Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρέπει να ξέρουμε τι είναι το πρόβλημα και πόσο σοβαρό είναι.
Ακόμη και το να αφήσει κανείς τα μαλλιά του ακάλυπτα, αν δεν είναι από ανάγκη, είναι αμαρτία και απαγορεύεται.
Ο τρόπος με τον οποίο η μουσουλμάνα γυναίκα πρέπει να καλύπτει το σώμα της, καθώς και το είδος του καλύμματος που μπορεί να φορέσει όταν βρίσκεται κοντά σε άνδρες που δεν είναι συγγενείς της ή όταν βγαίνει στο δρόμο, αναφέρεται σαφώς στο Κοράνι, ενώ έχει διευκρινιστεί και αποδειχθεί μέσα από τα χαντίθ και τις πρακτικές των γυναικών των συντρόφων του Προφήτη. Πέρα από μια απλή επανάληψη, ας δώσουμε τη μετάφραση των σχετικών στίχων, ως μια μορφή επιβεβαίωσης:
«Ω Προφήτη, πες στις γυναίκες σου, στις κόρες σου και στις γυναίκες των πιστών να φορούν τα χιτζάμπ (μανδύες) όταν βγαίνουν έξω. Αυτό θα τις κάνει να αναγνωρίζονται ως ελεύθερες και αξιοπρεπείς και έτσι να μην παρενοχλούνται. Και ο Αλλάχ είναι συγχωρητικός και ελεήμων.»
1
«Μην βγαίνετε έξω επιδεικνύοντας τα στολίδια σας και επιδιώκοντας να τραβήξετε την προσοχή, όπως έκαναν οι γυναίκες της Τζαχιλίγια (προ-ισλαμικής εποχής).»
2
Ενώ η στίχος απαγορεύει την επίδειξη των κοσμημάτων, η 31η στίχος της Σούρας Νουρ εξηγεί σε ποιους μπορεί η γυναίκα να δείξει τα σημεία του σώματός της που πρέπει να καλύπτονται και τα κοσμήματά της:
«Και πες στις πιστές γυναίκες να συγκρατούν τα βλέμματά τους (από το να κοιτάζουν το απαγορευμένο), να διαφυλάσσουν την τιμή και την αγνότητά τους, να μην επιδεικνύουν τα στολίδια τους, εκτός από όσα είναι φανερά, και να καλύπτουν τα στήθη τους με τα μαντήλια τους. Να μην επιδεικνύουν τα στολίδια τους παρά μόνο στους συζύγους τους, στους πατέρες τους, στους πεθερούς τους, στους γιους τους, στους γιους των συζύγων τους, στους αδελφούς τους, στους γιους των αδελφών τους, στους γιους των αδελφών τους, στις γυναίκες τους (τις πιστές), στις δούλες τους, στους υπηρέτες τους που δεν έχουν πλέον ανάγκη από γυναίκες (που έχουν χάσει τη σεξουαλική τους ικανότητα), ή στα παιδιά που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τις γυναικείες ιδιαιτερότητες. Και να μην χτυπούν τα πόδια τους στο έδαφος, για να γίνουν φανερά τα στολίδια που κρύβουν. Ω πιστοί! Επιστρέψτε όλοι μαζί στον Αλλάχ με μετάνοια, για να σωθείτε.»
Σύμφωνα με αυτό, δεν είναι αμαρτία για μια μουσουλμάνα να αποκαλύπτει το κεφάλι της παρουσία άλλων μουσουλμάνων γυναικών και “παιδιών που δεν έχουν ακόμη επίγνωση των κρυφών γυναικείων χαρακτηριστικών”.
Αυτά τα παιδιά είναι μικρά παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να κοιτάζουν τα απόκρυφα μέρη των γυναικών. Δεν υπάρχει υποχρέωση κάλυψης παρουσία μικρών παιδιών που δεν επηρεάζονται σεξουαλικά από τον τρόπο ομιλίας, βάδισης και ντυσίματος των γυναικών. Ωστόσο, εάν το παιδί πλησιάζει την εφηβεία, δεν πρέπει πλέον να μπαίνει σε χώρους με ξένες γυναίκες και οι γυναίκες πρέπει να καλύπτονται παρουσία του.
