– Σύμφωνα με τον Αμπού Χανίφα, για ποια βιβλία δεν κόβεται το χέρι;
– Για παράδειγμα, ισχύει η περικοπή για βιβλία επιστημονικών γνώσεων που δεν περιέχουν θρησκευτικές γνώσεις, όπως βιβλία Μαθηματικών, Γεωμετρίας, Ιστορίας;
– Κόβεται για το λεξικό;
– Ισχύει η έκπτωση για βιβλία που περιέχουν ιστορίες και παραβολές που προκαλούν σκέψη και διδάσκουν;
– Κόβεται για το μυθιστόρημα;
– Ποιες είναι οι απόψεις των 3 μαθητών του Αμπού Χανίφα σχετικά με αυτό το θέμα;
– Ποια είναι η νομολογία των άλλων δογμάτων επί του θέματος;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Για να θεωρηθεί ότι έχει διαπραχθεί το έγκλημα της κλοπής, πρέπει να υπάρχουν ο δράστης, το κλεμμένο αντικείμενο και η πράξη της κλοπής.
Ισχύουν ορισμένες προϋποθέσεις.
Αυτά ισχύουν ακόμα και αν υπάρχουν μερικές διαφορές απόψεων μεταξύ των διαφόρων σχολών της ισλαμικής νομολογίας, όσον αφορά τον δράστη του εγκλήματος.
η ύπαρξη πρόθεσης διάπραξης εγκλήματος, η ιδιοκτησία του κλεμμένου αγαθού από άλλον, η φύλαξή του και η ύπαρξη νομικής και οικονομικής αξίας, η κρυφή αφαίρεση αυτού του αγαθού
όπως είναι οι παρακάτω όροι.
Οποιεσδήποτε παρόμοιες ενέργειες και απόπειρες που δεν εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία είναι είτε
τιμωρία ταζίρ
παραμένει μια πράξη που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του νόμου ή θεωρείται απλώς ως παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων και θρησκευτική ευθύνη.
Αυτό που κλάπηκε, νομικά
τόσο υλικός όσο και πνευματικός
Η προϋπόθεση της καταμέτρησης αποτελεί μια προσαρμοσμένη μορφή μιας γενικής προϋπόθεσης που αναζητείται σε όλες τις συμβάσεις και τις νομικές σχέσεις. Οι ισλαμιστές νομικοί θεωρούν ότι για να θεωρηθεί κάτι ως περιουσία, πρέπει να είναι κάτι που οι άνθρωποι…
το να έχει γίνει συνήθεια η απόκτηση,
συγκλίνων
για να μπορέσει να υπάρξει, πρέπει να υπάρχει και αυτό το πράγμα
απαιτείται η νομική δυνατότητα της χρήσης/εκμετάλλευσης
θα δουν.
Ο Αμπού Χανίφα θεωρούσε ότι πράγματα όπως το κρέας και το δέρμα νεκρών ζώων, που δεν έχουν αξία ιδιοκτησίας, ή πράγματα όπως τα άχυρα, το σανό, το χορτάρι και το ξύλο, που ήταν άφθονα στην εποχή του και δεν είχαν οικονομική αξία και δεν τα χρειαζόταν ο κόσμος, ή φρέσκα τρόφιμα όπως φρούτα και λαχανικά, που δεν αποθηκεύονταν, χαλιόντουσαν γρήγορα και καταναλώνονταν αμέσως, καθώς και το κρέας, το ψωμί και παρόμοια αγαθά, και ομοίως το Κοράνι, τα θρησκευτικά βιβλία ή τα επιστημονικά έργα…
δεν θα επιβάλλεται η ποινή του χαντ στον κλέφτη
υιοθετεί την άποψή του. Ο Αμπού Χανίφα, μεταξύ άλλων σκέψεων, θεωρεί ότι αυτά τα αγαθά νομικά…
λαμβάνοντας υπόψη το ζήτημα του εάν θεωρείται ή όχι αναπόσπαστο μέρος.
πρέπει να είναι.
Οι νομικοί άλλων δογμάτων διαφωνούν με την άποψη του Αμπού Χανίφα και θεωρούν ότι οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ιδιοκτησίας
ένα αγαθό μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αγοραπωλησίας, και αν γίνεται ανταλλαγή, θεωρούν ότι το έγκλημα έχει διαπραχθεί πλήρως σε περίπτωση κλοπής ενός τέτοιου αγαθού.
αλλά έχουν διαφορετικές απόψεις όσον αφορά την εφαρμογή αυτού του κανόνα.
