Γιατί τα άλλα ιερά βιβλία δεν προστατεύτηκαν από την παραποίηση;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Η δημιουργία του ανθρώπου έγινε για να λατρεύει τον Θεό. Και για να δείξει πώς να τον λατρεύει, έστειλε προφήτες και βιβλία ως οδηγούς.

Όπως δόθηκε στους ανθρώπους λογική και συνείδηση για να κατανοήσουν την αλήθεια, έτσι και σε καθέναν από αυτούς δόθηκε ελεύθερη βούληση για να περάσει η δοκιμασία με δίκαιους και ίσους όρους. Τα παιδιά, οι τρελοί και όσοι βρίσκονται υπό πίεση, που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ελεύθερη βούλησή τους, εξαιρούνται από αυτή τη δοκιμασία.

Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο ομάδες: εκείνους που πιστεύουν σε αυτούς τους προφήτες και τα βιβλία που έφεραν και εκείνους που δεν πιστεύουν.

Από το στίχο αυτό καταλαβαίνουμε δύο πράγματα: Δεν επιτρέπεται καμία απολύτως πίεση στους ανθρώπους για να τους αναγκάσουμε να ασπαστούν τη θρησκεία. Δεν επιτρέπεται καμία απολύτως πίεση για να τους εμποδίσουμε να ασπαστούν τη θρησκεία. Ο Θεός, που μας διδάσκει αυτήν την αρχή, ενεργεί και ο ίδιος σύμφωνα με αυτήν.

Σύμφωνα με αυτό, ο Θεός δεν εμποδίζει ούτε εκείνους που πιστεύουν στους προφήτες, ούτε εκείνους που δεν πιστεύουν, ούτε καν εκείνους που τους σκοτώνουν. Δεν εμποδίζει ούτε εκείνους που πιστεύουν και προστατεύουν τα ιερά βιβλία, ούτε εκείνους που τα παραποιούν.

Αν ο Θεός έπιανε από το χέρι όλους τους δολοφόνους, τους εγκληματίες, τους κλέφτες, τους άθεους, τους διαφθορείς και τους εμπόδιζε να κάνουν αυτά που κάνουν, τότε δεν θα υπήρχε κακό στον κόσμο και, φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για δοκιμασία.

Οι προηγούμενοι προφήτες είχαν σταλεί σε συγκεκριμένους λαούς και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Τα βιβλία τους ισχύουν μόνο για αυτούς τους λαούς και για εκείνο το χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό ο Θεός δεν τα διαφύλαξε. Διότι, όταν τελείωνε η περίοδος αποστολής του προφήτη ή όταν το βιβλίο του υφίστατο αλλοίωση, ο Θεός έστελνε έναν άλλον προφήτη και ένα άλλο βιβλίο. Αλλά ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) είναι ο τελευταίος προφήτης, που εστάλη για όλους τους χρόνους και τόπους. Αφού δεν θα έρθει άλλος προφήτης μετά από αυτόν, αν ο Θεός δεν είχε διαφυλάξει το Κοράνι που του έδωσε (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), οι άνθρωποι που έζησαν και θα ζήσουν στις επόμενες γενιές δεν θα μπορούσαν να βρουν τον σωστό δρόμο.

Δεν είναι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός στη γη ίδια. Κάποια τα συνδέει με αιτίες, άλλα τα δημιουργεί χωρίς αιτία και μεσάζοντες. Για παράδειγμα, ενώ όλοι οι άνθρωποι προέρχονται από γονείς, ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ (ας) χωρίς γονείς, τον Ιησού (ας) χωρίς πατέρα και την Εύα χωρίς μητέρα. Άρα, μερικές φορές ενεργεί με ειδικό τρόπο, πέρα από τους γενικούς νόμους.

Επιπλέον, η φωτιά δεν καίει, η σελήνη δεν χωρίζεται στα δύο, το δέντρο δεν περπατά, το ραβδί δεν γίνεται φίδι. Αυτό ισχύει από άποψη αιτιών. Ωστόσο, ο Προφήτης Ιμπραήμ (ειρήνη σ’ αυτόν) δεν κάηκε, η σελήνη χωρίστηκε στα δύο, το δέντρο περπάτησε με την εντολή του Προφήτη μας (ειρήνη σ’ αυτόν), και το ραβδί του Προφήτη Μωυσή (ειρήνη σ’ αυτόν) έγινε φίδι. Με την άδεια και τη βούληση του Θεού, υπήρξαν αλλαγές σε αυτά.

