– Αν αυτό το εδάφιο έχει καταργηθεί, γιατί η προηγούμενη διάταξη εξακολουθεί να υπάρχει στο βιβλίο μας;
– Ποια είναι τα οφέλη μιας παλιάς διάταξης για τους σύγχρονους ανθρώπους;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Οι μεταφράσεις των σχετικών στίχων έχουν ως εξής:
«Οι γυναίκες των ανδρών που απεβίωσαν πρέπει να περιμένουν τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες (ιδέτ) πριν ξαναπαντρευτούν. Αφού συμπληρώσουν αυτήν την περίοδο, δεν φέρετε καμία ευθύνη για τις αποφάσεις που θα πάρουν σχετικά με τον γάμο τους. Ο Αλλάχ γνωρίζει καλά όλα όσα κάνετε.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:234)
«Οι σύζυγοι που θα αποβιώσουν αφήνοντας πίσω τις γυναίκες τους, ας διατάξουν με διαθήκη να μην απομακρυνθούν οι γυναίκες τους από το σπίτι για ένα χρόνο και να εξασφαλίσουν τη διαβίωσή τους από την περιουσία που άφησαν. Αν όμως φύγουν από μόνες τους, τότε δεν φέρετε καμία ευθύνη για τις νόμιμες πράξεις τους. Ο Αλλάχ είναι παντοδύναμος, απόλυτος κριτής και σοφός.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:240)
Στον πρώτο στίχο αναφέρεται η περίοδος αναμονής που πρέπει να τηρεί μια γυναίκα της οποίας ο σύζυγος έχει αποβιώσει.
η περίοδος αναμονής είναι τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες
Αναφέρεται (εκτός από την εγκυμοσύνη, όπου υπάρχει υποχρέωση αναμονής μέχρι τον τοκετό). Είτε είναι μικρή είτε μεγάλη, είτε έχει έμμηνο ρύση είτε όχι, είτε έχει ζήσει έγγαμη ζωή είτε όχι, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η περίοδος αναμονής της χήρας, σύμφωνα με την ομόφωνη γνώμη των μελετητών, είναι τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες.
(πρβλ. V. Zuhaylî, el-Fıkhu’l-İslamî, 7/638)
Σύμφωνα με τη μεγάλη πλειοψηφία των μελετητών, στη δεύτερη στροφή:
«…οι σύζυγοι που θα αποβιώσουν, οι σύζυγοί τους να μην απομακρυνθούν από το σπίτι για ένα χρόνο…»
Η σχετική διάταξη αποκαλύφθηκε αρχικά, αλλά στη συνέχεια καταργήθηκε από το εδάφιο 234 της ίδιας σούρας.
(βλ. Σεβκάνι, Ιμπν Ασούρ, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Ωστόσο, η χρονολογική σειρά των στίχων του Κορανίου δυσχεραίνει την αποδοχή αυτής της άποψης, καθώς ο στίχος που καταργήθηκε προηγείται του στίχου που τον καταργεί. Αν και έχουν υποστηρίξει ότι ο πρώτος από αυτούς τους στίχους ήρθε μετά τον δεύτερο, όσον αφορά την αποκάλυψη, αυτό είναι ένα ζήτημα που είναι δύσκολο να εξηγηθεί με αποδείξεις.
(Ιμπν Ασούρ, ό.π.)
Επομένως, είναι πιο ορθό να μην γίνεται λόγος για κατάργηση μεταξύ αυτών των δύο εδαφίων.
(Αλ-Τζαζάιρι, Ελ-Αϊσέρουτ-Τεφασίρ, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Η πιο εύλογη εξήγηση γι’ αυτό είναι η εξής: Αυτός ο δεύτερος στίχος,
Δεν αφορά την περίοδο αναμονής (iddet), αφορά τη διαθήκη.
Δηλαδή, σε αυτό το εδάφιο, προτείνεται στους άνδρες που πλησιάζουν το θάνατο να διατάξουν, με διαθήκη, να μην απομακρυνθούν οι σύζυγοί τους από το σπίτι τους για ένα χρόνο και να τους χορηγείται η διατροφή τους. Αυτή η σύσταση δεν είναι υποχρεωτική, αλλά προαιρετική.
(βλ. Ρασίντ Ριζά, αλ-Μενάρ, αλ-Μεράγι, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Εν ολίγοις, ο πρώτος στίχος αναφέρεται στις υποχρεώσεις μιας γυναίκας της οποίας ο σύζυγος έχει πεθάνει.
η περίοδος αναμονής είναι τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες
αναφέρεται. Στο δεύτερο στίχο, ο σύζυγός της
ένας χρόνος αναμονής, ο οποίος είναι επιθυμητός σε περίπτωση διαθήκης, με αντάλλαγμα στέγαση και διατροφή
πρόκειται περί αυτού.
Από αυτή την άποψη, οι διατάξεις αυτών των δύο στίχων αλληλοσυμπληρώνονται. Σε κάθε περίπτωση, η γυναίκα που χήρεψε πρέπει να παραμείνει τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες. Αν αποδεχθεί το σπίτι και τη διατροφή που της πρότεινε ο σύζυγός της, τότε πρέπει να παραμείνει έναν χρόνο. Αν μετά από τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες αρνηθεί να πάρει το σπίτι και τη διατροφή, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα να φύγει.
(βλ. αλ-Μέναρ, ό.π.)
Επομένως, δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ των δύο στίχων.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
