– Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, ακόμα και στον χειρότερο άνθρωπο υπάρχει ένα σωματίδιο από το φως του Θεού (διορθώστε με αν κάνω λάθος). Πώς ο Δημιουργός, που έχει ένα σωματίδιο από το δικό Του φως, μπορεί να αποδεχτεί την αιώνια καταδίκη του ανθρώπου;
– Πώς συμβιβάζεται η τιμωρία ενός ανθρώπου, όσο κακός κι αν είναι, με το να καεί σε ένα μέρος που ονομάζεται κόλαση με “αφόρητη οδύνη, για πάντα”, με έναν δημιουργό που αποκαλείται απείρως ελεήμων;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρώτα,
«Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, ακόμη και στον χειρότερο άνθρωπο υπάρχει μια σπίθα από το φως του Θεού».
Ποια είναι η πηγή αυτής της πληροφορίας; Δεν έχουμε βρει καμία τέτοια πληροφορία.
Δεύτερον:
Η άπειρη ευσπλαχνία του Θεού δεν έρχεται σε αντίθεση με την αιώνια παραμονή των απίστων στην κόλαση. Ας εξηγήσουμε αυτό το ζήτημα σε μερικά σημεία:
α)
Ο Θεός έχει δύο κατοικίες που δημιούργησε στην αιώνια ζωή. Η μία είναι ο παράδεισος, τόπος εκδήλωσης των ιδιοτήτων της ομορφιάς και της ευσπλαχνίας, και η άλλη είναι η κόλαση, τόπος εκδήλωσης των ιδιοτήτων της δόξας και της τιμωρίας.
Είναι δυνατόν ο Θεός να μην διακρίνει τους φίλους από τους εχθρούς του;
«Να μην ξεχωρίζει κανείς τον φίλο από τον εχθρό»
Είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο για τον Θεό, καθώς θα ήταν μια τεράστια ατέλεια.
Επομένως, ο Θεός θα τοποθετήσει τους φίλους Του στον παράδεισο για αιώνια διαμονή, και τους εχθρούς Του στην κόλαση για αιώνια διαμονή, και θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξή Του, και θα το καταστήσει σαφές σε όσους έχουν συνείδηση.
β)
Η ύπαρξη της άπειρης ευσπλαχνίας του Θεού δεν σημαίνει την απουσία της οργής Του. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τον Θεό σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες. Δεν υπάρχει θέση στη θρησκεία για μια θεότητα που δεν αναλαμβάνει δράση, που δεν παρεμβαίνει. Θα μάθουμε για την ηθική του Θεού, για την ύπαρξη ή μη της ευσπλαχνίας και της οργής Του, μόνο από τον ίδιο. Ο Θεός λέει:
«Αναγγείλτε στους δούλους μου ότι Εγώ είμαι ο Ελεήμων, ο Πολυεύσπλαχνος, ο Συγχωρητής. Ωστόσο, η τιμωρία μου είναι οδυνηρή, οδυνηρότατη!»
(Χιτζρ, 15/49-50)
Είναι πράγματι παράδοξο να χρησιμοποιεί κανείς τη ρητή αναφορά του Θεού στη φιλανθρωπία Του εναντίον Του, λέγοντας: “Αφού η φιλανθρωπία Του είναι άπειρη, γιατί τιμωρεί;”.
γ)
Μία από τις πιο σαφείς αποδείξεις της απέραντης ευσπλαχνίας του Θεού είναι το γεγονός ότι, παρόλο που δημιούργησε τους ανθρώπους από το μηδέν και τους χάρισε αμέτρητες ευλογίες, δεν τους καταστρέφει, δεν τους στερεί την τροφή, δεν τους αφήνει αμέσως άφωνους, δεν τους τυφλώνει, δεν τους κωφεύει, δεν τους ρίχνει αμέσως στα βάθη της κόλασης, δεν τους παίρνει αμέσως τη ζωή και δεν τους στέλνει στην κόλαση, παρόλο που αυτοί εξακολουθούν να του φέρονται με ασέβεια.
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο παντοδύναμος δημιουργός, του οποίου η δύναμη μαρτυρείται από το σύμπαν, δεν καταστρέφει αμέσως τους ταπεινούς εχθρούς του, παρά μόνο με την απέραντη ευσπλαχνία του;
δ)
Όπως αναφέρεται στο παραπάνω στίχο, ο Θεός δεν έχει μόνο έλεος, αλλά και οργή, θυμό. Είναι γεγονός ότι, όπως το έλεος φανερώνει την ομορφιά των ανθρώπων, έτσι και η ιδιότητα του θυμού φανερώνει την αξιοπρέπειά τους. Το έλεος και η συμπόνια φανερώνουν την ομορφιά, ενώ ο θυμός και η αξιοπρέπεια φανερώνουν τη μεγαλοπρέπεια. Το έλεος και η συμπόνια είναι ιδιότητες που επιφέρουν ανταμοιβή, ενώ ο θυμός και η οργή είναι ιδιότητες που επιφέρουν τιμωρία.