Κάποιοι προφήτες, πάλι, ήρθαν και σκοτώθηκαν από τα έθνη στα οποία στάλθηκαν. Αλλά ο Θεός φύλαξε και προστάτευσε κάποιους προφήτες, όπως τον Μωυσή (Μωυσής), τον Αβραάμ (Αβραάμ) και τον Μωάμεθ (Μωάμεθ).

Ο Θεός, ο οποίος επέτρεψε την αλλοίωση άλλων βιβλίων, εμπόδισε με τη χάρη Του την αλλοίωση του Κορανίου. Γι’ αυτόν τον λόγο, ορίζει ότι το Κοράνι βρίσκεται υπό ειδική προστασία.

Τώρα, ο εγωισμός και ο διάβολός μας δεν θα μπορούν να πουν: «Γιατί δεν προστάτευσε τους άλλους προφήτες από το να σκοτωθούν, αλλά προστάτευσε τον Αβραάμ (ειρήνη σ’ αυτόν);», ούτε θα μπορούν να εκφράσουν γνώμη επί του θέματος, Θεού θέλοντος.

Κανένα από τα θεία βιβλία που προηγήθηκαν του Κορανίου και σώζονται σήμερα δεν αποτελεί το πρωτότυπο των ουράνιων βιβλίων που ο Θεός αποκάλυψε στους προφήτες του. Τα πρωτότυπα κείμενα χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου και ξαναγράφτηκαν από ανθρώπους. Γι’ αυτό και έχουν παρεισφρήσει σε αυτά δεισιδαιμονίες και ψευδείς δοξασίες.

Για παράδειγμα, είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι η Τορά, μετά τον Μωυσή, δεν διατηρήθηκε από τους Εβραίους, οι οποίοι έζησαν αιώνες αιχμαλωσίας και εξορίας, και μάλιστα κάποια στιγμή έχασαν την πίστη τους και έπεσαν στην ειδωλολατρία. Γνωρίζουμε ότι το κείμενο που έχουμε σήμερα γράφτηκε πολύ αργότερα από ορισμένους θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά έγινε ξανά αποδεκτό ως θρησκευτικό κείμενο, σαν να ήταν η αυθεντική Τορά. Είναι προφανές ότι ένα βιβλίο που προέκυψε μετά από μια τόσο μακρά και περίπλοκη περίοδο δεν μπορεί να είναι το ίδιο με την Τορά που δόθηκε στον Μωυσή. Γι’ αυτόν τον λόγο, περιέχει κατηγορίες και συκοφαντίες που δεν ταιριάζουν σε προφήτες, και διατάξεις που έρχονται σε αντίθεση με το πνεύμα του μονοθεϊσμού.

Ούτε ο Ψαλμός που δόθηκε στον Δαβίδ (α.σ.) γλίτωσε από την τύχη που υπέστη η Τορά.

Διότι έγινε προφήτης στα τριάντα του χρόνια και η προφητική του αποστολή έληξε στα τριάντα τρία. Σε ένα σύντομο διάστημα τριών ετών, περιόδευσε από χωριό σε χωριό, από πόλη σε πόλη, προσπαθώντας να καθοδηγήσει τον λαό. Στα τελευταία του χρόνια, βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση από τους Ρωμαίους διοικητές, υποκινούμενοι από τους Εβραίους. Σε αυτή την κατάσταση, δεν είχε ούτε τον χρόνο ούτε την ευκαιρία να υπαγορεύσει το Ευαγγέλιο. Πράγματι, τα Ευαγγέλια που διαθέτουμε σήμερα φέρουν τα ονόματα των συγγραφέων τους και έχουν τη μορφή ενός βιογραφικού βιβλίου που περιέχει τις ομιλίες, τα μαθήματα και τις διδασκαλίες που ο Ιησούς (Χριστός) έδωσε στους μαθητές του. Επιπλέον, αυτοί που τα έγραψαν δεν ήταν οι πρώτοι πιστοί, οι μαθητές του Ιησού (Χριστού), αλλά εκείνοι που τους είδαν και άκουσαν τα θεία λόγια από αυτούς.

