– Γιατί το παιδί ενός κακού ανθρώπου είναι κακό, ενώ το παιδί ενός καλού ανθρώπου συνήθως είναι καλό;
– Δηλαδή, το να είσαι παιδί ενός κακού ανθρώπου σε κάνει κακό;
– Είναι πεπρωμένο; Και αν είναι πεπρωμένο, μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κάθε άνθρωπος γεννιέται με την ισλαμική φύση και είναι αγνός από τη γέννησή του.
Δεν υπάρχει καταγραφή που να λέει ότι το παιδί ενός κακού πατέρα θα είναι κακό. Πράγματι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που προσεύχονται, παρόλο που ο πατέρας τους δεν προσεύχεται. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι μουσουλμάνοι, παρόλο που ο πατέρας τους δεν είναι μουσουλμάνος. Άρα, η άποψή μας αυτή δεν είναι απόλυτη.
Ωστόσο, επειδή το παιδί επηρεάζεται από τα γεγονότα γύρω του, ένα παιδί που μεγαλώνει με κακούς γονείς μπορεί να έχει κλίση προς το κακό. Εξάλλου, το παιδί δεν ευθύνεται για τα λάθη που κάνει μέχρι να φτάσει στην εφηβεία. Μετά την εφηβεία, ο Θεός του έχει δώσει την ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό. Η μη χρησιμοποίηση αυτής της ικανότητας, φυσικά, θα το καταστήσει υπεύθυνο. Οι γονείς, επίσης, θα είναι υπεύθυνοι για τις αμαρτίες που διαπράττει το παιδί, εάν δεν του διδάξουν την ισλαμική ηθική.
Ο Θεός είναι ο απόλυτος κριτής.
Η ευθύνη κάθε ανθρώπου καθορίζεται ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο ζει. Φυσικά, η ευθύνη κάποιου που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου επικρατεί το Ισλάμ δεν είναι η ίδια με την ευθύνη κάποιου που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου έχουν χαθεί οι ηθικές αξίες.
Στην εξέταση των θεμάτων που αφορούν τη μοίρα και τη δικαιοσύνη, δεν πρέπει να παραβλέπεται η αλήθεια αυτή. Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του κόσμο, με τις διαφορετικές συνθήκες ζωής που βιώνει σε αυτόν τον κόσμο, τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε ατομικό, οικογενειακό και συγγενικό επίπεδο, τις ποικίλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε θέματα βιοπορισμού και, τέλος, με την ιδιαίτερη κοινωνική δομή της χώρας στην οποία ζει. Τα αποτελέσματα αυτής της θεϊκής κατανομής, της οποίας δεν γνωρίζουμε πλήρως τις σοφίες, αλλά για την οποία δεν αμφιβάλλουμε ότι είναι δίκαιη, θα αποκαλυφθούν στην άλλη ζωή, την ημέρα της υπέρτατης δικαιοσύνης, όπως αναφέρεται και στο Σουράτ αλ-Ζιλζάλ.
Εκεί θα λογοδοτήσουμε για το παραμικρό καλό και το παραμικρό κακό.
Πολλές καταστάσεις που θεωρούνται ευεργετικές σε αυτόν τον κόσμο, εκεί γίνονται βαρύ φορτίο για τον άνθρωπο λόγω της βαρύτητας της ευθύνης τους, ενώ πολλές καταστάσεις που φαίνονται ως ταλαιπωρία και δυσκολία -υπό την προϋπόθεση της υπομονής- εκεί θα γίνουν αιτία συγχώρεσης των αμαρτιών.
Σε ένα αυθεντικό χαντίθ,
«Κάθε παιδί γεννιέται με την ισλαμική φύση. Στη συνέχεια, οι γονείς του το κάνουν χριστιανό, εβραίο ή ζωροαστριστή.»
(ακόμα και σήμερα, το κάνει με κάποια μορφή …ισμού)
παρακαλείται.