Εγκωμιάζεται από την ανθρωπότητα.
“αξιοπρέπεια”
Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, μάλλον, δεν εκφράζει έλεος. Αντιθέτως, αποκαλύπτει την αξιοπρέπεια, τη σοβαρότητα και την τελειότητα εκείνου που εκφράζει την αντίδρασή του στα λάθη.
Ομοίως, το γεγονός ότι ο Θεός απλώνει τα τραπέζια των ευλογιών Του σε όλους, φίλους και εχθρούς, είναι μια αντανάκλαση της απέραντης ευσπλαχνίας Του. Για να το αρνηθείς, πρέπει να είσαι τρελός ή τυφλός.
Αντίθετα, η τιμωρία από τον Θεό εκείνων που ασελγούν εναντίον Του, αποδεικνύει την απέραντη δύναμη, την τιμή, το μεγαλείο, την υψομυθία Του, και το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός Θεός και Κυβερνήτης.
Επομένως, όπως η ανταμοιβή, που είναι αντανάκλαση της απέραντης ευσπλαχνίας, έτσι και το σύστημα τιμωρίας, που είναι αντανάκλαση της απέραντης δόξας, αποτελεί ένδειξη της τελειότητας του Θεού.
ε)
Δεν υπάρχει κανένας ηγεμόνας ή σουλτάνος που να εξισώνει αυτούς που τον υπακούουν με αυτούς που τον αμφισβητούν. Διότι μια τέτοια στάση θα τον κατηγορούσε για έλλειψη αυτοσεβασμού, για απουσία αίσθησης τιμής, για ηλιθιότητα και αφέλεια, για αδυναμία διάκρισης μεταξύ καλού και κακού. Και αυτή η κατηγορία θα ήταν απολύτως δικαιολογημένη. Διότι ένας τέλειος άνθρωπος δεν εξισώνει τους καλούς με τους κακούς, δεν βάζει τους φίλους και τους εχθρούς στην ίδια ζυγαριά.
Ναι, πώς ένας αλήτης, ένας ληστής και ένας καταπιεστής του λαού θα έλεγε στον αξιότιμο δικαστή/κυβερνήτη εκείνου του τόπου:
‘Δεν μπορείς να με φυλακίσεις, δεν μπορείς…’
Αν κάποιος προσβάλει την τιμή του, σίγουρα θα φτιάξει μια φυλακή, ακόμα κι αν δεν υπάρχει φυλακή στην πόλη, και θα τον ρίξει μέσα. Ακριβώς έτσι, ο απόλυτος άπιστος, με την απιστία του…
προς δόξαν και τιμήν του
αγγίζει με δύναμη. Και
στο μεγαλείο της δύναμής του
αγγίζει με άρνηση. Και
προς την τελειότητα της θεϊκής κυριαρχίας του
συνδέεται με τον βιασμό.
Φυσικά, αν και η Κόλαση δεν έχει πολλές αιτίες και λόγους ύπαρξης για πολλές λειτουργίες, υπάρχει μια Κόλαση για τέτοιους άπιστους.
το να δημιουργεί και να εγκλείει (πλάσματα) μέσα σε αυτήν, είναι η δόξα και η μεγαλοπρέπεια που της αρμόζει/της ταιριάζει.”
(βλ. Νουρσί, Άσα-ι Μούσα, 48-49)
Τώρα, με αυτά τα γεγονότα μπροστά μας, το να ισχυρίζεται κανείς ότι ο Θεός δεν είναι ελεήμων, ότι δεν είναι τέλειος, με το πρόσχημα ότι τιμωρεί τους εχθρούς του, είναι μια ξεπερασμένη παραφροσύνη, η πιο εξεζητημένη συκοφαντία, το πιο αρχαίο ψέμα στον κόσμο.
στ)
Ο Θεός –
είτε είναι άπιστος, είτε ειδωλολάτρης, είτε πιστός-
Δεν είναι άραγε μια εκδήλωση της απέραντης ευσπλαχνίας Του το να αφήνει την πόρτα της μετάνοιας ανοιχτή σε όλους και να συγχωρεί τα εγκλήματα όσων μετανοούν ειλικρινά, αποδεχόμενος τη μετάνοιά τους;
– Όπως προκύπτει από τα εδάφια του Κορανίου και τις παραδόσεις του Προφήτη, ο Θεός συγχωρεί δισεκατομμύρια αμαρτωλούς ανθρώπους χωρίς να τους στείλει στην κόλαση. Δεν αποδεικνύει αυτό την απέραντη συγχώρεση και ευσπλαχνία του Θεού;
– Εξάλλου, το γεγονός ότι ο Θεός τελικά σώζει από την κόλαση όποιον έχει έστω και ελάχιστη πίστη στην καρδιά του, δεν είναι αντανάκλαση της απέραντης ευσπλαχνίας Του;
– Αν ο άπιστος έχει κερδίσει (αξιολογήσει) αυτή την κατάσταση (να μπει στην κόλαση) με τις πράξεις του, τότε, αφού υποστεί την τιμωρία των πράξεών του,
έτσι αποκτούν μια οικειότητα με τη φωτιά και απαλλάσσονται από τις προηγούμενες δυσκολίες. Αυτή η θεϊκή ευσπλαχνία είναι η ανταμοιβή για τις καλές πράξεις που έκαναν οι άπιστοι στον κόσμο.