Στην πρώτη στροφή αναφέρεται
«τζιλμπάμπ»
Οι ερμηνευτές εξηγούν τη λέξη ως εξωτερικό ένδυμα, όπως σεντόνι ή φερετζέ, που καλύπτει το σώμα από την κορυφή ως τα νύχια, ή ως εξωτερικό ρούχο που φοριέται πάνω από το φόρεμα.3
Σύμφωνα με αυτές τις ερμηνείες, όπως αναφέρεται στο ιερό κείμενο, οι πιστές γυναίκες, όταν βγαίνουν έξω, όταν εμφανίζονται σε άνδρες που δεν είναι συγγενείς, όταν βρίσκονται κοντά τους, πρέπει να φορούν ένα επιπλέον κάλυμμα πάνω από τα ρούχα που φορούν στο σπίτι.
Όπως θα παρατηρηθεί, στο 59ο στίχο της Σούρας Αχζάμπ αναφέρεται η ανάγκη οι γυναίκες να φορούν, εκτός από το ένδυμα που καλύπτει τα απόκρυφα μέρη του σώματός τους, και ένα επιπλέον κάλυμμα όταν βγαίνουν έξω. Η αληθινή έννοια της σεμνότητας επιτυγχάνεται μόνο με αυτόν τον τρόπο. Διαφορετικά, η έξοδος της γυναίκας με το ένδυμα που φοράει μέσα στο σπίτι, ανάμεσα στα οικεία της πρόσωπα, δείχνει ότι δεν έχει τηρηθεί η σεμνότητα όπως την επιθυμεί το Κοράνι. Το όνομα αυτού του καλύμματος, είτε είναι τσαρσάφ, φεράτζε, παρδεσύ, μαντό… ό,τι και αν είναι, το ουσιαστικό είναι να αποτελεί ένα εξωτερικό κάλυμμα που σκεπάζει ολόκληρο το σώμα.
Εξάλλου, το πώς οι γυναίκες των συντρόφων του Προφήτη (σ.α.σ.) κάλυπταν το σώμα τους αμέσως μόλις αποκαλύφθηκε η σχετική στίχος, αποτελεί ένα σαφές παράδειγμα. Η Ουμ Σαλάμα, μία από τις ευτυχισμένες συζύγους του Προφήτη (σ.α.σ.),
Αναφέρεται ότι μετά την αποκάλυψη αυτού του στίχου, οι γυναίκες των Ανσάρ βγήκαν έξω φορώντας μαύρα πέπλα, με απόλυτη ευπρέπεια και ηρεμία, σαν να είχαν πουλιά πάνω από τα κεφάλια τους.
Στο τέλος του ιερού στίχου
«Ο Θεός συγχωρεί και ελεεί»
αναφέρεται. Αυτή η συγχώρεση περιλαμβάνει τον τρόπο ντυσίματος των γυναικών σύμφωνα με τα έθιμα της ειδωλολατρικής εποχής, πριν από την αποκάλυψη αυτού του εδαφίου.
Επίσης, το να φορούν οι πιστές γυναίκες λεπτά υφάσματα που αποκαλύπτουν το σώμα τους είναι αντίθετο με την έννοια της σεμνότητας. Κάποτε, μια ομάδα γυναικών από τη φυλή Μπενί Τεμίμ ήρθε στην Αίσα (ρα). Φορούσαν λεπτά ρούχα. Βλέποντας αυτό, η Αίσα (ρα),
«Μια πιστή γυναίκα που πιστεύει στο Σουρ Άν-Νουρ δεν μπορεί να ντύνεται με αυτόν τον τρόπο».
όπως υπενθυμίζει.4
Η Αίσα (ρα), προειδοποίησε τις πιστές γυναίκες να μην εμφανίζονται με ρούχα που θα τραβούσαν την προσοχή των ξένων ανδρών, υπενθυμίζοντάς τους να ντύνονται όπως περιγράφεται και διατάσσεται στις σούρες Νουρ και Αχζάμπ.
Υποσημειώσεις:
1. Αλ-Αχζάμπ, 33/59.
2. Αλ-Αχζάμπ, 33/33.
3. Η Αληθινή Θρησκεία, η Γλώσσα του Κορανίου, VI/3927.
4. Ερμηνεία του Κουρτούμπι, 14/244.
Είναι ντροπή, έγκλημα ή αμαρτία να μην φοράς μαντίλα;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
