Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στο έργο του αλ-Βακίντι με τίτλο “αλ-Μεγαζί” υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές σχετικά με αυτό το θέμα.
Σύμφωνα με μια εκδοχή,
Ενώ οι ειδωλολάτρες ετοιμάζονταν στρατιωτικά για τη μάχη του Μπαντρ, μια μέρα ο Άδδας είδε τους κυρίους του, Ούτμπα και Σέιμπα, να επισκευάζουν τα όπλα και τις πανοπλίες τους και ρώτησε το λόγο. Εκείνοι απάντησαν:
«Θυμάσαι εκείνον τον άντρα που κάποτε ήρθε και έμεινε στον κήπο μας στην Ταΐφ; Σε είχαμε στείλει να του προσφέρεις λίγα σταφύλια. Ε, λοιπόν, ετοιμαζόμαστε να πολεμήσουμε αυτόν τον άντρα.»
είπαν. Τότε ο Άδδας τους είπε:
«Ορκίζομαι στον Θεό, είναι προφήτης, μην πολεμάτε μαζί του».
είπε. Ωστόσο, εκείνοι δεν τον άκουσαν και πήγαν στον πόλεμο. Ο Άδδας, παρά τη θέλησή του, αναγκάστηκε να συμμετάσχει στη μάχη του Μπαντρ μαζί με τους κυρίους του και σκοτώθηκε εκεί μαζί τους. (Βακίδι, αλ-Μεγαζί, σ.29)
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή:
Ο Άδδας στάθηκε στο δρόμο που οδηγούσε προς την περιοχή Μπεντρ και, όταν ο Ούτμπα και ο Σέιμπα έφτασαν, τους αγκάλιασε και
“Ορκίζομαι στον Θεό, είναι προφήτης, μην τον πολεμάτε. Μα την αλήθεια, τρέχετε προς τον θάνατο.”
είπε. Και όταν άκουσαν ειδικά το διάσημο όνειρο της Ατίκας, πήγαν στον αδελφό του Ούτμπα, Σέιμπα, και του είπαν:
“Αυτό το όνειρο αποδεικνύει ότι τα λόγια του Άδδας είναι αληθινά.”
είπε και αποφάσισαν να επιστρέψουν. Ωστόσο, ο Αμπού Τζαχλ δεν τους άφησε και, παρά τη θέλησή τους, τους ανάγκασε να συμμετάσχουν στη μάχη. Αλλά ο Άντας επέστρεψε από το δρόμο και δεν συμμετείχε στη μάχη. Σύμφωνα με τον Βακίντι, αυτή η αφήγηση είναι πιο ισχυρή. (ό.π., σ. 30-34 – ελ-Μεκτεμπουτ’σ-σάμιλε; Α. Κιοκσάλ, Ιστορία του Ισλάμ, ΙΙ/113).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
