Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μπορούμε να εξηγήσουμε αυτό το θέμα ως εξής:
1)
Τα όσα συνέβησαν στους προφήτες που δολοφονήθηκαν στην ιστορία, ήταν προκαθορισμένα από την αιώνια σοφία. Το να επιτρέψεις στους δολοφόνους να δράσουν, σημαίνει να επιτρέψεις την εκπλήρωση αυτού του προκαθορισμένου πεπρωμένου.
2)
Ο Θεός ενίσχυσε την αξία ορισμένων προφητών του με το βαθμό του μαρτυρίου.
3)
Ο κόσμος είναι ένα πεδίο δοκιμασίας για τους ανθρώπους.
Σε αυτή τη δοκιμασία θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. Αυτές οι νίκες και οι ήττες αφήνονται στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Γι’ αυτό, ακόμα κι αν οι δολοφονηθέντες είναι προφήτες, ο Θεός δεν εμποδίζει τους δολοφόνους. Αυτό είναι μια απαίτηση της δικαιοσύνης.
4) Η ήττα και η δολοφονία ορισμένων προφητών,
Γενικά, αποτελεί σημαντικό μέτρο για την ορθή λογική σκέψη για τους άλλους. Συνεπώς, η κατάσταση των προφητών που δολοφονήθηκαν αποτελεί σαφή ένδειξη του λάθους εκείνων που, βλέποντας τους μουσουλμάνους να ηττώνται με το πέρασμα του χρόνου, υπέθεσαν ότι είχαν άδικο στο επάγγελμά τους.
Τώρα πια, οι λογικοί άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι η νίκη ή η ήττα στον κόσμο δεν είναι μέτρο του δίκαιου ή του άδικου.
Η τελική κατάληξη ανήκει στους φίλους του Θεού στη μεταθανάτια ζωή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
