Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Θεός δημιούργησε αγγέλους που δεν έχουν την ικανότητα να αμαρτήσουν και ζώα που δεν φέρουν καμία ευθύνη.
Εκτός από αυτά τα δύο όντα, δημιούργησε τον άνθρωπο, ο οποίος έχει την ικανότητα να είναι τόσο τέλειος όσο οι άγγελοι, αλλά και τόσο κακός όσο τα ζώα που δεν έχουν λογική. Για να κατανοηθούν τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου όντος, δόθηκε στον άνθρωπο ελεύθερη βούληση· η ψυχή, ο διάβολος και οι συμφορές έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη χρήση αυτής της βούλησης.
Όπως, για παράδειγμα, το χρυσό και ο χαλκός διαχωρίζονται με την τήξη τους στη φωτιά, έτσι και οι καλές και κακές ιδιότητες του ανθρώπου διαχωρίζονται, και ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ψυχή και τον διάβολο για να κατανοήσει τον καλό Αμπουμπεκίρ (ρα) και τον κακό Αμπουτζαχίλ. Σημαντικός παράγοντας εδώ είναι και πάλι η ελεύθερη βούληση που δόθηκε στον άνθρωπο.
Επιπλέον, οι σπόροι στην αποθήκη πρέπει να ριχτούν στο έδαφος για να γίνουν δέντρα. Φαινομενικά, το υπέδαφος είναι σκοτεινό και βαρετό. Ωστόσο, ο δρόμος για να γίνεις δέντρο περνάει από εκεί. Αν μείνουν στην αποθήκη για χιλιάδες χρόνια, δεν μπορούν να γίνουν δέντρα.
Και ιδού, ο Θεός στέλνει τον Προφήτη Αδάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), τον Πατέρα μας, που βρισκόταν στην αποθήκη του Παραδείσου, στο χωράφι του κόσμου. Δημιουργεί διάφορες αιτίες για να επιστρέψει στον Παράδεισο ως δέντρο. Οι συμφορές και οι δοκιμασίες που έρχονται στον άνθρωπο, τον βοηθούν να αναπτύξει τις ιδιότητές του, να γίνει σαν δέντρο. Χάρη σε αυτές τις ιδιότητες, ο άνθρωπος, που ήρθε στον κόσμο σαν σπόρος, επιστρέφει στον Παράδεισο ως δέντρο.
Όπως γνωρίζετε, το διαμάντι και ο άνθρακας έχουν την ίδια βάση, τον άνθρακα. Ωστόσο, η διαφορά στην κρυσταλλική δομή τους καθορίζει αν θα είναι διαμάντι ή άνθρακας. Έτσι και η ουσία του ανθρώπου είναι μία. Ο πατέρας του, ο Αδάμ (ας), πλάστηκε από χώμα. Αλλά η διαφορά στην διάταξη καθορίζει αν θα είναι σαν διαμάντι ή σαν άνθρακας. Για να φανεί αυτή η διαφορά, για να γίνει κατανοητό ποιος είναι διαμάντι και ποιος άνθρακας, δόθηκε στον άνθρωπο η ελεύθερη βούληση.
Στον άνθρωπο συμβαίνουν δύο είδη πράξεων, η μία είναι εκούσια και η άλλη αναγκαστική.
Πρώτον
η εμφάνιση του οποίου προϋποθέτει την ανθρώπινη βούληση,
το δεύτερο είναι
Εντελώς πέρα από τη θέλησή του. Στις εκούσιες πράξεις, ο άνθρωπος έχει μόνο την ικανότητα να ζητά, να επιθυμεί, να αποκτά· η δημιουργία όμως ανήκει αποκλειστικά στον Θεό…
Αφού ο δούλος καταβάλει την ελάχιστη προσπάθεια της βούλησής του για να κάνει μια πράξη, τότε η ολική βούληση επεμβαίνει και η πράξη αυτή δημιουργείται.
Οι επιστήμονες λένε ότι σε μια απλή κίνηση, όπως το σήκωμα και το κατέβασμα ενός χεριού, συμβαίνουν πάνω από εβδομήντα διαφορετικές χημικές αντιδράσεις, και κάθε μια από αυτές επαναλαμβάνεται χιλιάδες φορές. Κανένα από αυτά δεν είναι δική μας δουλειά. Αλλά αν εμείς δεν θελήσουμε να σηκώσουμε το χέρι μας, καμία από αυτές τις αντιδράσεις δεν θα συμβεί.
