– Διάβασα μια ρήση του Χασάν Μπασρί, έλεγε ότι, ακόμα κι αν ο άνθρωπος γίνει πετσί και κόκαλο από την προσευχή, αλλά δεν προσέχει αν αυτό που τρώει είναι χαλάλ ή χαράμ, ο Αλλάχ δεν θα δεχτεί την προσευχή του.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρέπει πρώτα να σημειώσουμε ότι οι παραδόσεις των χαντίθ που αναφέρουν ότι η λατρεία εκείνου που τρώει ή φοράει από παράνομο κέρδος δεν είναι αποδεκτή, είναι αδύναμες.
(βλ. Zeynu’l-Irakî Tahricu Ahadisi’l-İhya/μαζί με το Ιχγιά/, II/90).
Επιπλέον, τέτοιες και παρόμοιες παραδόσεις υποδηλώνουν ότι οι προσευχές που γίνονται με ακατάλληλα ρούχα δεν επιτυγχάνουν την τέλεια ανταμοιβή της προσευχής. Δεν σημαίνει όμως ότι η προσευχή καθίσταται άκυρη. Πράγματι, δεν υπάρχει τέτοια διάταξη στα θέματα που ακυρώνουν ή καθιστούν άκυρη την προσευχή.
Σύμφωνα με αυτό, οι προσευχές εκείνου που τρώει ακάθαρτο φαγητό ή προσεύχεται με ακάθαρτα ρούχα είναι έγκυρες.
Σχετικά με αυτό, δύο ζητήματα είναι σημαντικά:
Πρώτον:
Υπάρχει αντιστρόφως ανάλογη σχέση μεταξύ της διάπραξης εγκλημάτων και της υπακοής. Η συνεχής συνύπαρξη αυτών των δύο αντίθετων πόλων υποδηλώνει την ύπαρξη ενός προβλήματος. Ναι, κανείς δεν είναι αθώος εκτός από τους προφήτες. Ωστόσο, η συνεχής διάπραξη εγκλημάτων, η ανταρσία κατά του Θεού, δεν συμβαδίζει με την ειλικρινή πίστη κάποιου που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό και έχει εδραιώσει την μεγαλειότητά Του στην καρδιά του. Τότε, το άτομο πρέπει να αμφισβητήσει την ειλικρίνειά του.
Σε ένα χαντίθ, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Το πιο αγαπητό έργο ενώπιον του Θεού είναι εκείνο που, αν και λίγο, είναι διαρκές.»
(Μπουχάρι, Πίστη, 43).
Εδώ, το ζητούμενο είναι η συνέπεια. Διότι η συνέπεια σε μια εργασία αποδεικνύει την αξία του ατόμου που την εκτελεί, την αποφασιστικότητά του και την πρόθεσή του.
Με βάση αυτό το χαντίθ, είναι επίσης δυνατό να εξαχθεί το ακόλουθο συμπέρασμα:
«Το χειρότερο από τα έργα είναι εκείνο που, αν και λίγο, είναι διαρκές.»
Διότι η συνέπεια λέει πολλά. Είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά το σύστημα, την πρόθεση, την οπτική γωνία, την κρίση, τον εσωτερικό κόσμο, τον χαρακτήρα και τις αρχές του ατόμου.
Πράγματι, σε ένα άλλο ιερό χαντίθ γίνεται η ακόλουθη αξιολόγηση:
“Έγκλημα που διαπράττεται κατ’ εξακολούθηση / κατ’ επανάληψη”
-έστω και μικρό-
δεν παραμένει μικρό. Και ένα έγκλημα -ακόμη και μεγάλο- για το οποίο υπάρχει ειλικρινής μετάνοια, που αντιμετωπίζεται με μετάνοια και συγχώρεση, δεν θεωρείται πλέον μεγάλο.”
(Ακλουνί, ΙΙ/364)
Η αρνητική επίδραση μιας απαγορευμένης τροφής, η οποία διαχέεται σε όλα τα κύτταρα του σώματος, ιδιαίτερα τροφίμων και ποτών, είναι αναμφισβήτητη. Διότι η αλληλεπίδραση σώματος και ψυχής είναι μια επιστημονικά αποδεδειγμένη αλήθεια. Πράγματι, σε ένα χαντίθ (προφητική παράδοση) επισημαίνεται το εξής:
“Όταν ένας πιστός διαπράττει μια αμαρτία, στην καρδιά του
(από πνευματική άποψη)
Δημιουργείται μια μαύρη κηλίδα. Αν το άτομο μετανοήσει, απομακρυνθεί από την αμαρτία και ζητήσει συγχώρεση, η καρδιά του θα γυαλιστεί ξανά. Αν όμως δεν το κάνει και συνεχίσει να αμαρτάνει, οι μαύρες κηλίδες στην καρδιά του θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
«Όχι, οι καρδιές τους έχουν σκουριάσει/χάσει τη λάμψη τους εξαιτίας των αμαρτιών που έχουν διαπράξει».