Στα υπάρχοντα Ευαγγέλια παρατηρούνται ορισμένες διαφορές στο περιεχόμενο και την αφήγηση. Η επιτροπή αυτή, αφού εξέτασε εκατοντάδες Ευαγγέλια, με ομοφωνία 318 μελών, αποδέχθηκε τα τέσσερα σημερινά Ευαγγέλια που υποστηρίζουν τη θεϊκή φύση του Ιησού Χριστού και κατέστρεψε τα υπόλοιπα.

Όπως φαίνεται, ορισμένες χριστιανικές εκκλησίες δεν ακολούθησαν καν αυτή την απόφαση. Από αυτή την άποψη, δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι τα τέσσερα σημερινά Ευαγγέλια είναι πιστά αντίγραφα του Ευαγγελίου που δόθηκε στον Ιησού (Χριστό).

Εμείς οι Μουσουλμάνοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έστειλε στους προφήτες Μωυσή, Δαβίδ και Ιησού τα θεία βιβλία που ονομάζονται Τορά, Ψαλμοί και Ευαγγέλιο, και ότι αυτά τα βιβλία δεν περιείχαν καμία διάταξη αντίθετη με την αλήθεια και την μονοθεϊστική θρησκεία. Ωστόσο, αυτά τα βιβλία δεν διατηρήθηκαν και τα πρωτότυπά τους χάθηκαν.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι τα βιβλία που κατέχουν σήμερα οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί δεν περιέχουν τίποτα από τις αποκαλύψεις που δόθηκαν στους προφήτες. Ωστόσο, είναι γεγονός ότι έχουν παρεισφρήσει σε αυτά δεισιδαιμονίες και εσφαλμένες δοξασίες. Γι’ αυτόν τον λόγο, είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτά τα βιβλία. Αποδεχόμαστε ως θεϊκής προέλευσης τις διατάξεις που περιέχονται σε αυτά και συμφωνούν με το Κοράνι. Υποθέτουμε ότι οι διατάξεις που αντιτίθενται στο Κοράνι προστέθηκαν αργότερα σε αυτά τα βιβλία. Σε ό,τι αφορά τις πληροφορίες που δεν έρχονται σε σύγκρουση ούτε συμφωνούν με το Κοράνι, σιωπούμε. Δεν τις αποδεχόμαστε ούτε τις απορρίπτουμε. Διότι υπάρχει η ίδια πιθανότητα να είναι θεϊκής προέλευσης όσο και να μην είναι.

Σχετικά με αυτό, ο Αμπού Χουρεϊρά (ρα) είπε τα εξής:

Το Κοράνι, το τελευταίο ιερό βιβλίο του Θεού, το θεϊκό διάταγμα προς όλη την ανθρωπότητα, αποκαλύφθηκε στίχο στίχο, κεφάλαιο κεφάλαιο, σε διάστημα είκοσι τριών ετών. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) απήγγειλε τα στίχους και τα κεφάλαια που του αποκαλύφθηκαν στους συντρόφους του, οι οποίοι τα απομνημόνευαν, ενώ μερικοί τα κατέγραφαν. Επιπλέον, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) είχε γραμματείς της αποκάλυψης. Αυτοί είχαν το καθήκον να καταγράφουν τα στίχους και τα κεφάλαια που αποκαλύπτονταν. Η θέση κάθε στίχου και κεφαλαίου, η τοποθέτησή του στο Κοράνι, γνωστοποιούνταν στον ίδιο τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) από τον Γαβριήλ (ειρήνη σ’ αυτόν), ο οποίος με τη σειρά του υπέδειξε στους γραμματείς της αποκάλυψης πώς να το κάνουν. Έτσι, κατά τη διάρκεια της ζωής του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), το Κοράνι γράφτηκε ολόκληρο και καθορίστηκε η θέση κάθε στίχου και κεφαλαίου. Επιπλέον, ο Γαβριήλ (ειρήνη σ’ αυτόν) ερχόταν κάθε Ραμαζάνι και απήγγειλε ξανά στον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) τα στίχους και τα κεφάλαια που είχαν αποκαλυφθεί μέχρι εκείνη την ημέρα. Στο τελευταίο Ραμαζάνι πριν από το θάνατο του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), ο Γαβριήλ (ειρήνη σ’ αυτόν) ήρθε ξανά, αλλά αυτή τη φορά απήγγειλε το Κοράνι με τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) δύο φορές. Την πρώτη φορά ο Γαβριήλ (ειρήνη σ’ αυτόν) απήγγειλε και ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) άκουσε, και τη δεύτερη φορά ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) απήγγειλε και ο Γαβριήλ (ειρήνη σ’ αυτόν) άκουσε. Έτσι, το Κοράνι πήρε την τελική του μορφή.