Η ομιλία είναι το αποτέλεσμα της συντονισμένης λειτουργίας πολλών υλικών και πνευματικών οργάνων, από τα χείλη, τη γλώσσα και τους σιελογόνους αδένες, μέχρι τον εγκέφαλο, το νου και τη μνήμη. Ο Θεός δημιουργεί όλα αυτά τα όργανα, αλλά αν εμείς δεν θελήσουμε να μιλήσουμε, τίποτα από αυτά δεν λειτουργεί. Ας φανταστούμε το σώμα μας να μεγαλώνει και να μεγαλώνει, και ας αυξήσουμε τις δραστηριότητες που γίνονται πέρα από τη θέλησή μας, και θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ολόκληρο το σύμπαν.
Η ροή του νερού, όπως και η κυκλοφορία του αίματός μας, δεν εξαρτάται από τη δική του βούληση. Η άνθηση των λουλουδιών, όπως και η ανάπτυξη των μαλλιών μας, δεν γίνεται με δική τους πρωτοβουλία. Η ανατολή και η δύση του ήλιου, όπως και η έλευση και η αναχώρησή μας από τον κόσμο, δεν γίνονται κατά το δοκούν.
Όλες αυτές οι ατέρμονες δραστηριότητες συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αντίθετες πράξεις εκτελούνται παράλληλα σε ξεχωριστές οντότητες. Μια ομάδα έρχεται στον κόσμο, ενώ μια άλλη μπαίνει στον τάφο. Πολλοί ασθενείς θεραπεύονται, ενώ πολλοί υγιείς αρρωσταίνουν. Κάποιοι γελούν και παίζουν, ενώ άλλοι κλαίνε και στενάζουν.
Όλα αυτά είναι διαφορετικές πράξεις, αλλά συμβαίνουν ταυτόχρονα. Όταν αυτές οι άπειρες πράξεις γίνονται αντιληπτές μαζί, αναπτύσσεται η εξής έννοια στη συνείδηση κάθε ανθρώπου με αδιάφθαρτη καρδιά:
Και εγώ, με τη δική μου ελεύθερη βούληση, πρέπει να παραιτηθώ από τη δική μου ελεύθερη βούληση και να ενταχθώ σε αυτόν τον στρατό των υπακοή. Πρέπει να χρησιμοποιώ τη βούλησή μου όχι κατά το δοκούν, αλλά σύμφωνα με τη θέληση του Θεού.
Με αυτόν τον τρόπο, όσοι περνούν τη ζωή τους εντός των ορίων του επιτρεπτού, πετυχαίνουν τη “δοκιμασία της βούλησης” και γίνονται σαν άγγελοι, επιθυμώντας μόνο το καλό. Επειδή φτάνουν σε αυτό το σημείο παρά την εγωιστική φύση τους και τον διάβολο, υπερβαίνουν ακόμα και τους αγγέλους.
Θα θέλαμε να επισημάνουμε μερικά σημεία για να βοηθήσουμε στην κατανόηση του θέματος:
1.
Ο Θεός δοκιμάζει κάθε άνθρωπο με διαφορετικούς τρόπους. Από αυτή την άποψη, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα πετύχουμε αν υπήρχε μια άλλη δοκιμασία. Ακόμη και οι πολύ πλούσιοι και όσοι νομίζουν ότι είναι ευτυχισμένοι, ίσως καταστρέφουν την αιώνια ζωή τους.
Επιπλέον, ο Θεός στέλνει τις μεγαλύτερες δοκιμασίες και συμφορές στους αγαπημένους του υπηρέτες. Αν οι συμφορές και οι δοκιμασίες ήταν κακές, θα τις έστελνε στους αγαπημένους του;
Λέγεται ότι οι συμφορές είναι εκδηλώσεις της θεϊκής οργής. Είναι δυνατόν να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο για κάθε συμφορά;
2.
Γιατί ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν και τους ανθρώπους; Γιατί οι μουσουλμάνοι υφίστανται δεινά σε αυτόν τον κόσμο;
3.
Γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό σε αυτόν τον κόσμο;
4.
