– Ποιες είναι οι πνευματικές και θρησκευτικές σοφίες της προσκύνησης;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Με την προσκύνηση, ο άνθρωπος ταπεινώνει το πρόσωπό του, το ωραιότερο και ανώτερο όργανο του σώματος, το κέντρο ελέγχου του σώματος, την έδρα του εγκεφάλου, το υψηλότερο σημείο του σώματος, και το φέρνει στο έδαφος, σε μια θέση κατωτερότητας μπροστά στον Υπέρτατο Κύριο. Αυτή είναι η υπέρτατη πράξη λατρείας που φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στον Κύριό του.
– Η προσκύνηση (σέτζντε) σημαίνει ότι το άτομο, με την είσοδό του στην πιο ταπεινή θέση -εντός των δυνατοτήτων του-, εκφράζει την αγάπη και τον σεβασμό του προς τον Δημιουργό του, τον Αλίγιουλ-Μουτεάλ/Υπέρτατο των Υπερτάτων.
– Η προσκύνηση είναι η έμπρακτη ευχαριστία του ανθρώπου προς τον Κύριό του, τον Δωρητή των ευλογιών, με το μέτωπό του, το κεφάλι του, τα γόνατά του, τα χέρια και τα πόδια του, σε μια ταπεινή στάση, με το πρόσωπό του, τα μάτια του και τα αυτιά του, τα οποία είναι οι μεγαλύτερες ευλογίες του Θεού.
Πράγματι, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) είπε τα εξής, υποδεικνύοντας αυτήν την αλήθεια:
“
Μου δόθηκε εντολή να προσκυνώ επτά σημεία (σε μια άλλη αφήγηση, επτά άκρα). Αυτά είναι: το μέτωπο -και έδειξε με το χέρι του τη μύτη (έτσι η μύτη και το μέτωπο λογίζονται ως ένα)-, τα δύο χέρια, τα δύο γόνατα και οι άκρες (τα δάχτυλα) των δύο ποδιών.”
(Μπουχάρι, Εζάν, 133-134).
– Η προσευχή που αρχίζει με τη φράση «secede vechiye…», την οποία ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) απήγγειλε κατά τη διάρκεια της προσευχής της προσκύνησης, εκφράζει το βαθύ νόημα της προσκύνησης, όπως αναφέρθηκε παραπάνω:
«Το πρόσωπό μου προσκύνησε τον δημιουργό του, εκείνον που το έπλασε με τη δύναμη και την πνοή του, που του έδωσε σχήμα, που τοποθέτησε τα αυτιά του και άνοιξε τα μάτια του.»
”
(Κενζούλ-Ουμμάλ, αριθ. χ. 19811)
Ο Τιρμίζι ανέφερε ότι αυτό το χαντίθ είναι αυθεντικό.
(Τιρμίζι, Σαλάτ, 407).
– Στο Ισλάμ, η υπακοή των νεότερων προς τους μεγαλύτερους είναι θεμελιώδης. Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) είπε:
«Όποιος δεν σέβεται τους μεγάλους και δεν δείχνει συμπόνια στους μικρούς, δεν είναι από εμάς.» (Ματζμαου’ζ-ζεβαιδ, αριθ. 12612)
Αυτός ο κανόνας δείχνει ότι κάθε μικρό ον σέβεται το μεγαλύτερο ανάλογα με το μέγεθός του. Τώρα, μπορούμε να θεωρήσουμε υπερβολικό το να προσκυνάμε τον Αλλάχ, τον Μεγαλύτερο από όλους;
– Ο άνθρωπος τρέφει και εκδηλώνει βαθύ σεβασμό προς όσους του κάνουν καλό. Επιθυμεί να δείχνει αγάπη και σεβασμό και σε όσους κατέχουν αρετές, αξιώματα και γνώσεις. Ένας υπάλληλος, ένας στρατιώτης/ένας κατώτερος αξιωματικός, απολαμβάνει την ίδια την πράξη του σεβασμού που δείχνει στον προϊστάμενό του.
Τώρα, είναι σαφές πόσο δίκαιο είναι να υποκλινόμαστε με σεβασμό ενώπιον του Θεού, ο οποίος μας δημιούργησε από το τίποτα, έκανε τον ήλιο και το φεγγάρι υπηρέτες μας, μας χάρισε τη γη ως τραπέζι ευλογίας και είναι ο αληθινός Κύριός μας. Ενώ δείχνουμε αβίαστα σεβασμό σε έναν μικρό αξιωματούχο, δεν παραλείπουμε να σεβαστούμε ούτε τον κατώτερό μας, γινόμαστε υπηρέτες ενός ανθρώπου για μια μικρή ευεργεσία, δεν θα γίνουμε γελοίοι αν θεωρήσουμε την υποταγή στον Κύριό μας, στον οποίο οφείλουμε όλη την ύπαρξή μας, ως ζήτημα υπερηφάνειας;
– Είναι κοινά αποδεκτό ότι όσο περισσότερο σέβεται κανείς έναν πρεσβύτερο που αξίζει σεβασμού, τόσο περισσότερο μεγαλώνει. Άρα…
Ο προσκυνών τον Θεό δεν ταπεινώνεται, αλλά μεγαλύνεται, αποκτά τιμή και πλησιάζει τον Θεό. Και αυτό είναι η ύψιστη τιμή.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ποιο είναι το νόημα των κινήσεων που γίνονται κατά την προσευχή;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