α. Κάθε άνθρωπος, εκ φύσεως, είναι αμόλυντος, καθαρός και με την πλέον κατάλληλη υπόσταση για την πίστη και το Ισλάμ.
Φύση,
Δηλαδή, από τη φύση της δημιουργίας, κάθε άνθρωπος είναι αμόλυντος, καθαρός και με μια ιδιότητα που τον καθιστά ιδιαίτερα δεκτικό στην πίστη και στο Ισλάμ· σαν ένα αμόλυντο, λευκό χαρτί, πάνω στο οποίο μπορεί να γραφτεί οτιδήποτε, ή μια κασέτα που δεν έχει ηχογραφηθεί ποτέ, μια εύπλαστη μάζα, έτοιμη να πάρει σχήμα, ένα μετάλλευμα που περιμένει να χυτευθεί σε καλούπια, ή ένα ευλύγιστο δενδρύλλιο…
Όπως το νερό μιας πηγής, καθαρό, αγνό και διαυγές, είναι από τη φύση του και την ουσία του πεντακάθαρο και κατάλληλο να αποκτήσει την πιο ευεργετική και θεραπευτική μορφή.
– Ή μπορεί να θολωθεί και να μετατραπεί σε κάτι άλλο με το να ρίξουμε πάνω της σκόνη και χώμα –
Ομοίως, ένα νεογέννητο παιδί, σύμφωνα με τους νόμους της φύσης και του σύμπαντος, είναι προδιατεθειμένο να αποδέχεται τις αλήθειες και να απορρίπτει την αμφιβολία και την πλάνη. Γι’ αυτό, ό,τι και να πείτε σε παιδιά ηλικίας 5-15 ετών, το απομνημονεύουν αμέσως και το ενσωματώνουν στην καρδιά τους, στο όνομα της πίστης και του Ισλάμ. Για παράδειγμα,
«Δεν υπάρχει χωριό χωρίς αρχηγό, ούτε βελόνα χωρίς τεχνίτη· έτσι και αυτό το απέραντο σύμπαν δεν μπορεί να είναι άδεσποτο· ο ιδιοκτήτης του είναι ο Αλλάχ (cc).»
Όταν μιλάτε, ο δέκτης απέναντί σας είναι τόσο αμόλυντος και η συχνότητα αυτών των μηνυμάτων είναι τέτοια, που καταγράφει ό,τι λέτε χωρίς καμία παρεμβολή. Το κενό της δημιουργίας, το μαγνητικό πεδίο της φύσης, αμέσως απορροφά το μήνυμα. Βλέπουμε τέτοια πρόσωπα, που με βάση τις έννοιες και τα μέτρα που γνωρίζουμε…
“άτομο με αγνή φύση, καλή ηθική, πολύ ευχάριστο και θετικό”
λέμε.
β. Η καθαρή και υγιής φύση μπορεί να μολυνθεί και να αμβλυνθεί από την απιστία και τις αμαρτίες.
Ο άνθρωπος, με την αθεΐα και την άρνηση, κλείνει τα μάτια του, βουλώνει τα αυτιά του, σβήνει τη συνείδησή του και αμβλύνει τη φύση του μπροστά στις αποδείξεις που απλώνονται σε όλο το σύμπαν. Στερείται τον εαυτό του από όλες τις πηγές φωτός, βυθίζεται στο σκοτάδι και, στην ουσία, αμαυρώνει την αρχικά καθαρή φύση του με τις μαύρες κηλίδες που δεν αρέσουν στον Θεό. Αντίθετα, ο άνθρωπος με την πίστη και τις πράξεις διατηρεί την αρχικά καθαρή φύση του και προστατεύει την αγνότητά της. Επομένως;
“Η πίστη είναι ουσιαστική, ενώ η απιστία είναι επουσιώδης.”
Η φύση, καθαρή κατά τη δημιουργία, μολύνεται αργότερα. Αν η αρχική της κατάσταση δεν διατηρηθεί, αν δεν υπάρξει βοήθεια και αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, είναι πιθανό και αναμενόμενο ο άνθρωπος να γίνει είτε Χριστιανός, είτε Εβραίος, είτε Μάγος, ή να πέσει θύμα οποιασδήποτε άλλης αθεϊστικής τάσης μπορείτε να φανταστείτε.