(Αλ-Μουταφφιφίν, 83/14)
Αυτή είναι η σκουριά που υποδεικνύει το εδάφιο.”
(Ιμπν Μάτζε, Ζουχντ, 29)
Στο Χαντίθ
μετάνοια, “μεταμέλεια”
Έχει περιγραφεί ως εξής: Η συνεχής κατανάλωση ακαθάριστων τροφών και η χρήση ακαθάριστων ενδυμάτων από κάποιον, μπορεί να υποδηλώνει ότι δεν μετανιώνει για τις πράξεις του. Η αδιάκοπη και αμετανόητη χρήση των μέσων διάπραξης αμαρτιών εναντίον του Θεού, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο μια αλαζονική πρόκληση. Πόσο συμβατή μπορεί να είναι η λατρεία ενός τέτοιου ανθρώπου με την σοβαρότητα, την ειλικρίνεια και την υπακοή;
Πιστεύουμε ότι η αξιολόγηση του Χαζράτ Χασάν-ι Μπασρί πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο που αναφέρθηκε παραπάνω.
Δεύτερον:
Η εγκληματικότητα και η υπακοή είναι δύο διαφορετικά φαινόμενα. Ο άνθρωπος, ο οποίος υπόκειται σε δοκιμασία, έχει δημιουργηθεί με την ικανότητα να διαπράττει εγκλήματα και να υπακούει.
«Αν εσείς δεν αμαρτάνατε, ο Θεός θα σας εξάλειφε και θα δημιουργούσε γενιές που θα αμάρταναν, ώστε να τις συγχωρήσει.»
(Μουσλίμ, Τεβμπέ, 9-11)
Στο χαντίθ αυτό τονίζεται η ανθρώπινη φύση. Φυσικά, δεν πρόκειται για υποκίνηση σε έγκλημα. Αντίθετα, αυτό που εκφράζεται είναι το γεγονός ότι η ανθρώπινη φύση είναι επιρρεπής στην αμαρτία, και ότι αν ο άνθρωπος μετανοήσει και ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό, η συγχώρεσή του δεν είναι δύσκολη υπόθεση για τον Θεό, και ότι ο Θεός ευχαριστιέται να συγχωρεί τους δούλους του.
Υπό το φως αυτών και παρόμοιων χαντίθ, μπορεί να ειπωθεί ότι,
Η ύπαρξη μιας αμαρτίας δεν αναιρεί την ύπαρξη μιας αρετής.
Την ημέρα της Κρίσεως, στο Μεγάλο Δικαστήριο, τα καλά και τα κακά έργα των ανθρώπων θα ζυγιστούν σύμφωνα με το μέτρο της υπέρτατης δικαιοσύνης του Θεού.
Αυτός που έχει πενήντα ένα τοις εκατό καλές πράξεις θα σωθεί.
(Δείτε, για παράδειγμα, το Σουρέ Κάρια).
Αυτό δείχνει ότι ένα μείον δεν αναιρεί ένα συν.
“Όποιος κάνει καλό, έστω και όσο ένα ατομικό βάρος, θα το δει, και όποιος κάνει κακό, έστω και όσο ένα ατομικό βάρος, θα το δει.”
(Ζιλαζάλ, 99/8).
Σε κάποιον που είναι μονόφθαλμος
“Τύφλωσέ του και το άλλο μάτι!”
Σε κάποιον που είναι κωφός στο ένα αυτί.
“Κόψε και τ’ άλλο αυτί του!”
Λέγεται;
Όπως ακριβώς ένας άνθρωπος δεν ευθύνεται για το έγκλημα κάποιου άλλου, έτσι και οι καλές πράξεις ενός ανθρώπου δεν μπορούν να ακυρωθούν εξαιτίας των κακών πράξεών του.
Για παράδειγμα, θα αφαιρούνταν ο τίτλος ενός καθηγητή λόγω φιλαργυρίας; Θα ακυρωνόταν το πτυχίο ενός γιατρού επειδή είναι σκληρόκαρδος; Κάτι τέτοιο…
Η αμοιβή της νηστείας ενός ατόμου που δεν προσεύχεται δεν ακυρώνεται.
Ωστόσο, η προσευχή κάποιου που φοράει, τρώει και πίνει επιτρεπόμενα πράγματα, δεν είναι η ίδια με την προσευχή κάποιου που τρώει, πίνει και φοράει απαγορευμένα πράγματα. Ακόμα κι αν και οι δύο προσευχές είναι έγκυρες, η ανταμοιβή τους σίγουρα δεν θα είναι η ίδια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