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Αζάμ Αμπού Χανίφα
Ο Ιμάμ Μουχάμμαντ εξήγησε την αιτία για την οποία δεν επιβάλλεται η ποινή της κοπής του χεριού για την κλοπή του Μουσχάφ (Κορανίου) ως εξής:
Οποιοσδήποτε πάρει ένα αντίγραφο του Κορανίου μπορεί να ισχυριστεί ότι το πήρε για να το διαβάσει ή για να μάθει κάτι. Αυτό δημιουργεί αμφιβολίες. Ο σκοπός είναι το περιεχόμενο του Κορανίου, όχι το δέρμα ή το χαρτί του. Δεν επιβάλλεται η ποινή της κοπής του χεριού, επειδή δεν πρόκειται για κλοπή αγαθού. Ακόμη και αν το Κοράνι έχει ασημένια διακόσμηση, η απόφαση παραμένει η ίδια. Ο κύριος σκοπός είναι η κλοπή του περιεχομένου. Εξάλλου, αν κάποιος κλέψει ένα κομμάτι ύφασμα που περιέχει ένα δηνάριο, αλλά δεν το γνωρίζει, δεν επιβάλλεται η ποινή της κοπής του χεριού, επειδή η αξία αυτού που σκόπευε να κλέψει δεν φτάνει το όριο της ποινής.
Σύμφωνα με τον Αμπού Γιουσούφ
Αν η διακόσμηση ενός Κορανίου, φτιαγμένη από χρυσό ή ασήμι, φτάνει το όριο του κλοπιμαίου, τότε επιβάλλεται η ποινή της κοπής του χεριού. Διότι η διακόσμηση αυτή δεν αποτελεί μέρος του Κορανίου, αλλά είναι ξεχωριστή από αυτό.
Η ποινή του χαντ δεν επιβάλλεται ομοίως και στην περίπτωση κλοπής χαντίθ, ποιημάτων ή λογοτεχνικών βιβλίων.
Η κλοπή γραμμένων ή αγραμμάτων λογιστικών βιβλίων και παρόμοιων εγγράφων, εφόσον η αξία τους φτάνει το όριο της ποινής, επισύρει την ποινή του χαντ. Διότι ο σκοπός της κλοπής είναι τα χαρτιά.
Σύμφωνα με ορισμένους ισλαμικούς νομικούς, η κλοπή θρησκευτικών βιβλίων δεν επισύρει την ποινή της αποκοπής του χεριού.
Ο σκοπός της κλοπής αυτών των βιβλίων είναι η γνώση που περιέχουν. Η γνώση, όμως, δεν είναι υλικό αγαθό.
Όσον αφορά την κλοπή ποιημάτων, λογοτεχνημάτων και λογιστικών βιβλίων, εάν η αξία των τευχών και των χαρτιών τους φτάνει το ελάχιστο όριο, επιβάλλεται η προβλεπόμενη ποινή.
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Αμπού Γιουσούφ,
Η ποινή για όποιον κλέβει βιβλία είναι η κοπή του χεριού. Διότι οι άνθρωποι θεωρούν τα βιβλία τους ως τα πολυτιμότερα αγαθά τους.
Σύμφωνα με τους Σαφίτες και τους Μαλικίτες,
Η κλοπή του Κορανίου ή άλλων βιβλίων επισύρει την προβλεπόμενη ποινή. Πριν από τη συγγραφή του Κορανίου, οι σελίδες και το εξώφυλλο αποτελούσαν πολύτιμα αγαθά. Επομένως, η αξία αυτή διατηρείται και μετά τη συγγραφή. Επιπλέον, το Κοράνι και τα επιστημονικά βιβλία είναι πολύτιμα αγαθά που μπορούν να αποκτηθούν, να πωληθούν, να αποτελέσουν αντικείμενο εμπορίου και να κατέχονται.
Σύμφωνα με τους Χανμπαλίτες,
Κάθε είδους αγαθό, που αρχικά είναι επιτρεπτό και μπορεί να αποκτηθεί με έθιμο, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής. Είτε έχει οικονομική αξία είτε όχι, αν κλαπεί ένα βιβλίο και η αξία του φτάσει το όριο, επιβάλλεται η ποινή της κοπής του χεριού.
Πηγές:
–
Bardakoğlu, Ali, Κλοπή, DİA.
– Μπίλμεν, Ομέρ Νασουχί, Εγκυκλοπαίδεια Ισλαμικού Δικαίου και Νομικής Ορολογίας, Εκδόσεις Μπίλμεν, Κωνσταντινούπολη (έτος έκδοσης).
– Τζεζιρί, Αμπντουρραχμάν, Ισλαμική Νομολογία Σύμφωνα με τις Τέσσερις Σχολές Σκέψης (μετάφραση: Μεχμέτ Κεσκίν), Εκδόσεις Τσαγρί, Κωνσταντινούπολη 1993.
– Εργκίν, Σάμι, Τα εγκλήματα Ταζίρ στο Ισλαμικό Δίκαιο, Μεταπτυχιακή Διατριβή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
