Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δέκα ευαγγελισμένοι (ή Δέκα που έλαβαν χαρμόσυνες ειδήσεις)
Πρέπει να εξετάσουμε την αλήθεια και τη σοφία της είδησης για την είσοδο στον παράδεισο ορισμένων συντρόφων του Προφήτη, με πρώτο τον ίδιο τον Προφήτη, από τρεις οπτικές γωνίες.
α.
Από θεολογική άποψη, γίνεται κατανοητό ότι όσοι έχουν ευαγγελιστεί τον παράδεισο, τοποθετούνται σε μια θέση σύμφωνα με την άπειρη γνώση του Θεού. Ο Θεός, με την άπειρη γνώση Του, είδε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα απέχουν από πράξεις που θα τους οδηγούσαν στην κόλαση, και ως απόδειξη αυτής της θεϊκής γνώσης, υπέδειξε την κατάστασή τους στην αιώνια ζωή. Με αυτό, έδειξε ότι ο Θεός γνωρίζει ποιος θα πάει στον παράδεισο και ποιος στην κόλαση, και ότι αυτή η γνώση –από ανθρώπινη άποψη– δεν συνεπάγεται μια αναγκαστική πορεία, αλλά ότι η πορεία αυτή καθορίζεται από την ελεύθερη βούλησή τους. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε αυτή η ελεύθερη βούληση, παρουσιάζεται στους ανθρώπους ως ζωντανό παράδειγμα από τη ζωή αυτών των ατόμων.
β.
Από την πλευρά του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), όσοι έχουν ευαγγελιστεί τον Παράδεισο, με το να παραμείνουν πιστοί και αφοσιωμένοι στο Ισλάμ καθ’ όλη τη ζωή τους, με το να υπακούουν περισσότερο από όλους στις εντολές και τις απαγορεύσεις του Θεού και τελικά με το να πεθάνουν με πίστη, μαρτυρούν αδιαμφισβήτητα την αλήθεια της προφητείας του Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν). Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο Αμπού Λαχέμπ, με τη ζωή του, με το θάνατό του, με την απιστία του και την άρνησή του να πιστέψει, επιβεβαίωσε το Κοράνι/την αόρατη είδηση της Σούρας Τεμπέτ, όπως και όσοι έχουν ευαγγελιστεί τον Παράδεισο…
Οι Δέκα Ευαγγελισμένοι
ε
Και άλλοι, με τη ζωή τους, με το θάνατό τους, με την αποχή τους από κάθε γραμμή που έρχεται σε αντίθεση με την πίστη, το Ισλάμ, το Κοράνι, επιβεβαίωσαν και έφεραν στο φως την προφητική είδηση του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) γι’ αυτούς.
γ.
Αν εξετάσουμε το ζήτημα από την οπτική γωνία των Δέκα Ευαγγελισμένων, θα διαπιστώσουμε ότι, παρά τα όσα υπέστησαν, απείχαν περισσότερο από τον καθένα από την ανυπακοή στον Θεό και συνέχισαν τις λατρευτικές τους υποχρεώσεις νυχθημερόν.
Σχετικά με αυτό, ανακύπτει η εξής ερώτηση:
–
Μήπως με αυτή τη στάση τους έδειξαν υπερβολική εύνοια σε αυτό το ευαγγέλιο – Θεός φυλάξοι – ή μήπως υπάρχει κάποια άλλη σοφία πίσω από αυτό;
Σε απάντηση, θεωρούμε αρκετό να επισημάνουμε τα εξής γεγονότα. Πρώτα απ’ όλα, γνώριζαν καλά ότι αυτή η υπέροχη ευαγγελία συνδέεται άμεσα με την καλή τους απόδοση. Η υιοθέτηση μιας αντίθετης στάσης θα σήμαινε μια προσπάθεια να μην πραγματοποιηθεί αυτή η ευαγγελία, καθώς και μια στάση που θα έβλαπτε την πίστη τους, ισοδυναμώντας με την αμφισβήτηση των αόρατων μηνυμάτων του Θεού και του Αποστόλου Του (ειρήνη σ’ αυτόν). Η υιοθέτηση μιας λανθασμένης στάσης, που θα σήμαινε ότι μια είδηση στην οποία πίστευαν δεν ήταν αληθινή, θα ήταν μια ανεξήγητη πνευματική παραφροσύνη.
Μια άλλη ερώτηση σχετικά με το θέμα είναι:
-όπως υποδεικνύεται στην ερώτηση-
Το ερώτημα είναι: Πώς συμβιβάζεται η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια που παρέχει η εγγύηση που προκύπτει από την εν λόγω ευαγγελία, με τον φόβο του Θεού, ο οποίος αναφέρεται στο Κοράνι ως απαραίτητη προϋπόθεση της πίστης;
Αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί και ως εξής: Η εγγύηση του Παραδείσου δεν εμποδίζει τον φόβο του Θεού και την αδιάλειπτη υπακοή σε Αυτόν. Ο φόβος του Θεού έχει πολλά επίπεδα. Κάποιοι φοβούνται την τιμωρία του Θεού, άλλοι την οργή Του, και άλλοι φοβούνται να προσβάλουν τη χάρη Του, να δείξουν την παραμικρή ασέβεια απέναντι στη μεγαλοσύνη Του. Ο φόβος και η ευσέβεια εκείνων που έχουν φτάσει στο επίπεδο της εγγύησης του Παραδείσου είναι ένας τέτοιος λεπτός φόβος. Πράγματι, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) αν και γνώριζε ότι θα πάει στον Παράδεισο…
«Εγώ φοβάμαι τον Θεό περισσότερο από όλους εσάς.»
είπε.
Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που δεν νιώθουν τύψεις ακόμα και αν δεχτούν χαστούκι, ενώ άλλοι αρρωσταίνουν από την παραμικρή επίπληξη. Φυσικά.
Οι Δέκα Ευαγγελισμένοι
Όσοι έλαβαν την ευαγγελία του παραδείσου ανήκουν σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων. Γνώριζαν ότι η ευαγγελία του παραδείσου δεν σήμαινε απαραίτητα την αποφυγή της τιμωρίας της κόλασης, ούτε την απουσία οποιασδήποτε επίπληξης από τον Θεό. Ο φόβος τους πήγαζε από λεπτές, διακριτικές ανησυχίες: την πιθανότητα να υποστούν μια τέτοια επίπληξη, να προσβάλουν την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού, να φανεί αχαριστία απέναντι στις αμέτρητες ευλογίες του, συμπεριλαμβανομένης αυτής της ευαγγελίας, και να υποτιμήσουν το δώρο της καθοδήγησης που τους χάρισε. Εν ολίγοις:
«Στον ξέροντα, η μύγα είναι σαν βιολί, στον άσχετο, το τύμπανο και η φλογέρα είναι λίγα.»
όπως τονίζεται στην παροιμία,
Οι Δέκα Ευαγγελισμένοι
Ήταν άνθρωποι που έτρεμαν την παραμικρή ασέβεια προς τον Θεό, έστω και όσο το φτερό ενός κουνουπιού, και φοβούνταν την παραμικρή επίπληξη από Εκείνον.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Η αναφορά ότι ο Αμπού Λαχέμπ θα πάει στην κόλαση και η υπόσχεση του παραδείσου σε κάποιους συντρόφους του Προφήτη…?
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
σωτηρία
Ευχαριστώ για την ωραία απάντησή σας…
