλεμο (τζιχάντ) στο δρόμο του Θεού: η πάλη του ανθρώπου με τις μη ισλαμικές, εγωιστικές επιθυμίες του και η εκπλήρωση του καθήκοντος της διάδοσης του Ισλάμ είναι υποχρέωση, τζιχάντ, για κάθε μουσουλμάνο. Δηλαδή, αν ο γείτονάς μας από τον επάνω όροφο ζει με ελλείψεις στην ισλαμική πίστη και εμείς, φοβούμενοι την αντίδρασή του, δεν του δείξαμε τον σωστό δρόμο με τον κατάλληλο τρόπο και χρόνο, τότε ίσως έχουμε παραμελήσει το πιο σημαντικό καθήκον του τζιχάντ και θα λογοδοτήσουμε γι’ αυτό.
Από την άλλη πλευρά
Ο πόλεμος είναι υποχρέωση της κοινότητας, ενώ η τζιχάντ είναι προαιρετική.
Δηλαδή, η ευθύνη ανήκει στις δυνάμεις ασφαλείας, εκτός αν ο ηγέτης του Ισλαμικού κράτους ορίσει διαφορετικά. Οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι οφείλουν να υποστηρίζουν αυτές τις δυνάμεις υλικά και ηθικά. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τζιχάντ, σας προτείνουμε να διαβάσετε τα σχετικά άρθρα στην ιστοσελίδα μας.
Όσον αφορά τους άθεους;
Ναι, φοβούνται τον θάνατο, και οφείλουν να τον φοβούνται! Διότι αν πεθάνουν στην κατάσταση που βρίσκονται, τους περιμένει μια τρομερή αιώνια τιμωρία, είτε το παραδέχονται είτε όχι.
Όσον αφορά την ατρόμητη και θαρραλέα εμφάνισή τους;
Είτε επειδή θεωρούν τον εαυτό τους παντοδύναμο και αήττητο, είτε επειδή εμπιστεύονται υπερβολικά τις δυνατότητές τους, είτε επειδή χρησιμοποιούν διεγερτικά φάρμακα και θολώνουν τη συνείδησή τους, είτε επειδή ο διάβολος τους έχει πείσει ότι η πορεία τους είναι σωστή, και γι’ αυτό ο Θεός έχει σφραγίσει τις καρδιές και τα μυαλά τους, είτε για όλους αυτούς τους λόγους και άλλες παρόμοιες παράλογες αιτίες.
«Είμαι πιστός»
Είναι σαφές ότι ο Θεός δεν θα βοηθήσει τους μουσουλμάνους που δεν υπακούουν στις εντολές του, εκτός εάν στραφούν πλήρως στο δρόμο του Θεού.
Για παράδειγμα, ας δούμε το κράτος του Ισραήλ με 5 εκατομμύρια Εβραίους και τα γύρω μουσουλμανικά κράτη με ίσως 200 εκατομμύρια ανθρώπους! Για να καταλάβουμε την κατάσταση, ας ρωτήσουμε όλους:
“Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ο λαός μας θα έμπαινε σε μια παράνομη βάρκα με γυναικόπαιδα για να δραπετεύσει σε μια ξένη χώρα που δεν θα τους καλωσορίζει καθόλου ευχάριστα;”
Είμαστε βέβαιοι, και η ιστορία το έχει αποδείξει, ότι όταν φτάσει η στιγμή, αυτό το έθνος θα υπερασπιστεί την πατρίδα του στο δρόμο του Θεού, μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο, χωρίς να κάνει διακρίσεις μεταξύ ανδρών, γυναικών και παιδιών.
Θέλετε ένα παράδειγμα;
Νομίζουμε ότι τα παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία μας, όπως τα γεγονότα στα Δαρδανέλια και η 15η Ιουλίου, είναι παραπάνω από αρκετά.
Η υπόσχεση του Αλλάχ στους πιστούς που βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι.
«υποστήριξη στους πιστούς και φόβος στους απίστους»
Πάντα συνέβαινε, συμβαίνει και θα συμβαίνει. Ο Θεός ποτέ δεν αθετεί την υπόσχεσή Του!
Η προσπάθεια είναι του πιστού, η νίκη ανήκει στον Αλλάχ!
Διαφορετικά, υπό κανονικές συνθήκες, σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, είναι αδύνατο για ένα άτομο, που δεν είναι φτιαγμένο από σάρκα και οστά, να καταλάβει ένα τανκ που ανήκει σε δέκα χιλιάδες ανθρώπους!
Ο Παντοδύναμος Θεός δεν έδωσε τυχαία τη σημαία του Ισλάμ σε αυτό το έθνος -μακριά από εμάς η βλασφημία!
Απάντηση 2:
Φοβία και προσπάθεια να μην φανεί η δειλία.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Είναι σαν να συγκρίνεις κάποιον που πηγαίνει σε τζιχάντ με δική του θέληση και αγάπη, με κάποιον που αναγκάζεται να πάει σε πόλεμο. Και οι δύο θα δείξουν θάρρος στο πεδίο της μάχης.
