– Πώς μπορεί να θεωρηθεί πρόοδος κάτι που καταστρέφει τον εγκέφαλο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Καταστάσεις όπως ο φόβος, η λύπη και η στενοχώρια, με την προϋπόθεση να μην είναι υπερβολικές.
Αυτό όχι μόνο συμβάλλει στην απόλαυση της ζωής, αλλά βοηθά και την βιολογική καρδιά να λειτουργεί πιο υγιεινά. Οι ειδικοί λένε ότι η καρδιά που είναι διαρκώς γεμάτη χαρά έχει πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσει αρρυθμίες, διαταραχές και κρίσεις, σε σύγκριση με μια καρδιά που έχει περάσει από δοκιμασίες με λύπες και δυσκολίες.
Ο φόβος του Θεού δεν μοιάζει με τους άλλους φόβους.
Υπάρχει μια ευχαρίστηση και απόλαυση που βιώνει υποσυνείδητα όποιος φοβάται τον Θεό. Διότι οι φόβοι προκύπτουν επειδή προκαλούν βλάβες. Η πηγή των φόβων είναι οι αναμενόμενες βλάβες. Ωστόσο,
Φόβος Θεού
είναι ένας παράγοντας που αποτρέπει τις βλάβες. Διότι ο πιστός φοβάται τον Θεό. Ο πιστός, με την συνείδηση της πίστης, γνωρίζει ότι ο φόβος του Θεού που υπάρχει μέσα του, έχει τη δυνατότητα να τον σώσει από τους φόβους της μετά θάνατον ζωής και να αποτρέψει τις βλάβες.
Αυτή η συνείδηση πίστης μετατρέπει τον φόβο του Θεού στον πιστό σε αγάπη για τον Θεό και προσφέρει ανείπωτες απολαύσεις. Διότι σε αυτόν τον φόβο υπάρχει η ευαρέσκεια του Θεού, η ικανοποίησή Του, η συγχώρεσή Του, η ανταμοιβή Του. Λέγεται πως όποιος φοβάται, χίλιες φορές χαίρεται. Ποιος δεν θα αγαπούσε έναν φόβο που είναι το κλειδί του Παραδείσου;
Βασικά, κάθε πιστός
«Αγαπάει την ομορφιά του Θεού και φοβάται τη μεγαλοπρέπειά του.»
Η δύναμη, η μεγαλοσύνη και η δόξα του Θεού,
Καχχάρ
και
Τζεμπάρ
Όταν αναλογιζόμαστε ονόματα που εκφράζουν δέος, όπως το Τζελάλ, γεννιέται φόβος στην καρδιά. Αυτός ο φόβος είναι καθήκον της καρδιάς, άρα και λατρεία. Ομοίως, ο άνθρωπος πρέπει να αναλογίζεται τη χάρη, τη γενναιοδωρία και τη συγχώρεση του Θεού,
Ραχμάν, Ραχίμ, Κερίμ, Γαφάρ, Ρεζζάκ
Όταν σκέφτεται τα ονόματα του Θεού που εκφράζουν την ομορφιά Του, γεννιέται στην καρδιά του ένα αίσθημα αγάπης. Η αγάπη για αυτές τις ομορφιές είναι καθήκον και λατρεία της καρδιάς. Η αγάπη για τον Θεό και ο φόβος Του δεν μοιάζουν με την αγάπη ή τον φόβο που τρέφουμε για τα πλάσματα. Υπάρχουν μέτρα και όρια σε αυτά.
Το μέτρο της αγάπης, όπως σαφώς αναφέρεται και στο ιερό κείμενο, είναι η υπακοή στον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν), τον αγαπημένο του Θεού.
«Πες: «Αν αγαπάτε τον Αλλάχ, ακολουθήστε με»
(ύπνος).
Ώστε να σας αγαπήσει και ο Αλλάχ και να συγχωρήσει τις αμαρτίες σας. Διότι ο Αλλάχ είναι Πολλή Συγχωρητικός και Ελεήμων.
(Αλ-Ιμράν, 3/31)
Επομένως, το μέτρο της αγάπης σου είναι οι ενάρετες πράξεις και η υπακοή στον Αγγελιοφόρο του Θεού.
Ομοίως, το μέτρο του φόβου
είναι η ευσέβεια
Είναι να απέχει κανείς από τα απαγορευμένα, να φοβάται την πολυθεΐα, να μην αφήνει την καρδιά του να αιχμαλωτιστεί από τα δημιουργήματα. Έτσι, οι σοφοί άνθρωποι αγαπούν και τις καλές πράξεις και την ευσέβεια. Όπως αγαπούν να τελούν τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις, έτσι και απέχουν από τα απαγορευμένα με δική τους θέληση και αγάπη.
Οι ακόλουθες εκφράσεις του Μπεντιουζζαμάν Χαζретлери (Bediüzzaman Hazretleri) επί του θέματος αυτού θα πρέπει να μας καθοδηγήσουν:
«Ναι, ο γνώστης του Θεού, ευχαριστιέται με την αδυναμία και τον φόβο του Θεού (παίρνει ευχαρίστηση από τον φόβο του Θεού).»
Ναι, η ευλάβεια (ο φόβος του Θεού) έχει γλυκύτητα. Αν ένα παιδί ενός έτους είχε νου και το ρωτούσαν:
“Ποια είναι η πιο νόστιμη και η πιο γλυκιά σου στιγμή;”
Ίσως πει:
«Είναι η κατάσταση κατά την οποία, κατανοώντας την αδυναμία και την ατέλειά μου, και φοβούμενος το τρυφερό χαστούκι της μητέρας μου, καταφεύγω και πάλι στην στοργική αγκαλιά της.»
Εντούτοις, όλη η τρυφερότητα των μητέρων είναι μονάχα μια σπίθα, μια εκδήλωση της θείας ευσπλαχνίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι τέλειοι άνθρωποι βρήκαν τόση ευχαρίστηση στην αδυναμία και τον φόβο του Θεού, που αποποιήθηκαν με σφοδρότητα τη δική τους δύναμη και ικανότητα, καταφεύγοντας στον Θεό με αδυναμία. Έκαναν την αδυναμία και τον φόβο τους μεσολαβητές για τον εαυτό τους.
(βλ. Λόγοι, Έβδομος Λόγος)
Ενός παιδιού,
“να ξεφεύγει από το τρυφερό χαστούκι της μητέρας του και πάλι να καταφεύγει στην αγκαλιά της”
Το παράδειγμα διδάσκει ότι οι πιστοί που φοβούνται την οργή του Θεού πρέπει να καταφεύγουν και πάλι στο έλεος του Θεού. Επίσης, το παράδειγμα δείχνει πώς ένας πιστός, αποφεύγοντας το αμαρτωλό, φτάνει στο θεάρεστο, και με την ενασχόληση με την ευσέβεια, επιτυγχάνει τις καλές πράξεις.
Ευλάβεια
,
η διαφυγή του ανθρώπου από την κόλαση,
καλή πράξη
Εάν η προσευχή θεωρηθεί ως το τρέξιμο προς τον παράδεισο, τότε και οι δύο φέρνουν τον υπηρέτη πιο κοντά στον Κύριό του και τον οδηγούν στην ευαρέσκειά Του.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
