Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν είναι δυνατόν να θεσπιστεί ένα τυποποιημένο μέτρο σε αυτό το θέμα. Μερικές φορές μπορεί κανείς να πάει στο χώρο εργασίας του ατόμου, μερικές φορές στο σπίτι του. Αυτό εξαρτάται από τις κοινωνικές σχέσεις, την οικειότητα και την εγγύτητα με το συγκεκριμένο άτομο.
Το σημείο που τονίζεται στο χαντίθ αφορά το να μην ζητάει κανείς ελεημοσύνη για τον εαυτό του και να μην επαιτεί όταν δεν έχει ανάγκη.
Πράγματι, σύμφωνα με την αφήγηση του Μπουχάρι, ο Αμπού Σαΐντ αλ-Χουντρί είπε: Κάποιοι από τους Ανσάρ ζήτησαν από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) (ελεημοσύνη). Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) τους έδωσε. Μετά ζήτησαν ξανά. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) τους έδωσε ξανά. Τελικά, τα υπάρχοντά του εξαντλήθηκαν. Στη συνέχεια, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
“Δεν θα κρύψω ποτέ από εσάς ό,τι έχω από τα χρήματα της φιλανθρωπίας. Ποιος…”
(από την επαιτεία)
Αν κάποιος επιθυμεί να προστατευτεί από την αμαρτία, ο Αλλάχ τον καθιστά ενάρετο. Αν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει αυτάρκεια από τους ανθρώπους, ο Αλλάχ τον καθιστά πλούσιο. Αν κάποιος επιθυμεί να υπομείνει, ο Αλλάχ του χορηγεί υπομονή. Σε κανέναν δεν έχει δοθεί ευλογία καλύτερη και ευρύτερη από την υπομονή.
(Μπουχάρι, Ζακάτ, 51).
Ο Αμπού Χουρεϊράς αφηγείται: Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) είπε:
«Ορκίζομαι σε Εκείνον που κρατά την ψυχή μου στα χέρια Του, ότι το να πάρει κάποιος από εσάς το σχοινί του και να μαζέψει ξύλα στην πλάτη του, είναι καλύτερο από το να πάει σε κάποιον και να του ζητήσει ελεημοσύνη. Εκείνος στον οποίο θα ζητήσει, είτε θα του δώσει είτε όχι.»
(και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει ταπείνωση)
”
(βλ. ανωτέρω).
Η επαιτεία που κατακρίνεται εδώ αναφέρεται στην περίπτωση όπου κάποιος ζητιανεύει, όχι επειδή έχει ανάγκη, αλλά για να συσσωρεύσει περισσότερα αγαθά. Πράγματι, στο Μουσλίμ αναφέρεται ένα τέτοιο χαντίθ:
“Όποιος ζητάει ελεημοσύνη από τους ανθρώπους με σκοπό να αυξήσει τον πλούτο του, ζητάει φωτιά.”
(Μουσλίμ, Ζακάτ 35)
Δηλαδή, όποιος ζητιανεύει με σκοπό να αυξήσει τα υπάρχοντά του, ενώ δεν έχει ανάγκη, διαπράττει έγκλημα.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, εξήγηση του σχετικού χαντίθ).
Διαφορετικά, η συγκέντρωση βοήθειας ή η λήψη υποτροφίας για λογαριασμό κάποιου άλλου είναι αξιέπαινη πράξη. Πράγματι,
«Όποιος υποδεικνύει μια καλή πράξη / γίνεται αιτία για αυτήν, λαμβάνει την ίδια αμοιβή με εκείνον που την έκανε.»
(Ματζμαου’ζ-Ζεβαιδ, 1/166; 3/137)
Το εν λόγω ιερό χαντίθ υποδεικνύει τη σημασία της παροχής βοήθειας με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο.
«Να βοηθάτε ο ένας τον άλλον στην αρετή και στην ευσέβεια.»
(Αλ-Μα’ίντα, 5/2)
στο εδάφιο που αναφέρεται –
εντός του νόμιμου πλαισίου
– έχει τονιστεί η ανάγκη για αλληλεγγύη σε όλες τις μορφές.
Αρκεί, κατά τη λήψη αυτών των βοηθημάτων, των ζακατ, των ελεημοσυνών και των υποτροφιών, οι άνθρωποι να μην παγιδεύονται με κάποιες απάτες, να μην ντροπιάζονται και να μην τους αποσπούν κάτι παρά τη θέλησή τους, να μην ασκείται πίεση από το περιβάλλον για να ληφθεί από το άτομο ένα ποσό μεγαλύτερο από αυτό που επιθυμεί. Αυτά και παρόμοια σημεία είναι σημαντικά σε αυτό το θέμα. Μόνο όσον αφορά την ενθάρρυνση των άλλων.
-αναφορά στην κατάσταση ορισμένων χορηγών υποτροφιών
– Μπορούν να αναφερθούν ορισμένα γεγονότα. Ο Κύριός μας (σ.α.σ.) ενθάρρυνε τους ανθρώπους να πολεμήσουν και η ποσότητα των αγαθών που έφεραν…
-Όπως στα παραδείγματα των Αβουμπακρ, Ομάρ και Οσμάν (Ραδιγιαλλαχού ανχούμ)-
έχει διατυπωθεί σαφώς.
Ως πιστοί, οφείλουμε να έχουμε καλή γνώμη ο ένας για τον άλλον. Όταν βλέπουμε μια ξεκάθαρη αδικία, πρέπει να προσπαθούμε να το πούμε ή να το κάνουμε να ειπωθεί σε όσους εμπλέκονται. Είναι προς το συμφέρον μας να απέχουμε από πράγματα που οδηγούν σε κουτσομπολιό.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