υπάρχουν σχετικές προφητικές ενδείξεις.”
(Ισάρατ-υλ Ι’τζάζ, 81)
Αφού όλοι όσοι πήγαν στην κόλαση ως άπιστοι υποστούν την τιμωρία που τους αξίζει, ο Αλλάχ να ελαφρύνει την τιμωρία τους, ή ακόμα και…
-Με την έκφραση του Ιμπν Αραμπί-
Δεν είναι άραγε η εξοικείωσή του με τη φωτιά, όπως το ψάρι εξοικειώνεται με το νερό, μια εκδήλωση της απέραντης ευσπλαχνίας Του;
γ)
Πιστεύουμε ότι η συνείδηση όλων όσοι διαβάσουν τις πολύτιμες δηλώσεις του Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι σχετικά με αυτό το θέμα, χωρίς προκαταλήψεις, θα υποστηρίξει την ύπαρξη της κόλασης.
Συνοπτικά παρουσιάζουμε:
«Η ύπαρξη της κόλασης και η σκληρή τιμωρία της δεν έρχονται σε αντίθεση με την απεριόριστη ευσπλαχνία, την αληθινή δικαιοσύνη και τη σοφή, μετρημένη σοφία. Αντίθετα, η ευσπλαχνία, η δικαιοσύνη και η σοφία απαιτούν την ύπαρξή της. Διότι, όπως η τιμωρία ενός τυράννου που καταπατά τα δικαιώματα χιλίων αθώων και η θανάτωση ενός τέρατος που κατασπαράσσει εκατό αθώα ζώα είναι δίκαιη πράξη για τα θύματα…»
χίλια
είναι έλεος.
Και το να συγχωρείς τον τύραννο και να απελευθερώνεις το τέρας, είναι εκατό φορές πιο άσπλαχνο για τους εκατό ανυπεράσπιστους, σε αντάλλαγμα μιας άδικης ελεημοσύνης.
Ακριβώς έτσι; Ο απόλυτος άπιστος, που καταδικάζεται στην κόλαση, με την απιστία του παραβιάζει τα δικαιώματα των θεϊκών ονομάτων (την εκδήλωση των χιλιάδων ονομάτων του Θεού, όπως Ελεήμων, Ελεητής, Δωρητής κ.λπ.), απορρίπτει τις μαρτυρίες των υπαρχόντων που μαρτυρούν γι’ αυτά τα ονόματα, παραβιάζοντας έτσι τα δικαιώματά τους, και απορρίπτει τις υψηλές υποχρεώσεις που εκπληρώνουν τα πλάσματα, όπως η διακήρυξη της απουσίας κάθε είδους ελαττώματος από τον Θεό, παραβιάζοντας έτσι τα δικαιώματά τους. Επιπλέον, απορρίπτει την υποχρέωση υπακοής απέναντι στην ανώτατη διακυβέρνηση του Θεού, που είναι ο σκοπός της δημιουργίας του σύμπαντος, η αιτία της ύπαρξής του και της διατήρησής του, όπως η δημιουργία, η διαχείριση, η ανατροφή, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη, η θρέψη, η επίβλεψη και η προστασία, και με αυτόν τον τρόπο διαπράττει ένα τόσο μεγάλο έγκλημα, μια τέτοια αδικία, που δεν του μένει καμία δυνατότητα ή δικαίωμα συγχώρεσης. Γίνεται άξιος της απειλής του στίχου που λέει: «Ο Θεός ποτέ δεν θα συγχωρήσει την πολυθεΐα».
Το να μην τον στείλεις στην κόλαση, αντί να δείξεις άτοπη ευσπλαχνία, είναι άτοπη σκληρότητα προς τους αμέτρητους ενάγοντες των οποίων τα δικαιώματα έχουν παραβιαστεί.”
(Ακτίνες, σελ. 230)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Πώς είναι δίκαιο να μένουν οι άπιστοι στην αιώνια κόλαση;
– Είναι δίκαιο να καίγονται οι άπιστοι στην κόλαση;
– Λέγεται ότι όσοι βρίσκονται στην κόλαση, μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, θα συνηθίσουν την τιμωρία. Δεν νομίζω ότι αυτό σημαίνει μείωση της τιμωρίας γι’ αυτούς;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
