– Αισθάνομαι μια πνευματική έλλειψη μέσα μου. Ο άνθρωπος οφείλει να αισθάνεται μια πνευματική ανάγκη απέναντι στις ευλογίες που του χάρισε ο Θεός. Και εδώ ακριβώς αρχίζει το πρόβλημά μου, δεν το αισθάνομαι.
– Ξέρω ότι πρέπει να λατρεύω τον Θεό, και το κάνω, αλλά δεν νιώθω αυτή την ανάγκη πνευματικά στην καρδιά μου. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι το αμαρτωλό είναι αμαρτωλό, αλλά δεν νιώθω την πνευματικότητα που θα με έκανε να το αποφεύγω, νιώθω μια απάθεια στην καρδιά μου, και αυτό συμβαίνει σε κάθε μου πράξη.
– Βοηθήστε με, τι πρέπει να κάνω;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Φυσικά και είναι απαραίτητο. Αυτή η αναγκαιότητα αποδεικνύεται με την πίστη στον Θεό και την υπακοή σε Αυτόν σύμφωνα με αυτή την πίστη.
Ο δρόμος για να δώσουμε ζωή και πνεύμα στη ζωή μας είναι η ζωή του Προφήτη μας (ειρήνη ας είναι μαζί του). Όσο περισσότερο τον παίρνουμε ως παράδειγμα, τόσο περισσότερη ειρήνη θα βρούμε και τόσο περισσότερο θα δείξουμε την αγάπη μας προς τον Θεό:
«Πες: Αν αγαπάτε τον Αλλάχ, ακολουθήστε με, για να σας αγαπήσει και ο Αλλάχ και να σας συγχωρήσει τις αμαρτίες σας. Ο Αλλάχ είναι πολύ συγχωρητικός, πολύ ελεήμων.»
(Αλ-Ιμράν, 3/31)
Ο Χαζρέτι Χανζαλά (ρα) αφηγείται:
Μια μέρα βρισκόμασταν δίπλα στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Μας περιέγραψε τον παράδεισο και την κόλαση με τέτοιο τρόπο, που φαινόταν σαν να τα βλέπαμε με τα μάτια μας.
Αλλά όταν φύγαμε από εκεί και πήγαμε στα σπίτια μας, κοντά στις οικογένειές μας, αρχίσαμε πάλι να γελάμε και να διασκεδάζουμε όπως παλιά.
Λίγο αργότερα, θυμήθηκα την κατάστασή μου, συνήλθα, βγήκα έξω και συνάντησα τον Αμπού Μπακρ (ρα). Του εξήγησα την αμέλεια στην οποία είχα πέσει, λέγοντας: «Έγινα υποκριτής, έγινα υποκριτής». Ο Αμπού Μπακρ (ρα) απάντησε: «Σίγουρα, εμείς οι άνθρωποι πέφτουμε σε τέτοιες καταστάσεις».
Τότε πήγα στον Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) και του εξήγησα την κατάσταση, και εκείνος μου είπε:
«Ω Χανζάλα! Αν ήσασταν και πάλι δίπλα μου, όπως είστε όταν δεν είστε δίπλα μου, οι άγγελοι θα σας χαιρετούσαν στα κρεβάτια σας και στους δρόμους σας. Ω Χανζάλα! Μια ώρα έτσι, μια ώρα αλλιώς.»
[Τιρμίζι, Κιγιάμετ, 59 (2514), Μουσλίμ, Τεβμπέ, 12 (2750)]
Δηλαδή, από αυτήν την αφήγηση καταλαβαίνουμε ότι αυτό που εσείς θεωρείτε έλλειψη και παραπονιέστε ότι δεν το νιώθετε, στην πραγματικότητα είναι η εκδήλωση της τελειότητας της πίστης. Πράγματι, ο κύριος Χανζάλας ένιωσε αυτήν την έλλειψη, αλλά έμαθε από τον Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) ότι δεν είναι δυνατόν να αισθάνεται κανείς αυτό το συναίσθημα διαρκώς. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήξαμε.
Ειλικρινά, η εντολή του Θεού είναι να προσευχόμαστε, να τηρούμε τις εντολές και τις απαγορεύσεις. Διαφορετικά, ενώ τις εκτελούμε, μέσα μας…
(όπως αναφέρατε)
δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε με πνευματική αίσθηση.
Η αίσθηση που αναφέρετε, μάλλον είναι η αίσθηση της ηρεμίας (ιτμι’νάν) που νιώθει η καρδιά μετά την εκπλήρωση των εντολών και των απαγορεύσεων του Θεού. Αυτή η αίσθηση της ηρεμίας θα είναι η ίδια η απτή εκδήλωση της τελειότητας της πίστης.
Αυτό μπορεί να γίνει αισθητό από άτομο σε άτομο και με την πάροδο του χρόνου. Ίσως και ποτέ να μην γίνει. Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι το μέτρο. Το μέτρο μας είναι η τήρηση, πρωτίστως τυπικά, των ρητών εντολών και απαγορεύσεων του Κορανίου και της Σούννας. Θα τηρούμε τυπικά τις εντολές και τις απαγορεύσεις του Αλλάχ, και ο Αλλάχ θα μας δώσει να γευτούμε κάθε τιμή της υπακοής σε Αυτόν. Δεν πρέπει να αμελούμε τις εντολές και τις απαγορεύσεις της Σαρία επειδή δεν τις αισθανόμαστε.
Η τελειοποίηση της πίστης είναι ένα προχωρημένο στάδιο. Η τελειοποίηση της πίστης επιτυγχάνεται με την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της πίστης. Στην ουσία, αυτό είναι κάτι που όλοι χρειαζόμαστε. Ωστόσο, αυτό δεν εξαρτάται από εμάς. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε τις συγκεκριμένες εντολές και απαγορεύσεις του Ισλαμικού νόμου (Σαρία). Η προσπάθεια είναι από εμάς, η επιτυχία και η ευλογία από τον Θεό.
Εν ολίγοις;
Είναι καλό και πολύ θετικό που εσείς αισθάνεστε την έλλειψη μιας τέτοιας πνευματικής αίσθησης και την αναζητάτε. Ωστόσο, δεν θεωρούμε σωστό να το παίρνετε τόσο βαριά στο μυαλό σας επειδή δεν το αισθάνεστε. Διότι αυτό ίσως είναι η κατάσταση όλων μας. Η απόλαυση και η ευχαρίστηση της τελειότητας στην πίστη είναι στα χέρια του Κυρίου. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε στις εντολές και τις απαγορεύσεις που μας έχουν δοθεί.
Ο Θεός να μας οδηγήσει όλους στην τελειότητα της πίστης και να μας χαρίσει τη γλυκύτητα της υπακοής. Για να το νιώσουμε αυτό, ας συνεχίσουμε με όλη μας τη δύναμη στην υπακοή…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