Αν ο Θεός εμπόδιζε όποιον ήθελε να κάνει κακό, τότε δεν θα υπήρχε δοκιμασία και όλοι θα αναγκάζονταν να είναι καλοί. Για παράδειγμα, αν έπεφταν τριαντάφυλλα πάνω σε όσους προσεύχονταν και πέτρες πάνω σε όσους δεν προσεύχονταν, την επόμενη μέρα όλοι θα προσεύχονταν. Τότε δεν θα υπήρχε διαφορά ανάμεσα στον Άγιο Αβουμπακρ και τον Άγιο Ομάρ και τον Αβου Τζεχλ, θα ήταν ίσοι. Ακόμα και στην τάξη, κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, οι καθηγητές δεν ανακατεύονται σε ό,τι γράφουμε.
“Αυτή η ορθογραφική παρασπονδία γράφει αυτή την αλήθεια.”
Δεν μας αναγκάζουν. Μας δείχνουν το σωστό και το λάθος και μας αφήνουν να γράψουμε. Έτσι και ο Θεός, αφού μας έχει δείξει το σωστό και το λάθος, μας αφήνει να γεμίσουμε τα βιβλία μας με σωστά ή λάθος πράγματα.
Με βάση αυτά τα γεγονότα, ο Θεός, ο οποίος θα ζητήσει λογαριασμό από τους ανθρώπους για τα κακά που προκαλούν σε άλλους, θα πάρει το δίκιο των αδικημένων από τους δυνάστες και θα ανταμείψει αυτούς τους ταλαιπωρημένους σε υπέροχα μέρη.
Αν ρωτούσες έναν σπόρο που έχει θαφτεί κάτω από τη γη, θα σου έλεγε: «Η θέση μου είναι άσχημη, μακάρι να είχα μείνει στο σπίτι». Αν όμως περίμενε λίγο, θα γινόταν ένα μεγάλο δέντρο και θα αποκτούσε ομορφιές που χιλιάδες σπόροι που έμειναν στο σπίτι για χιλιάδες χρόνια δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποκτήσουν. Αν είχαμε μείνει στον παράδεισο, θα είχαμε παραμείνει σαν σπόροι. Στέλνοντάς μας στο χωράφι του κόσμου, ελπίζουμε να τηρήσουμε την υπόσχεση του κηπουρού μας και, υπομένοντας κάποιες δυσκολίες, να γίνουμε δέντρα και να πάμε στον παράδεισο.
Ξέρετε, κάθε χρόνο κλαδεύονται τα αμπέλια και κόβονται τα κλαδιά τους. Αν ρωτήσετε το αμπέλι, θα σας πει ότι αυτό του κάνει κακό. Ωστόσο, αν δεν γίνει αυτό για δύο χρόνια, θα ξεραθεί. Το κλάδεμα και το κόψιμο είναι προς όφελός του και το καθιστούν πιο παραγωγικό. Οι δυσκολίες και οι λύπες που περνάμε κι εμείς, στην πραγματικότητα, είναι για να μας τελειοποιήσουν. Αλλά μόνο με την προϋπόθεση να υπομείνουμε και να δρούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες του Θεού, του κηπουρού μας.
5.
Γνωρίζουμε ποια πορεία πρέπει να ακολουθήσει ένα καρότο που βγαίνει από το χώμα και περιέχει φώσφορο, για να βρει θέση στο μάτι σας και να ανέλθει στο επίπεδο του ανθρώπινου ματιού. Το καρότο μας λέει…
“Θέλω να φτάσω στο σημείο να γίνω μάτι, αλλά σίγουρα δεν θέλω να μπω μέσα στα δόντια, στο στόμα, στο στομάχι.”
τι θα λέγατε αν έλεγε:
“Άρα, εσύ δεν μπορείς να είσαι ανθρώπινο μάτι.”
Δες, αδελφέ μου. Ο κόσμος είναι μια δοκιμασία. Το φάρμακο είναι η υπομονή και η εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτοί είναι και οι δρόμοι που οδηγούν από αυτό το χωράφι του κόσμου στην κατοικία του Παραδείσου.
Υπό το φως αυτών των εξηγήσεων, μπορούμε να πούμε ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε, ελπίζουμε, θα αποτελέσουν εξιλέωση για τις αμαρτίες σας, εφόδιο για την άλλη ζωή και θα σας φέρουν ευτυχία στην αιώνια ζωή. Το σημαντικό είναι να δρούμε γνωρίζοντας ότι αυτή η ζωή είναι περαστική και να καταφεύγουμε σε Εκείνον.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