Πρώτον,
αψηφώντας τη ζωή του και μη φοβούμενος τίποτα, χάριν των ιερών αξιών,
Δεύτερον
Πρέπει να είναι γενναίος για να σώσει τη ζωή του.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι ταυτόχρονα και δειλός και γενναίος. Αυτές οι εκφράσεις δηλώνουν την πηγή της γενναιότητας και της δειλίας. Η πίστη και η υπακοή στον Θεό, όπως είναι η πηγή κάθε καλού, έτσι είναι και η πηγή της γενναιότητας. Όπως κάθε κακό προέρχεται από την απιστία και την πλάνη, έτσι και η δειλία πηγάζει από την ίδια πηγή.
Η ανδρεία των πιστών και η δειλία των απίστων είναι ιδιαίτερα εμφανείς, κυρίως σε περιόδους πολέμου. Δύο είναι οι βασικοί παράγοντες που καθιστούν τον πιστό γενναίο:
1. «Όταν έρθει η ώρα του θανάτου τους, ούτε μια στιγμή δεν θα καθυστερήσουν, ούτε θα προηγηθούν.»
όπως αναφέρεται στο στίχο
“Ο θάνατος είναι ένας και αναπόφευκτος.”
η αλήθεια.
(Αλ-Α’ράφ, 7/34; Γιουνάς, 10/49; Αλ-Ναχλ, 16/61)
Ο στρατιώτης στην πρώτη γραμμή και ο πολίτης στην οπισθοφυλακή απέχουν εξίσου από τον θάνατο. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαφορά απόστασης από τον θάνατο ανάμεσα σε αυτόν που βρίσκεται στο μέτωπο και σε αυτόν που αναπαύεται στο σπίτι του. Πολλοί είναι εκείνοι που συμμετέχουν σε πολλούς πολέμους και πεθαίνουν στο κρεβάτι τους· πολλοί άλλοι, που συμμετέχουν για πρώτη φορά σε πόλεμο, χάνουν τη ζωή τους.
Η περίπτωση του Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Στις τελευταίες στιγμές της ζωής του, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, είπε στους γύρω του:
“Έχω λάβει μέρος σε τόσες μάχες. Δεν υπάρχει ούτε ένα μέλος του σώματός μου που να μην φέρει σημάδι από βέλος, δόρυ ή χτύπημα. Κι όμως, όπως βλέπετε, πεθαίνω στο κρεβάτι μου. Ας βουίζουν τα αυτιά των δειλών!..”
2.
Για τον πιστό, στον πόλεμο υπάρχουν δύο ωραία ενδεχόμενα:
Ή θάνατος ως μάρτυρας, ή νίκη.
(Αλ-Τάουμπα, 9/52)
“Αν πεθάνω, είμαι μάρτυρας, αν ζήσω, είμαι βετεράνος.”
Ένας πιστός που λέει κάτι τέτοιο, σίγουρα θα είναι πιο θαρραλέος από έναν άπιστο που δεν έχει τέτοιες προσδοκίες.
Απάντηση 3:
Όσον αφορά το θέμα της τόλμης,
Θα ήταν ελλιπές να κατανοήσουμε την ανδρεία μόνο ως μη υποταγή στους εχθρούς μας, ως μη φοβία απέναντί τους. Αυτή η έννοια της ανδρείας μπορεί να υπάρξει και σε άτομα που δεν πιστεύουν. Αισθήματα ηρωισμού, φιλοδοξία για επίδειξη, λαχτάρα για χειροκρότημα, προστασία της περιουσίας κ.λπ., μπορούν να ωθήσουν οποιονδήποτε, μουσουλμάνο ή μη, να επιδείξει ανδρεία απέναντι στους εχθρούς και να υπερασπιστεί αυτές τις αξίες. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων είναι ο θάνατος. Ακολουθούν οι ασθένειες και οι συμφορές. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτά με ανδρεία είναι η πίστη. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που δεν πιστεύει στη μεταθανάτια ζωή, που δεν γνωρίζει ότι οι ασθένειες –υπό την προϋπόθεση της υπομονής– αποφέρουν πνευματικά οφέλη, να αντιμετωπίσει αυτά με θάρρος.
Η πίστη είναι μια αφοσίωση.
«Έχει τα ηνία στα χέρια του, έχει τον θησαυρό δίπλα του…»
Η προσήλωση στον Αλλάχ είναι η μεγαλύτερη δύναμη. Η αληθινή πίστη δεν μπορεί να πνιγεί από τα κύματα των γεγονότων, όσο μεγάλα κι αν είναι. Με την υποταγή και την εμπιστοσύνη, ο πιστός στέκεται πάντα πάνω από τα γεγονότα. Τα γεγονότα, όπως και ο ίδιος ο κόσμος, βρίσκονται κάτω από τα πόδια του.
«Όποιος πιστεύει στη μοίρα, απαλλάσσεται από τη θλίψη.»
Ο άνθρωπος θεωρεί όλα τα όργανα και τις αισθήσεις του ως μεγάλη ευλογία και πιστεύει ότι η απόφαση του Κυρίου, ο οποίος τα εκτιμά έτσι, να τον δοκιμάσει με διάφορα γεγονότα, είναι σίγουρα και αυτή μια ευλογία. Με αυτή την πίστη, δεν κλονίζεται από τα γεγονότα, ο κόσμος δεν καταλαμβάνει θέση στην καρδιά του, ούτε απασχολεί το νου του.
Εάν έχει αναλάβει το καθήκον να διαφυλάξει μια παρακαταθήκη, το εκτελεί με ευαισθησία και προσοχή, δεν ανακατεύεται στο αποτέλεσμα και, με εμπιστοσύνη, απολαμβάνει την ευτυχία και στους δύο κόσμους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