γ. Όταν η καθαρή φύση μολυνθεί και διαφθαρεί, σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει αποκτήσει μια δεύτερη φύση.
Ακόμα και αν το νεοσσός που βγαίνει από το αυγό δεν μπορεί να πετάξει, πάλι…
“είναι πουλί”
Είναι εκ φύσεως προικισμένο και ικανό να πετάξει. Κατά την περίοδο της ανάπτυξής του, το βλέπουμε να τρέχει και να πηδά, προσπαθώντας να πετάξει με πτώσεις και αναπηδήσεις.
«Αυτό το πουλί θα πετάξει»
λέμε. Αλλά αν υπεισέλθει ένας εξωτερικός παράγοντας και αφαιρέσει την ικανότητα του πουλιού να πετάξει, τότε, όσο πουλί κι αν είναι, δεν μπορεί να πετάξει.
Έτσι είναι και η βλασφημία· είναι σαν να σπας τα φτερά ενός πουλιού που είναι ικανό να πετάξει, να το αφήνεις κουτσό και να καταστρέφεις τις ικανότητές του σε κλουβιά, να αμβλύνεις την αρχική του φύση και να το κάνεις ανίκανο να πετάξει με μια δεύτερη φύση. Ένας άνθρωπος του οποίου η φύση έχει αμβλυνθεί λόγω κατάχρησης της βούλησης και εξωτερικών αιτιών και κινήτρων, έχει αποκτήσει μια δεύτερη φύση και έχει μολύνει την καθαρή και υγιή φύση του.
Όπως κοιτάζοντας την αρχική μορφή ενός πουλιού μπορούμε να πούμε ότι είναι πουλί και πετάει, το ίδιο ισχύει και για ένα νεογέννητο παιδί.
«Αυτός είναι μουσουλμάνος»
ή
“Θα γίνει μουσουλμάνος αυτός.”
λέμε. Ωστόσο, αν με το πέρασμα του χρόνου, ο αντίθετος άνεμος της αμαρτίας πνεύσει πάνω σε εκείνο το παιδί και εκείνο, καταχρώμενο την ελευθερία του, ρίξει αλάτι και πιπέρι πάνω σε αυτά, τότε τα φτερά του θα σπάσουν και ο σπόρος της φύσης του θα παραμείνει θαμμένος και καλυμμένος στα σκοτάδια του εδάφους της απιστίας, και δεν θα μπορέσει να λάβει τη θερμότητα, το φως και τη βροχή που είναι απαραίτητα για να βλαστήσει, να αναπτυχθεί και τελικά να γίνει ένα δέντρο που καρποφορεί σε κάθε εποχή. Τότε θα έχει αποκτήσει μια νέα, σκοτεινή φύση μέσα στα σκοτάδια.
δ. Σε όλα αυτά τα ζητήματα που αναλύσαμε, σχετικά με το θέμα της προκαθορισμένης μοίρας, θα συναντάμε πάντα δύο πτυχές: τις εξωτερικές αιτίες και τη βούληση.
Ναι, κάθε παιδί γεννιέται με την ισλαμική φύση (φιτράτ), αλλά οι γονείς, οι φίλοι, το περιβάλλον, η κοινωνία και το σχολείο, με τις εξωτερικές επιδράσεις τους, επεμβαίνουν θετικά ή αρνητικά στη φύση του, διαμορφώνοντας τη βούλησή του. Στο πεπρωμένο, λαμβάνονται υπόψη όλα αυτά, και γράφεται αν αυτός ο άνθρωπος θα διατηρήσει την καθαρότητα της φύσης του και θα είναι ευτυχισμένος, ή αν θα αλλοιώσει τη φύση του, θα βυθιστεί στην απιστία και θα γίνει δυστυχισμένος.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