Ωστόσο, ενόσω ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) ζούσε, το Κοράνι δεν είχε ακόμα συγκεντρωθεί σε ένα ενιαίο βιβλίο. Υπήρχε διάσπαρτο σε σελίδες ανάμεσα στους συντρόφους του, απομνημονευμένο στις μνήμες τους. Αλλά η θέση κάθε τμήματος ήταν απολύτως σαφής και ξεκάθαρη.

Τελικά, κατά τη διάρκεια του χαλιφάτου του Αβού Μπακρ (ρα), και κατόπιν αναγκαιότητας, ιδρύθηκε μια επιτροπή με επικεφαλής τον Ζαΐντ μπιν Σαμπίτ, αποτελούμενη από γραφείς της αποκάλυψης και άτομα με ισχυρή μνήμη. Σε αυτήν την επιτροπή ανατέθηκε η συγκέντρωση του Κορανίου σε ένα ενιαίο κείμενο. Όλοι οι σύντροφοι του Προφήτη παρέδωσαν στην επιτροπή τα φύλλα του Κορανίου που είχαν στην κατοχή τους. Με τη συλλογική εργασία των ατόμων με ισχυρή μνήμη και των γραφέων της αποκάλυψης, τα φύλλα, οι σούρες και οι στίχοι τοποθετήθηκαν στη θέση τους, όπως τα είχε περιγράψει ο Προφήτης (ας). Έτσι, το Κοράνι συγκεντρώθηκε σε ένα ενιαίο βιβλίο, γνωστό ως Μουσάφ.

Πλέον, δεν υπήρχε κίνδυνος λήθης, απώλειας, παραποίησης ή αλλοίωσης του Κορανίου. Διότι το πρωτότυπο κείμενο, όπως το έλαβε ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), είχε καταγραφεί πλήρως και αναλλοίωτα.

Κατά την εποχή του Οθμάν (ο Θεός να τον ευλογεί), όταν κρίθηκε απαραίτητο, πολλαπλασιάστηκαν νέα αντίγραφα αυτού του Κορανίου και στάλθηκαν σε διάφορες χώρες.

Τα Κοράνια που έχουμε σήμερα είναι αντίγραφα αυτού του Κορανίου.

Το Κοράνι, σε αντίθεση με άλλα θεία βιβλία, διακρίνεται για την ακεραιότητα της καταγραφής του. Δεν υπέστη καμία παραποίηση ή αλλοίωση, διατηρώντας την αρχική μορφή της θείας αποκάλυψης, και έχει διασωθεί αναλλοίωτο επί 1400 χρόνια. Σε αυτό συνέβαλε αναμφίβολα η λογοτεχνική του αρτιότητα και η μοναδικότητά του, η ευκολία απομνημόνευσής του, η αδυναμία μίμησής του από οποιοδήποτε ανθρώπινο λόγο, η αξεπέραστη λογοτεχνική και ρητορική του αξία, και η μέγιστη προσοχή που δόθηκε στη διατήρησή του. Ωστόσο, η κύρια αιτία είναι η προστασία και η διαφύλαξη του Κορανίου από τον Θεό, η δέσμευσή Του να το διατηρήσει ως θαύμα, τόσο ως προς το κείμενο όσο και ως προς το νόημα, μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως. Πράγματι, το Κοράνι αναφέρει:

Επιπλέον, εκατομμύρια άνθρωποι το έχουν απομνημονεύσει και το απαγγέλλουν εκατομμύρια φορές σε διάφορες γλώσσες. Αυτή η ιδιότητα δεν έχει δοθεί σε κανένα άλλο ανθρώπινο βιβλίο, ούτε καν σε κανένα από τα θεϊκά βιβλία, εκτός από το Κοράνι. Είναι απολύτως απαραίτητο και αναγκαίο το Κοράνι, ο τελευταίος λόγος του Θεού, η αιώνια εντολή του οποίου θα ισχύει μέχρι την Ημέρα της Κρίσης, να έχει μια τέτοια μοναδική θέση και υπέρτατη τιμή.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις